เพียงตะวันจันทร์เจ้าขา (ตอนที่ 2)

โดนแมนตี้หัวทิมตาเท้าเตะแฉลบ เข้าสองดอก 2-0 ลูกโหม่งมั่วๆอย่างง่าย แต่นายประตูยืนขาแข็งดวงตาใสแป๋ว นี่โกลมือสองหรือมือแปด *ที่แพ้บ่อยติดๆกันเนี่ย เพราะโกลคนใหม่ไหม หรือแผนอ่อนจริง ... แต่คิดไปคิดม

หลังจากแม่ๆ ทั้งสองกลับไป ผาตะวันก็เอ่ยถามขึ้น “แม่คุณจ้างเท่าไหร่?” “อะไรของนาย?” เธอเลิกคิ้ว แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ “แม่จ้างคุณเท่าไหร่ ถึงยอมไปฮันนีมูนกับผม?”

ตอนที่ 3: สมาชิกในบ้าน เช้าวันถัดมา อิงฟ้าตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกกังวล ไม่ใช่เพียงเพราะเสียงเคาะประตูเมื่อคืน แต่เพราะโน้ตปริศนาที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย แม้ประตูจะยังล็อก หน้าต่างยังปิดสนิท แต่บางสิ่ง.