ถ้าเจอผู้หญิงแบบนี้เราควรเสียดายหรือปล่อยผ่านไป?

สวัสดีคับ ผมขอแนะนำตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก ผมอายุ19ปี เรียนอยู่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ สัญลักษณ์มหาวิทยาลัยคือต้นปีปหรือดอกปีป คงเดาออกนะคับว่ามออะไร ส่วนแฟนเก่าผมเรียนอยู่ใกล้ๆนี่แหล่ะคับ เป็นมหาลัยชื่อดังของเชียงใหม่ที่คนจีนชอบมาถ่ายรูป เธอเป็นคนน่ารักมาก เป็นดาวคณะอีก เรื่องของเรื่องที่ผมมาตั้งกระทู้ก็คือ ยังมีอีกหลายเรื่องที่ผมยังคาใจอยู่เพราะทุกอย่างมันจบแบบรวดเร็วมาก ผมจะเล่าถึงวันที่ผมเจอเธอ(แฟนเก่าของผม) เราเจอกันผ่านเฟสบุ๊คผมแอดเธอไป พอเธอรับเพื่อนผม เราก็คุยกันมาประมาณ2วัน เราก็ได้เจอกันคือผมไปรับเธอที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง วันนั้นเธอก็มึนๆส่วนผมก็เมาพอสมควรแต่ยังพอขับรถไหว เสร็จแล้วก็พาเธอกลับและหลังจากนั้นมาเราก็ตกลงคบกันแล้วย้ายมาอยู่หอด้วยกัน ช่วงเดือนแรกๆใหม่ๆทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีมากๆ แต่พอมาวันนึงใกล้ๆเข้าเดือนที่2 ก็มีข่าวเข้าหูผมมาว่า เธอแอบคุยกับคนเก่าแล้วเอาผมไปพูดแบบเสียๆหายๆ แอบโทรหากันตอนไปเข้าห้องน้ำ บอกคนเก่าว่าไม่ชอบคนสัก ไม่ชอบคนแบบผม (ต้องบอกก่อนนะคับว่า ตัวผมเป็นคนที่ชอบสัก เกือบจะทุกส่วนของร่างกายเลยก็ว่าได้) แล้วที่เธอบอกว่าชอบที่ผมเป็นตัวผมนี่คืออะไรโกหก? ส่วนหลักฐานการคุยผ่านแชท ที่บอกคิดถึงกัน คุยกันต่างๆนานา ผมก็มีหมดเพราะเพื่อนผมเขาส่งมาให้ดูทุกอย่าง แต่ผมก็ไม่เชื่อเพื่อนทั้งๆที่หลักฐานก็คาตา แล้วเรื่องครั้งนี้ก็ผ่านไปผมก็ให้อภัยเธอ หลังจากนั้นเราก็ดำเนินชีวิตประจำวันปกติ เวลาส่วนใหญ่สมมุติว่ามี24ชม. 8ชม.ผมเรียนเวลาที่เหลือคือให้เธอหมดเลย ผมไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนเลยสักครั้ง เรียนเสร็จก็ต้องรีบไปหาเธอ ไปรับไปส่งเธอที่มอทุกวัน บางวันก็ต้องไปนั่งเรียนด้วย อยากกินอะไรผมก็พาไป พาไปหาพ่อแม่ ไปอยู่บ้านกับครอบครัว ดูเหมือนจะราบรื่นดีแต่ไม่ใช่แบบนั้น แล้วพอคบกันมาจะเข้าเดือนที่4 ก็มีเรื่องเดิมๆเข้าหูผมอีกว่าเธอ แอบคุยกับแฟนเก่าแอบติดต่อกัน แล้วเอาผมไปพูดไม่ดีอีก เธอบอกว่าผมไม่มีปัญญาเลี้ยงเธอ เพราะคนเก่าเขาคงรวย ผมให้ได้ไม่เท่าเขา ผมได้เห็นแชทที่เขาคุยกัน เห็นทุกคำพูด เพราะเพื่อนผมเขาเป็นห่วงผม มาบอกมาเตือนผมทุกครั้งแต่ครั้งนี้ผมก็ไม่ฟังอีก ก็คบกันต่อมาอีกสักพักผมได้ยินข่าวไม่ดีมาตลอด จนวันนึงผมได้บอกเลิกเขาอย่างจริงจังแต่เขาไม่ยอมเลิก วันนั้นผมจะไปเคลียกับเธอที่หน้าบ้านของเธอ แต่เธอดันขึ้นรถผมมา และไม่ยอมเลิกกับผมพยายามหักพวงมาลัยรถ จนรถเกือบพุ่งเข้าฟุตบาท แล้ววันนั้นฝนก็ตกด้วย จนผมไม่รู้จะทำยังไงเลยคบกันต่อ เวลาเราทะเลาะกันทุกครั้งมักจะรุนแรงมากๆเช่นกัน ถึงขั้นทำร้ายร่างกายกัน และจะเจ็บตัวทุกครั้งเป็นเพราะหัวร้อนกัน บางครั้งผมก็สับสนเพราะบางครั้งมันก็ดีมาก ดีจนผมไม่คิดเลยว่าต้องมาเลิกกัน เพราะครอบครัวเขาดีกับผมมาก ซึ่งทุกครั้งที่มีแฟนผมไม่เคยรับความรู้สึกดีๆจากครอบครัวแฟนเลย แต่บางครั้งมันก็เลวร้ายมากเช่นกัน พอคบกันมาจะเข้าเดือนที่6 วันนั้นทุกอย่างดูปกติมาก ตอนเย็นยังไปกินข้าวไปเดินห้างกันแบบปกติ แต่พอตกดึกมาถึงหอก็ชวนทะเลาะ รุนแรงมากข้าวของพัง ผมก็เจ็บตัวเลยตัดสินใจแยกกันคืนนั้น คืนนั้นพอเรื่องนิ่งไปซักพัก เพื่อนผมที่เรียนคณะเดียวกับเธอได้มาบอกผมว่า เธอมีคนคุยนานแล้ว ตอนที่คบกับผม แล้วเธอก็รู้สึกดีกับคนๆนั้นไปแล้ว(รู้สึกกับคนนั้นมากกว่าผม) ตอนนั้นทุกอย่างมันพังมาก ก่อนหน้าที่จะเลิกกันผมทะเลาะกับเพื่อนเรื่องเธอ เพราะผมเลือกเธอไม่เชื่อเรื่องที่เพื่อนคอยเตือนผมมาตลอด จนวันนึงมันกลายเป็นความจริงทุกอย่างตามที่เพื่อนพูด ผมควรเสียดายเธอไหม ควรเสียใจไหมที่ผมทำดีทุกอย่างมาแล้วต้องพังหมดแบบนี้