ทำยังไงให้ไม่น้อยใจแม่

สวัสดีค่ะ เราอายุ19 มีพี่สาว2คน เราห่างจากพี่สาว8-9ปีค่ะ เมื่อก่อนฐานะทางบ้านเราค่อนข้างดีมากจนเราประมาณ10ขวบก็เริ่มไม่ค่อยดีแต่ก็พอมีพอใช้ จนมาแย่มากๆคือตอนช่วงเราอายุ13-14ค่ะ เราออกจากโรงเรียนตอนม.2เพราะไม่มีค่าเทอม เราเก็บเงินค่อนข้างเก่งได้เงินค่าขนมก็กินน้อยๆให้เหลือมาเก็บได้หลายพันเหมือนกันแต่แม่ก็ยืมไปหมด พอเราทวงก็ด่าเราใส่อารมณ์กับเราประมาณว่าเราทีเราใช้เงินเค้าล่ะ เราได้แต่ร้องไห้แล้วคิดว่าก็เราเป็นลูกไม่ใช่เหรอเราออกมาจากโรงเรียนก็มาเลี้ยงลูกให้พี่สาวเพราะพี่สาวไปทำงาน เราเริ่มรู้เรื่องทางบ้านมากขึ้นเพราะเริ่มโตพอจะรู้อะไรๆ เรารู้ว่าแม่เป็นหนี้นอกระบบ ต้องไปทำงานบ้านยายต่างจังหวัดพักใหญ่ๆก็เอาเราไปด้วย เรากับแม่อยู่ที่นั่นลำบากมาก โดนว่าสารพัดเพราะไม่ใช่บ้านเราทั้งๆที่ทุกคนก็เป็นญาติ เราสงสารแม่ สงสารตัวเอง แต่เราก็ทน จนแม่ใช้หนี้หมดก็ได้กลับบ้าน เรากลับมาก็มาเรียนกศน.รับจ้างเลี้ยงหลานให้พี่สาวเดือนละไม่มากนักแต่ก็พออยู่ได้ อยากได้อะไรเราก็ต้องซื้อเองหาเอง ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้ากระเป๋าหรืออะไรก็ตาม เราพยายามจะไม่น้อยใจนะคิดซะว่ายังไงเค้าก็แม่มันคงเป็นเวรกรรมของเราก็พยายามคิดแค่ว่าจะเอาตัวเองให้รอดเรียนให้จบดูแลพ่อแม่ให้ไม่ต้องลำบาก เพราะถ้าเราทำได้มันก็ดีกับตัวเราแต่พอมีอะไรมาสะกิดต่อมน้ำตามันก็ไหลตลอดแอบร้องไห้คนเดียวเงียบๆคิดวนไปมาว่าเรามีพ่อกับแม่อยู่ในหัวตลอดแล้วท่านล่ะเคยคิดสงสารเราบ้างมั้ย





ที่มาตั้งกระทู้ไม่ได้อยากจะขายแม่นะคะยังไงเค้าก็แม่เราเพียงแต่เราอยากรู้ว่าทำยังไงเราถึงจะไม่น้อยใจเพราะเราไม่อยากร้องไห้อีกแล้วแล้วก็อยากระบายด้วยแหละค่ะ ขอบคุณนะคะ