สวัสดีครับ ผมเพิ่งจะเข้ามาตั้งกระทู้ครั้งแรกในพันทิป โดยปกติแล้วก็ไม่ค่อยได้เล่น  ขอเล่าเรื่องพอประมาณตั้งแต่ต้นจนถึง ณ ปัจจุบันเลยละกันครับ
ผมชื่อ ด๊อป ครับ ผมอายุ 27 แล้ว ผมเป็นลูกคนเดียว ผมชินกับการอยู่คนเดียวตั้งแต่เด็กจนมาถึงตอนนี้ เล่นคนเดียว เที่ยวคนเดียวบ้าง ไปครอบครั้วบ้างก็ดีนะครับ  ตอนผมเริ่มเข้าอนุบาลผมก็เรียนถึงป.4 ตอนนั้นก็ยังเด็กนะไม่ได้คิดอะไรมากมาย ย้ายรร.มาเรียน ป.5-ป.6 ก็เริ่มมีเพื่อนด้วยความที่ว่าอยุ่ในช่วงเด็กอยากมีเพื่อนก็มีเพื่อนสนิทมากๆ1คน พอผมจบป.6 ก็ต้องย้ายมาเรียนรร.ใหม่อีกแล้ว ม.1-ม.3 เพื่อนที่สนิทกันมากๆก็หายไป  พอมาม.1-ม.3ก็เริ่มโตขึ้นเริ่มมีเพื่อนเยอะขึ้นทั้ง ช. ญ. แต่ก็ไม่เคยมีแฟนนะครับ  ก็เรียนๆจนจบ ม.3 ก็เหมือนเดิมคราวนี้ต้องย้ายบ้านไปเรียร ม.4-ม.6 พอมาเรียนที่นี้ผมต้องปรับตัวมากๆเนื่องจากเราเริ่มโตขึ้นต่างตยต่อางเริ่มวางมาดใส่กัน ผมมาเรียนที่นี้คนเดียวไม่มีเพื่อนมาเลยสักคน จนผมได้เจอเพื่อนคนนึงเขาก็เป็นเด็กใหม่เหมือนกัน มาเรียนคนเดียวเหมือนกัน ผมก็ยังไม่ได้อะไรมากมายนะแต่จำได้ว่าผมรู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก และที่สำคัญนี้สิครับผมมีเพื่อนผู้ชายอีก1คนที่เขามาเรียนคนเดียวด้วยมาจากต่างจังหวัดเหมือนกัน ทั้ง เพื่อน ญ และ ช ผมก็เริ่มดีขึ้นรู้สึกว่าไม่ได้เหงาเลย  เรื่องมันเริ่มจากตรงนี้แหละครับ ผมเริ่มๆงงงงตัวเองสับสนตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นกับใจเหมือนเราไม่เคยมีเพื่อนสนิทมากด้วยแหละ เพื่อน ญ. ผมแอบชอบเขาโดยต่างคนต่างไม่ได้บอกสถานะกันเลยว่าเราเป็นอะไรกันไปเที่ยวไปดูหนังกินข้าวกัน2คนบ่อยๆครั้งจนเพื่อนทั้งห้องก็นึกเหมือนกันหมดผมเป็นแฟนกัน   เพื่อน ช. ในใจผมนึกว่าทำไมผมห่างจากเขาไม่ได้เลยผมไม่รู้เขาเป็นเกย์ป่าวแต่ผมก็ยอมรับนะไม่เคยมีเรื่อง ชช. มาอยู่ในสมองผมเลย จนผมเรียนจบม.6 สถานะของผมของทั้งคู่ก็คือเพื่อนมาโดยตลอด
   จนมีวันนึงเรียนอยู่ม.6นี่เเหละจะจบและ ผมไปนอนบ้านเพื่อน ญ. คนนี้  เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะก็ต่างคนต่างนอนเพราะผมคิดว่าผมไม่อยากเสียเพื่อน ทั้งที่ในใจผมรักเขามากชอบเขามากแต่ไม่เคยบอกเลย ไม่มีใครรู้เลยแม้แต่ตัวผมว่าผมคิดอะไรผมก็ดูไม่ออกนะแต่ผมรู้เลยว่าดูดูเขาจะค่อนข้างไม่โอเคกับผมแล้วด้วยสถานะแบบนี้ ผมก็ยังเฉยๆอยู่นะไม่ได้อะไรเลย  คราวนี้ย้อนกลับมาเพื่อน ช. ผมจำได้ว่ามันมีปัญหาอะไรสักอย่างนึง(ลืมบอกไปมันมีแฟนครับแฟนมันก็ญ.ที่เรียนคนละห้อง) มันชวนผมไปเที่ยวบางแสนผมก็ไปนะไปเป็นเพื่อนมันไปกัน2คน นั่งรถตู้ไปกัน ก็ไปเดินเล่นนู้นนี้นั้นพอกลับจากกินข้าวตอนเย็นเสร็จก็กลับมาที่ห้อง บอกเลยว่าไม่มีอาการเมาไม่ได้ดื่มอะไรทั้งสิ้น กลับมาต่างคนต่างอาบน้ำเตรียมนอน  เชื่อไหมว่าอยู่ดีดีเลยครับ เพื่อนผมมันมาจูบปากผมกอดผม  ผมตกใจเลย  แต่ผมก็ยอมให้จูบให้กอดนะครับไม่ได้คิดอะไรมันยิ่งไปกว่านั้นครับเพื่อนมันถอดเสื้อผ้าให้ผมมันก็ถอด  ในตอนนั้นผมก็ปล่อยไปตามเลยครับ ยอมรับตรงนี้เลยว่าได้กันครับ แต่ไม่ได้ถึงขั้นลึกซึ้งอะไรขนาดนั้น  (เฮ้ยคือผมงงตัวเองมากผมยอมรับเลย) ตื่นมาก็ไม่ได้อะไรกันนะก็เป็นปกติกลับบ้านผมกับเพื่อช.ก็ไม่ได้มีท่าที่เปลี่ยนไปเลยก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม เชื่อไหมผมนั่งพิมพ์ไปนึกไปผมยังงงงงตัวเองเลย พอมาก่อนเราจะจบม.6 เราก็ต้องไปเรียนมหาลัยซึ่งต่างคนก็ต่างแยกย้ายไป  ผมเลือกที่จะตามเพื่อน ญ. โดยก็ยังไม่รู้สถานะว่าคือเป็นอะไรกัน แต่ดูๆเหมือนว่าเขาน่าจะมีแฟนแล้ว  เพื่อนช.ผมก็ไปเรียนที่ภาคใต้เลยไม่ได้เจอหน้ากันเลยช่วงเรียนมหาลัย
   ช่วงเรียนมหาลัย : ผมพอรู้ได้เลยว่าเพื่อนญ.ผมมีแฟนแล้ว เขาเริ่มตีตัวออกห่างจากผม ผมรู้เลยผมเสียใจมากๆ แต่ทำไงได้ด้วยความที่เราไม่กล้าบอกชอบบอกรัก ใครเขาจะมารอกับคนไม่แน่นอน  ผมก็ทำใจนะ  จนรู้สึกว่าก็มีชีวิตอยู่ไปวันๆ ทำงานเรียนกลับบ้าน ไม่มีสีสรรอะไรเลย กิจกรรมอะไรในมหาลัยก็ไม่ได้เข้าร่วมอะไรเลยกลายเป็นคนเก็บตัวอยู่คนเดียว  จนเหมือนเพื่อนญ.ผมน่าจะมีปัญหาอะไรกับแฟนเขาละเหมือนเดิมเลยชวนผมไปเที่ยวหัวหินจนสุดท้ายก็มีอะไรกันโดยความสัมพันธ์ก็เหมือนเดิมคุยก็คุยไม่คุยไม่คบ เหมือนมันจะดีขึ้นแต่ฝ่ายญ.เขาไม่โอเคกับพฤติกรรมแบบผมคราวนี้เขาก็แยกย้ายไปเลยไม่คุยไม่มองหน้าผมทั้งที่เราเรียนอยู่ห้องเดียวกันจนจบมหาลัยไปด้วยกัน  จบตอนอายุประมาณ21นี่แหละครับ  คราวนี้ก็แยกย้ายหายหน้าหายตาไปเลย จนผมได้ข่าวว่าเขามีลูกไปแล้ว 5555+ เรียนจบก็บวชได้7เดือน  พอจบก็เริ่มๆหางานทำ
  ช่วงปัจจุบัน : วันนึงนั่งเล่นเฟดบุคอยู่ ก็เห็นๆเพื่อนๆกันมีเพื่อนคนนึงขึ้นมามันคือเพื่อนช.คนที่ผมสนิทด้วยคนเดิม  ผมโครตดีใจแอดทักหาเลย เชื่อไหมว่าตอนเรียนมหาลัยเราไม่ได้เจอกันเลยช่วงนั้นก็โซเชียลผมก็ไม่ได้เล่นอะไรเลย Hi5 Msn ไม่ได้เล่นเลยจนมาเล่น FB ถึงได้เจอ  ผมก็ทักหาเลยถามเลยอยู่ไหนสบายดีไหม มันบอกมันมากรุงเทพแล้วมันก็ติดต่อผมไม่ได้เหมือนกัน  มันรู้จักบ้านผมผมรู้จักบ้านมันแต่ก็ไม่เคยไปถามหากันเลย  มันไปทำงานแถวฝั่งบางกะปิเช่าห้องอยุ่คนเดียว   ผมลืมบอกไปบ้านผมอยู่ฝั่งธน  เท่านั้นแหละผมบอกมันเลยผมไปหาได้ไหม มันก็รับปากเลยให้มาหาที่ห้องเลย  ผมก็ไปเชื่อไหมมันเหมือนอะไรเข้าสิงไม่รู้ ผมไม่พูดพร่ำอะไรเลยเข้าไปกอดจูบเลยมันก็ยอมผมเลย  คือมาถึงตรงนี้ผมสับสนมากกว่าเกิดอะไรขึ้น  ผมเป็นเกย์เหรอหรือยังไงแต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกกับชายคนอื่นๆเลย เพื่อนช.มันก็ไม่เคยทักหาผมเลยนะมีแต่ผมทักหามันเป็นแบบนี้จริงจนถึงตอนนี้  แล้วในใจผมถึง ณ ตอนนี้ผมคิดถึงแต่เพื่อน ญ  คนนั้นทุกวันเวลาเลยจริงๆได้แต่นั่งโทษตัวเองว่าทำไมเป็นแบบนี้  กับเพื่อนช. ผมก็งงว่ามันมาถึงจุดนี้ได้ไงทำไมผมถึงหวั่นไหวกับมันมากๆ มันก็ไม่ยอมมีแฟนนะครับจนถึง ณ ตอนนี้ หรือมีอันนี้ผมก็ไม่รู้ มันเป็นเกย์เหรอ  คือะไรผมสับสนงงมากกับชีวิตตอนนี้  
*** ในชีวิตก็ยอมรับเลยว่ามีเพื่อนที่สนิทแค่ 2 คนนี้เท่านั้นไม่มีเพื่อนอีกเลย แม้แต่ที่ทำงานผมก็ไม่อยากคุยอะไร  
ชีวตปัจจุบันของผมก็เป็นมนุษย์เงินเดือนทั่วไป ตื่นเข้างาน 8 โมง กินข้าวเที่ยง กลับมาอยู่บ้านนอน  (กลัวมากับการจะเป็นโรคซึมเศร้า)
สิ่งที่ผมอยากรู้ความคิดเห็นก็คือ
1. เป็นเกย์เหรอครับทำไมผมถึงไปทำแบบนั้นกับเพื่อนช.
2. ทุกวันนี้ผมโทษตัวเองว่าทำไมผมไม่มีจุดยืนที่แน่นอนต้องทำไงให้มันผ่านไป
ยอมรับเลยคิดมากๆจริงๆ