จขกท. เป็นคนที่หน้านิ่งๆ เหวี่ยงๆ เลยดูเหมือนโกรธๆ เหวี่ยงๆ อยู่ตลอดเวลา คนเลยไม่ค่อยกล้าเข้าหาเท่าไหร่ หรือเขาไม่อยากเข้าหาเลยก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ แถมตัวเราเองก็ยังเป็นคนใจร้อนอีก เวลาสนิทกับใครแล้วเราจะเริ่มคาดหวังในตัวเขามากขึ้นอะค่ะ เลยกลายเป็นว่าเราเครียดกับอะไรที่มันเล็กๆ น้อยๆ เหมือนเวลาเพื่อนเบี้ยวนัดเราหลายๆ รอบหรือนัดรับของกับเพื่อนแล้วเพื่อนลืมของหลายๆ ครั้งติดกัน เราจะอารมณ์เสียมากเกินสมควรอะค่ะ จขกท. เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่แล้ว ก็เลยรู้สึกกลัวเสียเพื่อนมากขึ้น จะชอบกังวลว่าเพื่อนจะคิดยังไง เขาอารมณ์เสียอะไรเรารึเปล่า อารมณ์ก็เลยขึ้นๆ ลงๆ อยู่ตลอดเวลา วินึงสบายดีวินาทีต่อมากลายเป็นเศร้า พอนานเข้าเราก็กลายเป็นคนที่เศร้าง่ายๆ ดาวน์อยู่ตลอดเวลาเลยค่ะ พอเป็นอย่างนี้จขกท. รู้สึกว่าความใจร้อนแล้วก็ความอารมณ์แปรปรวนของตัวเองไปลำบากคนอื่นอ่ะค่ะ เลยทำตัวออกห่างจากเพื่อน นานเข้าก็กลายเป็นว่าเราก็ไม่สนิทกับเขาแล้ว แล้วเราก็อยู่คนเดียวไปเรื่อยๆ จนตัวเองกลายเป็นคนไม่ติดเพื่อน แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีเพื่อนสนิทจริงๆ อยู่ลำพังคนเดียวค่ะ
เราอยากเป็นคนที่ดีขึ้นค่ะ เป็นคนที่เข้ากับเพื่อนได้มากขึ้นสนิทใจกับเพื่อนมากขึ้น ใจเย็นมากขึ้น ไม่เครียดไม่เศร้าง่ายๆ ไม่อารมณ์แปรปรวนมาก แล้วก็ดูน่าเข้าหามากกว่าเดิมค่ะ จขกท. ควรจะทำยังไงดีคะ
ปล. ขอคำแนะนำจริงๆ นะคะ สำหรับบางคนปัญหาของจขกท. อาจจะดูเล็กน้อยมากๆ แต่มันสำคัญกับเรามากจริงๆ ค่ะ🙏🏻
อยากเป็นคนเข้ากับคนอื่นได้ค่ะ ทำยังไงดี
เราอยากเป็นคนที่ดีขึ้นค่ะ เป็นคนที่เข้ากับเพื่อนได้มากขึ้นสนิทใจกับเพื่อนมากขึ้น ใจเย็นมากขึ้น ไม่เครียดไม่เศร้าง่ายๆ ไม่อารมณ์แปรปรวนมาก แล้วก็ดูน่าเข้าหามากกว่าเดิมค่ะ จขกท. ควรจะทำยังไงดีคะ
ปล. ขอคำแนะนำจริงๆ นะคะ สำหรับบางคนปัญหาของจขกท. อาจจะดูเล็กน้อยมากๆ แต่มันสำคัญกับเรามากจริงๆ ค่ะ🙏🏻