ถ้ามีพ่อแบบนี้คุณจะรักเขาไหม

ยายกับแม่เล่าให้เราฟังว่าพ่อทิ้งเราไปตั้งแต่ 5 เดือนที่แม่คลอดเรามา จากนั้นแม่ก็เป็นคนหาเงินเลี้ยงดูเรามาตลอด แม่ไม่ได้เรียนหนังสือ แม่ก็ทำงานก่อสร้าง  ก็มียายที่เป็นคนดูแลเรา จนเราจำความได้ มีบางครั้งที่พี่ชายมาหาพ่อเคยฝากเงินมาให้เรา 100-200 บาท หรือบางทีก็ 50 บาท เป็นเงินที่พี่ชายให้เรามา ส่วนค่าเรียน ค่าใช้จ่ายต่างๆ ตั้งแต่อนุบาล จนถึง มัธยม แม่ก็เป็นคนหาเงินมาเลี้ยงเรา โชคดีที่เราเรียนดี ฐานะยากจนก็เลยได้ทุนเดือนละ 1000 บาท ตอนนั้นปี 46 ก็ถือว่าเยอะสำหรับครอบครัวอย่างเรา พักเที่ยงเราไปช่วยพี่สะใภ้ล้างจานที่ร้านก๋วยเตี๋ยวใน รร. ก็ไเกินก๋วยเตี๋ยวฟรี ส่วนพ่อนั้นไม่เคยที่จะมาดูแลเลย ในระหว่างที่เราเรียนมัธยมปลายเราก็กู้เงินเรียน และมหาลัยก็กู้เรียนและทำงานร้านอาหารไปด้วย ก็ส่งเงินให้แม่ใช้ด้วยเช่นกัน จนกระทั้งถึงตอนนี้เรารับราชการ คือพ่อและแม่ต้องได้สิทธิ์ในการเบิกจ่ายในส่วนของค่ารักษาพยาบาล เราก็ไม่เคยจะทอดทิ้งท่าน แต่เรารู้สึกน้อยใจมากว่าทำไมพ่อไม่เคยมาสนใจเราเลย แล้วล่าสุดแม่ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งเกิดจากน้องและยายเสียในเวลาใกล้กัน ปล. แม่เราแต่งงานใหม่แล้วก็มีลูกอีก 1 คน   พ่อมาเยี่ยมแม่ 1 วัน แล้วก็เอารูปผู้หญิงคนโน้น คนนี้มาให้เราและแม่ดูล่าสุด พ่อก็ไปเที่ยวหาผู้หญิงของพ่อ พ่อบอกนี่คือความสุข พ่อแต่งงาน เปลี่ยนผู้หญิงมานับไม่ถ้วน เราก็ไม่เคยจะใส่ใจหรอก แต่ตอนนี้แม่อาการแย่มาก พ่อบอกจะมาเยี่ยมแม่ แต่ความจริง พ่อมาเพื่อเป็นแค่ทางผ่านที่จะไปหาผู้หญิงหลายๆคนของพ่อ คิดแล้วมันก็เจ็บใจ มาคิดดูว่านี่เราต้องเหนื่อยไปอีกนานไหม ตอนเด็กก็เหนื่อยกาย พอโตมา #ตอนนี้เราอายุ 31 ปี # ต้องมาเหนื่อยใจกับเรื่องแบบนี้อีก พึงพาใครไม่ได้เลยจริงๆ