คนโง่
แก้ไข
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนผมอยู่ ม.ปลาย ผมได้แอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งมาปีกว่า จนได้ขอเค้าเป็นแฟน สุดท้ายคบกันได้ 2 วันดันโดนบอกเลิกซะงั้นแย่ไหมหละครับ ตอนนี้ผมก็ ร้องไห้ สิ ร้องไห้เป็นตุ๊ดเลยหละ ฮ่าๆ ก็อย่างว่าหละนะตอนนั้นเป็นรักแรกด้วยสิ แต่ความรักของผมจริงๆจะเริ่มต่อจากนี้แหละ
หลัก จากที่ผมโดนบอกเลิกมาได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ก็มีเด็กผู้หญิงที่ย้ายมาจากอีกห้องเธอทั้งสวยเรียนเก่งน่ารักดูดีไปหมด ซึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างเงียบ
ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเลยก็ว่าได้ ผ่านไปเดือนกว่า ผมก็ยังเฮิร์ทอยู่เหมือนเดิม จนวันหนึ่งเค้าทักเฟสผมมาถามเรื่องงานกลุ่มอะไรเนี่ยแหละเพราะผมได้ทำงานกลุ่มเดียวกับเค้าทีแรกผมรู้สึกเฉยๆกับเขามากแต่คุยนานเข้าๆ มันก็เริ่มรู้สึกดี ผมปรึกษาเรื่องความรักกับเค้า เรื่องที่ผมโดนทิ้ง เค้าก็ให้คำปรึกษาผมเรียกว่าช่วยผมได้มากเลยทีเดียวเลยหละ จากที่ไม่ค่อยคุยกันก็เปลี่ยนมาเป็นคุยกันทุกวัน ผ่านไป 2-3 เดือนนี่แหละ ผมตัดสินใจขอเขาเป็นแฟน (14 พฤษภา 16.40)
-พิมพ์ไว้เผื่อเค้าบังเอิญมาอ่านบ้าง ฮ่าๆ - ซึ่งในที่สุดผมกับเค้าก็ได้คบกัน ตอนนั้น เรียกว่าอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมดซึ่งผมกับเค้าตอนนั้นกำลังคบกันไปได้ดีเลยทีเดียว หลังจาก นั้นผ่านไปได้ 2-3 เดือน จู่ๆมาวันหนึ่ง วันนั้น วันที่เธอไม่คุยกับผมผมหาทางพยายามคุยกับเค้าทั้งวันเค้าก็ไม่สนใจผมเลย ผมก็ได้แต่นั่งคิดว่าเค้าคงโกรธอะไรผมสักอย่างแน่ๆ ผมเลยบุกไปบ้านเค้าซื้อตุ๊กตาไปตัวหนึ่งเพื่อไปขอโทษแต่เธอกลับไม่ยอมเจอผม ผมนั่งคุยกับแม่ของเค้าอธิบายให้แม่เค้าฟัง สุดท้าย เค้าก็ลงมาคุยกับผม เค้าเรียกผมไปคุยหน้าบ้าน สิ่งที่เค้าบอกผมคือเราเลิกกันเถอะ เค้าให้เหตุผลว่า เพราะครูไม่ให้คบซึ่งครูคนนั้นเป็นคนที่แฟนผมสนิทด้วย (ก็อย่างว่าหละนะใครอยากให้เด็กเรียนเก่งชิงทุนเรียนเมืองนอกมาคบกับคนไร้อนาคตแบบผมหละ55) ตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกเลยหละอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมา พูดอะไรไม่ได้ซักคำตุ๊กตาที่ซื้อมา ก็โยนทิ้งไว้หน้าบ้าน ผมขี่รถไปร้องไห้ไปกลับบ้านไปก็ยังร้องไห้ อีก ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน แต่ผมก็ยังไม่ตัดใจจากเค้านะ ผมง้อเค้าแทบทุกวัน ผมเลิกกับเค้าไปได้หนึ่งเดือน สุดท้ายเค้าก็ใจอ่อนกลับมาคบกับผม ซึ่งตอนนั้นผมดีใจมากเลยหละ ซึ่งผมกับเค้าก็ปรับความเข้าใจกัน นั่งคุยกับว่าต่อจากนี้จะไม่บอกเลิกกันด้วยเหตุผลแบบนี้นะนุ่นนี้นั่นผมก็บอกเค้าไป แต่เชื่อไหม ผมเจอเหตุการณ์ แบบนี้ถึง 8 ครั้งซึ่งผมร้องไห้ทุกครั้ง เธอให้เหตุผลต่างๆนาๆ ว่าเครียดเรื่องเรียนบ้าง จะสอบนุ่นนี่นั่นบ้าง ซึ่งตอนเลิกกันผมก็เป็นคนไปขอคืนดีทุกครั้ง จะว่าผมโง่ก็ได้ ผมยอมรับ ในที่สุดผมก็เรียน จบ ม.6 ซึ่งวันจบผมได้ไปขอคืนดี กับเค้าอีกที เค้าก็ไม่ปฏิเสธผมนะ เราคบกันหลังจบมาได้ประมาณ 1-2 เดือน ซึ่งผมจำคำพูดนี้ได้ดี ที่เค้าบอกว่าเค้ารักผม ครั้งแรกตั้งแต่คบกันมา แต่แล้วมันคงเป็นผมที่โง่เอง ผมกลับไปบอกเลิกเค้าเพราะว่ากลัวเค้าบอกเลิกผมหรือกลัวเจ็บซ้ำๆแบบเดิม ผมได้ยินเสียงเค้าร้องไห้ แม่เค้าโทรมาคุยกับผม ผมก็ไม่ได้พูดอะไรไป ผมได้แต่คิดว่าเด๋วเค้าคงมาง้อผมบ้างแต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด จากวันนั้นเค้ากับผมก็ไม่ได้คุยกันแต่ผมยังส่องเฟสเค้าตลอด ผมกับเค้าต่างคนต่างมีแฟนใหม่ แต่ ทุกคนที่ผมคบมา ผมกลับไม่ได้รู้สึกรักเลยสัก คน คบ แค่ อาทิตย์นึง นานสุดก็หนึ่งเดือน จากนั้นผมก็เลยตัดสินใจว่าจะขอโทษเค้าแล้วกลับไปขอคืนดี แต่ตอนนั้นเค้าดันมีแฟนใหม่อยู่แล้ว ซึ่งแฟนใหม่เค้าก็คือพี่ที่ผมรู้จัก ซึ่งผมได้แต่ภวานาให้เค้าเลิกกัน ผมคิดเข้าข้างตัวเองตลอดว่าเค้าคงคิดเหมือนผมบ้างแหละ ผมส่องเฟส เค้าทุกวัน เห็นเค้าไปเที่ยวด้วยกันถ่ายรูปคู่ บางวันผมก็แอบร้องไห้ ได้แต่คิดว่า ตรงนั้นมันน่าจะเป็นเรานะ ซึ่งหลังจากนั้นผมตัดสินใจขอไม่ส่องเฟสเค้าเลยดีกว่าผ่านไปประมาณ 1ปีได้ละมั้งช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้คบใครเลยอย่าว่าแต่คบเลยชอบยังไม่รู้สึกด้วยซ้ำ จู่ๆ มีวันนึง ซึ่งวันที่ผมได้ขอเค้าเป็นแฟน ผมได้บันทึกในเฟสเอาไว้วันที่ขอเค้าเป็นแฟน มันดันแจ้งเตือนในเฟสผม ผมเลยนึกถึงเค้าได้ผมเลย กดเข้าไปส่องเฟสเค้าแต่สิ่งที่ผมเห็นคือ เค้าแต่งงานกันเมื่อวาน วันนั้นจากที่ผมไม่ร้องไห้มาปีกว่า กลับร้องไห้ ยิ้มไปร้องไห้ไปเหมือนคนบ้า ผมได้แต่คิดทำไมถึงไม่เป็นผม นะทำไมถึงไม่เป็นผม จากวันที่ผมส่องเฟสเค้าวันนั้นผม ยังส่องเฟส ละก็คิดถึง มาจนวันนี้ เรื่องมันก็เกือบ 2-3 ปีแล้วหละ ทุกครั้งที่เปิดไปดูเฟสเค้าผมก็ทำได้แค่คิดถึง เพราะคนข้างๆเขาไม่ใช่ผม คุณเชื่อไหมตลอดที่คบกันมา มือเค้าผมยังไม่เคยจับ ผมรักเค้ามากรักแบบยอม ทุกอย่าง ผมเคยสัญญากับเค้าเอาไว้ว่า ไม่ว่าเราจะเลิกกันกี่ครั้งเราห้ามลืมกันนะ แล้วถ้าช่วงที่เราเลิกกันไป เรียนจบ มหาลัยแล้วเรามาคบกันใหม่นะ ผมจำทุกคำพูดทุกคำสัญญา ถ้ามันย้อนเวลากลับไปได้ผมคงไม่บอกเลิกเค้าทุกวันนี้ผมก็ยังลืมเค้าไม่ได้ แม้จะมีใครมาคุยด้วย ผมก็เฉยๆไปหมด ไปนั่งร้านเหล้าทีไร ก็เปิดแต่เฟส เค้า ทุกวันนี้ก็ได้แต่หวังว่าผมจะได้กลับไปคุยกับเค้าอีก : อาจจะพิมพ์ วกไปวนมา ผมขอโทษนะครับ ผมแค่อยากระบาย
คนโง่
แก้ไข
เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนผมอยู่ ม.ปลาย ผมได้แอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งมาปีกว่า จนได้ขอเค้าเป็นแฟน สุดท้ายคบกันได้ 2 วันดันโดนบอกเลิกซะงั้นแย่ไหมหละครับ ตอนนี้ผมก็ ร้องไห้ สิ ร้องไห้เป็นตุ๊ดเลยหละ ฮ่าๆ ก็อย่างว่าหละนะตอนนั้นเป็นรักแรกด้วยสิ แต่ความรักของผมจริงๆจะเริ่มต่อจากนี้แหละ
หลัก จากที่ผมโดนบอกเลิกมาได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ก็มีเด็กผู้หญิงที่ย้ายมาจากอีกห้องเธอทั้งสวยเรียนเก่งน่ารักดูดีไปหมด ซึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างเงียบ
ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเลยก็ว่าได้ ผ่านไปเดือนกว่า ผมก็ยังเฮิร์ทอยู่เหมือนเดิม จนวันหนึ่งเค้าทักเฟสผมมาถามเรื่องงานกลุ่มอะไรเนี่ยแหละเพราะผมได้ทำงานกลุ่มเดียวกับเค้าทีแรกผมรู้สึกเฉยๆกับเขามากแต่คุยนานเข้าๆ มันก็เริ่มรู้สึกดี ผมปรึกษาเรื่องความรักกับเค้า เรื่องที่ผมโดนทิ้ง เค้าก็ให้คำปรึกษาผมเรียกว่าช่วยผมได้มากเลยทีเดียวเลยหละ จากที่ไม่ค่อยคุยกันก็เปลี่ยนมาเป็นคุยกันทุกวัน ผ่านไป 2-3 เดือนนี่แหละ ผมตัดสินใจขอเขาเป็นแฟน (14 พฤษภา 16.40)
-พิมพ์ไว้เผื่อเค้าบังเอิญมาอ่านบ้าง ฮ่าๆ - ซึ่งในที่สุดผมกับเค้าก็ได้คบกัน ตอนนั้น เรียกว่าอะไรก็เป็นสีชมพูไปหมดซึ่งผมกับเค้าตอนนั้นกำลังคบกันไปได้ดีเลยทีเดียว หลังจาก นั้นผ่านไปได้ 2-3 เดือน จู่ๆมาวันหนึ่ง วันนั้น วันที่เธอไม่คุยกับผมผมหาทางพยายามคุยกับเค้าทั้งวันเค้าก็ไม่สนใจผมเลย ผมก็ได้แต่นั่งคิดว่าเค้าคงโกรธอะไรผมสักอย่างแน่ๆ ผมเลยบุกไปบ้านเค้าซื้อตุ๊กตาไปตัวหนึ่งเพื่อไปขอโทษแต่เธอกลับไม่ยอมเจอผม ผมนั่งคุยกับแม่ของเค้าอธิบายให้แม่เค้าฟัง สุดท้าย เค้าก็ลงมาคุยกับผม เค้าเรียกผมไปคุยหน้าบ้าน สิ่งที่เค้าบอกผมคือเราเลิกกันเถอะ เค้าให้เหตุผลว่า เพราะครูไม่ให้คบซึ่งครูคนนั้นเป็นคนที่แฟนผมสนิทด้วย (ก็อย่างว่าหละนะใครอยากให้เด็กเรียนเก่งชิงทุนเรียนเมืองนอกมาคบกับคนไร้อนาคตแบบผมหละ55) ตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกเลยหละอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลออกมา พูดอะไรไม่ได้ซักคำตุ๊กตาที่ซื้อมา ก็โยนทิ้งไว้หน้าบ้าน ผมขี่รถไปร้องไห้ไปกลับบ้านไปก็ยังร้องไห้ อีก ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน แต่ผมก็ยังไม่ตัดใจจากเค้านะ ผมง้อเค้าแทบทุกวัน ผมเลิกกับเค้าไปได้หนึ่งเดือน สุดท้ายเค้าก็ใจอ่อนกลับมาคบกับผม ซึ่งตอนนั้นผมดีใจมากเลยหละ ซึ่งผมกับเค้าก็ปรับความเข้าใจกัน นั่งคุยกับว่าต่อจากนี้จะไม่บอกเลิกกันด้วยเหตุผลแบบนี้นะนุ่นนี้นั่นผมก็บอกเค้าไป แต่เชื่อไหม ผมเจอเหตุการณ์ แบบนี้ถึง 8 ครั้งซึ่งผมร้องไห้ทุกครั้ง เธอให้เหตุผลต่างๆนาๆ ว่าเครียดเรื่องเรียนบ้าง จะสอบนุ่นนี่นั่นบ้าง ซึ่งตอนเลิกกันผมก็เป็นคนไปขอคืนดีทุกครั้ง จะว่าผมโง่ก็ได้ ผมยอมรับ ในที่สุดผมก็เรียน จบ ม.6 ซึ่งวันจบผมได้ไปขอคืนดี กับเค้าอีกที เค้าก็ไม่ปฏิเสธผมนะ เราคบกันหลังจบมาได้ประมาณ 1-2 เดือน ซึ่งผมจำคำพูดนี้ได้ดี ที่เค้าบอกว่าเค้ารักผม ครั้งแรกตั้งแต่คบกันมา แต่แล้วมันคงเป็นผมที่โง่เอง ผมกลับไปบอกเลิกเค้าเพราะว่ากลัวเค้าบอกเลิกผมหรือกลัวเจ็บซ้ำๆแบบเดิม ผมได้ยินเสียงเค้าร้องไห้ แม่เค้าโทรมาคุยกับผม ผมก็ไม่ได้พูดอะไรไป ผมได้แต่คิดว่าเด๋วเค้าคงมาง้อผมบ้างแต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด จากวันนั้นเค้ากับผมก็ไม่ได้คุยกันแต่ผมยังส่องเฟสเค้าตลอด ผมกับเค้าต่างคนต่างมีแฟนใหม่ แต่ ทุกคนที่ผมคบมา ผมกลับไม่ได้รู้สึกรักเลยสัก คน คบ แค่ อาทิตย์นึง นานสุดก็หนึ่งเดือน จากนั้นผมก็เลยตัดสินใจว่าจะขอโทษเค้าแล้วกลับไปขอคืนดี แต่ตอนนั้นเค้าดันมีแฟนใหม่อยู่แล้ว ซึ่งแฟนใหม่เค้าก็คือพี่ที่ผมรู้จัก ซึ่งผมได้แต่ภวานาให้เค้าเลิกกัน ผมคิดเข้าข้างตัวเองตลอดว่าเค้าคงคิดเหมือนผมบ้างแหละ ผมส่องเฟส เค้าทุกวัน เห็นเค้าไปเที่ยวด้วยกันถ่ายรูปคู่ บางวันผมก็แอบร้องไห้ ได้แต่คิดว่า ตรงนั้นมันน่าจะเป็นเรานะ ซึ่งหลังจากนั้นผมตัดสินใจขอไม่ส่องเฟสเค้าเลยดีกว่าผ่านไปประมาณ 1ปีได้ละมั้งช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาผมก็ไม่ได้คบใครเลยอย่าว่าแต่คบเลยชอบยังไม่รู้สึกด้วยซ้ำ จู่ๆ มีวันนึง ซึ่งวันที่ผมได้ขอเค้าเป็นแฟน ผมได้บันทึกในเฟสเอาไว้วันที่ขอเค้าเป็นแฟน มันดันแจ้งเตือนในเฟสผม ผมเลยนึกถึงเค้าได้ผมเลย กดเข้าไปส่องเฟสเค้าแต่สิ่งที่ผมเห็นคือ เค้าแต่งงานกันเมื่อวาน วันนั้นจากที่ผมไม่ร้องไห้มาปีกว่า กลับร้องไห้ ยิ้มไปร้องไห้ไปเหมือนคนบ้า ผมได้แต่คิดทำไมถึงไม่เป็นผม นะทำไมถึงไม่เป็นผม จากวันที่ผมส่องเฟสเค้าวันนั้นผม ยังส่องเฟส ละก็คิดถึง มาจนวันนี้ เรื่องมันก็เกือบ 2-3 ปีแล้วหละ ทุกครั้งที่เปิดไปดูเฟสเค้าผมก็ทำได้แค่คิดถึง เพราะคนข้างๆเขาไม่ใช่ผม คุณเชื่อไหมตลอดที่คบกันมา มือเค้าผมยังไม่เคยจับ ผมรักเค้ามากรักแบบยอม ทุกอย่าง ผมเคยสัญญากับเค้าเอาไว้ว่า ไม่ว่าเราจะเลิกกันกี่ครั้งเราห้ามลืมกันนะ แล้วถ้าช่วงที่เราเลิกกันไป เรียนจบ มหาลัยแล้วเรามาคบกันใหม่นะ ผมจำทุกคำพูดทุกคำสัญญา ถ้ามันย้อนเวลากลับไปได้ผมคงไม่บอกเลิกเค้าทุกวันนี้ผมก็ยังลืมเค้าไม่ได้ แม้จะมีใครมาคุยด้วย ผมก็เฉยๆไปหมด ไปนั่งร้านเหล้าทีไร ก็เปิดแต่เฟส เค้า ทุกวันนี้ก็ได้แต่หวังว่าผมจะได้กลับไปคุยกับเค้าอีก : อาจจะพิมพ์ วกไปวนมา ผมขอโทษนะครับ ผมแค่อยากระบาย