รักที่ไม่มีวันเป็นจริง

สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่า1นะค่ะ 1เป็นสาวประเภทสอง ก่อนอื่นขอบอกก่อนนะค่ะ 1เป็นสาวประเภทสอง
ที่ตัวเล็ก. หุ่น. ตัวเหมือนผญหมด. แต่เสียงเป็นผชค่ะ. เรื่องของเรื่องคือ คบกับแฟน คบกันมา6-7 เดือนละค่ะ
กินข้าว. ดูหนัง ไปไหนเหมือนคู่อื่นๆ. ดูปกติใช่ไหมค่ะ. ความจริงที่ไม่ปกติ. มีมากกว่านี้ค่ะ
เราสองคนคุยโทรสับกันทุกวันเฝ้ากันนอนทุกคืน. แต่ที่มันแปลกก่อคือ. 1โทรกาแฟนแต่ไม่คุยค่ะ. บอกแฟนว่าไมคโทรสับเสีย
แฟนก่อจะพูด แล้ว1พิมเอาค่ะ. เป็นแบบนี้มา6-7 เดือนแล้ว. ไปไหนก่อไม่พูด. ใช่ภาษามือแทนค่ะ. ตอนนี้รุ้สึกอึดอัด. สงสารเค้ามาก
ไม่รู้จะทำไงดีละค่ะ. เป๋นแบบนี้ตลอดตั้งแต่คบกันเค้าก่อถามว่าทำไมเราไม่พูดเราก่อทำเป็นไม่สนใจ. ทำอย่างแทน. หน้าสีหน้าไม่พอใจ
เวลาเค้าถาม. เคยถามเค้าว่าเค้าชอบสาวสองไหม? เค้าตอบว่าไม่ชอบ. ไม่คิดจะชอบ นี้คือเหตุผลที่1สงสารเค้ามาก. สงสารตัวเอง. ตอนนี้
รู้สึกรัก. รักมาก ขาดเค้าไม่ได้เลย. กลัวว่าวันหนึ่งต้องเลิกกันจริงๆ. ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี. ตอนนี้ทำตัวห่างไออกมา ตอบน้อยลง. ไปไหนมาไหนน้อยลง
พยายามตีตัวออกห่าง. แต่ไม่มีความสุขเลย ใครพอจะแนะนำวิธี. หรือ ขอคิดดีๆ. ขอแอดไลร์มาหน่อย นะค่ะ. (Bobee39) กราบขอบพระคุณอย่างสูง