หนึ่งในเหตุผลที่เรายินดีเป็นแม่ฟลูไทม์ อยู่บ้านเลี้ยงลูก เพราะสามีให้เงินใช้ส่วนตัวนี้แหละค่ะ  จะว่าเราเห็นแก่เงินก็ได้ แต่ถึงสามีจะให้เงิน เราเองก็พยายามหารายได้ของตัวเอง เลือกงานที่ทำไปเลี้ยงลูกไปได้ สมัยนี้งานมันไม่จำกัดอยู่แค่ในสำนักงานแล้ว เพื่อจะได้มาช่วยแบ่งเบาภาระต่างๆของบ้านด้วย  ของแบบนี้มันไม่แน่นอน  วันนี้เขาให้เงิน  แต่ถ้าพรุ่งนี้เกิดไม่ให้ หรือเขาเป็นอะไรขึ้นมา จะทำยังไง อยู่แบบไม่ประมาทดีกว่า
  แต่สิ่งที่สำคัญมากกว่าเรื่องเงินคือเราอยากเห็น อยากเป็นคนที่ส่งเสริมพัฒนาการของลูกในทุกๆวัน อย่างน้อยก็ช่วงก่อนวัยเรียน
เราเชื่อว่า ลูกจะเติบโตไปเป็นอย่างไร ก็อยู่ที่การหล่อหลอมของพ่อแม่
  สำหรับเรื่องเพื่อน เราไม่กลัวเรื่องไม่มีเพื่อนค่ะ  เพราะเรามีสิ่งที่ล้ำค่ากว่า นั้นคือครอบครัว  
  เรื่องลูกอาจไม่เชื่อถือ ถ้าโต้เถียงกับพ่อ อันนี้ เรามองว่า อยู่ที่การปฎิบัติตัวในครอบครัวว่าทำกันมายังไง ซึ่งครอบครัวเราให้เกียรติซึ่งกันและกัน
  เรื่องญาติให้ไปเฝ้าไข้ ติดต่อราชการ ถ้าเราว่าง เราก็ช่วยได้ค่ะ ไม่เกี่ยง เพราะญาติๆก็ดูแลช่วยเหลือเรามา อย่างตอนเราอยู่ร.พ.นาน6สัปดาห์4วัน เนื่องจากมีอาการเสี่ยงจะคลอดก่อนกำหนดในท้อง2 ทั้งพ่อสามี น้องสาว น้องเขย น้องชาย น้องสะใภ้ของสามีก็และเวียนมาเยี่ยม ทำอาหารมาให้ พาลูกคนโตของเราไปดูแลให้อย่างดี ส่วนญาติๆเรา แม้จะอยู่ไกล แต่ทุกครั้งที่ครอบครับเรากลับบ้าน ก็ดูแลต้อนรับครอบครัวเราอย่างดี