ตั้งเเต่เราใช้ชีวิตเข้าไปอยู่ในครอบครัวเขา ครอบครัวเขาเป็นครอบครัวใหญ่ ลูกชาย10ลูกสาว10 สามีเราเป็นลูกชายคนโต
ตอนเเรกเรากับสามีเเยกบ้านกันอยู่ก็ไม่ได้มีปันหาอะไรมาก เเต่ก็เป็นวิถีของเเม่สามีทุกคน ที่เขาจะมาที่บ้านตอนเย็นๆ เเม่สามีก็ชอบมาตรวง ห้องน้ำ ห้องครัว มุมนั้นมุมนี้ อะไรประมาณนี้ค่ะ ก็ไม่คิดอะไรกับเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องปกติ ณ ตอนนั้นดิฉัน ท้อง ฉันกับสามี จะนัดกันทุกวันศุกร์เราจะไปบ้านพ่อเเม่เขา เมื่อเราไป เราก็จะไปทำหน้าที่ ลูกสะไภ้ ให้เขาบ้าง ทำอาหารเย็น ทาน ด้วยกัน อันที่จริงเเล้ว เขาอยากให้เราไปเเต่เช้าวันศุกร์เเต่ ความเป็นจริงเเล้ว สามีเรา เขาเป็นคนพาเราไปตอนเย็น บางอาทิตย์ก็ไม่ไปที่บ้าน เเม่สามีเขาจะเข้าใจตลอดว่า เราเองที่ไม่อยากไป อะไรประมาณนี้ ตามพื้นฐานเเล้ว สามีเราเขาบอกกับเราเสมอว่า. เขาไม่ชอบนิสัย ความเป็นอยู่ของคนที่บ้านเขา ไปที่ไรก็มีเเต่เรือง ฯล เเต่ครอบครัวเขาเข้าใจอย่างนั้น เรากับพี่น้องเขา ก็มีการเข้าใจผิดเเบบนั้นเเบบนี้บ้าง ตามภาษา ครอบครัวใหญ่เเต่ ไม่ร้ายเเรง เราเป็นสะไถ้คนเเรก ลูกสาวเเม่สามีเเต่งงานไปเเล้ว2คน สามีคนเเรกอยู่อังกฤษ คนที่2อยู่ไทยเเต่สามีทำงานต่างจังหวัด สรุป เขาได้อาศัยอยู่กับพ่อเเม่ทั้ง2 สามีไม่ได้อยู่ด้วยทั้ง2 ประเดนคือ เรากับลูกสาวคนเเรกเขาจะเริ่มมีปันหา อยู่ง่าย. คือ เขาเป็นคนปากร้าย อารมณ์เเปรปวนมาก สงสารหลานๆ ก็เข้าใจนะ เขาคงเครียด สามีไม่ได้อยู่ด้วย ส่วนดีเขามีนะ เขาคอยให้คำเเนะนำเราเกี่ยวกับ การตั้งครรถ์เสมอเเต่เสียก็มี คือปากเสีย อารมณ์เเปรปวน กับชั่งฟ้อง
ปันหาที่เเรกเริ่ม ลูกสาวคนเเรกชั่งชอบประชด สามีเรา พอเริ่มเถียงกัน เเม่สามีไม่อยู่ในเหตการณ์ก็จะว่าเรา ว่าเราเนี่ย ยุยงให้พี่น้องทะเลาะกัน เเต่สามีเราดันเถียง มีปากเสียง เข้าไปอีก งานนี้เลยกลายเป็นเราผิดซะงั้นน ทุกๆเรื่องที่มันเกิด เกิดจากปากลูกสาวเขา เเค่ตรงนี้เขามองไม่ออกหรือโยนความผิดมาให้เรา. เเล้วที่บ้าน ไม่มีพี่เเจ๋วค่ะ ทำกันเอง เมื่อเราคลอดลูกเสร็จ เขาขอให้เราอยู่บ้านครอบครัว รอให้หลาน6-8เดือนก่อน ค่อยไปอยู่กันที่เดิม เราอะไรที่พอทำได้กก็ต้องทำค่ะ. เรามาอยู่บ้านเขา จะไม่ทำได้ยังไง พ่อสามีพี่น้องชอบรสฝีมืออาหาร ก็จะปริปากชม. เเต่เเม่สามีที่เขาเคยสนิทกับเราที่สุดจะไม่เคย ชมหรืออะไร รอเเต่จะติค่ะ เเล้วความเป็นอยู่ที่นั้นของเรา เขาชอบคิดไปเองว่าเราคิดเเบบนั้น. ภายนอก จริงๆถ้าดูด้วยตาเปล่า เขาเป็นคนสายธรรมมะธรรมโม ซะด้วยซ้ำ เเต่เมื่อไปอยู่ใหล้จิงๆถึงจะรู้รสชาติ มีวันนึงสามีเราติดงานกลับบ้านดึกซึ่ง เขาโทรมาหาเราเเล้ว เเต่จากนั้นเเม่สามีโทรไปหาลูกชายเเล้วพูดว่า. เมียเเกคิดมากเเล้ว เเกยังไม่กลับ เเต่หารุ้ไม่ลูกโทรมาหาเมียเเล้ว เเต่สามีเรารู้ พอยาติมาที่บ้าน. ชมเรา อืมคลอดลูกเเล้วผอมไวนะ. เเม่สามีพูดขึ้นว่า เราคิดมากสามีกลับบ้านดึก. 55คืออะไรไม่ทราบคุนเเม่
เเล้ว เขาชอบมายุ่งกับข้าวของใช้ของเราว่า. อันนี้ซื้อไหม่หรอ. ดูซื้ออีกละ. อะไรเเบบนี้ เเต่ความเป็นจริงเงินพ่อเเม่เราทั้งนั้นที่ซื้อ. สามีไปเซื้อเครื่องสำอางให้. เขาก็พูดว่า. สามีฉันไม่เคยซื้อให้. เเล้วฉันใช้หมดเป็นปีๆ เธอไม่กี่เดือนก็หมดเเล้ว อืม เล่สให้หนูฟังเพื่ออะไรคุนเเม่ เมื่อเราไม่สบาย สามีดูเเลเราไหนจะลูกอ่อนด้วย เขาก็จะพูดว่า สามีฉันไม่เคยมาดูฉันเเบบนี้เเล้วฉันก็ไม่เคยทำตัวอ่อนเเอ สามีเราหาข้าวให้เรากินเมื่อเราป่วย ปกติเราจะดูเเลสามีทุกอย่าง เเต่เราป่วย เขาก็พูดว่า. เเม่ๆม่เคยหาให้กินเเต่หาให้เมียกิน. เรื่ิงเเบบนี้รุ้ไหมค่ะ. เเรื่องทำนองนี้ เเม่สามีไม่เคยพูดต่อหน้าใครค่ะเเต่จะพูดกับฉันคนเดียว. ต่อหน้าคนอื่นท่านจะเป็นอีกเเบบ เเต่สามีเรารุ้เพราะ เราไม่เคยปิดบังเขา เราตัวตนยังไงเปิดผายต่อสามีหมด สามีเราเขาเข้าใจเรา เเต่ที่พลิกกกว่านั้น เเม่สามีชอบเอาเรื่องข่าวของเราไปบอกที่บ้านเรา บอกบ้างเราทำให้พี่น้องทะเลาะกัน เรา งานไม่ทำอะไนเเบบนั้นเเเบบนี้. เเต่เราเชื่อบาปบุญคุณโทษ. ใครทำอะไรได้อย่างนั้น ว่างเเล้วจะเขียนต่อนะค่ะ. เรื่องมันยาวค่ะ
ทำไม? ลูกชายรักภรรยา คุณเเม่สามีค๊าา ทำไมต้องไม่พอใจด้วยค่ะ
ตอนเเรกเรากับสามีเเยกบ้านกันอยู่ก็ไม่ได้มีปันหาอะไรมาก เเต่ก็เป็นวิถีของเเม่สามีทุกคน ที่เขาจะมาที่บ้านตอนเย็นๆ เเม่สามีก็ชอบมาตรวง ห้องน้ำ ห้องครัว มุมนั้นมุมนี้ อะไรประมาณนี้ค่ะ ก็ไม่คิดอะไรกับเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องปกติ ณ ตอนนั้นดิฉัน ท้อง ฉันกับสามี จะนัดกันทุกวันศุกร์เราจะไปบ้านพ่อเเม่เขา เมื่อเราไป เราก็จะไปทำหน้าที่ ลูกสะไภ้ ให้เขาบ้าง ทำอาหารเย็น ทาน ด้วยกัน อันที่จริงเเล้ว เขาอยากให้เราไปเเต่เช้าวันศุกร์เเต่ ความเป็นจริงเเล้ว สามีเรา เขาเป็นคนพาเราไปตอนเย็น บางอาทิตย์ก็ไม่ไปที่บ้าน เเม่สามีเขาจะเข้าใจตลอดว่า เราเองที่ไม่อยากไป อะไรประมาณนี้ ตามพื้นฐานเเล้ว สามีเราเขาบอกกับเราเสมอว่า. เขาไม่ชอบนิสัย ความเป็นอยู่ของคนที่บ้านเขา ไปที่ไรก็มีเเต่เรือง ฯล เเต่ครอบครัวเขาเข้าใจอย่างนั้น เรากับพี่น้องเขา ก็มีการเข้าใจผิดเเบบนั้นเเบบนี้บ้าง ตามภาษา ครอบครัวใหญ่เเต่ ไม่ร้ายเเรง เราเป็นสะไถ้คนเเรก ลูกสาวเเม่สามีเเต่งงานไปเเล้ว2คน สามีคนเเรกอยู่อังกฤษ คนที่2อยู่ไทยเเต่สามีทำงานต่างจังหวัด สรุป เขาได้อาศัยอยู่กับพ่อเเม่ทั้ง2 สามีไม่ได้อยู่ด้วยทั้ง2 ประเดนคือ เรากับลูกสาวคนเเรกเขาจะเริ่มมีปันหา อยู่ง่าย. คือ เขาเป็นคนปากร้าย อารมณ์เเปรปวนมาก สงสารหลานๆ ก็เข้าใจนะ เขาคงเครียด สามีไม่ได้อยู่ด้วย ส่วนดีเขามีนะ เขาคอยให้คำเเนะนำเราเกี่ยวกับ การตั้งครรถ์เสมอเเต่เสียก็มี คือปากเสีย อารมณ์เเปรปวน กับชั่งฟ้อง
ปันหาที่เเรกเริ่ม ลูกสาวคนเเรกชั่งชอบประชด สามีเรา พอเริ่มเถียงกัน เเม่สามีไม่อยู่ในเหตการณ์ก็จะว่าเรา ว่าเราเนี่ย ยุยงให้พี่น้องทะเลาะกัน เเต่สามีเราดันเถียง มีปากเสียง เข้าไปอีก งานนี้เลยกลายเป็นเราผิดซะงั้นน ทุกๆเรื่องที่มันเกิด เกิดจากปากลูกสาวเขา เเค่ตรงนี้เขามองไม่ออกหรือโยนความผิดมาให้เรา. เเล้วที่บ้าน ไม่มีพี่เเจ๋วค่ะ ทำกันเอง เมื่อเราคลอดลูกเสร็จ เขาขอให้เราอยู่บ้านครอบครัว รอให้หลาน6-8เดือนก่อน ค่อยไปอยู่กันที่เดิม เราอะไรที่พอทำได้กก็ต้องทำค่ะ. เรามาอยู่บ้านเขา จะไม่ทำได้ยังไง พ่อสามีพี่น้องชอบรสฝีมืออาหาร ก็จะปริปากชม. เเต่เเม่สามีที่เขาเคยสนิทกับเราที่สุดจะไม่เคย ชมหรืออะไร รอเเต่จะติค่ะ เเล้วความเป็นอยู่ที่นั้นของเรา เขาชอบคิดไปเองว่าเราคิดเเบบนั้น. ภายนอก จริงๆถ้าดูด้วยตาเปล่า เขาเป็นคนสายธรรมมะธรรมโม ซะด้วยซ้ำ เเต่เมื่อไปอยู่ใหล้จิงๆถึงจะรู้รสชาติ มีวันนึงสามีเราติดงานกลับบ้านดึกซึ่ง เขาโทรมาหาเราเเล้ว เเต่จากนั้นเเม่สามีโทรไปหาลูกชายเเล้วพูดว่า. เมียเเกคิดมากเเล้ว เเกยังไม่กลับ เเต่หารุ้ไม่ลูกโทรมาหาเมียเเล้ว เเต่สามีเรารู้ พอยาติมาที่บ้าน. ชมเรา อืมคลอดลูกเเล้วผอมไวนะ. เเม่สามีพูดขึ้นว่า เราคิดมากสามีกลับบ้านดึก. 55คืออะไรไม่ทราบคุนเเม่
เเล้ว เขาชอบมายุ่งกับข้าวของใช้ของเราว่า. อันนี้ซื้อไหม่หรอ. ดูซื้ออีกละ. อะไรเเบบนี้ เเต่ความเป็นจริงเงินพ่อเเม่เราทั้งนั้นที่ซื้อ. สามีไปเซื้อเครื่องสำอางให้. เขาก็พูดว่า. สามีฉันไม่เคยซื้อให้. เเล้วฉันใช้หมดเป็นปีๆ เธอไม่กี่เดือนก็หมดเเล้ว อืม เล่สให้หนูฟังเพื่ออะไรคุนเเม่ เมื่อเราไม่สบาย สามีดูเเลเราไหนจะลูกอ่อนด้วย เขาก็จะพูดว่า สามีฉันไม่เคยมาดูฉันเเบบนี้เเล้วฉันก็ไม่เคยทำตัวอ่อนเเอ สามีเราหาข้าวให้เรากินเมื่อเราป่วย ปกติเราจะดูเเลสามีทุกอย่าง เเต่เราป่วย เขาก็พูดว่า. เเม่ๆม่เคยหาให้กินเเต่หาให้เมียกิน. เรื่ิงเเบบนี้รุ้ไหมค่ะ. เเรื่องทำนองนี้ เเม่สามีไม่เคยพูดต่อหน้าใครค่ะเเต่จะพูดกับฉันคนเดียว. ต่อหน้าคนอื่นท่านจะเป็นอีกเเบบ เเต่สามีเรารุ้เพราะ เราไม่เคยปิดบังเขา เราตัวตนยังไงเปิดผายต่อสามีหมด สามีเราเขาเข้าใจเรา เเต่ที่พลิกกกว่านั้น เเม่สามีชอบเอาเรื่องข่าวของเราไปบอกที่บ้านเรา บอกบ้างเราทำให้พี่น้องทะเลาะกัน เรา งานไม่ทำอะไนเเบบนั้นเเเบบนี้. เเต่เราเชื่อบาปบุญคุณโทษ. ใครทำอะไรได้อย่างนั้น ว่างเเล้วจะเขียนต่อนะค่ะ. เรื่องมันยาวค่ะ