อยู่คนเดียวยังไงให้มีความสุข

กระทู้คำถาม
พอดีว่าเราเป็นคนที่อยู่คนเดียวมาตั้งนานแล้ว ที่โรงเรียนก็เหมือนกันทำอะไรก็... ทำคนเดียวพอดีที่โรงเรียนมีเพื่อนอยู่ 2 คนตอนนี้เพื่อนเราจะมีคนเดียวแล้ว.. แต่ไม่เป็นไรเราอยู่คนเดียวได้ กินข้าวก็คนเดียว งานกลุ่มก็หาเพื่อนไม่ได้ สักพัก.. วันนึงอยากเพิ่มเพื่อนให้ได้สัก 10 กว่าคนเหมือนเดิม แต่พอไปคุยก็ได้แค่ฟังเขาคุยกัน... ก็เลยไม่หาแล้วเพื่อน.. ก็เลยเลิกหาเพื่อนตั้งแต่ป.3 ถึง6 เพื่อนอีก2คนก็จากโบกมือกู๊ดบ่ายเราแล้ว... ไม่ใช้เพราะจะขึ้นม.นะ แต่เพื่อน 2 คนนี้มีนิสัยต่างกับเราอย่างกับฟ้ากับเหว คือเพื่อนคนแรกเขาสนใจแต่กลุ่มที่ชอบอ่อยชายค่ะ... อีกคนก็มีเพื่อนอยู่แล้ว นิสัยเรามันต่างกันเกินไปเหมือนเราเป็นแค่ฉากหลัง ได้แค่มอง มองแล้วมองอีกก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน โดนทิ้ง เดินคนเดียว คุยคนเดียวกับหมาแมวที่บ้าน อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนดีที่ไม่ใช่มนุษย์ (คุยกับต้นไม้ก็ยังได้) ดูทีวีคนเดียวอ่านหนังสือคนเดียว อะไรก็คนเดียว เดียวๆๆๆ ไม่อยากทน แต่ก็เริ่มชินแล้วแหละเพราะที่บ้านก็อยู่คนเดียว(อยู่กับพ่อแม่) อยู่คนเดียวก็มีสุขได้ค่ะไม่สน ไม่แคร์ จะทำอะไรก็ทำ เดี๋ยวนี้เวลาว่ายน้ำไม่มีใครชวนเล่นเลย(แต่ก่อนจะลากเราไปเล่นจนแขนแทบหลุด)
แต่เดี๋ยวนี้ไม่เลย ไม่มีใคร ว่างเปล่า....    
นิสัยเราก็เริ่มเปลี่ยนไปเพราะการอยู่คนเดียวคือแบบ  เงียบทั้งวัน... ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาแต่ก็อยู่ได้ นิสัยเราชอบแบบ(นิสัยที่ว่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับที่เขียนมาทั้งหมดนะ) คือแบบเวลาเพื่อนมาชนเราจนล้มเเบบตั้งใจแต่ก็ยังขอโทษนะ เราก็บอกไปว่าไม่เป็นไรแต่จริงๆน่ะเราเจ็บมากเลยเหมือนเพื่อนจงใจทำแต่ขอโทษโดยไม่เต็มใจสีหน้าเพื่อนตอนนั้นเหมือนเห็นเราเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้(และก็กลับมาปัจจุบัน...) สองสามวันที่ผ่านมาเราได้ยินเสียงเพื่อนถอนหายใจเหมือนกำลังหงุดหงิด'เฮ้อ' ด้วยความอยากรู้และอยากช่วย "เป็นอะไรหรือป่าว" เราถามไปอย่างเรียบง่ายแต่เพื่อนกับพูดเสียงแข็งว่า"อย่ายุ่งเรื่องของกู" เราได้แต่นิ้งคาเก้าอี้จนแทบพูดไม่ออก ทำไมเพื่อนถึงพูดแบบนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะอะไร


ใครที่มีประสบการแบบนี้ก็เม้นด้วยนะคะ...
😟😟😟😟😟😟😟😟😟😟😟😟😟😟🗣
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่