รักครั้งแรกของคุณ เป็นยังไง?

สำหรับฉันแล้ว...จำได้ถึงทุกวันนี้ ตอนนั้นเรียนอยู่ ม.1 ได้เจอเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง ในสายตาเค้า คุณดูน่ารักมาก เป็นเด็ก ผญ ตัวดำๆ ผอมๆ พูดไทย หน้านิ่งๆ ดุๆ แต่เวลายิ้มแล้ว โคตรมีเสน่ห์ และก็ใช่เค้าชอบคุณ แต่มันดันพลาดที่เพื่อนๆแซวกันไปหน่อย จนคุณไม่ชอบ จนคุณเกลียดเค้า และเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ทั้งที่เรียนห้องเดียวกัน โคตรอึดอัด มันแปลกที่ทุกครั้งเค้าแอบมองคุณ แอบสืบความเป็นอยู่ของคุณบ้าง....เราห่างหายกันไป คุณมีชีวิตของคุณ เค้ามีชีวิตของเค้า ตอนนี้เวลาผ่านจากจุดนั้นมา 14 ปี และแล้วเรากลับมาเจอกันอีกครั้ง อาจจะด้วยความบังเอิญหรือแค่เมืองมันแคบมั้ง ทำให้เราได้เจอกันอีก สำหรับคุณ เค้าก็แค่เพื่อนเก่าคนหนึ่งที่กลับมาเจอกัน แต่สำหรับเค้า คุณเหมือนพาเค้านั่งทามแมชชีนย้อนเวลากลับไปตอน ม.1 อีกครั้ง ตัวเย็น ใจเต้นแรง หน้าแดงผ่าว มือปากสั่นไปหมด ประหม่า และที่สำคัญ กลัว!! แต่มีสิ่งหนึ่งที่ยังคงเดิมไม่เปลี่ยน "รอยยิ้ม" รอยยิ้มของคุณยังสดใสร่าเริงเหมือนเดิม เค้ามีความสุขทุกครั้งที่ได้เจอ ได้เห็น และได้รับรู้ทุกๆเรื่องราวของคุณ มันเป็นเหมือนอะไรสักอย่างที่เค้าบอกไม่ถูก แต่ทำให้เค้ายิ้มได้ทั้งวันเลยทีเดียว ขอบคุณอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้ได้กลับมาเจอกัน
ขอบคุณตัวเค้าเองที่วันนั้นกล้าที่จะเดินเข้าไปทัก
ขอบคุณที่คุณคุยกับเค้าเหมือนเพื่อนคนหนึ่ง
ขอบคุณที่คุณไม่เกลียดเค้าเหมือนตอน ม.1

ถึงจะได้คุยกันเหมือนเพื่อนปกติทั้วไป แต่ยอมรับเลยว่าเค้าก็ยังเกร็งไม่กล้าที่จะ ขอ line  ขอเบอร์ หรือแม้แต่จะ follow IG ของคุณไปเลย ทุกวันนี้กล้าอยู่อย่างเดียวคือคุยใน massage facebook แค่นี้ก็มีความสุขมากพอแล้ว ขอแค่ทุกครั้งที่คุณเหนื่อยจากการทำงาน มาบ่นให้เค้าฟัง วันละคำสองคำก็ยังดี นี่แหละความรู้สึกรักแรกของเค้า ทุกๆเรื่องราวมันไม่ได้ลงเอยแบบผิดหวังหรือสมหวังเสมอไป มันอยู่ที่ว่าเราพอใจที่ได้อยู่จุดไหนมากกว่า

ปล.ยินดีที่ได้พบเจอกันอีกครั้ง^^
#เราทั้งคู่ต่างคนต่างโสดแต่เสียดายมันไม่มีทางเป็นไปได้ ด้วยหน้าที่การงาน ฐานะ และเพศ.