ตลกนะ  ไม่รู้ว่าคู่เอิร์ธ ปอป้อ มาถึงตรงนี้ได้อย่างไร น้องก็เล่นแพ้เล่นชนะสลับไปมาแต่ก็พากันมาถึงมือ 10 ได้ วิว กิ๊ฟ ก็เหมือนกัน
แต่พอน้องเล่นแพ้ก็จะจับเปลี่ยนคู่เปลี่ยนคนซะงั้น..........บางคนนี่รู้ใจนักกีฬากันเลยทีเดียว  

ตรรกะกองเชียร์ไทย

เล่นเดี่ยวแพ้ ไปเล่นคู่ซะถึงทางตันแล้ว  แต่พอเล่นเดี่ยวชนะกลายเป็นน้องเก่งที่สุดต่อไปไม่ต้องกลัวใคร ยอดเยี่ยม  (เคยเอะใจบ้างมั๊ยว่าน้องเค้ายอดเยี่ยมอยู่แล้ว)

เล่นคู่แพ้ มองหาว่าใครเป็นคนพลาด  แล้วก็ระดมยิงไปที่คนนั้น เล่นแบบนี้อย่าเล่นดีกว่า ให้เปลี่ยนคู่ ดีไม่ดีไม่รู้ขอเปลี่ยนก่อนเพราะไม่พอใจ (เคยรู้บ้างมั๊ยว่าแต่ก่อน ปอป้อ บ่อกว่าเอิร์ธอีก เค้าเล่นคู่กันมาเค้าก็ฝึกซ้อมแก้ไขปรับปรุงตัวเอง จูนกันฝ่าฟันมาด้วยกัน จนมาถึงวันนี้  นักกีฬาจะหลุดจะพลาด เราจะเสียโมเมนตั้มให้คู่แข่งจนแพ้เค้าไม่ได้หรือไง)

ถ้าต่าย เป็นนักกีฬาไทย ไปแพ้น้องแน๊ต สมมติเป็นนักกีฬาชาติอื่น เราคงถล่มน้องต่าย จนไม่ได้ผุดได้เกิดแน่ๆว่ามั๊ยละ ดู น้องเมย์ เป็นตัวอย่าง

นักกีฬาทุกคนอยากชนะทั้งนั้น ยามเมื่อเค้าพ่ายแพ้ในสนามทั้งๆที่มีโอกาสชนะ เค้าต้องกล่ำกลืนฝืนทนขนาดไหนใครรู้บ้าง ทุกอย่างที่ดีต่ออาชีพเค้าต่อสิ่งที่เค้าทุ่มเท รออยู่ข้างหน้าแต่ไปไม่ถึง  มันเจ็บปวดกว่าคนเชียร์ที่กีฬาจบแล้วก็แยกย้าย หลายเท่านัก   แต่เค้าก็ต้องอยู่กับสิ่งนั้น ก้มหน้ากลับไปฝึกซ้อมเพื่อรอโอกาสครั้งต่อไป...........กองเชียร์คนไทยพวกคุณบางคนเข้าใจเรื่องพวกนี้มั๊ย....เพลาๆกันหน่อยเถอะ...ผมอ่านแล้วยังปวดใจเลย พวกคุณไม่รู้สึกเลยหรือ