สิ้นลาแล้วเสียงแผ่วแว่วสะอื้น
น้ำตารื้นไหลร่วง ทรวงถอดถอน
อาลัยลา ชีพดับลับอาวรณ์
รติซ่อนซึมเศร้า คราวจากไกล

ท่านวาดฝีมือลายถ่ายอักษร
ให้ห้องกลอนนักเขียนเพียรอ่านไข
เป็นปูชนีย์บุคคล ท้นท่วมใจ
ท่านจากไปมิลับจะกลับคืน

อาลัยลากราบส่งลงอักษร
ดั่งนิวรณ์คิดคร่ำ ย้ำใจฝืน
แม้ชีพท่านลาลับมิกลับยืน
แต่ชื่อเสียงท่านจะฟื้น คืนในใจ

ขอดวงวิญญ์จินต์หมายไปฟากฟ้า
สุขคติเถิดหนา อย่าล้าไหน
ชั้นสวรรค์ดาว์ดึง ตรึงวิญญ์วาย
สู่จุดหมายชั้นฟ้าส่ง คงนิรันดร์ ...

เพ็ญพิชญา