กระทู้ระบายนะครับ : ผมอกหักแบบหักดิบ เสียใจ และหดหู่มาก แต่ไม่สามารถบอกคนใกล้ตัวได้เลย

สวัสดีครับผมเพิ่งสมัครพันทิปมาในวันนี้เลย เพราะผมรู้สึกหดหู่ และโดดเดี่ยวมาก อยากจะระบายให้ใครสักคนฟังครับ วันนี้วันที่16/6/2560 ผมเพิ่งอกหักเมื่อตอนประมาณ 2ทุ่มของวันที่ 15/6/2560 ผมพยายามจะระงับสติอารมณ์ ทำใจให้เย็น ก่อนที่จะมาเขียนกระทู้นี้ ด้วยอารมณ์ที่ยังหดหู่อยู่ ผมรู้สึกโดดเดี่ยวมาก และผมก็หวังว่าการตั้งกระทู้นี้เพื่อบอกความในใจจะทำให้ผมนั้นรู้สึกดีขึ้นได้บ้าง ยาวหน่อยแต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ

    เรื่องราวของผมเรื่มขึ้นตั้งแต่1ปีที่แล้ว ผมเพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยใหม่ๆเลย ผมก็ย้ายจากหอพักมาอยู่บ้านเช่ากับเพื่อนที่มหาลัยอยู่กันหลายคนครับ เป็น Freelanceกันทั้งบ้าน แต่มีผมกันเดียวที่ทำงานหน้าคอมและอยู่ในบ้านตลอด หนึ่งคนในบ้านมีผู้หญิงด้วย1คน ผมขอเรียกสั้นๆว่า A นะครับ ผมกับ A เริ่มมีความสัมพันธ์กันแบบลับๆตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ได้ 2เดือน โดยตกลงกันว่าเราจะเป็นคู่ขากัน ไม่จริงจัง ช่วงนั้นเราก็สนิทกันมากครับ สนิทกันจนเพื่อนอีก 2คน เริ่มสงสัย เริ่มแซว ถามหาคำตอบเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเรา 2คน นานๆเข้าก็เริ่มโดนแซวกับเพื่อนในอินเตอร์เน็ต โดยผมกับ A ก็บอกปัดมาตลอด จนกระทั่งวันหนึ่ง A เริ่มที่จะชอบผมเข้า ในขณะที่ผมกำลังจีบผู้หญิงอีกคนครับ A มาบอกกับผมว่า "ผมชอบเธอสักนิดนึงบ้างหรือเปล่า" ประเด็นมันเริ่มต้นที่ตรงนี้ครับ ปากผมมันแข็งพร้อมกับที่ว่ากำลังจีบอีกคนหนึ่งอยู่เช่นกัน เลยตอบแบบไม่ได้ไตร่ตรองไปว่า "ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่เราตกลงกันแล้ว และเราก็ไม่มีทางคิดกับ A ในทางนั้นได้หรอก" เธอก็ดูเศร้านิดหน่อยครับ ผมก็รู้สึกแย่อยู่นิดนึงเหมือนกัน วันนึงผมเคยพาผู้หญิงที่คุยด้วยกลับบ้านมาด้วยกันครั้งหนึ่งครับ และผมก็รู้ได้เลยว่า A ดูเศร้าหน่อยๆด้วย แต่เราก็ไม่ได้เลิกมีความสัมพันธ์ลับกันนะครับ เวลาผ่านไปผมยังคงสนิทกับ A อยู่ครับ เหมือนการพูดกันครั้งนั้นไม่เคยเกิดขึ้น ผมเริ่มมีใจให้ A ครับ ด้วยความที่ว่า ผมไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่แถวบ้าน เข้าไปบรีฟงาน แล้วกลับบ้านตลอด และไม่ค่อยได้เจอกันกับผู้หญิงที่คุยไว้ครับ ทำให้ผมเริ่มคิดในใจว่าผมมีความสุขอยู่แล้ว ช่วงนั้นผมเลิกคุยกับผู้หญิงคนอื่นๆไปเลย แล้วก็เล่นสื่อออนไลน์น้อยลงมาก ผมมีความสุขมากครับ ผมเริ่มรู้สึกว่าอยู่กับ A มันโอเคมากๆผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว จนกระทั้งผมรู้ว่าเพื่อนในมหาลัยอีกคนขอเรียกว่านาย B นะครับ(ไม่ใช่เพื่อนที่อยู่บ้านเดียวกันนะ) เข้ามาจีบ A ตอนนั้นเพื่อนๆที่มหาลัยก็เริ่มแซวกันใหญ่โตเลยครับ ผมก็ไม่ได้ออกตัวอะไรครับ ก็อยู่เหมือนเดิม ยังสนิทกัน ยังมีความสัมพันธ์ลับกันแบบเดิม จนกระทั่งวันนึง A ไปทำงาน แล้ว B ไปรับ คืนนั้น A ไม่ได้กลับบ้าน ผมหึงครับ ตอน A กลับมาบ้าน เราก็เลยคุยกันนิดหน่อย A บอกว่านอนคนละห้องแล้วก็ไม่มีอะไรด้วย ตัวผมเองนั้นก็รู้จักกับ B อยู่ว่าเป็นดีและสุภาพมากๆ ช่วงนั้นผมคิดว่า "ความจริงแล้วผมก็ไม่มีสิทธิ์ ไปหึงเขาหนิ" เวลาผ่านไปความสัมพันธ์ของผมและ A ก็ยังคงเหมือนเดิมครับ ยังสนิทกันและมีอะไรกันอยู่เรื่อยๆ เพิ่มเติมคือ A เริ่มไปนอนบ้าน B บ่อยมาก นั่นทำให้ผมเริ่มงอน A ครับ (แบบไม่มีสิทธิ์งอนด้วยนะ) แต่เราก็เคลียกันได้ตลอด จนกระทั่งเราไปเที่ยวด้วยกันเป็นกลุ่มกับเพื่อนมหาลัยครับ A กับ B หนุ๋งหนิ๋ง กันมากๆ แบบ "เปิดเผย" เลยด้วย เปิดเผยขนาดที่ว่านอนในห้องรวมกัน A กับ B นอนกอดกันเลย ผมหึงและโกรธ A มากๆ จนกลับมาบ้านผมก็คุยกันกับ A อย่างซีเรียสเลยครับ ว่าผมไม่โอเค จะคบกันก็คบ เลิกมีความสัมพันธ์ลับ เลิกมีอะไรกันไปเถอะ!! A ไม่ยอมครับ เธอขอโทษผม ซึ่งผมก็ยอมเธออย่างง่ายดายเลย เราก็ยังมีความสัมพันธ์กันต่อ แต่ A ก็ยังไปนอนบ้าน B เป็นระยะๆโดยมีเหตุผลมีความจำเป็นเสมอ วันหนึ่งผมงอน A เพราะเรื่องเดิมที่ไปบ้าน
B อีกแล้ว A ก้มาง้อครับ ผมเลยบอก A ไปว่าผมเริ่มจริงจังกับ A แล้วนะ A ฟังแล้วทำหน้าเศร้าแล้วบอกผมว่า "ที่เธอคุยกับ B ก็เพราะผมเคยบอกเธอว่า ผมไม่มีทางคิดในแง้ความสัมพันธ์ระยาวกับเธอได้" ผมนี่หน้าชาไปเลยเราสองคินยืนเงียบกันสักพัก ผมเลยกอด A ครับเป็นสิ่งสุดท้ายแล้วจบการพูดคุยนี้ไปและเช่นเคยเรายังคงมีความสัมพันธ์กันอยู่และมากกว่านั้น เราสนิทกันมากกว่าเดิมครับ เริ่มเปิดเผยความสัมพันธ์นี้ให้คนเห็นมากขึ้น เช่นเดินเกี่ยวแขนในห้าง นอนกอดกัน ผมมีความสุขมากครับในใจก็คิดว่ายังไงเธอก็เลือกผมแน่ แต่ผมคิดผิดครับสิ่งที่ทำให้ผมเริ่มต้นเขียนกระทู้นี้คือ เมื่อผมต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด 5วัน ระหว่างอยู่ต่างจังหวัดผมก็โทรหา เฟสทามก่อนนอน ในคืนสุดท้ายก่อนจะกลับมา กทม. ในตอนเช้า A ก็บอกว่าคิดถึงผมมาก ผมมีความสุขจริงๆ พูดได้เต็มปากเลยว่ารัก A มากอยากเจอหน้าเร็วๆเจอทีนะจะกอดแน่นๆเลย พอมาถึงผมก็เข้าบ้านมาเลยครับแต่ก็พบกับความผิดหวัง A ไม่อยู่บ้าน เพื่อนในบ้านก็บอกว่า A ไม่ได้อยู่บ้านเลย ผมเริ่มจิตตกแล้วครับ กังวลมาก วันนั้นผมมีงานด้วยก็รอ A กลับบ้านกระวนกระวาย ทำงานไม่ได้เลย ผมแชทไปหา A บอกว่าอยู่บ้าน B กลับพรุ่งนี้ ผมเริ่มตะงิดๆใจแล้วแต่คิดในใจว่าไม่เป็นไร รอ A กลับมาค่อยคุยกัน ผมรอจนถึง2ทุ่ม A กลับมาบ้านครับ มาพร้อมนาย B เดินเข้ามาในบ้านกันทั้งคู่ B ก็ทักทายเพื่อนในบ้านรวมทั้งผมด้วยตามปกติ A ขึ้นไปที่ห้องนอนของเธอ และแล้วมันก็เกิดขึ้นครับ A เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเล็กน้อย แล้วเดินไปขึ้นรถ B แล้ว2คนนั้นก็ขับรถออกไปเลย!! ตอนนั้นผมตกใจมาก คิดในใจว่า นี่มันเxี้ยอะไรเนี้ย!! ผมรีบแชทหา A เธอบอกว่าเมื่อคืน A ตัดสินใจคบกับ B แล้ว เธอบอกขอโทษ ผมใจสลายเลยครับ ผมเดินเข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำทำเหมือนไปปลดธุระ เพื่อไม่ให้ใครสงสัย มันเกิดขึ้นเร็วมากจริงๆ มือสั่น ตัวสั่นไปหมด A บอกว่ามันจบแล้ว เราเลิกความสัมพันธ์ลับได้แล้ว ผมเสียใจมาก ทั้งรัก ทั้งโกรธ โกรธทั้ง A โกรธทั้งตัวเอง โมโหในความโง่ของตัวเอง ที่ไม่เคยแสดงออกให้ A เห็นว่าผมจริงใจ ช็อคไปพักใหญ่ ผมอยากจะระรานเธอทางแชท อยากMADใส่ แต่ผมทำได้เคยไม่พิมพ์อะไรตอบกลับกลับจาก A พิมพ์คำว่าขอโทษ ผมพยายามไม่รบกวนเธอ แต่ผมรับไม่ได้จริงๆ มันกระทันหันเกินไป ผมไม่มีเวลาทำใจเลย อยากพูดกับเพื่อนในบ้านแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะทั้ง A ทั้ง B ก็เพื่อนกันทั้งนั้น ผมอึดอัดจริงๆครับ อยากให้เธอคิดดูใหม่ แต่ไม่ทันแล้วจริงๆ ผมออกมาจากห้องน้ำแล้วคิดว่าจะทำงาน แต่ก็ทำไม่ได้มันกระวนกระวายใจ ผมอยากจะนอนซึมเงียบๆ แต่ก็มีงานที่จะต้องทำ ผมไม่เหลือใครแล้วจริงๆ หัวมันทื่อไปหมด อกหักดังเปาะ ตอนนี้ก็พอมีสติขึ้นมาแล้วแต่ก็ยังคงทำใจไม่ได้เลย ทุกอย่างจบลงเงียบๆไม่มีใครรู้เรื่องนี้ ผมต้องนั่งทำงานอยู่หน้าคอมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป็นเหตุผลที่ทำให้ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาครับ

    สุดท้ายนี้ผมเพียงต้องการระบายความในใจ มันอัดอั้นและอึดอัดจริงๆ ผมไม่ได้ต้องการจะด่าถอ หรือโทษ A ที่ทำกับผม ผมเข้าใจและกำลังพยายามยอมรับความจริงอยู่ ผมเพียงรู้สึกเศร้าเสียใจและโดดเดี่ยว ที่ต้องเก็บเรื่องราวนี้ไว้เพียงคนเดียวเท่านั้น ผมแค่อยากจะทำอะไรให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ตอนนี้ผมก็ต้องกลับไปทำงานของตัวเองต่อ ขอบคุณทุกคนมากนะครับที่เสียเวลาเข้ามาอ่าน ขอบคุณมากจริงๆ ผมก็หวังว่ากระทู้นี้อาจจะสามารถเป็นกรณีศึกษาเรื่องความรักให้ใครได้บ้าง และถ้าหากไม่มากเกินไป ผมต้องการกำลังใจจริงๆ ขอบคุณมากครับทุกคน