คือเรากับสามีอยู่กันมา1ปีแล้วค่ะ
สามีเรามีแฟนมาหลายคนมากๆ(นับไม่ถ้วน)..ที่คบกันนานสุดก็4ปี คือคนที่เขาคบก่อนที่จะมาคบกับเรา เลิกกับผู้หญิงคนนั้น3เดือน แล้วก็มาคบกับเราค่ะ
แล้วต่อมาก็มาขอเรา เราก็ไปอยู่บ้านสามี..ทางบ้านสามีถือว่าเป็นคนมีฐานะนะคะ..อยู่กัน5คนรวมทั้งเรา
คือมี พ่อแม่สามี น้องสาวสามี8ขวบ ตัวสามีเอง แล้วก็เรา
สามีรักเราค่ะเรารู้ดี ให้เรากินทุกอย่างที่เราอยากกิน อนุญาติให้ซื้อของที่เราอยากได้
อีกอย่างสามีทำงานเหนื่อยเรารู้ค่ะ เพราะเป็นงานที่ต้องใช้แรงงาน หนักถึงหนักมาก ตากแดดตากฝน
.. สามีไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นลูกของนายจ้าง .. ทำตัวเป็นเหมือนลูกน้องของพ่อคนนึง คือทำทุกอย่าง ที่ทำได้
แต่!!!สิ่งที่เราไม่เข้าใจเขาคือ เขาชอบมองข้ามสิ่งเล็กๆน้อยๆ จนบางครั้งเรารู้สึกแปลกๆ
อย่างเช่นเวลาจะให้เราหยิบของ สมมติ มีของ2อย่าง เราก็จะบอกสามีว่า "พี่มาช่วยหยิบสิของมี2อย่าง) เราก็คิดว่าเขาจะมาหยิบของหนักอะนะคะ ในความคิด ทั้งๆที่เราเดินไปถึงที่ก่อน สามีจะเดินมาหยิบของที่เบา หนักน้อยกว่า แต่ให้เราหยิบของหนักกว่า ซึ่งเราเป็นผู้หญิงตัวเล็ก สูงแค่155 น้ำหนักแค่37เองค่ะ
หรือเวลาสามีดื่มน้ำ พอดื่มเสร็จยังถือไว้ในมือ จากที่ดูก็คือเหลือไม่เยอะ แต่ถ้าเราดื่มก็พอจะแก้กระหายอยู่ได้บ้าง พอเราขอปุ๊บ สามีจะยกขึ้นดื่มอีกครั้ง จนเหลือน้อยมากๆ แล้วถึงส่งให้เรา เราก็มองหน้า แล้วก็เฉย ไม่รับ แล้วก็ไปหากินเอง
บางครั้ง เวลากลับมาจากที่ทำงาน คือเราจะพะรุงพะรังมากๆๆๆ สะพายกระเป๋า1ใบ มือขวาหิ้วกระติกน้ำ มือซ้ายหิ้วตะกร้าใส่ของ แล้วก็ถุงอะไรต่อถุงอะไรอีกเยอะแยะ แต่สามีเราเดินเข้าบ้านเฉยๆ เราเลยถามว่าทำไมไม่ช่วยกันบ้างเลย มันหนักนะ แทบจะไม่มีมือเปิดประตูบ้าน สามีบอก "ทำงานเหนื่อยทั้งวัน เราทำแค่นี้ทำไม่ได้เหรอ"
เราก็เงียบ ไม่กล้าตอบ:'(
เรารู้ว่าเขาเหนื่อย เราก็รักและเป็นห่วงเขามากๆ แต่ทำไมเรารู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องเล็กๆแค่นี้เราก็ไม่รู้ค่ะ..ใครเคยเจอประสบการณ์แบบนี้บ้างไหมคะ
ช่วยแนะนำหน่อยค่ะว่าเราควรทำตัวยังไง
พฤติกรรมแบบสามีเราถือว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวไหมคะ??
สามีเรามีแฟนมาหลายคนมากๆ(นับไม่ถ้วน)..ที่คบกันนานสุดก็4ปี คือคนที่เขาคบก่อนที่จะมาคบกับเรา เลิกกับผู้หญิงคนนั้น3เดือน แล้วก็มาคบกับเราค่ะ
แล้วต่อมาก็มาขอเรา เราก็ไปอยู่บ้านสามี..ทางบ้านสามีถือว่าเป็นคนมีฐานะนะคะ..อยู่กัน5คนรวมทั้งเรา
คือมี พ่อแม่สามี น้องสาวสามี8ขวบ ตัวสามีเอง แล้วก็เรา
สามีรักเราค่ะเรารู้ดี ให้เรากินทุกอย่างที่เราอยากกิน อนุญาติให้ซื้อของที่เราอยากได้
อีกอย่างสามีทำงานเหนื่อยเรารู้ค่ะ เพราะเป็นงานที่ต้องใช้แรงงาน หนักถึงหนักมาก ตากแดดตากฝน
.. สามีไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นลูกของนายจ้าง .. ทำตัวเป็นเหมือนลูกน้องของพ่อคนนึง คือทำทุกอย่าง ที่ทำได้
แต่!!!สิ่งที่เราไม่เข้าใจเขาคือ เขาชอบมองข้ามสิ่งเล็กๆน้อยๆ จนบางครั้งเรารู้สึกแปลกๆ
อย่างเช่นเวลาจะให้เราหยิบของ สมมติ มีของ2อย่าง เราก็จะบอกสามีว่า "พี่มาช่วยหยิบสิของมี2อย่าง) เราก็คิดว่าเขาจะมาหยิบของหนักอะนะคะ ในความคิด ทั้งๆที่เราเดินไปถึงที่ก่อน สามีจะเดินมาหยิบของที่เบา หนักน้อยกว่า แต่ให้เราหยิบของหนักกว่า ซึ่งเราเป็นผู้หญิงตัวเล็ก สูงแค่155 น้ำหนักแค่37เองค่ะ
หรือเวลาสามีดื่มน้ำ พอดื่มเสร็จยังถือไว้ในมือ จากที่ดูก็คือเหลือไม่เยอะ แต่ถ้าเราดื่มก็พอจะแก้กระหายอยู่ได้บ้าง พอเราขอปุ๊บ สามีจะยกขึ้นดื่มอีกครั้ง จนเหลือน้อยมากๆ แล้วถึงส่งให้เรา เราก็มองหน้า แล้วก็เฉย ไม่รับ แล้วก็ไปหากินเอง
บางครั้ง เวลากลับมาจากที่ทำงาน คือเราจะพะรุงพะรังมากๆๆๆ สะพายกระเป๋า1ใบ มือขวาหิ้วกระติกน้ำ มือซ้ายหิ้วตะกร้าใส่ของ แล้วก็ถุงอะไรต่อถุงอะไรอีกเยอะแยะ แต่สามีเราเดินเข้าบ้านเฉยๆ เราเลยถามว่าทำไมไม่ช่วยกันบ้างเลย มันหนักนะ แทบจะไม่มีมือเปิดประตูบ้าน สามีบอก "ทำงานเหนื่อยทั้งวัน เราทำแค่นี้ทำไม่ได้เหรอ"
เราก็เงียบ ไม่กล้าตอบ:'(
เรารู้ว่าเขาเหนื่อย เราก็รักและเป็นห่วงเขามากๆ แต่ทำไมเรารู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องเล็กๆแค่นี้เราก็ไม่รู้ค่ะ..ใครเคยเจอประสบการณ์แบบนี้บ้างไหมคะ
ช่วยแนะนำหน่อยค่ะว่าเราควรทำตัวยังไง