เล่นรับอย่างไรให้ชนะ เอาแบบเข้าใจง่ายๆคือต้องไม่เสียประตูเป็นอันดับแรก
การเล่นโต้กลับเร็วคืออาวุธเด็ดที่แม้แต่ทีมที่เหนือกว่าก็ต้องใช้แม้เจอทีมอ่อน
ทีมไทยเวลาทำเกมรุกขึ้นไป ถ้าแบคเติมสูง ปีกจะถอยลงมาต่ำเพื่อประคองเกมรับ
ถ้าพีรพัฒน์ เติมขึ้นไปเราก็จะเห็นสิโรจน์ถอยลงมาและแบคอีกข้างต้องไม่เติม
บริเวณหน้าประตูจะมีหน้าเป้าและปีกอีกฝั่งหุบเข้ามา คืออดิศักดิ์กับมงคล
ถ้าเล่นเกมรุกเต็มตัวเมื่อแบคเติม สิโรจน์ต้องหุบเข้ามากลางหรือเล่นชิ่งที่มุมธง
ถ้าเราบุกทางฝั่งขวาก็จะเป็นลักษณะแบบเดียวกัน คือพยายามรักษาจำนวนผู้เล่นแนวรับไว้
เราใช้กลางรับ2คนกลางรุก1 ยืนเป็นแนวลึก สรรวัชญ์ ธนบูรณ์ ฐิติพันธ์
ฐิติพันธ์แม้จะยืนต่ำสุด แต่มีอิสระในการเล่นมากกว่าธนบูรณ์ ซึ่งคอยอุดช่องว่างในแนวรับ
สรรวัชญ์คือตัวป่วนในแดนหน้าและพยายามเก็บบอลแถว2 ซึ่งตรงนี้อาจเป็น ชนาธิป เมื่อฟิตเต็มที่
การรับอย่างเป็นระบบ จะไม่เตะบอลทิ้งแบบไร้จุดหมายยกเว้นว่าแนวรับเริ่มยืนผิดตำแหน่งหรือโดนบีบ
เมื่อใดที่แนวรับไม่อยู่ในตำแหน่ง เมื่อฝั่งตรงข้ามได้บอล แม้จะอยู่กลางสนามก็ต้องเบรคเกมไว้ก่อน
แดนกลางจึงต้องเป็นนักเตะที่เข้าใจเกม ว่าจังหวะไหนอันตรายควรเบรคเกมแม้บางครั้งจะโดนเหลืองก็ต้องยอม
การที่แนวรับยืนเป็นระบบ ทำให้แดนกลางหรือหน้าเมื่อมองมาที่แนวรับจะรู้ทันทีว่าแนวรับพร้อมหรือไม่พร้อม
นัดที่เล่นกับ ยูเออี พีรพัฒน์จะไม่ค่อยออกไปตัดบอลที่ด้านข้าง แต่จะรักษาพื้นที่คุมโซนไว้
เหมือนโค้ชต้องการให้ยูเออีโยนเข้ามาอาจมั่นใจในคู่เซนเตอร์ที่สูงใหญ่ว่ารับมือลูกโด่งได้
และถ้าพีรพัฒน์ออกไปตัดบอลอาจถูกเลี้ยงหลบปีกเข้าถึงพื้นที่ด้านในมันอาจจะอันตรายกว่าลูกโด่ง
เชื่อว่าเป็นคำสั่งจากโค้ชที่ต้องการให้เล่นแบบไหน เป็นแทคติคในเกมแต่ละเกม
เมื่อเจอทีมที่นักเตะมีทักษะสูง เราก็บีบให้เขาใช้บอลโด่งซึ่งทำให้เราลดความเสียเปรียบ
นี่แหละคือข้อดีของแนวรับสูงใหญ่เก่งลูกโด่ง มันสร้างความแตกต่างด้านแทคติคได้
ท่านใดคิดเห็นต่าง เชิญแย้งได้ครับ
ดูบอลไทยยุคราเยวัชให้สนุก "มาทำความเข้าใจเรื่องการเน้นเกมรับเพื่อชัยชนะ"ในอนาคต
การเล่นโต้กลับเร็วคืออาวุธเด็ดที่แม้แต่ทีมที่เหนือกว่าก็ต้องใช้แม้เจอทีมอ่อน
ทีมไทยเวลาทำเกมรุกขึ้นไป ถ้าแบคเติมสูง ปีกจะถอยลงมาต่ำเพื่อประคองเกมรับ
ถ้าพีรพัฒน์ เติมขึ้นไปเราก็จะเห็นสิโรจน์ถอยลงมาและแบคอีกข้างต้องไม่เติม
บริเวณหน้าประตูจะมีหน้าเป้าและปีกอีกฝั่งหุบเข้ามา คืออดิศักดิ์กับมงคล
ถ้าเล่นเกมรุกเต็มตัวเมื่อแบคเติม สิโรจน์ต้องหุบเข้ามากลางหรือเล่นชิ่งที่มุมธง
ถ้าเราบุกทางฝั่งขวาก็จะเป็นลักษณะแบบเดียวกัน คือพยายามรักษาจำนวนผู้เล่นแนวรับไว้
เราใช้กลางรับ2คนกลางรุก1 ยืนเป็นแนวลึก สรรวัชญ์ ธนบูรณ์ ฐิติพันธ์
ฐิติพันธ์แม้จะยืนต่ำสุด แต่มีอิสระในการเล่นมากกว่าธนบูรณ์ ซึ่งคอยอุดช่องว่างในแนวรับ
สรรวัชญ์คือตัวป่วนในแดนหน้าและพยายามเก็บบอลแถว2 ซึ่งตรงนี้อาจเป็น ชนาธิป เมื่อฟิตเต็มที่
การรับอย่างเป็นระบบ จะไม่เตะบอลทิ้งแบบไร้จุดหมายยกเว้นว่าแนวรับเริ่มยืนผิดตำแหน่งหรือโดนบีบ
เมื่อใดที่แนวรับไม่อยู่ในตำแหน่ง เมื่อฝั่งตรงข้ามได้บอล แม้จะอยู่กลางสนามก็ต้องเบรคเกมไว้ก่อน
แดนกลางจึงต้องเป็นนักเตะที่เข้าใจเกม ว่าจังหวะไหนอันตรายควรเบรคเกมแม้บางครั้งจะโดนเหลืองก็ต้องยอม
การที่แนวรับยืนเป็นระบบ ทำให้แดนกลางหรือหน้าเมื่อมองมาที่แนวรับจะรู้ทันทีว่าแนวรับพร้อมหรือไม่พร้อม
นัดที่เล่นกับ ยูเออี พีรพัฒน์จะไม่ค่อยออกไปตัดบอลที่ด้านข้าง แต่จะรักษาพื้นที่คุมโซนไว้
เหมือนโค้ชต้องการให้ยูเออีโยนเข้ามาอาจมั่นใจในคู่เซนเตอร์ที่สูงใหญ่ว่ารับมือลูกโด่งได้
และถ้าพีรพัฒน์ออกไปตัดบอลอาจถูกเลี้ยงหลบปีกเข้าถึงพื้นที่ด้านในมันอาจจะอันตรายกว่าลูกโด่ง
เชื่อว่าเป็นคำสั่งจากโค้ชที่ต้องการให้เล่นแบบไหน เป็นแทคติคในเกมแต่ละเกม
เมื่อเจอทีมที่นักเตะมีทักษะสูง เราก็บีบให้เขาใช้บอลโด่งซึ่งทำให้เราลดความเสียเปรียบ
นี่แหละคือข้อดีของแนวรับสูงใหญ่เก่งลูกโด่ง มันสร้างความแตกต่างด้านแทคติคได้
ท่านใดคิดเห็นต่าง เชิญแย้งได้ครับ