นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ล็อคอินก็ของเราไม่ได้ยืมเพื่อนมา แค่ลงทุนสมัครเพื่อมาตอบกระทู้ และนี่คือการตั้งกระทู้แรกของเราค่ะ
เริ่มเลยละกันเนอะ
1. เคยมีแฟนที่คบกันมาถึง 7 ปี แต่สุดท้ายก็เลิกลากันไปค่ะ เพราะจากความรัก พอนานๆไปความหวานในชีวิตก็หมดลง เดี๋ยวรักเดี๋ยวเลิก วนเวียนไปแบบนี้ บางครั้งทะเลาะกันก็มีลงไม่ลงมือ บีบคอบ้างล่ะ กระชากหัวเราบ้างล่ะ เคยโดนต่อยตาเขียวครั้งนึง เจ็บมาก หนักสุดก็คงโดนกระทืบ ชีวิตก้อวนเวียนอยู่แบบนี้ ถึง 7 ปีเต็มๆๆ จนสุดท้ายก็เลิกลากันไปได้ประมาณ สามปีกว่าๆละค่ะ โดยนิสัยส่วนตัวเราเองก็เป็นผญ ปาดปีจอเหมือนกันแต่ก็คงไม่แปลกหรอกมั้ง ปากไม่ดีเองนี่นา นิสัยเราเองก็ขี้หึง เวลาโมโหมากๆๆ อารมณ์นี่จะขึ้นแบบสุดโต่ง เอาลงยากมาก เอาแต่ใจ ดื้อรั้นแบบสุดๆๆ ตอนนี้คิดแค่ว่าเราอยากให้เค้ารักเราคนเดียว อยากให้เค้าเห็นว่าเราสำคัญ หรือจะเรียกว่างี่เง่าก็ได้ แต่นั่นแหละ พอมันหลายๆอย่าง สุดท้ายมันก็มาถึงจุดที่ต้องจบ ต่างคนต่างก็มีทางเดินเป็นของตัวเอง ตั้งแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบัน ก็โสดยาวไปยาวไปค่ะ
2. ช่วงกลางปี 2558 บังเอิญได้ไปเจอและรู้จักกับพี่คนนึง ได้ทำความรู้จัก แลกไลน์กัน แลกเบอร์ ระหว่างที่เริ่มๆคุยกัน ก็แอบมีความรู้สึกว่าพี่คนนี้แปลกๆ บางทีก็แอบคิดนะว่าเป็นนินจาหรือเปล่า มาๆหายๆอยู่ตลอด แต่กับพี่คนนี้ ระยะเวลาที่คุยกันสั้นมากๆๆ อย่าเรียกว่าคบกันเลยค่ะ คุยกันยังไม่ถึงเดือนเลย ก็โดนเค้าเทซะละ คือจะบอกว่าเราเองก็ไม่เคยเจอคนที่ชอบทำตัวเป็นนินจา พอวันนึงมาเจอแบบนี้ ก็งงซิคะ ความคิดในตอนนั้นคือเธอคบซ้อนหรอ มีตัวจริงอยู่หรือเปล่า หรือเธอแค่ขำๆ บลาๆๆ ความคิดตอนนั้นมีเยอะแยะมากมาย ก่ายกอง จนสุดท้ายวันนึง เราไปเจอข้อความนึง โอ้โห ณ ตอนนั้น สตั๊นไป สามสิบวิค่ะ คือ ช๊อค สับสน งง ตอนนั้นเหมือนเราถามตัวเองอยู่ตลอดว่าคืออะไร จริงหรอวะ มันใช่หรอวะ อารมณ์ตอนนั้นคืออยากรู้งัย ตัดสินใจไลน์ไปถามทันที คำถามที่อยู่ในหัวตอนนั้นก็พรั่งพรูออกมาเป็นข้อความไลน์แบบรัวๆๆ ตอนนั้นเอาจริงๆนะ เราแค่อยากให้พูดบอกกับเราตรงๆว่า ที่ทำแบบนั้นน่ะ เหตุผลที่ทำคืออะไร แต่คำตอบมักจะตรงข้ามกับสิ่งที่คิดเสมอค่ะ เพราะเค้าตอบเรามาว่าถ้าไม่เชื่อใจกัน เค้าเองก็ไม่จำเป็นต้องพูดหรืออธิบายอะไร เพราะเราเลือกที่จะระแวงเค้าเอง เราไม่เคยจะไว้ใจเค้าเลย สุดท้ายก็เป็นเราเองที่โดนเท โดนทิ้งไว้กลางทาง ( อาจจะมีหลายๆคนที่ได้อ่านและอาจจะเกิดความสงสัยว่า เราไปเห็นหรือไปเจออะไรมา คือขอบอกไว้ตรงนี้นะคะว่า ขอเก็บไว้เป็นความลับค่ะ อย่าต่อว่า อย่าด่ากันเลยนะคะ เรื่องบางเรื่อง ข้อความบางข้อความเก็บเอาไว้ที่ตัวเราเองจะดีกว่า )
3. คนที่สามนี้เป็นคนที่ทำงานบริษัทเดียวกันค่ะ แต่ที่จัดลำดับที่สามก็เพราะว่าเราต้องการบรรยายให้จบเป็นบุคคลไปค่ะ ไม่อยากจะโยงข้ามไปข้ามมาอ่ะค่ะ เพราะถ้าจะให้เรียงลำดับจริงๆ คนคนนี้คือคนที่สองที่เราคุย หลังจากที่เลิกกับแฟนเก่า มาค่ะเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า กับคนนี้รู้จักกันเพราะทำงานที่เดียวกันค่ะ โดยนิสัยส่วนตัวแล้วเนี่ย เราจะชอบอ้อล้อ ไปทั่วค่ะ แกล้งคนนั้น แซวคนนี้ ไม่ได้คิดอะไร ขำๆฮาๆสนุกกันไป จนมาเจอคนนี้ เรารู้สึกว่าเราอยากรู้จักกับเค้า ก้อเลยตัดสินใจลองไลน์ไปหาดู เริ่มแรกแกล้งถามเรื่องงานก่อนค่ะ แล้วก็เว้นระยะไว้ เพราะกลัวไก่ตื่น 55555 เวลาอยากจะคุยกับเค้านะต้องวางแผนว่าจะคุยเรื่องอะไรดี ต้องทำยังงัย คิดวางแผนสารพัด จนวันเวลาผ่านไปประมาณ 2 เดือน ตอนนั้น คือ เอาวะลองดูซักตั้ง ก็ทักไลน์ไปคุยเรื่องทั่วๆไป ดีใจตรงที่พอส่งข้อความไปคือเค้าอ่านทันทีค่ะ แล้วตอบด้วย โอ้ยตอนนั้นแทบบ้า กรี๊ดลั่นห้องค่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อารมณ์ตอนนั้นสีชมพูมากอ่า จากนั้น ก็เริ่มคุยกันเรื่อยๆๆ เสาทิตก็ชวนกันไปกินข้าวบ้าง ดูหนังบ้าง ชีวิตตอนนั้นก็วนเวียนอยู่แบบนี้อยู่ประมาณ 4 เดือน วันนี้เราก็คุยไลน์กันปกติค่ะ เราจำเกตุการณ์วันนั้นได้ดีค่ะ วันที่ระกว่างที่กำลังคุย เราก็ถ่ายรูปสปาเก็ตตี้ให้เค้าดู บอกว่าเนี่ยกำลังกินอยู่ แต่ไม่อร่อยเลย ก็บ่นๆไปตามอารมณ์และความรู้สึกในตอนนั้น แล้วเค้าก็ตอบกลับมาว่า เค้าทำเป็น เพราะปกติแล้ว เค้าจะทำสปาเก็ตตี้กินเองทุกอาทิตย์ เข้าทางเราซิตอนนั้น ก้อแค่พิมพ์ตอบไปว่า อยากให้เธอทำให้เรากินบ้าง มารยาหญิงมีเท่าไหร่ ออดอ้อนเข้าไปค่ะ ซักวันมันต้องมีวันของเราบ้าง สุดท้ายก็มีจริงๆค่ะ เค้าไลน์มาบอกว่าโอเคร พรุ่งนี้เด๋วเค้าจะทำให้กินนะ โอ้โหเท่านั้นแหละ กรี๊ดดดลั่นเป็นคนบ้า ดีใจสุดๆๆ และแล้วจุดเริ่มต้นของความทุกข์ ความช้ำใจก็เกิดขึ้นในวันที่นัดกินสปาเก็ตตี้กันค่ะ เรานัดเจอกันเพื่อไปเดินหาซื้อข้าวของอุปกรณ์ เนื้อสัตว์ เครื่องปรุงมากมาย เพื่อไปทำอาหารกินกันจากนั้น ก็อกลับมาที่คอนโด ช่วยกันทำสปาเก็ตตี้ ทำเนื้อย่าง ทำสลัดกินกันในวันนั้น หลังจากนั่นเราก็นั่งดูทีวีไปคุยไป จิบเบียร์กันไป คนละสามกระป๋อง ,.................... คงไม่ต้องบอกนะคะว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ....... นัานคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์แบบลับๆๆของเราสองคน หลังจากนั้นเราก้อจะมาคอนโดเค้าทุกวัน ก็จะทำแบบนี้กันประมาณ 2 อาทิตย์ พอเริ่มเข้าสู่อาทิตย์ที่สาม เราก็ส่งไลน์ คุยไลน์เป็นปกติ อยู่แล้ว แต่ครั้งนี้เค้าแค่อ่าน แต่ไม่ตอบ บางครั้งผ่านไปนานมาก กว่าจะตอบเรา และมันก็จะเริ่มเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆๆ จนเริ่มทะเลาะกัน และสุดท้ายเค้าก็พูดว่าเค้าไม่เคยรักเราเลย เค้าไม่เคยคิดอะไรกับเรามากกว่าคนเคยรู้จักกัน โอ้โห ตอนนั้นนะ ฟ้าทล่ม ดินทลายมากๆ อารมณ์แบบ เหมือคนเอามีดมาแทง คือเจ็บมาก เฮิร์ตมาก ก็พร่ำเพ้อพรรณนาอยู่ซักพัก พอเริ่มทำใจได้ เริ่มโอเคร เค้าคนนี้ก็ไลน์มาหาเราอีกครั้ง ชวนเราไปกินข้าวอีก ยอมรับเลยค่ะดีใจสุดๆ ตอบตกลงในทันที เราเชื่อนะ ว่าหลายๆๆคนคงจะคิดว่า ทำไมโง่ขนาดนี้ สารพัดความคิดค่ะ และก็อย่างว่าเนอะ อะไรที่มันเคยเกิดขึ้นแล้ว มันก้อจะเกิดไปเรื่อยๆๆค่ะ จนกลายเป็นความเคยชินค่ะ และก็สุดท้ายเราก็เป็นแค่ ผู้หญิงคนนึงที่เวลาเค้ามีความต้องการเราก็ไป ทุกอย่างมันวนเวียนอยู่แบบนี้ซึ่งสำหรับเรา เรารักเค้าไปแล้ว หลงเค้าไปแล้ว ค่ะ แต่ก็ใช่ว่าจะมีความสุขนะคะ แอบร้องไห้คนเดียวก็บ่อยค่ะ ถามตัวเองตลอด ด่าตัวเองทุกครั้ง แต่ไม่เคยทำได้ซักครั้งค่ะ สุดท้ายเราก็เป็นได้แค่ FFB ค่ะ จนวันเวลาผ่านพ้นไป เรามาเจอกับ 2 ค่ะ คือคนในลำดับที่สอง ช่วงกลางปี 58 ค่ะ อย่างที่บอกไว้ตอนต้นค่ะ พอเราเริ่มได้คุยกับ 2 ในตอนนั้น เราไม่เคยแม้แต่จะติดต่อกับ 3 เลยค่ะ คือเราน่ะ คบกับใครคุยกับใครเราจะคุยคนเดียวจิงๆค่ะ ในเวลาที่เราคุยกับ 2 นั้น 3 ก็ติดต่อเรามาเรื่อยๆ แต่เราก็ตอบไปว่าเราไม่ว่าง เราไม่สะดวก บลาๆๆ ข้ออ้างสารพัด แล้วเราก็หายไปจากชีวิต 3 ค่ะ เพราะตอนนั้น เริ่มคุย กับ 2 แล้ว แต่อย่างที่บอกไปตอนต้นค่ะ คุยกับ 2 ไม่ถึงเดือน เราก็โดนเท แต่กับ 2 เราไม่เคยมีซัมติง กันนะคะ เรามีกับ 3 แค่คนเดียวค่ะ พอหลังจากที่เลิกกับ 2 ชีวิตตอนนั้น ก็เริ่มอยู่คนเดียว ดูหนังคนเดียว คือตอนนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อ 3 นะ เพราะเราก็คิดว่า เราเลิกกันแล้ว จบกันไปแล้วในตอนนั้น จนมาถึงวันเกิด ของ3 เมื่อสี่เดือนที่ผ่านมาค่ะ เราไลน์ไปแฮปปี้เบิร์ดเดย์ค่ะ เค้าก็ตอบเรากลับมานะ และเราก็เริ่มคุยกันมาเรื่อยๆๆอีกครั้ง แต่ไม่ได้คุยกันทุกวันเหมือนเมื่อก่อน นานๆคุยกันทีจนถึงทุกวันนี้ค่ะ ที่เรากับ 3 ก็ยังคุยกันอยู่ แต่ที่ผ่านมากลายเป็นเราที่จะเป็นฝ่ายส่งข้อความหาเค้าก่อน บางที 3 ก็ตอบ บางทีก็ read only ค่ะ จนมาช่วงหลังๆ น่าจะเดือนนึงละ เราเลือกที่จะไม่ส่งข้อความหาละ พยายามอยู่เฉยๆ อาทิตย์แรกยังไม่มีอะไรผิดปกติค่ะ ผ่านไปประมาณสองอาทิตย์ค่ะ 3 ส่งไลน์มาหา ชวนคุยเรื่องทั่วๆไป ก้เปิดอ่านปกตินะ แต่ไม่ตอบ ทำแบบนี้หลายๆครั้ง จน 3 จะบอกว่า ยูน่ะ read only นะ สุดท้ายเราก็ใจอ่อนค่ะ แพ้ความรู้สึกตัวเอง อีกครั้ง วันนี้ตอนนี้ ก็เป็นคนคอยวิ่งตามความรักจากเค้า ทั้งๆที่รู้ว่า ไม่มีทางที่เราจะได้จากเค้าเลย เจ็บนะคะ เสียใจ ร้องไห้ พูดกับตัวเองทุกครั้งว่าศักดิ์ศรีเธอไม่มีแล้ว เป็น ผู้หญิงไร้ค่า ง่ายเกินไป เค้าถึงได้ทำร้ายความรู้สึกของเราตลอดเวลา อยากจะใจแข็ง อยากจะก้าวผ่าน อยากจะไปพบเจอเรื่องราวดี อยากจจะไปเจอคนที่รักเราจริงๆ อยากจะเจอคนที่เห็นคุณค่าในตัวของเราจริงๆ แต่วันนั้นคงไม่มีแล้วใช่ไหมคะ เราคงไม่มีคุณค่าพอที่จะได้รับความรักดีๆอีกแล้ว
ปล.1. เนื้อหาอาจจะยาวเกินไป ต้องขออภัย หากทำให้คนที่อ่านรู้สึกรำคาญ
2. นี่คือเรื่องจริงค่ะ แต่พยายามเรียบเรียงและพยายามใช้ภาษาให้อ่านเข้าใจง่ายๆ
3. บางช่วงบางตอนถ้าอ่านแล้วรู้สึก งง ต้องขออภัยด้วยนะคะเพราะพยายามเรียบเรียงอย่างดีที่สุดแล้วค่ะ
4. อาจจะมีการสะกดผิด เขียนผิด ใช้ภาษาผิด ต้องขออภัยด้วยนะคะ คือเรื่องราวทุกตัวอักษรพิมพ์ผ่านมือถือค่ะ
สุดท้ายนี้ เราแค่อยากได้กำลังใจ คำแนะนำ อย่าด่ากันเลยนะคะ เราเชื่อว่าทุกคนเคยผ่านเหตุการณ์ความรักกันมา แต่ต่างรูปแบบกันไปค่ะ เราอาจจะเป็นผู้หญิงที่ไม่เข้มแข็งมากพอ ใช่ค่ะ เราแค่ต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างๆ สุดท้ายมันก็เป็นความบอบช้ำทางใจอยู่ดีค่ะ
เวลาจะรักใครสักคน ทำไมมันยากขนาดนี้คะ ต้องเสียน้ำตามากแค่ไหน ถึงจะสมหวังกับความรักซักที
เริ่มเลยละกันเนอะ
1. เคยมีแฟนที่คบกันมาถึง 7 ปี แต่สุดท้ายก็เลิกลากันไปค่ะ เพราะจากความรัก พอนานๆไปความหวานในชีวิตก็หมดลง เดี๋ยวรักเดี๋ยวเลิก วนเวียนไปแบบนี้ บางครั้งทะเลาะกันก็มีลงไม่ลงมือ บีบคอบ้างล่ะ กระชากหัวเราบ้างล่ะ เคยโดนต่อยตาเขียวครั้งนึง เจ็บมาก หนักสุดก็คงโดนกระทืบ ชีวิตก้อวนเวียนอยู่แบบนี้ ถึง 7 ปีเต็มๆๆ จนสุดท้ายก็เลิกลากันไปได้ประมาณ สามปีกว่าๆละค่ะ โดยนิสัยส่วนตัวเราเองก็เป็นผญ ปาดปีจอเหมือนกันแต่ก็คงไม่แปลกหรอกมั้ง ปากไม่ดีเองนี่นา นิสัยเราเองก็ขี้หึง เวลาโมโหมากๆๆ อารมณ์นี่จะขึ้นแบบสุดโต่ง เอาลงยากมาก เอาแต่ใจ ดื้อรั้นแบบสุดๆๆ ตอนนี้คิดแค่ว่าเราอยากให้เค้ารักเราคนเดียว อยากให้เค้าเห็นว่าเราสำคัญ หรือจะเรียกว่างี่เง่าก็ได้ แต่นั่นแหละ พอมันหลายๆอย่าง สุดท้ายมันก็มาถึงจุดที่ต้องจบ ต่างคนต่างก็มีทางเดินเป็นของตัวเอง ตั้งแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบัน ก็โสดยาวไปยาวไปค่ะ
2. ช่วงกลางปี 2558 บังเอิญได้ไปเจอและรู้จักกับพี่คนนึง ได้ทำความรู้จัก แลกไลน์กัน แลกเบอร์ ระหว่างที่เริ่มๆคุยกัน ก็แอบมีความรู้สึกว่าพี่คนนี้แปลกๆ บางทีก็แอบคิดนะว่าเป็นนินจาหรือเปล่า มาๆหายๆอยู่ตลอด แต่กับพี่คนนี้ ระยะเวลาที่คุยกันสั้นมากๆๆ อย่าเรียกว่าคบกันเลยค่ะ คุยกันยังไม่ถึงเดือนเลย ก็โดนเค้าเทซะละ คือจะบอกว่าเราเองก็ไม่เคยเจอคนที่ชอบทำตัวเป็นนินจา พอวันนึงมาเจอแบบนี้ ก็งงซิคะ ความคิดในตอนนั้นคือเธอคบซ้อนหรอ มีตัวจริงอยู่หรือเปล่า หรือเธอแค่ขำๆ บลาๆๆ ความคิดตอนนั้นมีเยอะแยะมากมาย ก่ายกอง จนสุดท้ายวันนึง เราไปเจอข้อความนึง โอ้โห ณ ตอนนั้น สตั๊นไป สามสิบวิค่ะ คือ ช๊อค สับสน งง ตอนนั้นเหมือนเราถามตัวเองอยู่ตลอดว่าคืออะไร จริงหรอวะ มันใช่หรอวะ อารมณ์ตอนนั้นคืออยากรู้งัย ตัดสินใจไลน์ไปถามทันที คำถามที่อยู่ในหัวตอนนั้นก็พรั่งพรูออกมาเป็นข้อความไลน์แบบรัวๆๆ ตอนนั้นเอาจริงๆนะ เราแค่อยากให้พูดบอกกับเราตรงๆว่า ที่ทำแบบนั้นน่ะ เหตุผลที่ทำคืออะไร แต่คำตอบมักจะตรงข้ามกับสิ่งที่คิดเสมอค่ะ เพราะเค้าตอบเรามาว่าถ้าไม่เชื่อใจกัน เค้าเองก็ไม่จำเป็นต้องพูดหรืออธิบายอะไร เพราะเราเลือกที่จะระแวงเค้าเอง เราไม่เคยจะไว้ใจเค้าเลย สุดท้ายก็เป็นเราเองที่โดนเท โดนทิ้งไว้กลางทาง ( อาจจะมีหลายๆคนที่ได้อ่านและอาจจะเกิดความสงสัยว่า เราไปเห็นหรือไปเจออะไรมา คือขอบอกไว้ตรงนี้นะคะว่า ขอเก็บไว้เป็นความลับค่ะ อย่าต่อว่า อย่าด่ากันเลยนะคะ เรื่องบางเรื่อง ข้อความบางข้อความเก็บเอาไว้ที่ตัวเราเองจะดีกว่า )
3. คนที่สามนี้เป็นคนที่ทำงานบริษัทเดียวกันค่ะ แต่ที่จัดลำดับที่สามก็เพราะว่าเราต้องการบรรยายให้จบเป็นบุคคลไปค่ะ ไม่อยากจะโยงข้ามไปข้ามมาอ่ะค่ะ เพราะถ้าจะให้เรียงลำดับจริงๆ คนคนนี้คือคนที่สองที่เราคุย หลังจากที่เลิกกับแฟนเก่า มาค่ะเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า กับคนนี้รู้จักกันเพราะทำงานที่เดียวกันค่ะ โดยนิสัยส่วนตัวแล้วเนี่ย เราจะชอบอ้อล้อ ไปทั่วค่ะ แกล้งคนนั้น แซวคนนี้ ไม่ได้คิดอะไร ขำๆฮาๆสนุกกันไป จนมาเจอคนนี้ เรารู้สึกว่าเราอยากรู้จักกับเค้า ก้อเลยตัดสินใจลองไลน์ไปหาดู เริ่มแรกแกล้งถามเรื่องงานก่อนค่ะ แล้วก็เว้นระยะไว้ เพราะกลัวไก่ตื่น 55555 เวลาอยากจะคุยกับเค้านะต้องวางแผนว่าจะคุยเรื่องอะไรดี ต้องทำยังงัย คิดวางแผนสารพัด จนวันเวลาผ่านไปประมาณ 2 เดือน ตอนนั้น คือ เอาวะลองดูซักตั้ง ก็ทักไลน์ไปคุยเรื่องทั่วๆไป ดีใจตรงที่พอส่งข้อความไปคือเค้าอ่านทันทีค่ะ แล้วตอบด้วย โอ้ยตอนนั้นแทบบ้า กรี๊ดลั่นห้องค่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อารมณ์ตอนนั้นสีชมพูมากอ่า จากนั้น ก็เริ่มคุยกันเรื่อยๆๆ เสาทิตก็ชวนกันไปกินข้าวบ้าง ดูหนังบ้าง ชีวิตตอนนั้นก็วนเวียนอยู่แบบนี้อยู่ประมาณ 4 เดือน วันนี้เราก็คุยไลน์กันปกติค่ะ เราจำเกตุการณ์วันนั้นได้ดีค่ะ วันที่ระกว่างที่กำลังคุย เราก็ถ่ายรูปสปาเก็ตตี้ให้เค้าดู บอกว่าเนี่ยกำลังกินอยู่ แต่ไม่อร่อยเลย ก็บ่นๆไปตามอารมณ์และความรู้สึกในตอนนั้น แล้วเค้าก็ตอบกลับมาว่า เค้าทำเป็น เพราะปกติแล้ว เค้าจะทำสปาเก็ตตี้กินเองทุกอาทิตย์ เข้าทางเราซิตอนนั้น ก้อแค่พิมพ์ตอบไปว่า อยากให้เธอทำให้เรากินบ้าง มารยาหญิงมีเท่าไหร่ ออดอ้อนเข้าไปค่ะ ซักวันมันต้องมีวันของเราบ้าง สุดท้ายก็มีจริงๆค่ะ เค้าไลน์มาบอกว่าโอเคร พรุ่งนี้เด๋วเค้าจะทำให้กินนะ โอ้โหเท่านั้นแหละ กรี๊ดดดลั่นเป็นคนบ้า ดีใจสุดๆๆ และแล้วจุดเริ่มต้นของความทุกข์ ความช้ำใจก็เกิดขึ้นในวันที่นัดกินสปาเก็ตตี้กันค่ะ เรานัดเจอกันเพื่อไปเดินหาซื้อข้าวของอุปกรณ์ เนื้อสัตว์ เครื่องปรุงมากมาย เพื่อไปทำอาหารกินกันจากนั้น ก็อกลับมาที่คอนโด ช่วยกันทำสปาเก็ตตี้ ทำเนื้อย่าง ทำสลัดกินกันในวันนั้น หลังจากนั่นเราก็นั่งดูทีวีไปคุยไป จิบเบียร์กันไป คนละสามกระป๋อง ,.................... คงไม่ต้องบอกนะคะว่าหลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น ....... นัานคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์แบบลับๆๆของเราสองคน หลังจากนั้นเราก้อจะมาคอนโดเค้าทุกวัน ก็จะทำแบบนี้กันประมาณ 2 อาทิตย์ พอเริ่มเข้าสู่อาทิตย์ที่สาม เราก็ส่งไลน์ คุยไลน์เป็นปกติ อยู่แล้ว แต่ครั้งนี้เค้าแค่อ่าน แต่ไม่ตอบ บางครั้งผ่านไปนานมาก กว่าจะตอบเรา และมันก็จะเริ่มเป็นแบบนี้อยู่เรื่อยๆๆ จนเริ่มทะเลาะกัน และสุดท้ายเค้าก็พูดว่าเค้าไม่เคยรักเราเลย เค้าไม่เคยคิดอะไรกับเรามากกว่าคนเคยรู้จักกัน โอ้โห ตอนนั้นนะ ฟ้าทล่ม ดินทลายมากๆ อารมณ์แบบ เหมือคนเอามีดมาแทง คือเจ็บมาก เฮิร์ตมาก ก็พร่ำเพ้อพรรณนาอยู่ซักพัก พอเริ่มทำใจได้ เริ่มโอเคร เค้าคนนี้ก็ไลน์มาหาเราอีกครั้ง ชวนเราไปกินข้าวอีก ยอมรับเลยค่ะดีใจสุดๆ ตอบตกลงในทันที เราเชื่อนะ ว่าหลายๆๆคนคงจะคิดว่า ทำไมโง่ขนาดนี้ สารพัดความคิดค่ะ และก็อย่างว่าเนอะ อะไรที่มันเคยเกิดขึ้นแล้ว มันก้อจะเกิดไปเรื่อยๆๆค่ะ จนกลายเป็นความเคยชินค่ะ และก็สุดท้ายเราก็เป็นแค่ ผู้หญิงคนนึงที่เวลาเค้ามีความต้องการเราก็ไป ทุกอย่างมันวนเวียนอยู่แบบนี้ซึ่งสำหรับเรา เรารักเค้าไปแล้ว หลงเค้าไปแล้ว ค่ะ แต่ก็ใช่ว่าจะมีความสุขนะคะ แอบร้องไห้คนเดียวก็บ่อยค่ะ ถามตัวเองตลอด ด่าตัวเองทุกครั้ง แต่ไม่เคยทำได้ซักครั้งค่ะ สุดท้ายเราก็เป็นได้แค่ FFB ค่ะ จนวันเวลาผ่านพ้นไป เรามาเจอกับ 2 ค่ะ คือคนในลำดับที่สอง ช่วงกลางปี 58 ค่ะ อย่างที่บอกไว้ตอนต้นค่ะ พอเราเริ่มได้คุยกับ 2 ในตอนนั้น เราไม่เคยแม้แต่จะติดต่อกับ 3 เลยค่ะ คือเราน่ะ คบกับใครคุยกับใครเราจะคุยคนเดียวจิงๆค่ะ ในเวลาที่เราคุยกับ 2 นั้น 3 ก็ติดต่อเรามาเรื่อยๆ แต่เราก็ตอบไปว่าเราไม่ว่าง เราไม่สะดวก บลาๆๆ ข้ออ้างสารพัด แล้วเราก็หายไปจากชีวิต 3 ค่ะ เพราะตอนนั้น เริ่มคุย กับ 2 แล้ว แต่อย่างที่บอกไปตอนต้นค่ะ คุยกับ 2 ไม่ถึงเดือน เราก็โดนเท แต่กับ 2 เราไม่เคยมีซัมติง กันนะคะ เรามีกับ 3 แค่คนเดียวค่ะ พอหลังจากที่เลิกกับ 2 ชีวิตตอนนั้น ก็เริ่มอยู่คนเดียว ดูหนังคนเดียว คือตอนนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อ 3 นะ เพราะเราก็คิดว่า เราเลิกกันแล้ว จบกันไปแล้วในตอนนั้น จนมาถึงวันเกิด ของ3 เมื่อสี่เดือนที่ผ่านมาค่ะ เราไลน์ไปแฮปปี้เบิร์ดเดย์ค่ะ เค้าก็ตอบเรากลับมานะ และเราก็เริ่มคุยกันมาเรื่อยๆๆอีกครั้ง แต่ไม่ได้คุยกันทุกวันเหมือนเมื่อก่อน นานๆคุยกันทีจนถึงทุกวันนี้ค่ะ ที่เรากับ 3 ก็ยังคุยกันอยู่ แต่ที่ผ่านมากลายเป็นเราที่จะเป็นฝ่ายส่งข้อความหาเค้าก่อน บางที 3 ก็ตอบ บางทีก็ read only ค่ะ จนมาช่วงหลังๆ น่าจะเดือนนึงละ เราเลือกที่จะไม่ส่งข้อความหาละ พยายามอยู่เฉยๆ อาทิตย์แรกยังไม่มีอะไรผิดปกติค่ะ ผ่านไปประมาณสองอาทิตย์ค่ะ 3 ส่งไลน์มาหา ชวนคุยเรื่องทั่วๆไป ก้เปิดอ่านปกตินะ แต่ไม่ตอบ ทำแบบนี้หลายๆครั้ง จน 3 จะบอกว่า ยูน่ะ read only นะ สุดท้ายเราก็ใจอ่อนค่ะ แพ้ความรู้สึกตัวเอง อีกครั้ง วันนี้ตอนนี้ ก็เป็นคนคอยวิ่งตามความรักจากเค้า ทั้งๆที่รู้ว่า ไม่มีทางที่เราจะได้จากเค้าเลย เจ็บนะคะ เสียใจ ร้องไห้ พูดกับตัวเองทุกครั้งว่าศักดิ์ศรีเธอไม่มีแล้ว เป็น ผู้หญิงไร้ค่า ง่ายเกินไป เค้าถึงได้ทำร้ายความรู้สึกของเราตลอดเวลา อยากจะใจแข็ง อยากจะก้าวผ่าน อยากจะไปพบเจอเรื่องราวดี อยากจจะไปเจอคนที่รักเราจริงๆ อยากจะเจอคนที่เห็นคุณค่าในตัวของเราจริงๆ แต่วันนั้นคงไม่มีแล้วใช่ไหมคะ เราคงไม่มีคุณค่าพอที่จะได้รับความรักดีๆอีกแล้ว
ปล.1. เนื้อหาอาจจะยาวเกินไป ต้องขออภัย หากทำให้คนที่อ่านรู้สึกรำคาญ
2. นี่คือเรื่องจริงค่ะ แต่พยายามเรียบเรียงและพยายามใช้ภาษาให้อ่านเข้าใจง่ายๆ
3. บางช่วงบางตอนถ้าอ่านแล้วรู้สึก งง ต้องขออภัยด้วยนะคะเพราะพยายามเรียบเรียงอย่างดีที่สุดแล้วค่ะ
4. อาจจะมีการสะกดผิด เขียนผิด ใช้ภาษาผิด ต้องขออภัยด้วยนะคะ คือเรื่องราวทุกตัวอักษรพิมพ์ผ่านมือถือค่ะ
สุดท้ายนี้ เราแค่อยากได้กำลังใจ คำแนะนำ อย่าด่ากันเลยนะคะ เราเชื่อว่าทุกคนเคยผ่านเหตุการณ์ความรักกันมา แต่ต่างรูปแบบกันไปค่ะ เราอาจจะเป็นผู้หญิงที่ไม่เข้มแข็งมากพอ ใช่ค่ะ เราแค่ต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างๆ สุดท้ายมันก็เป็นความบอบช้ำทางใจอยู่ดีค่ะ