เรามีรุ่นพี่คนหนึ่งเจอกันที่ค่าย เขาเป็นคนที่ไม่ได้ดูดีไรเลย แต่เรารู้สึกว่าเขาน่ารักมากตั้งแต่เห็นครั้งแรกก็ไม่คิดอะไร พอได้สนิทกัน วันหนึ่งเรายืนเม่อลอยอยู่เลยทำท่าหนึ่งออกไป แล้วพี่เขาบังเอิญนั่งมองเราอยู่ ตั้งแต่นั้นพี่เขาก็หยอกเราตลอดทุกครั้งที่เจอหน้ากัน ต่อให้อยู่ไกลกัน เขาก็จะพยายามที่จะหยอก เดินมาหยอก จนทำให้เรารู้สึกแฮปปี้มากจ้า เราสองคนจะหยอก จะทะเลาะ หยอกล้อกันตลอดจนพี่ๆในค่ายต่างก็คิดว่าเราสองคนชอบกันจริง จนหลังๆบางอย่างทำให้ตัวเราเองก็รู้สึกว่าเรากับพี่เขาใจเราเหมือนจะตรงกัน เหมทอนเราต่างคนต่างชอบกัน แค่ไม่พูด แต่พอกลับจากค่ายมันทำให้ฉันรู้สึกว่าอะไรหลายๆอย่างมันเปลี่ยนไปทั้งเรื่องการหยอกล้อน้อยลง การพูดคุยก็น้อยลงไปด้วย มันทำให้รู้สึกว่าเราคงคิดไปเองว่าใจเราตรงกัน แต่มันทำให้เราข่มใจไม่ให้คิดหวั่นไหวไปมากกว่านี้ แต่ทำไม่ได้ยิ่งทำให้มันมากกว่าเดิม ในหัวมันมีแต่เหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกว่า พี่เขาก็พยายามที่จะเข้ามา ไม่ใช่แค่เรารู้สึก ตัวเพื่อนๆคนอื่นก็เช่นกัน จนถึงตอนนี้เรายังคงไม่สามารถห้ามความรู้สึกได้ ได้แต่บอกตัวเองว่า เขาคงคิดกับเราแค่น้องสาวคนหนึ่งแน่ๆ มันรู้สึกทรมานเหมือนกันน่ะ การรู้สึกดีแต่ต้องห้ามไม่ให้ออกมาเพื่อรักษาความสัมพันธ์ดีไว้ เผื่อวันหนึ่งถ้าเราบอกไปมันทำให้ความสัมพันธ์เราสองคนแยกลง หรือห่างเหินไป