คือ ความรู้สึกของใจคนน่ะไม่ใช่ก้อนหิน ที่ไม่มีความรู้สึกอะไร คือเรากำลังเล่าถึงเพื่อนชายคนหนึ่ง คือตอนเเรกๆช่วงที่คุยกันตอนนั้นเป็นช่วงที่เรียนมัธยม
ตอนเเรกๆเราก็ยังไม่ได้รู้จักเขาน่ะ เเต่พอมาวันหนึ่งเห็นเขาทักเฟสมา เราก็คุยกันไรงี้จนสนิทสนมกัน เเล้วเขาก็บอกว่า เราจะอยู่กันอย่างนี้นานๆเราก็ได้สัญญากันไว้เหมือนกับว่าเขาพูดจริงจังกับเราน่ะ เเต่พอมาวันนี้เขากลับลืมคำสัญญาเอง นับตั้งเเต่วันที่เรารับบัณฑิตกัน
ก็มไม่เห็นเขามาทักอีกเลย เราก็อยากให้เขารู้น่ะว่าเรารู้สึกที่เขาทำเเบบนี้
ทำไมใจคนมันถึงปลี่ยนไป
ตอนเเรกๆเราก็ยังไม่ได้รู้จักเขาน่ะ เเต่พอมาวันหนึ่งเห็นเขาทักเฟสมา เราก็คุยกันไรงี้จนสนิทสนมกัน เเล้วเขาก็บอกว่า เราจะอยู่กันอย่างนี้นานๆเราก็ได้สัญญากันไว้เหมือนกับว่าเขาพูดจริงจังกับเราน่ะ เเต่พอมาวันนี้เขากลับลืมคำสัญญาเอง นับตั้งเเต่วันที่เรารับบัณฑิตกัน
ก็มไม่เห็นเขามาทักอีกเลย เราก็อยากให้เขารู้น่ะว่าเรารู้สึกที่เขาทำเเบบนี้