จากหัวข้อกระทู้ ที่เศร้าเพราะมีเหตุหนึ่งที่เราพบบ่อย แล้วทำให้เราเศร้าหรืออะไรสักอย่าง
เหตุการณ์นี้มีอยู่ว่า เรากำลังจะกับบ้านปกติ ด้วยการขึ้นรถประจำทาง จากนั้นผ่านไปสักพักรถก็จอดรับผู้โดยสาร ซึ่งเป็นคุณยายสูงวัยกับเด็กน้อย เราก็ดูแบบปกติ เล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ แล้วได้กลิ่นไก่ เราก็เอ๋กลิ่นไก่มาจากไหน หรือเราเบลอ555 เลยหน้ามองหากลิ่น เลยเจอคุณยายเอาปีกไก่ทอดเก็บใส่กระเป๋า แล้วเหลือกากทิ้งไว้ จากนั้นก็เอากากไก่ให้เด็กกินกับข้าวเหนียว แล้วเราได้ยินว่า ไก่จะเก็บไว้กินมื้อเย็น เราคิดว่าไก่2ไม้จะพอเหรอ? เราเลยรู้สึกเศร้าเลยหันหน้าหนี กับเจอกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กกำลังเลยไอเฟน7 เราเลยคิดว่า ทำไมคนจะจนทำไมจนอย่างนี้ แล้วคนรวยเป็นอย่างนี้ คนจนใช้เงินอย่างมีคุณคะ แต่คนรวยใช้เงินไม่เกิดประโยชน์อย่างนี้ เราไม่ใช่คนโลกสวยน่ะ เราไม่ได้จนไม่ได้รวยแต่พอมีพอใช้ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่คิดว่า คนที่พอมีพอกินจะทำอะไรให้เกิดประโยชน์ไหมแค่นั้น^^
เห็นแล้วรู้สึกว่าเศร้า
เหตุการณ์นี้มีอยู่ว่า เรากำลังจะกับบ้านปกติ ด้วยการขึ้นรถประจำทาง จากนั้นผ่านไปสักพักรถก็จอดรับผู้โดยสาร ซึ่งเป็นคุณยายสูงวัยกับเด็กน้อย เราก็ดูแบบปกติ เล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ แล้วได้กลิ่นไก่ เราก็เอ๋กลิ่นไก่มาจากไหน หรือเราเบลอ555 เลยหน้ามองหากลิ่น เลยเจอคุณยายเอาปีกไก่ทอดเก็บใส่กระเป๋า แล้วเหลือกากทิ้งไว้ จากนั้นก็เอากากไก่ให้เด็กกินกับข้าวเหนียว แล้วเราได้ยินว่า ไก่จะเก็บไว้กินมื้อเย็น เราคิดว่าไก่2ไม้จะพอเหรอ? เราเลยรู้สึกเศร้าเลยหันหน้าหนี กับเจอกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กกำลังเลยไอเฟน7 เราเลยคิดว่า ทำไมคนจะจนทำไมจนอย่างนี้ แล้วคนรวยเป็นอย่างนี้ คนจนใช้เงินอย่างมีคุณคะ แต่คนรวยใช้เงินไม่เกิดประโยชน์อย่างนี้ เราไม่ใช่คนโลกสวยน่ะ เราไม่ได้จนไม่ได้รวยแต่พอมีพอใช้ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่คิดว่า คนที่พอมีพอกินจะทำอะไรให้เกิดประโยชน์ไหมแค่นั้น^^