หลานชายตอนช่วงสามขวบนี่จะชอบไดโนเสาร์มากรู้จักหมดทุกตัว ไดโนเสาร์เต็มบ้านเหมือนกัน เสื้อผ้าก็ต้องไดโนเสาร์ ทำท่าทางเป็นไดโนเสาร์เหมือนหลานน้องแหละ

พอตอนหลังเห็นบ้ามากป้าซื้อเพลโอให้เลี้ยงเลย(ลูกไดโนเสาร์ที่ต้องมานั่งเลี้ยงนั่งเล่นกับมัน เป็นถ่านที่ชาร์ตแบ๊ทเตอรี่ได้) คืออยากรู้ว่าเขาจะเล่นยังไงกับมัน ซื้อหนังสือ ซื้อวิดิโอที่เป็นสารคดีเกี่ยวกับไดโนเสาร์ทั้งหมดให้ พาไปพิพิธภัณฑ์(เราอยู่เมืองนอกค่ะ)

เด็กเขารู้ว่าพวกมันสูญพันธุ์ไปแล้ว รู้ว่าพวกมันชื่ออะไรบ้างอยู่ที่ไหนบ้างในโลก กินอะไรเป็นอาหาร ทำไมพวกมันตาย รู้จักว่ามีอุกาบาต รู้ว่าทีเร็กซ์มีสามนิ้วไม่ใช่สองนิ้ว(นั่งเถียงกับยายแทบตาย ยายแพ้เด็ก) สรุปคือเช้าตื่นขึ้นมานี่ก็คุยแต่เรื่องไดโนเสาร์แบบรอบรู้สุด ๆ จนคนโต ๆ อายแล้วกัน

ป้าคิดว่าอย่างน้อยการที่เขาสนใจเรื่องใดเรื่องหนึ่งจริง ๆ จัง ๆ มันก็ดีนะ ถึงแม้บางคนจะคิดว่าไร้สาระ มานั่งสอนเลขสอนเขียนดีกว่า แต่ป้าว่ามันมีอะไรมากกว่าซ่อนอยู่ในเรื่องราวนั้นค่ะ เช่นรู้จักต่อยอดเรื่องราวไปได้มากขึ้นเช่นรู้จักอุกาบาต รู้จักทวีปอาฟริกา รู้จักว่าเราอยู่ยุโรป เมืองไทยคืออาเชี่ยน รู้จักรักสัตว์ และได้ทำในสิ่งที่เขาสนใจโดยที่เราไม่ต้องไปบังคับ เขาจะรู้สึกโล่งไม่ถูกกดดัน กล้าพูด กล้าคิด กล้าจินตนาการอย่างโน้นอย่างนี้แบบที่เขาต้องการ สิ่งที่ได้คือสุขภาพจิตดี

ตอนนี้ห้าขวบชอบเป็นโจรสลัด(เวลาใครถามว่าชื่ออะไร แปลเป็นไทยแล้วคือ เขาคือเซดิกโจรสลัดที่ดี) ชอบกัปตันด้วยเพราะยายพาลงเรือบ่อยและชอบเล่านิทานแต่งเองให้ฟัง ชอบชวนยายไปเล่นขุดทอง ไปหาสมบัติ ฯลฯ ป้าซื้อเข็มทิศจริง ๆ ให้ ซื้อชุดโจรสลัดให้ ซื้อหมวกกัปตันให้ก็แล้วแต่ว่าเขาอยากจะแต่งเป็นอะไร

ปกติทางนี้เขาจะมีเวลาทีวีของเด็ก การ์ตูนอะไรต่าง ๆ นี่จะไม่มีพิษภัย อย่างจูราสิสนี่หลานไม่ได้ดู แต่ดูไดโนเสาร์การ์ตูนที่น่ารักและน่าประทับใจ ยายดูกับหลานยังชอบเลยค่ะ

ป้าว่าถ้ามีกำลังสนับสนุนก็เอาเลย แบบหาเรื่องราวของสิ่งที่เขาสนใจมาโต้เถียงให้เขาคิดบ้าง สมมติเหตุการณ์บ้างเพื่อดูความคิดและการเอาตัวรอดของเขา อธิบายให้เขารู้ว่าสิ่งที่เขาสนใจมันดีไม่ดีตรงไหน ..อยู่กับเด็กนี่โลกสดใสนะ นอกจากเราจะได้กอดได้จูบได้รักแล้วเรายังสามารถแทรกคำสอนในระหว่างการเล่น แล้วบางทีความคิดของพวกเขายังให้บทเรียนอะไรกับคนโต ๆ อย่างเราอีกด้วยค่ะ  ..ป้าว่าทุกอย่างที่เล่ามานี้คือเป็นไปตามวัยตามจินตนาการของพวกเขาค่ะ