หลังจากที่ผมเริ่มใช้ชีวิตด้วยตนเองมาเป็นเวลาหลายสัปดาห์ในห้องพักขนาด 37 ตรม. ทำให้ผมพบว่าปริมาณขยะที่ต้องนำไปทิ้งมีจำนวนมากอย่างน่าแปลกใจ คนๆเดียวสามารถสร้างปริมาณขยะได้ไวขนาดนี้เชียวหรือ ขยะไม่ได้มีการแยกประเภท ทุกอย่างถูกใส่ในถุงเดียวกันตามความคิดที่ว่า เดี๋ยวรถเก็บขยะมา ขยะที่แยกไว้ก็ถูกนำมารวมกันอยู่ดี แต่เพราะความขี้เกียจที่จะต้องนำขยะทั้ง 3 ถุงนี้ไปทิ้งบ่อยๆ ทำให้ผมเกิดความคิดว่า ถ้าเราแยกขยะที่เน่าเสียได้ ออกจากขยะรีไซเคิล
ผมเริ่มจัดการแยกขยะที่เน่าเสียได้ไว้กลุ่มหนึ่ง ขยะที่ทำจากกระดาษหรือพลาสติค จากหีบห่อ ใบเสร็จ แผ่นพับโฆษณาต่างๆไว้อีกกลุ่มหนึ่ง ภาชนะที่ใช้ครั้งเดียวทิ้งไว้กลุ่มหนึ่ง
ขวดเครื่องดื่มอื่นๆ หรือกระป๋องน้ำอัดลม หลังดื่มจนหมดแล้วรีบเขย่าน้ำล้างจะประหยัดน้ำกว่าการล้างหลังจากรอทิ้งไว้จนแห้ง กระป๋องจากอาหารกระป๋องให้ล้างทำความสะอาดเหมือนถ้วยชามปกติ กล่องหรือถาดที่ทำจากโฟมหรือพลาสติกก็เช่นกัน เมื่อผ่านขั้นตอนนี้ ขยะรีไซเคิลก็จะไม่เหลือคราบอาหาร ตั้งทิ้งไว้ที่ไหน นานแค่ไหน ก็ไม่ส่งกลิ่นรบกวนครับ
จากที่ผมเคยต้องทิ้งขยะที่ส่งกลิ่นเหม็น 3 ถุงใหญ่บ่อยๆ ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นขยะรีไซเคิล 2 ถุงใหญ่ และนานๆครั้งจะมีถุงขยะเปียกเล็กๆ 1 ถุงแทน
เมื่อมาคิดถึงว่าจะทำอย่างไรให้มีขยะเปียกน้อยที่สุด ผมก็คิดได้ว่า ไม่ซื้อกลับมาทานที่ห้องก็ไม่เกิดขยะครับ (ง่ายแต่ทำยาก) ถ้าจำเป็นต้องซื้อกลับมาจริงๆก็ซื้อเท่าที่ต้องการและรับประทานให้หมด เท่านี้ขยะเปียกก็ลดลงไปอีกครับ
การย่อยสลายของวัสดุที่ต่างกันทำให้ผมเลือกที่จะซื้อบรรจุภัณฑ์ที่ทำจากกระดาษมากกว่า ตัวอย่างที่เห็นได้ง่ายที่สุดคือกล่องนมUHTครับ (ผมชอบดื่มนมมาก ตอนนี้หันมาดื่มนมถั่วเหลืองแทนด้วยเหตุผลบางประการ) กล่องนมทำความสะอาดไม่ยากอย่างที่คิด หลังดื่มจนหมดรีบใช้กรรไกรตัดส่วนบนออกแล้วเขย่าน้ำล้าง เพราะถ้าทิ้งไว้นานคราบจะข้นเหนียวเปลืองน้ำมากครับ พอผึ่งไว้จนแห้งนำไปทิ้งรวมกับขยะกระดาษรีไซเคิลก่อนหน้านี้ได้สบายๆ
ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่เคยคิดว่าการแยกขยะเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์เหมือนกับทุกคน แต่ถ้าเราปิดประตูบานแรกของการรีไซเคิลโดยการนำขยะทุกประเภทมารวมกันแล้วนำไปทิ้งแล้ว ประตูบานต่อไปจะเปิดได้อย่างยากลำบากครับ
ถ้าท่านใดมีคำแนะนำให้ผมสามารถลงปริมาณขยะลงได้อีก ช่วยแนะนำด้วยนะครับ ขอบคุณครับ