คือเรื่องมันเศร้าที่สุดในชีวิตเราเลยอ่ะ คือ เราเเอบชอบเพื่อนคนนึงในห้อง ตอนเเรกเราเห็นมันตั้งแต่ปฐมนิเทศเเล้ว มันก้อเป็นคนหล่อ ขาว ออกเเนวหน้าหวานไรงี้อ่ะ ตอนแรกก้อมองว่าหล่อดี เเต่ก้อไม่ไดิคไร พอวันเปิดเทอมวันแรก เรานั่งเกือบหลังสุดเเต่ยังไม่สุด5555มันมานั่งข้างหลังเรา กับเพื่อมัน คือห้องเราจัดเป็นโต๊ะให้นั่งเป้นคู่พอนึกออกไหมล่ะ เราก้อนั่งกับเพื่อนเรา มันก้อนั่งกับเพื่อนมัน พอตอนเย็นเราก้อลงไปเข้าแถวเพื่อกลับบ้านช้ะ คราวนี้มันอยู่หน้าเรา เราก้อเล่นกับเพื่อนเเบบว่าเเกล้งกันอย่างงี้อ่ะ5555คราวนี้เพื่อนผลักเราไปชนมัน เเล้วมันก้อหันมาพูดเบบว่าเป็นอะไรสักกะอย่างนี่ล่ะ ประมาณว่าเราบ้าหรือเปล่า พอหลังจากนั้นเราก้อรู้จักกันมาเรื่อยๆอ่ะเอาง่ายๆป้ะ ทั้งตบหัว ถีบบ้าง ด่าบ้าง คือเหมือนเราเป็นกระสอบทรายให้มันอ่ะ มันมีอยู่วันนึงเราจะลงไปเข้าแถวช้ะ มันเดินมาหยิกเเก้มเราด้วย ตอนนั้นเอ๋อเลย ตอนนั้นก้อยังยังไม่ชอบมันน้ะ ก้อเลยเฉยๆ พอมีอยู่วันนึงคือเราเรียนอยู่ชั้น 5 ช้ะ มีแม่บ้าน เเล้วมีลูกของแม่บ้านมาด้วย น้องน่าจะมาณอนุบาลหนึ่ง น้องน่ารักมากกก เราเลยเอาน้องเข้ามาเล่นในห้องบ่อย เเบบเปิดตูนให้ดูไรงี้อ่ะ เเล้วมันก้อเดินมาเล่นกับน้องด้วย คือนึกภาพออกไหมอ่ะ เราอุ้มน้องอยู่ มันเดินเเต่งตัวตลกๆเเล้วเดินมาเเฮร่กับน้องเค้าอ่ะ555ตอนนั้นเราก้อเขิลไปที พอเราเล่นกับมันเรื่อยๆช้ะ มันก้อกลายเป้นความผูกพันธ์ เเบบวันไหนมันไม่เเกล้งเราเเล้วรู้สึกเเปลกๆเราต้องมัดผมประมาณ 3-4 รอบเพราะโดนมันตบหัว5555 จนในที่สุดเรื่องเศร้าก้อมาถึง คือทุกคนเคยรู้สึกไหม ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยน้ะที่จะชอบเพื่อนในห้อง มันระเเวงไปหมด กลัวว่าถ้ามันรู้เเล้วจะไม่ได้เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม กลัวเพื่อนในห้องรู้ คือเเบบมันเเย่มาก เรื่องที่เราชอบมันก้อมีเเต่เพื่อนในกลุ่มรู้ พอความลับเริ่มรั่วไหล เราจะทำไงล่ะ ตอนนั้นโมโหมาก เเล้วเเถมไปบังเอิญตรงที่มันเเกล้งเราพอดีส้ะด้วยสิ เราเลยโมโหเลยร้องไห้ มันถามว่าเป็นไรจับเเขนเราเราเลยบอกว่าไม่ต้องมายุ่งสะบัดมือมันออก มันเลยบอกว่า เออ ถ้าเล่นไม่ได้ก้อจะไม่เล่น เเล้วมันก้อเดินไปเลย คือตอนนั้นเราไม่ได้โกดที่มันเเกล้งเราเลยน้ะ เเต่เรากลัวกลัวว่าเพื่อนในห้องจะรู้เเล้วตัวมันเองด้วย หลังจากนั้นก้อไม่ได้คุยกันเลย คือเเบบเจอหน้ากันก้อเมินเบบคนไม่รู้จักกันอ่ะ ตอนนั้นโครตเฟล เอาง่ายๆตอนม.4 เทอม 2 ไม่ได้คุยกันเลย แต่เรารู้สึกว่าเวลาหันไปมองมันจะสบตากับเราตลอด เหมือนมันแอบมองเราเลยอ่ะ ทุกคนอาจจะมองว่าเรามโนไปเองรึเปล่า แต่เพื่อนเราก้อเห็นหลายครั้ง อันนี้ก้อเเล้วเเต่คนจะคิดเราไม่บังคับ พอขึ้น ม.5 มันมานั่งที่เราเเล้วบอกว่าให้ขึ้นไปนั่งกับเพื่อน มันพูดกับเราแถมไม่มองหน้าเราคือ มีอีกหลายอย่างมาก แต่ตอนนี้เรากับมันไม่ได้คุยกันเลย บางทีเดินมาเเกล้งเพื่อนเราทุกคนเเต่ไม่เเกล้งเรา คือชีวิตตตต ทุกคนอาจจะมองว่าเป็นนิยายก้อได้แต่มันเกิดขึ้นกับเราจิงๆ อยากรู้พอมีวิธีไหม ที่จะทำให้เราได้คุยกับมันหรือเล่นกันเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้เฟลมากกกก
แอบชอบเพื่อนในห้อง แต่ตอนนี้ไม่ได้คุยกันเเล้วทำไงดี?