สวัสดีค่ะดิฉันสมัคร log in ใหม่เพราะว่าไม่อยากใช้ log in ส่วนตัวที่ใช้อยู่ประจำเพราะกลัวคนรู้จักมาเห็นหรือว่ารู้ตัวตนเราว่าเราเป็นใครเพราะเราตั้งกระทู้อื่นๆไว้เยอะเหมือนกัน
เอาล่ะค่ะเข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราอายุ 24 กำลังเรียนอยู่มหาลัยที่เยอรมันค่ะ พึ่งย้ายมาเรียนค่ะ มาอยู่ได้ 2 เดือนแล้ว เรื่องมีอยู่ว่า เรามาเรียนอยู่ที่นี่ เราพักอยู่บ้านแฟนค่ะ เพราะหอเต็มหมด รอย้ายหอเทอมหน้า เรารอไม่ไหวแล้วค่ะ อยากจะออกจากบ้านแฟนให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ไม่กล้า ไม่มีที่อยู่ ไม่มีเงินมากพอที่จะไปเช่าตอนนี้งานก็ไม่ได้ทำค่ะ พ่อแม่เราส่งเงินมาให้จากที่ไทยให้ใช้เป็นเดือนๆ พ่อแม่ส่งเรียนค่ะ เราไม่ได้แต่งงานกับแฟน แฟนเราเป็นฝรั่งนะคะ ครอบครัวเค้าเป็นฝรั่ง มีน้องสาว แล้วก็พ่อแม่เค้า คือปัญหามันมีอยู่ว่า เวลาเราอยู่บ้านแล้วเราอึดอัด เวลาจะทำอะไรก็ต้องเกรงใจ แม้แต่เวลาจะทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำก็ยังเกรงใจต้องแอ๊บเปิดน้ำเวลาเราทำธุระส่วนตัวเพื่อกลบเสียง เวลาเราอยากทำอาหารเองก็เกรงใจไม่อยากใช้ห้องครัวเพราะที่บ้านเวลาทำกับข้าวแข้วมันจะมีกลิ่นคลุ้งไปทั่วบ้านเลยค่ะ เเล้วแม่แฟนก็ไม่ค่อยชอบเวลามีกลิ่นที่ทำกับข้าว เราไม่ชอบกินอาหารฝรั่งค่ะ เลยทำให้เราต้องออกไปกินข้างนอกซึ่งก็แพงอยู่เหมือนกัน แล้วแม่กับพี่สาวแฟนจะสนิทกันมากพูดคุยกันตลอด เวลาพูดก็พูดเป็นภาษาเยอรมันกันเราก็ไม่เข้าใจ เลยทำให้เราดูไม่มีส่วนร่วมในวงสนทนา เฮ้อ เวลาอยู่กับครอบครัวเค้า เราอึดอัดมาก ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่มีเรื่องจะคุย ฝั่งนู้นก็ไม่ค่อยชวนเราคุย เราไม่อยากเจอครอบครัวเค้าเลย เราเบื่อที่ต้องเจอ ต้องคุย เวลาแฟนไปทำงานเเล้วเหลือเราที่ต้องอยู่กับครอบครัวเค้า เราก็พยายามหลบตลอดแบบไม่อยากคุยด้วย รู้สึกอึดอัดมากๆค่ะ เราจะอยู่ในห้องตลอด วันๆมี 24 ชม. เราจะอยู่ในห้องประมาน20 ชม วันไหนโชคดีหน่อยมีเรียนก็อยู่มหาลัย อยู่มหาลัยก็ไม่มีเพื่อนค่ะ ไม่มีเลยซักคน เป็นเด็กใหม่ ไม่กล้าไปทำความรู้จักกับใคร ไม่กล้าเจอคน ไม่กล้าเข้าสังคม แต่อยู่มหาลัยอย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่บ้าน ทั้งๆที่ครอบครัวเค้าก็ดีกับเรานะคะ แต่ทำไมเราถึงอยากออกห่าง เราเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าคะ ทำไมเราไม่มีความสุขเวลาอยู่บ้านเลย เราพยายามหาอะไรทำแต่ทุกอย่างก็ใช้เงิน เราไม่ได้มีเงินมาก กินอยู่ต้องประหยัด เราอยากทำกิจกกรรม outdoor เช่นปีนเขา ว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน แต่ก็ไม่สามารถทำคนเดียวได้ ภาษาเยอรมันเราก็พูดไม่ได้พูดแต่อังกฤษตลอด เราไม่มีเพื่อนก็อดทำไป เคยชวนแฟน แฟนก็ไม่อยากไปค่ะ เราเบื่อมากๆเลย วันๆไม่มีไรทำเลยค่ะ กินก็น้อยอาหารไม่ถูกปาก อยู่ไทยเราหนัก50 ตอนนี้หนัก 45 อีกเรื่องคือ เรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆจะ2 ปีแล้ว เรายังไม่เคยเจอเพื่อนแฟนเลย แฟนไม่เคยพาเราไปแนะนำเลย เหมือนเค้าไม่อยากให้เราไปยุ่งกัยเพื่อนเค้า เราเคยบ่นๆว่าเราอยากไปปีนเขา ซึ่งแฟนเราก็มีเพื่อนอายุเท่ากันกับเค้าเลยค่ะ เพื่อนคนนี้เค้าชอบปีนเขา เพื่อนแฟนกับแฟนอยู่บ้านติดกันเลย ขนาดอยู่บ้านติดกัน แล้วคนนี้เป็นเบสเฟรนด้วย เรายังเคยเจอเค้าแค่ 2ครั้งเอง คือแฟนเราไม่คิดจะให้เรากับเพื่อนเค้ารู้จักหรือเป็นเพื่อนกันเลยหรอ เค้าหึงเราเปล่า เราไม่กล้าถามเค้า กลัวเค้าอึดอัด คือตอนนี้เราไม่มีใคร. เรามีครอบครัวก็ห่าง มีเพื่อนไทยแชทในเฟสบ้างแต่ก็ไม่ได้คุยกันตลอดเพราะเค้าก็เรียน มีแต่แฟน แฟนเราก็ดีมากๆๆ เลยค่ะ ดีไม่มีที่ติ แต่เราก็ไม่ค่อยมีความสุขเลย เราควรทำยังไงดีคะ ถึงจะมีชีวิตต่อไปได้แบยมีความสุข ไม่อยากนอนร้องไห้คนเดียวแล้วค่ะเราเครียดมากๆเลย ช่วยแนะนำทีค่ะ ขอบคุณนะคะ
ปล.เราพิมพ์ในมือถือนะคะ บกพร่องตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ
เราเป็นโรคซึ้มเศร้าหรือเปล่าคะ?
เอาล่ะค่ะเข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราอายุ 24 กำลังเรียนอยู่มหาลัยที่เยอรมันค่ะ พึ่งย้ายมาเรียนค่ะ มาอยู่ได้ 2 เดือนแล้ว เรื่องมีอยู่ว่า เรามาเรียนอยู่ที่นี่ เราพักอยู่บ้านแฟนค่ะ เพราะหอเต็มหมด รอย้ายหอเทอมหน้า เรารอไม่ไหวแล้วค่ะ อยากจะออกจากบ้านแฟนให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ไม่กล้า ไม่มีที่อยู่ ไม่มีเงินมากพอที่จะไปเช่าตอนนี้งานก็ไม่ได้ทำค่ะ พ่อแม่เราส่งเงินมาให้จากที่ไทยให้ใช้เป็นเดือนๆ พ่อแม่ส่งเรียนค่ะ เราไม่ได้แต่งงานกับแฟน แฟนเราเป็นฝรั่งนะคะ ครอบครัวเค้าเป็นฝรั่ง มีน้องสาว แล้วก็พ่อแม่เค้า คือปัญหามันมีอยู่ว่า เวลาเราอยู่บ้านแล้วเราอึดอัด เวลาจะทำอะไรก็ต้องเกรงใจ แม้แต่เวลาจะทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำก็ยังเกรงใจต้องแอ๊บเปิดน้ำเวลาเราทำธุระส่วนตัวเพื่อกลบเสียง เวลาเราอยากทำอาหารเองก็เกรงใจไม่อยากใช้ห้องครัวเพราะที่บ้านเวลาทำกับข้าวแข้วมันจะมีกลิ่นคลุ้งไปทั่วบ้านเลยค่ะ เเล้วแม่แฟนก็ไม่ค่อยชอบเวลามีกลิ่นที่ทำกับข้าว เราไม่ชอบกินอาหารฝรั่งค่ะ เลยทำให้เราต้องออกไปกินข้างนอกซึ่งก็แพงอยู่เหมือนกัน แล้วแม่กับพี่สาวแฟนจะสนิทกันมากพูดคุยกันตลอด เวลาพูดก็พูดเป็นภาษาเยอรมันกันเราก็ไม่เข้าใจ เลยทำให้เราดูไม่มีส่วนร่วมในวงสนทนา เฮ้อ เวลาอยู่กับครอบครัวเค้า เราอึดอัดมาก ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่มีเรื่องจะคุย ฝั่งนู้นก็ไม่ค่อยชวนเราคุย เราไม่อยากเจอครอบครัวเค้าเลย เราเบื่อที่ต้องเจอ ต้องคุย เวลาแฟนไปทำงานเเล้วเหลือเราที่ต้องอยู่กับครอบครัวเค้า เราก็พยายามหลบตลอดแบบไม่อยากคุยด้วย รู้สึกอึดอัดมากๆค่ะ เราจะอยู่ในห้องตลอด วันๆมี 24 ชม. เราจะอยู่ในห้องประมาน20 ชม วันไหนโชคดีหน่อยมีเรียนก็อยู่มหาลัย อยู่มหาลัยก็ไม่มีเพื่อนค่ะ ไม่มีเลยซักคน เป็นเด็กใหม่ ไม่กล้าไปทำความรู้จักกับใคร ไม่กล้าเจอคน ไม่กล้าเข้าสังคม แต่อยู่มหาลัยอย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่บ้าน ทั้งๆที่ครอบครัวเค้าก็ดีกับเรานะคะ แต่ทำไมเราถึงอยากออกห่าง เราเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่าคะ ทำไมเราไม่มีความสุขเวลาอยู่บ้านเลย เราพยายามหาอะไรทำแต่ทุกอย่างก็ใช้เงิน เราไม่ได้มีเงินมาก กินอยู่ต้องประหยัด เราอยากทำกิจกกรรม outdoor เช่นปีนเขา ว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน แต่ก็ไม่สามารถทำคนเดียวได้ ภาษาเยอรมันเราก็พูดไม่ได้พูดแต่อังกฤษตลอด เราไม่มีเพื่อนก็อดทำไป เคยชวนแฟน แฟนก็ไม่อยากไปค่ะ เราเบื่อมากๆเลย วันๆไม่มีไรทำเลยค่ะ กินก็น้อยอาหารไม่ถูกปาก อยู่ไทยเราหนัก50 ตอนนี้หนัก 45 อีกเรื่องคือ เรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆจะ2 ปีแล้ว เรายังไม่เคยเจอเพื่อนแฟนเลย แฟนไม่เคยพาเราไปแนะนำเลย เหมือนเค้าไม่อยากให้เราไปยุ่งกัยเพื่อนเค้า เราเคยบ่นๆว่าเราอยากไปปีนเขา ซึ่งแฟนเราก็มีเพื่อนอายุเท่ากันกับเค้าเลยค่ะ เพื่อนคนนี้เค้าชอบปีนเขา เพื่อนแฟนกับแฟนอยู่บ้านติดกันเลย ขนาดอยู่บ้านติดกัน แล้วคนนี้เป็นเบสเฟรนด้วย เรายังเคยเจอเค้าแค่ 2ครั้งเอง คือแฟนเราไม่คิดจะให้เรากับเพื่อนเค้ารู้จักหรือเป็นเพื่อนกันเลยหรอ เค้าหึงเราเปล่า เราไม่กล้าถามเค้า กลัวเค้าอึดอัด คือตอนนี้เราไม่มีใคร. เรามีครอบครัวก็ห่าง มีเพื่อนไทยแชทในเฟสบ้างแต่ก็ไม่ได้คุยกันตลอดเพราะเค้าก็เรียน มีแต่แฟน แฟนเราก็ดีมากๆๆ เลยค่ะ ดีไม่มีที่ติ แต่เราก็ไม่ค่อยมีความสุขเลย เราควรทำยังไงดีคะ ถึงจะมีชีวิตต่อไปได้แบยมีความสุข ไม่อยากนอนร้องไห้คนเดียวแล้วค่ะเราเครียดมากๆเลย ช่วยแนะนำทีค่ะ ขอบคุณนะคะ
ปล.เราพิมพ์ในมือถือนะคะ บกพร่องตรงไหนขอโทษด้วยนะคะ