คือเราเคยท้อเคยอยากหนีไปให้ไกล วันนั้นจบมอปลาย มีมหาลัยแห่งหนึ่งรับสมัครสอบตรง ตอนนั้นเราตั้งใจมากยอมติวให้ตัวเอง ทั้งเป็นยูทูปดูหาข้อมูลเกี่ยวกับวิชาสอบบ้าง พอถึงวันสอบ บางข้อเราก็พอได้หัวสมองเราไม่ค่อยเก่งมีเปนบางเรื่องที่เราติวมาเอง พอถึงวันประกาศผลเราติดใน600ของคณะคหกรรมเราดีใจ แต่มันกลับกลายเปนว่า แม่ไม่ปลื้มแม่ต้องการให้เรียนแพทย์คือเราไม่ถนัดทางนี้แต่เราถนัดทางพวกอาหารมากกว่าเราหาคณะที่เหมาะกับความถนัดตัวเอง แม่พยายามบังคับเราทุกทาง เราไม่เรียนทางแพทย์ เราอยากเรียนสิ่งที่เราตั้งใจสอบ คือมันติวทุกวันขยันทุกวัน เราพยายามด้วยใจเรา เพราะเราไม่ได้เก่งอะไรมากไง
มีอีกเรื่อง เรื่อง ขอทุน ก.ย.ส คือเราเตรียมเอกสารครบทุกอย่างเพื่อกู้เรียนในมหาลัย พอไปส่งเอกสารแต่กลับได้ ก.ร.อ มาแทนก็ยังดีกว่าไม่ได้ไรเลย
ที่ไม่ได้ ก.ย.ส เพราะเงินเดือนของพ่อแม่เกินที่กำหนดของ ก.ย.ส หมายถึงตอนรวมเงินรานได้พ่อแม่ในรายปีนะ เราไม่รู้นะว่า ก.ร.อ มันให้เงิน ก.ย.ส หรือป่าวเราเลยโทรไปบอกพ่อว่าได้ ก.ร.อ แทนนะ แล้วก็อธิบายไปว่าทำไมไม่ได้ ก.ย.ส แต่กลับกลายเปนว่าทั้งพ่อแม่ไม่พอใจ คือเค้าต้อง ก.ย.ส ไม่ต้อง การ ก.ร.อ มันจ่ายแค่ค่าเทอมอย่างเดียว แม่บอก เลิกเรียนเถอะย้ายๆ พูดแบบนี้เรารู้สึกเสียความรู้สึกมาอะเราพยายามกับสิ่งที่เราต้องการแต่กับโดนตัดใจ เคยคิดฆ่าตัวตาย ไม่ก็หางานแล้วหนี ช่วงนี้เราอยู่กับพ่อแม่ เราโดนด่าว่าตลอด ด่าแบบไม่มีเหตุผลก็มี ด่าแบบสิ่งที่เราทำให้ก็มี จนกลายเปนดูถูก แล้วพ่อบอกว่า การดูถูกมันดีนะ เราไม่รู้มันดีตรงไหนแต่มันทำให้เราเสียใจ คือคนที่เสียใจที่สุดไม่ใช่พ่อแม่ มันคือเราหมด เราบอกกับตัวเองว่าต้องสู้ อย่าหนี ช่วยแนะนำทีได้ไหมค่ะ ว่าต้องทำอย่างไง เคยเสียใจมากๆจากพ่อแม่จนเกือบคิดฆ่าตัวตายแต่ไม่กล้า เพราะเรายังกลัวความตายอยู่ ไม่ก็ยังอยากมีชีวิตอยู่ อยากจะหนี
พ่อแม่ไม่พอใจในสิ่งที่ลูกทำ
มีอีกเรื่อง เรื่อง ขอทุน ก.ย.ส คือเราเตรียมเอกสารครบทุกอย่างเพื่อกู้เรียนในมหาลัย พอไปส่งเอกสารแต่กลับได้ ก.ร.อ มาแทนก็ยังดีกว่าไม่ได้ไรเลย
ที่ไม่ได้ ก.ย.ส เพราะเงินเดือนของพ่อแม่เกินที่กำหนดของ ก.ย.ส หมายถึงตอนรวมเงินรานได้พ่อแม่ในรายปีนะ เราไม่รู้นะว่า ก.ร.อ มันให้เงิน ก.ย.ส หรือป่าวเราเลยโทรไปบอกพ่อว่าได้ ก.ร.อ แทนนะ แล้วก็อธิบายไปว่าทำไมไม่ได้ ก.ย.ส แต่กลับกลายเปนว่าทั้งพ่อแม่ไม่พอใจ คือเค้าต้อง ก.ย.ส ไม่ต้อง การ ก.ร.อ มันจ่ายแค่ค่าเทอมอย่างเดียว แม่บอก เลิกเรียนเถอะย้ายๆ พูดแบบนี้เรารู้สึกเสียความรู้สึกมาอะเราพยายามกับสิ่งที่เราต้องการแต่กับโดนตัดใจ เคยคิดฆ่าตัวตาย ไม่ก็หางานแล้วหนี ช่วงนี้เราอยู่กับพ่อแม่ เราโดนด่าว่าตลอด ด่าแบบไม่มีเหตุผลก็มี ด่าแบบสิ่งที่เราทำให้ก็มี จนกลายเปนดูถูก แล้วพ่อบอกว่า การดูถูกมันดีนะ เราไม่รู้มันดีตรงไหนแต่มันทำให้เราเสียใจ คือคนที่เสียใจที่สุดไม่ใช่พ่อแม่ มันคือเราหมด เราบอกกับตัวเองว่าต้องสู้ อย่าหนี ช่วยแนะนำทีได้ไหมค่ะ ว่าต้องทำอย่างไง เคยเสียใจมากๆจากพ่อแม่จนเกือบคิดฆ่าตัวตายแต่ไม่กล้า เพราะเรายังกลัวความตายอยู่ ไม่ก็ยังอยากมีชีวิตอยู่ อยากจะหนี