เรื่องเล่ามันคือความรู้สึกอะไร ณ ตอนนี้

เราแอบชอบคนๆหนึงมา 4-5 ปีแล้ว เขาเป็นรุ่นน้องเราตอนเจอหน้าครั้งแรกรู้สึกเหมือนตกหลุมรัก ชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ และเขาก็คงไม่รู้หรอกว่าเราชอบเขา วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราเคยมีความรู้สึกแบบอยากคบ อยากได้เป็นแฟน แต่ก็นั้นแหละเขาไม่เคยชอบหรือสนใจคนอย่างเราเลย จนวันหนึงความรู้สึกเราก็เปลี่ยนจากอยากได้เขาเป็นแฟนเหลือแค่ได้ชอบ ได้เห็นเขายิ้ม เขามีความสุข เราก็พอใจแล้ว เหมือนเราไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายไปกว่าการได้แอบชอบ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็มีแฟนใช้ชีวิตปกติ ก็นะเขาหน้าตาดีแหละ เราก็รู้นะว่าเขาคบใครบ้าง มันก็จะรู้สึกเจ็บหน่อยๆแต่ก็เลิกชอบเขาไม่ได้อยู่ดี จนมาถึงวันสุดท้ายของการใช้ชีวิตอยู่ที่ รร วันนั้นเป็นวันปัจฉิม เราก็ทำของไปให้เขา และกะจะบอกเขาไปเลยว่าเราอ้ะชอบเขาคือทำใจนานมากเลยนะ อ๋อที่เราไม่บอกเขาก่อนหน้านั้นเพราะเรากลัวว่าน้องเขาจะไม่พูดไม่ทักทายเราอีก เราไม่กล้าด้วย แต่วันปัจฉิมนี่แหละเป็นใงเป็นกัน เพราะเราก็จะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว พอถึงเวลาเราก็ให้เพื่อนเรียกเขามาให้ เขาก็มานะ เราให้ของเขาและบอกเขาว่า เราอ้ะแอบชอเขานะ ชอบนานแล้วด้วย ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะรู้ไหม เขาก็ไม่ได้ดูอึ้งหรืออะไรนะ เขาก็น่านิ่งๆสไตล์เขาแหละ ซึ่งเรารู้สึกโล่งมาก แบบเหมือนยกอะไรออกสักอย่าง เขาไม่ปฎิเสธหรือตกลง เราชอบแบบนี้แหละ ถ้าเขาปฏิเสธเราอาจเสียใจมากก็ได้ แต่เราก็รู้ใงว่าเขาคงไม่ชอบเรา เขาคิดกับเราแค่พี่น้องเท่านั้นเอง จบจากเหตการณ์นี้ก็ปิดเทอม เราก็ใช้ชีวิตปกติแบบทุกๆวัน แต่ถ้าจะให้เจอเขาเราก็ยังไม่กล้าเจออยู่ดี อายยังใงไม่รู้แต่ก็ไม่ได้เจอหรอก จนถึงตอนนี้เรารู้สึกว่าความชอบเขาเริ่มน้อยลงแล้วบ้าง แต่เราดันเปลี่ยนความรู้สึกนั้นเป็นห่วงเขามากกว่า เขาก็ดื้อบ้างตามพาษาวัยรุ่นทั่วไป เราห่วงมากนะ แบบเขาเข้าบ้านดึกรึเปล่า ไป รร ทันไหมอะไรบลาๆ จนความรู้สึกมันตีกันหมด มันคือความรู้สึกอะไรกันแน่ แล้วเราชอบเขาน้อยลงจริงๆหรอไรงี้แหละ