อยู่ดีๆก็อยากเล่าเรื่องนี้.
ตอนชั้นประถม(ขอไม่บอกว่าชั้นอะ) เราเป็นเด็กผู้หญิงที่ห้าว ขี้เล่น ร่าเริง แล้ววันนั้นในตอนเช้า คาบกิจกรรมโฮมรูมนักเรียนทั้งห้องก็อยู่กับครบ ครูประจำชั้นเดินเข้ามา ก็ทำความเคารพกันปรกติ แล้วครูก็พูดขึ้นมาว่า
"ครูเห็นนักเรียนหญิงบางคนชอบไปเล่น ไปจับมือ ไปสุงสิงกับครูผู้ชายบางท่านนะ ครูว่ามันไม่ควรที่จะทำแบบนี้นะ"
ทุกคนเงียบ...
"อย่าง(ชื่อเรา)ชอบไปเล่นกับครูผู้ชาย แบบนี้ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่างนะ"
ทุกคนในห้องหันมามองเรา เราก็ได้แต่ก้มหน้าถามตัวเองว่าฉันทำอะไรผิด?
ก็จริงค่ะที่ชอบเล่นกับครูผู้ชาย แต่ไม่ใช่เล่นในเชิงรักใคร่ แต่ชอบไปคุยไปปรึกษาครูเขา แล้วถ้าถามเราว่าทำไมไม่ปรึกษากับครูผู้หญิง ในตอนนั้น ครูผู้หญิงทุกคนถือว่าโหดมากๆๆ แค่ตอนเรียนยังไม่กล้าสบตา ก็มีแต่ครูผู้ชายที่ใจดีกว่า(ครูผู้ชายคนนั้นมีลูกสาว3คนคงจะเข้าใจเด็กผู้หญิงอย่างเรามากกว่า)แล้วเราก็เล่นระนาด ซึ่งครูเขาก็เป็นครูดนตรี ก็เลยสนิท ซึ่งไม่ใช่แค่เราที่สนิท เพื่อนเราและอีกหลายๆคนก็สนิทกับครูเขาและชอบไปคุยไปเล่นด้วย
กลับมาที่เรื่องของครูผู้หญิง...เรานึกว่าครูเขาจะแค่เตือนแต่...
ตอนเย็นแม่เรามารับ ครูเขาเรียกแม่เราไปคุยในใจรู้แน่ว่าต้องโดนแต่เราเป็นเด็กประถมและนั่นเป็นแม่เรา คิดว่าครูคงพูดแบบไม่แรง แล้วบทสนทนาก็เกิดขึ้นแบบนี้...
ครูพูดว่า"
ชื่อเรา)มีพ่อรึเปล่า"
แม่เราตอบว่า "มีค่ะครู"
ครูก็ถามต่ออีกว่า
"อ๋อ แล้วอยู่ที่บ้านช่วยทำความสะอาดรึเปล่า"
แม่เรา"ช่วยอยู่ค่ะ"
ครู"อ๋อ เห็น(ชื่อเรา)ชอบไปเล่นกับครูผู้ชายอ่ะคุณแม่ นึกว่าไม่มีพ่อ"
แม่เราเหวอไปสักพักนะ"มีค่ะครู"สีหน้าแม่เครียดมาก
ครูก็พูดต่ออีก"
ชื่อเรา)ขาดความอบอุ่นรึเปล่า อยากได้พ่อใหม่รึเปล่า"
เหตุการณ์ต่อจากนี้เราจำไม่ค่อยได้แล้ว แต่ประโยคนั้นของครูเราจำได้ขึ้นใจ.
กลับไปบ้านแม่ก็เล่าให้พ่อฟัง บรรยากาศวันนั้นตึงเครียดมาก เราไม่กล้าคุยกับพ่อแม่หรือแม้แต่กินข้าวด้วย ก็ไม่กล้า...
คิดเอาเถอะความรู้สึกเด็กประถมต้องเจออะไรแบบนั้น
...ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ยิ้ม
ที่เล่านี่ไม่ได้ต้องการประจานหรืออะไรนะคะ แต่แค่อยากระบาย จริงๆ...ค่ะ
"คุณครูของฉัน" เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงกับเราค่ะ ตั้งกระทู้ไม่เป็นงั้นตั้งกระทู้คำถามนะคะ^^!
ตอนชั้นประถม(ขอไม่บอกว่าชั้นอะ) เราเป็นเด็กผู้หญิงที่ห้าว ขี้เล่น ร่าเริง แล้ววันนั้นในตอนเช้า คาบกิจกรรมโฮมรูมนักเรียนทั้งห้องก็อยู่กับครบ ครูประจำชั้นเดินเข้ามา ก็ทำความเคารพกันปรกติ แล้วครูก็พูดขึ้นมาว่า
"ครูเห็นนักเรียนหญิงบางคนชอบไปเล่น ไปจับมือ ไปสุงสิงกับครูผู้ชายบางท่านนะ ครูว่ามันไม่ควรที่จะทำแบบนี้นะ"
ทุกคนเงียบ...
"อย่าง(ชื่อเรา)ชอบไปเล่นกับครูผู้ชาย แบบนี้ไม่ควรเอาเป็นแบบอย่างนะ"
ทุกคนในห้องหันมามองเรา เราก็ได้แต่ก้มหน้าถามตัวเองว่าฉันทำอะไรผิด?
ก็จริงค่ะที่ชอบเล่นกับครูผู้ชาย แต่ไม่ใช่เล่นในเชิงรักใคร่ แต่ชอบไปคุยไปปรึกษาครูเขา แล้วถ้าถามเราว่าทำไมไม่ปรึกษากับครูผู้หญิง ในตอนนั้น ครูผู้หญิงทุกคนถือว่าโหดมากๆๆ แค่ตอนเรียนยังไม่กล้าสบตา ก็มีแต่ครูผู้ชายที่ใจดีกว่า(ครูผู้ชายคนนั้นมีลูกสาว3คนคงจะเข้าใจเด็กผู้หญิงอย่างเรามากกว่า)แล้วเราก็เล่นระนาด ซึ่งครูเขาก็เป็นครูดนตรี ก็เลยสนิท ซึ่งไม่ใช่แค่เราที่สนิท เพื่อนเราและอีกหลายๆคนก็สนิทกับครูเขาและชอบไปคุยไปเล่นด้วย
กลับมาที่เรื่องของครูผู้หญิง...เรานึกว่าครูเขาจะแค่เตือนแต่...
ตอนเย็นแม่เรามารับ ครูเขาเรียกแม่เราไปคุยในใจรู้แน่ว่าต้องโดนแต่เราเป็นเด็กประถมและนั่นเป็นแม่เรา คิดว่าครูคงพูดแบบไม่แรง แล้วบทสนทนาก็เกิดขึ้นแบบนี้...
ครูพูดว่า"
แม่เราตอบว่า "มีค่ะครู"
ครูก็ถามต่ออีกว่า
"อ๋อ แล้วอยู่ที่บ้านช่วยทำความสะอาดรึเปล่า"
แม่เรา"ช่วยอยู่ค่ะ"
ครู"อ๋อ เห็น(ชื่อเรา)ชอบไปเล่นกับครูผู้ชายอ่ะคุณแม่ นึกว่าไม่มีพ่อ"
แม่เราเหวอไปสักพักนะ"มีค่ะครู"สีหน้าแม่เครียดมาก
ครูก็พูดต่ออีก"
เหตุการณ์ต่อจากนี้เราจำไม่ค่อยได้แล้ว แต่ประโยคนั้นของครูเราจำได้ขึ้นใจ.
กลับไปบ้านแม่ก็เล่าให้พ่อฟัง บรรยากาศวันนั้นตึงเครียดมาก เราไม่กล้าคุยกับพ่อแม่หรือแม้แต่กินข้าวด้วย ก็ไม่กล้า...
คิดเอาเถอะความรู้สึกเด็กประถมต้องเจออะไรแบบนั้น
...ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ยิ้ม
ที่เล่านี่ไม่ได้ต้องการประจานหรืออะไรนะคะ แต่แค่อยากระบาย จริงๆ...ค่ะ