คือเรายังรอ ผู้ ญ คนหนึ่ง ซึ่งผ่านมาจะสองปีละ
ย้อนไปเมื่อสองปีก่อน เราพบกันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งซึ่งเราเป็นเด็กเสริฟนะ เธอเป็นสาวธนาคาร
แรกๆเขาก็แซวเล่นๆไม่คิดอะไร พอหลังๆเธอก็เริ่มมาร้านบ่อยๆ มาทุกวันเลย 10วันผ่านไป ก็คบกัน.....555
เราก็ไปนอนค้างบ้านเขาบ้าง ก็เริ่มสนิดกันมากขึ้น ปกติเราเบื่อง่ายมาก คือมันเบื่อจริงๆนะ แบบไม่อยากเจอหน้าเลยหลังๆมา
แต่เเธอก็พยายามหาเรื่องมาเจอ มาดื่มที่ร้านตลอด พอสักพัก เราก็ขอเลิก พอเราหายเบื่อเราก็ขอดีขอโทษเธอ คือตอนนั้นเราแย่มากๆ
เขาดีทุกอย่างทั้งการศึกษาฐานะทางบ้าน แต่เราคือเด็กธรรมดาๆคนหนึ่ง (ช่วงที่ทำงานคือเราปิดเรียนนะ )
สองเดือนผ่าน เธอเริ่มไม่ไหวกับการกระทำของเรา ก็ค่อยห่างๆ เราก็เริ่มรอเขาละ รอให้เขาทักมารอโทรมา
แต่คือเบื่อง่ายไง ไม่ชอบความไม่ชัดเจอ เบื่อรอ ก็ทักไปบอกเขาขอเลิกอีก 5555555 นี้คือเรากำลังแพ้นะ
เธอก็โอเคยอม ไม่ง้อไม่ตาม ช่วงนั้นเธอทำงานวิจัยกำลังจะจบป.โท ก็ยุ่งๆเราก็เด็กน้อยไงงี่เง่ามาก
2วันผ่านไปก็โปขอโทษ ขอกลับคืนมา แต่เธอก็ไม่โอเคพร้อมบอกสาเหตุที่ไม่กลับคืนมา เธอบอกเรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้
(แฟนเก่าเขาเป็น นศ.แพทย์ ) คือดีไปอีกอะ 555555 ก็เริ่มเข้าใจละ เราโคตรของเล่นเลยอะ คือเราไม่มีอะไรเลย จะไปสู้เขาคนนั้นก็คงไม่ไหว
หลังๆมาเราเหมือนกลายเป็นที่รองรับอารมณ์ เธอชอบมาหาเรา เราก็รับฟัง แต่ก็ไม่ได้ให้คำปรึกษาอะไร แค่อยู่ข้างๆเธอเวลาเหงา
เธอก็มาทุกวันนะ ก็มานอนที่ร้านบ้างอยู่ด้วยกันมากขึ้น เกือบจะดีละ 55555 วันหนึ่งเธอก็เอ่ยปากบอกกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม คือตอนนั้นเราไม่ละ ขออยู่แบบนี้ดีกว่า
แต่ดูเเธอก็เฉยๆเหมือนพูดไปลอยๆ ก็ปล่อยผ่านไป
แต่เราเสียใจนะที่วันนั้นรีบปฏิเสธิไป แต่วันนี้ก็รอนะ รอว่าเธอจะเอ่ยคำพูดคำนั้นอีกไหม
จน 2ปีละ เธอยังไม่พูดเลย แต่ทำไมเรายังรออยู่
ถ้าวันนี้พูดอะไรกับเธอได้ คงอยากบอกว่า เรายังเริ่มใหม่กับใครไม่ได้เลย ......
คนเราปกติแล้วรอใครได้นานเท่าไหร่
ย้อนไปเมื่อสองปีก่อน เราพบกันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งซึ่งเราเป็นเด็กเสริฟนะ เธอเป็นสาวธนาคาร
แรกๆเขาก็แซวเล่นๆไม่คิดอะไร พอหลังๆเธอก็เริ่มมาร้านบ่อยๆ มาทุกวันเลย 10วันผ่านไป ก็คบกัน.....555
เราก็ไปนอนค้างบ้านเขาบ้าง ก็เริ่มสนิดกันมากขึ้น ปกติเราเบื่อง่ายมาก คือมันเบื่อจริงๆนะ แบบไม่อยากเจอหน้าเลยหลังๆมา
แต่เเธอก็พยายามหาเรื่องมาเจอ มาดื่มที่ร้านตลอด พอสักพัก เราก็ขอเลิก พอเราหายเบื่อเราก็ขอดีขอโทษเธอ คือตอนนั้นเราแย่มากๆ
เขาดีทุกอย่างทั้งการศึกษาฐานะทางบ้าน แต่เราคือเด็กธรรมดาๆคนหนึ่ง (ช่วงที่ทำงานคือเราปิดเรียนนะ )
สองเดือนผ่าน เธอเริ่มไม่ไหวกับการกระทำของเรา ก็ค่อยห่างๆ เราก็เริ่มรอเขาละ รอให้เขาทักมารอโทรมา
แต่คือเบื่อง่ายไง ไม่ชอบความไม่ชัดเจอ เบื่อรอ ก็ทักไปบอกเขาขอเลิกอีก 5555555 นี้คือเรากำลังแพ้นะ
เธอก็โอเคยอม ไม่ง้อไม่ตาม ช่วงนั้นเธอทำงานวิจัยกำลังจะจบป.โท ก็ยุ่งๆเราก็เด็กน้อยไงงี่เง่ามาก
2วันผ่านไปก็โปขอโทษ ขอกลับคืนมา แต่เธอก็ไม่โอเคพร้อมบอกสาเหตุที่ไม่กลับคืนมา เธอบอกเรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้
(แฟนเก่าเขาเป็น นศ.แพทย์ ) คือดีไปอีกอะ 555555 ก็เริ่มเข้าใจละ เราโคตรของเล่นเลยอะ คือเราไม่มีอะไรเลย จะไปสู้เขาคนนั้นก็คงไม่ไหว
หลังๆมาเราเหมือนกลายเป็นที่รองรับอารมณ์ เธอชอบมาหาเรา เราก็รับฟัง แต่ก็ไม่ได้ให้คำปรึกษาอะไร แค่อยู่ข้างๆเธอเวลาเหงา
เธอก็มาทุกวันนะ ก็มานอนที่ร้านบ้างอยู่ด้วยกันมากขึ้น เกือบจะดีละ 55555 วันหนึ่งเธอก็เอ่ยปากบอกกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม คือตอนนั้นเราไม่ละ ขออยู่แบบนี้ดีกว่า
แต่ดูเเธอก็เฉยๆเหมือนพูดไปลอยๆ ก็ปล่อยผ่านไป
แต่เราเสียใจนะที่วันนั้นรีบปฏิเสธิไป แต่วันนี้ก็รอนะ รอว่าเธอจะเอ่ยคำพูดคำนั้นอีกไหม
จน 2ปีละ เธอยังไม่พูดเลย แต่ทำไมเรายังรออยู่