ณ ฝั่งหนึ่ง ของ กำแพง แห่งความเงียบใส่

ณ ฝั่ง หนึ่ง ของกำแพง ความเงียบใส่

....


อย่าพยายามส่งเสียง
ผ่านกำแพงความเงียบใส่
เพราะคุณจะยิ่ง ส่งเสียง ร้อง
ร้อง  ร้อง  และ ร้อง
คุณจะพบว่าคุณไม่มีเสีย
แต่คุณจะมีน้ำตา

---------

อย่าพยายามตั้งคำถามกับความมืด
เพราะคุณก็จะได้คำตอบเป็นความมืด
ความไร้ค่า ค้างคา น้อยใจ และ ไม่มีความหมาย

-------

จนถึงจุดนึง
เพื่อคุณฝืนตะโกนสุดเสียง
ตั้งคำถาม รอ มาอย่างยาวนาน
ท่ามกลางความเงียบใส่ และ ความมืด
ณ จุด ๆ นั้น
คุณจะพบ ว่าคุณ ไม่มีเสียง ที่จะพูด
คุณจะพบ ว่า คุณ ไม่มีคำตอบ
มีแต่คำถาม ที่ค้างคา
ท่ามกลางความสับสน
-----------------

ถึงจุดนั้น

คุณจะไม่พูด
เพราะคุณเจ็บปวดจากการใช้เสียง
จน ไม่มีเสียง
คุณ จะ ไม่มีคำถาม  
เพราะคุณจะสับสนกับการมีคำถาม
ที่ไม่มีคำตอบ

แต่ ...

มันยังคงเหลือแต่ความกลัวและความค้างคา
และยังคงทิ้งน้ำตา
จนคุณไม่มีเสียงและไม่กล้ามีคำถามอีกต่อไป


ไม่รู้จะถึงอีกด้านหนึ่งของกำแพงไหม

แต่มีอะไร ให้ คุยกัน เคลียร์ กัน

บอกกันตรง ๆ ว่า ได้หรือ ไม่ได้ แค่ไหน

หรือจะไม่ได้เลยก็ให้บอกกันตรง ๆ ดีกว่า

เพราะแม้ว่า จะไม่ได้พูดคุยกันผ่านกำแพง

แต่ถ้าวันใด วันหนึ่ง

เราบังเอิญเจอหน้ากันลอดช่องโหว่ รู ของกำแพง

อีกฝั่ง เค้าจะได้กล้าส่งเสียง

ถามไถ่ กัน เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม

ไม่ใช่ปล่อยไปจนถึงวันที่

เค้าเจ็บจนไม่มีเสียงและความกล้าอีกต่อไปแล้ว ....

แต่ถึงยังไงในอีกฝั่งของกำแพง

ที่แม้จะไม่มีเสียง  งุนงง ค้างคา

แต่เหลือความเข้าใจ

ว่าจากไม่รู้จะทำอย่างไร

กลายเป็นไม่ต้องทำอะไร

นั่งเงียบ ๆ ไม่ส่งเสียง เดินต่อไป

ทั้ง ๆ ที่ยังคงรู้สึก