....................ย้อน......................

เหม่อมองจันทร์หันดวงแล้วล่วงลับ ภาพฟ้าดับแสงพราวขาวไสว ลมแผ่วพลิ้วแผ่วผ่านมิซ่านใจ เช้าวันใหม่ ... ช่างอับเฉาเหงาเหลือเกิน แสนอ้างว้างหวาดหวั่นเฉกขวัญหาย ผีเสื้อลายเกาะมวลดอกหลอกล้อเหิน ท่วงท่าบินถวิ

http://www.youtube.com/watch?v=u6wBd_0PgR0 อาจเป็นเพราะเราคู่กันมาแต่ชาติไหน จะรักรักเธอตลอดไป เป็นลมหายใจของกันและกัน http://www.youtube.com/watch?v=2j2gVmiwYxk ทุกๆคราวที่มองฟ้าคิดถึงเธอทุกที อยู

ทุ่งกว้างว่างโหวงละโล่งลิบ ขลิบเส้นขอบฟ้าสุดตาฝัน เบาบางวางปล่อยสิ่งร้อยพัน ทอดกายใต้แสงตะวันอันอุ่นไอ ทุ่งลมระเริงลมมาห่มห้อม แดดหอมสาดสู่ฤดูใหม่ ล้มแล้งแทงช่อล้อลมไกว กลีบบางพร่างไหวเหลืองดอกพราว

ชีวิตเปลี่ยวนี้ผ่านพ้นแล้วสิบแปดฝน เริ่มหิวและโหยหาความรักแท้ อยากหมั่นคอยดูแลและรักษาเยื่อใยอีกครั้ง ในรักใหม่ อยากจะสร้างรังใหม่รักใหม่ อยากถนุถนอมถ่อมตน ยอมพลีทุกแรงกายใจ เพื่อเธอ คนใหม่ เพื่อคนเก

วันที่น่าเบื่อ แก้เซ็งด้วยการนั่งพลิกไดอารี่เล่น แล้วก็เจอบันทึกเก่าๆของการออกท่องโลกเลียบน้ำโขง นานเหลือเกิน...นานจนเกือบลืม ......................................................................