ย้อนกลับไปหลายปีมาแล้ว ครอบครัวๆหนึ่งมีพ่อ-แม่-ลูกสาว
ลูกสาวคนนี้ชื่อฝน ฝนชอบเด็กมากมักจะเอาเด็กข้างบ้านมาเลี้ยงเสมอๆ
จนวันนึงญาติห่างๆของฝนคลอดลูก แต่ญาติคนนี้ไม่สามารถเลี้ยงลูกได้จึงขอให้ฝนช่วยเลี้ยง
และจะส่งเงินมาให้ ฝนเองก็ไม่ปฎิเสธที่จะเลี้ยงให้ ทุกๆวันฝนจะฝากเด็กไว้กับแม่ตัวเอง เย็นกลับจากโรงเรียน
รับหน้าที่ต่อจากแม่จนถึงเช้าเป็นแบบนี้หลายเดือน เด็กชายชื่อเก้า ฝนเป็นคนตั้งให้
เก้าโตขึ้นเรื่อยๆจนจะ4ขวบ เรียกฝนว่าแม่บ้าง เรียกว่าฝนบ้าง สนิทกันตามประสาคนเลี้ยงกันมา
แต่วันนั้นฝนออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ปล่อยให้เก้าอยู่กับแม่ เพื่อนเอารถมอไซค์มารับฝนหน้าบ้าน
"เดี๋ยวแม่กับมานะเก้า แม่ไปไม่นาน" เพื่อนขับฝนซ้อนท้าย
ระหว่างขี่รถไปเรื่อยๆ รถมอไซค์เบรกไม่ทันพุ้งชนท้ายรถสิบล้ออย่างแรง
ผู้ชายหลบทันแต่ฝนหลบไม่ทัน อุบัติเหตุวันนั้น เพื่อนหูขาดตาเขียว
เสื้อผ้าขาดมีลอยถลอกบางจุด แต่ฝนคอหักตายคาที่
งานศพจัด7วัน แขกที่มางานส่วนมากเป็นเพื่อนๆฝนเอง
แต่น้องเก้าไม่ได้มางานศพเพราะยังเด็ก แม่ของฝน
พาน้องเก้าไปฝากคนข้างบ้านจึงปลีกตัวมางานศพฝน และจะรีบกลับ
หลังจากการตายผ่านมา2วันแล้วเก้าไม่เคยร้องหาฝนเลย ไม่ถามหาหาด้วยซ้ำ
จนวันที่3 แม่ของฝนพาน้องเก้ามางานศพด้วยกัน เก้ามีอาการไม่อยากไป
ปากร้องบอกว่า "เก้าจะอยู่กับฝนที่บ้าน" แม่ฝนตกใจเล็กน้อยคิดว่าเก้าพูดตามประสาเด็ก
ตอนอยู่ในรถยนต์ น้องเก้าร้องเรียกฝนๆๆๆ ตามมา ตามมา ตลอดทาง หัวเราะเอิ๊กๆ
จนถึงงานศพ น้องเก้าวิ่งตรงไปที่หน้าโรงศพ ชี้นิ้วเล็กๆถามแม่ของฝน
เก้า: ยายๆ รูปแม่ฝน
(ยาย) แม่ของฝน: จ้า รูปฝนแม่สวยไหมเก้า
เก้า: สวย แต่นั้งอยู่บนนั้นสวยกว่า เอิ๊กๆ (ชี้ไปที่โรงศพ)
แม่ของฝนมองตามที่หลานชี้ ไม่เห็นอะไรนอกจากดอกไม้บนโลง
ภายในงานเป็นไปด้วยดีไม่มีแมวดำ ไม่มีไฟดับ ไม่มีเสียงโหยหวน
มีแต่เสียงเด็กชายเก้ายืนหัวเราะหน้าโลงศพเท่านั้น
จนงานศพครบ7วัน ต่อจากนี้แม่ของฝนรับหน้าที่ดูแลเก้าคนเดียว แม่ของเด็กแท้ๆ
ยังไม่มีเวลามาเอาลูกไปเลี้ยงเอง ทุกๆวันแม่ของฝนรู้สึกเหมือนฝนอยู่ด้วย
คอยดูแลเก้า เวลาฝนอยู่ฝนจะเล่นกับเก้าตลอด นอนด้วยกัน อาบน้ำให้
ป้อนข้าวให้ แต่ฝนไม่อยู่แล้วเก้ากลับทำตัวเหมือนฝนอยู่ด้วย นอนห้องเดิม
กินข้าวแล้วก็คุยคนเดียว ร้องหาฝนตอนตื่นสักพักก็เงียบไปแล้วก็คุยๆๆ คนเดียว
แม่ฝนสงสัยในตัวหลานว่าคุยกับใคร จึงเอ่ยปากถามว่าคุยกับใคร
คำตอบที่ได้ทุกครั้งคือฝนครับ แต่ยายก็ยังไม่เชื่อในสิ่งที่หลานพูด
คนข้างบ้านหรือคนที่ผ่านไปมา มักจะพูดว่าเห็นฝนนั่งอยู่ในบ้านบ้าง
เล่นกับเก้าบ้าง เดินไปเดินมารอบบ้าน แต่แม่ของฝนไม่เคยเห็นเลย
จนวันนึงแม่ของฝนแอบไปดูเก้าตอนดึกๆ เปิดประตูห้องนอนเข้าไปเห็นเงาดำๆ
นอนกอดเก้าอยู่บนเตียง แล้วก็หายไป ทำให้แม่ของฝนกลัวว่าฝนจะมาเอาเก้าไปอยู่ด้วย
พยามไม่ให้เก้าอยู่คนเดียวหรือนอนคนเดียว หาพระมาคล้องให้ ทำแบบนี้ได้ไม่กี่วันฝนไปเข้าฝันแม่
"ฝนไม่ทำอะไรเก้านะแม่ ฝนเลี้ยงเค้ามา ฝนอยากอยู่กับลูก แม่เอาพระออกจากเก้าเถอะฝนเข้าใกล้ลูกไม่ได้ แม่อย่าคืนเก้า
ให้แม่เค้านะ แม่เลี้ยงเก้าจนโตเลยนะแม่ ฝนขอ"
จากนั้นแม่ฝนก็ไม่เคยเอาพระห้อยคอหลาน เลี้ยงดูเหมือนที่ฝนเลี้ยงทำ จนตอนนี้เก้าเริ่มโตเป็นหนุ่ม ยังอยู่กับยาย
ยังนอนห้องเดิม ยังพูดคุยกับรูปฝนทุกวัน เก้าเคยบอกกับยายว่า
"แม่ยังอยู่นะยาย แม่จะบอกว่าอยู่กับเก้า แม่จะไม่ไปไหนจนกว่าจะถึงเวลา"
ขอบคุณค่ะที่อ่านจบจบ สวัสดีค่ะ
ตายไปแล้ว แม่ก็จะกลับมาอยู่กับลูก
ลูกสาวคนนี้ชื่อฝน ฝนชอบเด็กมากมักจะเอาเด็กข้างบ้านมาเลี้ยงเสมอๆ
จนวันนึงญาติห่างๆของฝนคลอดลูก แต่ญาติคนนี้ไม่สามารถเลี้ยงลูกได้จึงขอให้ฝนช่วยเลี้ยง
และจะส่งเงินมาให้ ฝนเองก็ไม่ปฎิเสธที่จะเลี้ยงให้ ทุกๆวันฝนจะฝากเด็กไว้กับแม่ตัวเอง เย็นกลับจากโรงเรียน
รับหน้าที่ต่อจากแม่จนถึงเช้าเป็นแบบนี้หลายเดือน เด็กชายชื่อเก้า ฝนเป็นคนตั้งให้
เก้าโตขึ้นเรื่อยๆจนจะ4ขวบ เรียกฝนว่าแม่บ้าง เรียกว่าฝนบ้าง สนิทกันตามประสาคนเลี้ยงกันมา
แต่วันนั้นฝนออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ปล่อยให้เก้าอยู่กับแม่ เพื่อนเอารถมอไซค์มารับฝนหน้าบ้าน
"เดี๋ยวแม่กับมานะเก้า แม่ไปไม่นาน" เพื่อนขับฝนซ้อนท้าย
ระหว่างขี่รถไปเรื่อยๆ รถมอไซค์เบรกไม่ทันพุ้งชนท้ายรถสิบล้ออย่างแรง
ผู้ชายหลบทันแต่ฝนหลบไม่ทัน อุบัติเหตุวันนั้น เพื่อนหูขาดตาเขียว
เสื้อผ้าขาดมีลอยถลอกบางจุด แต่ฝนคอหักตายคาที่
งานศพจัด7วัน แขกที่มางานส่วนมากเป็นเพื่อนๆฝนเอง
แต่น้องเก้าไม่ได้มางานศพเพราะยังเด็ก แม่ของฝน
พาน้องเก้าไปฝากคนข้างบ้านจึงปลีกตัวมางานศพฝน และจะรีบกลับ
หลังจากการตายผ่านมา2วันแล้วเก้าไม่เคยร้องหาฝนเลย ไม่ถามหาหาด้วยซ้ำ
จนวันที่3 แม่ของฝนพาน้องเก้ามางานศพด้วยกัน เก้ามีอาการไม่อยากไป
ปากร้องบอกว่า "เก้าจะอยู่กับฝนที่บ้าน" แม่ฝนตกใจเล็กน้อยคิดว่าเก้าพูดตามประสาเด็ก
ตอนอยู่ในรถยนต์ น้องเก้าร้องเรียกฝนๆๆๆ ตามมา ตามมา ตลอดทาง หัวเราะเอิ๊กๆ
จนถึงงานศพ น้องเก้าวิ่งตรงไปที่หน้าโรงศพ ชี้นิ้วเล็กๆถามแม่ของฝน
เก้า: ยายๆ รูปแม่ฝน
(ยาย) แม่ของฝน: จ้า รูปฝนแม่สวยไหมเก้า
เก้า: สวย แต่นั้งอยู่บนนั้นสวยกว่า เอิ๊กๆ (ชี้ไปที่โรงศพ)
แม่ของฝนมองตามที่หลานชี้ ไม่เห็นอะไรนอกจากดอกไม้บนโลง
ภายในงานเป็นไปด้วยดีไม่มีแมวดำ ไม่มีไฟดับ ไม่มีเสียงโหยหวน
มีแต่เสียงเด็กชายเก้ายืนหัวเราะหน้าโลงศพเท่านั้น
จนงานศพครบ7วัน ต่อจากนี้แม่ของฝนรับหน้าที่ดูแลเก้าคนเดียว แม่ของเด็กแท้ๆ
ยังไม่มีเวลามาเอาลูกไปเลี้ยงเอง ทุกๆวันแม่ของฝนรู้สึกเหมือนฝนอยู่ด้วย
คอยดูแลเก้า เวลาฝนอยู่ฝนจะเล่นกับเก้าตลอด นอนด้วยกัน อาบน้ำให้
ป้อนข้าวให้ แต่ฝนไม่อยู่แล้วเก้ากลับทำตัวเหมือนฝนอยู่ด้วย นอนห้องเดิม
กินข้าวแล้วก็คุยคนเดียว ร้องหาฝนตอนตื่นสักพักก็เงียบไปแล้วก็คุยๆๆ คนเดียว
แม่ฝนสงสัยในตัวหลานว่าคุยกับใคร จึงเอ่ยปากถามว่าคุยกับใคร
คำตอบที่ได้ทุกครั้งคือฝนครับ แต่ยายก็ยังไม่เชื่อในสิ่งที่หลานพูด
คนข้างบ้านหรือคนที่ผ่านไปมา มักจะพูดว่าเห็นฝนนั่งอยู่ในบ้านบ้าง
เล่นกับเก้าบ้าง เดินไปเดินมารอบบ้าน แต่แม่ของฝนไม่เคยเห็นเลย
จนวันนึงแม่ของฝนแอบไปดูเก้าตอนดึกๆ เปิดประตูห้องนอนเข้าไปเห็นเงาดำๆ
นอนกอดเก้าอยู่บนเตียง แล้วก็หายไป ทำให้แม่ของฝนกลัวว่าฝนจะมาเอาเก้าไปอยู่ด้วย
พยามไม่ให้เก้าอยู่คนเดียวหรือนอนคนเดียว หาพระมาคล้องให้ ทำแบบนี้ได้ไม่กี่วันฝนไปเข้าฝันแม่
"ฝนไม่ทำอะไรเก้านะแม่ ฝนเลี้ยงเค้ามา ฝนอยากอยู่กับลูก แม่เอาพระออกจากเก้าเถอะฝนเข้าใกล้ลูกไม่ได้ แม่อย่าคืนเก้า
ให้แม่เค้านะ แม่เลี้ยงเก้าจนโตเลยนะแม่ ฝนขอ"
จากนั้นแม่ฝนก็ไม่เคยเอาพระห้อยคอหลาน เลี้ยงดูเหมือนที่ฝนเลี้ยงทำ จนตอนนี้เก้าเริ่มโตเป็นหนุ่ม ยังอยู่กับยาย
ยังนอนห้องเดิม ยังพูดคุยกับรูปฝนทุกวัน เก้าเคยบอกกับยายว่า
"แม่ยังอยู่นะยาย แม่จะบอกว่าอยู่กับเก้า แม่จะไม่ไปไหนจนกว่าจะถึงเวลา"
ขอบคุณค่ะที่อ่านจบจบ สวัสดีค่ะ