ถือเป็นการเล่าเรื่องให้ฟังไปด้วยเลยนะครับ
ผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ผมเป็นคนที่ผูกพันกับเพื่อนผู้หญิงมาก แลผมที่เคยจีบผู้หญิงแบบจริงๆจังๆมาแล้ว 2 คนไม่ติดซักรายเลยครับ ผู้หญิงคนแรก ผมแอบชอบเธอมาตั้งแต่เรียนประถมศึกษาปีที่ 6 ยอมรับเลยครับว่าตอนนั้นแบบเด็กมากๆ มีเพื่อนในห้อง เป็นแม่สื่อให้ พอเราทั้งสองเรียนจบ (เธอเองก็รู้ครับว่าผมแอบชอบเธอ เพราะเธอฝากข้อความให้เพื่อนเธอมาบอกกับผมว่า "เธอก็อยากรักผมอยู่แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ เพราะแม่ของเธอยังไม่ให้มีแฟน") เธอได้ย้ายไปเรียนโรงเรียนประจำ ส่วนผมก็ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนใกล้หมู่บ้านของตัวเอง ผมพยายามหาวิธีติดต่อเธอ พยายามฝ่าด่านครอบครัวของเธอ โดยเฉพาะพ่อของเธอ ที่เธอเคยบอกว่าพ่อดุมาก ผมเคยโทรไปหาตอนที่เธอกลับมาบ้าน แล้วพ่อของเธอรับ จนผมต้องปลอมเสียงหญิง ( ได้ผลด้วยนะ 5555 ) ตอนนั้นเป็นช่วง ม.1 ที่ผมกำลังพยายามติดต่อและหาทางจีบให้มากที่สุด จนเเรา 2 คน สามารถติดต่อกันได้สม่ำเสมอ เพราะเวลาที่เธอกลับไปเรียนเธอจะอาศัยมือถือของเพื่อนโทรกลับมาหาผม และผมก็บันทึกเบอร์เพื่อนของเธอไว้ ( ตอนนี้รู้สึกเกรงใจเพื่อนเธอมากครับ ) พอวาเลนไทน์ ผมจึงพยายามเก็บเงินเพื่อนซื้อของขวัญวาเลนไทน์ให้เธอ โดยผมฝากเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงไปซื้อให้ แล้วก็ฝากพ่อของเพื่อนผมอีกคนที่เรียนที่เรียนที่เเดียวกันกับเธอไปให้ ในรูปแบบห่อของขวัญ (ผมไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้เห็นของขวัญชั้นนั้นเลย TT) พอเธอได้รับของ เธอก็ดีใจมากๆ และผมยังส่งข้อความเสียงไปให้เธอด้วย โดยผมร้องเพลงท่อนฮุก เพลง คนในกระจกของ แกรน the star และหลังจากนั้น ประมาณช่วง ม.2 เราก็ยังคงติดต่อกันเรื่อยๆ ผมถามถึงของวัญที่เธออยากได้ในวันเกิดของเธอ เธอบอกอยากได้มือถือ NOKIA N70 (ซึ่งแน่นอนอายุผมแค่นี้คงหาเงินที่ไหนไม่ได้ TT) ผมจึงพลาดของขวัญชิ้นนี้ไป แต่ผมก็ยังคงโทรไป สุขสันต์วันเกิดเธอ พร้อมบอกเหตุผลด้วยว่าทำไมให้ไม่ได้ จน ม.3 เราจึงไม่ค่อยได้คุยกัน เพราะผมค่อนข้างเป็นเด้กกิจกกรม ซึ่งนี่ก็คงเป็นความผิดของผมเอง ช่วงประมาณปลายเทอม ผมได้ยินข่าวว่าเธอจะย้ายกลับเข้ามาเรียนโรงเรียนเดียวกันกับผมในชั้น ม.4 ผมจึงพยายามหาวิธีติดต่อเธอแต่สุดท้ายเธอจึงส่งข้อความมากบอกผมว่า เลิกยุ่งกับเธอได้แล้ว เธอมีคนรักอยู่แล้ว ที่ ...... (ตัวย่อ รร เธอ) ผมแทบจุกเลยครับ อารมณ์ตอนนั้นคือแบบผมโทรหาเพื่อนแล้วบอกเพื่อนผมไปเลยว่า ผมกับเธอจบลงแล้ว ผมร้องไห้ไปพักใหญ่ จนเกือบจะคิดสั้น แต่เพราะเห็นหน้าเพื่อนที่มาหาเลย ล้มเลิกความคิดแย่ๆแบบนั้ไป จนเข้า ม.4 ผมก็ยังคงลือเธอไม่ได้ ผมรักเธอมาก และลองพยายามชอบผู้หญิงคนอื่นดู แต่มันก็ไม่สำเร็จ เหมือนสุดท้ายผมก็จะลงเอยที่ว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า แล้วก็ไม่ได้จีบใครหรือมองสาวคนไหนอีกเลย
จนเข้ามหาวิทยาลัย ปี 1 หลายคนคงจะรู้จักการเชียร์ของคณะนะครับ ที่ถือได้ว่าเป็นการพิสูจน์รุ่นของหลายคณะเลยก็ว่าได้ ตอนเข้าเชียร์วันแรก ช่วงเสร็จกิจกรรมจะมีการเดินไปส่งเพื่อนผู้หญิงที่หน้าหอพัก เพื่อนกลุ่มผม ได้ชี้ผู้หญิงคนหนึ่งให้ผมดู แล้วบอกว่า จีบเลยๆ ขอเฟสๆ ผมจึงลองขอเฟสเธอดู แล้วก็ได้มาครับ และก็มีการทำความรู้จักกันเล็กน้อย เธอเฟรนด์ลี่มากๆเลย พอกลับถึงหอ ผมจึงลองทักเธอไปเล่นๆ จึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ครับ ผมมารู้อีกทีว่ากีฬาเฟรชชี่ เธอก็อยู่กีฬาเดียวกันกับผม ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร เราก็คุยกันปกติครับ แต่ผมมีความรู้สึกว่า ผมอยู่กับเธอแล้ส มันมีความสุข ในแบบที่ห่างายไปนานมาก จนผมตกหลุมรักเธอครับ ผมเข้าไปส่องเฟสเธอบ่อยๆ แล้วก็ไปเห็นวันเกิดของเธอ แค่แว็บเดียว แต่ผมสามารถจะได้อย่างดีเลยครับ พอเข้าไปส่องเฟสรอบถัดไป เธอก็ปิดวันเกิดเธอไว้ซะงั้น 555 แต่ผมก็ไม่ติดใจอะไรครับ เพราะผมจำได้ ผมพยายามคุยกับเธอให้มากขึ้น เวลาเสร็จจากกิจกกรมเชียร์ของคณะ ตอนขาเดินกลับ ผมก็พยายามถามเธอว่า ถือของช่วยไหม? หนักไหม? ไหวไหม? เพราะพี่สตาฟสั่งว่า ผู้ชายดูแลผู้หญิงด้วย จนถึงวันแข่งกีฬาเฟรชชี่วันสุดท้ายกีฬาที่ผมสังกัดอยู่ ทีมผมได้เหรียญเงิน ผมจึงรวบรวมความตั้งใจ ไปบอกเธอว่าผมคิดยังไงกับเธอ หลังจากที่รับเหรียญเสร็จแล้ว ผมจึงชวนเดินออกมาจากฝูงคน(ประมาณ 60+ คน ) แล้วบอกความรู้สึกของผมไปว่า "เค้าชอบ....นะ" เธอเขินครับ ยิ้มๆ ผมเลยถามกลับไปครับว่า แล้ว....คิดยังไง แล้วเธอก็ตอบผมกลับมาว่า "ก็พอรู้อยู่ว่าผมคิดยังไง ก็เป็นเพื่อนไปก่อน" แต่เธอเหมือนจะเขินอยู่ระดับนึง จังหวะนั้นเป็นจังหวะที่ผมรู้สึกดีใจ และก็มีความสุขมากๆ เลย ที่ได้บอกความในใจออกไป หลังจากนั้นเพื่อนก็เชียร์ด้วยครับ
เรื่องมาเศร้าเอาตอนนี้ สำหรับน้องใหม่ของแต่ละสาขารในคณะจะมีการประกวด ดาว-เดือนประจำสาขา ผมไม่คาดคิดเลยครับ ว่าเธอจะได้เป็นตัวแทนเข้าประกวด ดาวประจำสาขาของเธอเอง ทำให้ผมคิดหนักเอาเรื่องเหมือนกันครับ แต่ก็ได้กำลังใจจากเพื่อนๆของผมเอง ยอมรับครับว่าท้อมากเวลาเห็นเธอคลุกคลีกับผู้ชายคนอื่น ๆ หรือแม้กระทั่งเดือนสาขาเดียวกันกับเธอเอง ทุกๆคืนผมจะทักไปบอกฝันดีเธอเสมอ ถามไถ่สารทุกสุกดิบ จนเมื่อวันเกิดเธอผมจึงส่งข้อความไปสุขสันต์วันเกิดเธอ เหมือนเธอจะเซอร์ไพรซ์เอามากๆเลย เพราะเธอบอกผมว่า รู้ได้ยังไง นี่ปิดไว้แล้วนะ 555 ผมก็บอกไปว่าผมจำได้ตั้งแต่แรกๆ ตอนเป็นเพื่อนในเฟสกันใหม่ๆ ผมจึงบอกเธอไว้ว่า มีของจะให้ด้วย แต่เดียวรอตอนเปิดเทอมนะ เดี๋ยวจะเอาให้
ผมได้ทำของแฮนด์เมดขึ้นชิ้นนึง เพราะไปค้นเน็ตมาว่า ผู้หญิงเขาชอบอะไร ( ยอมรับเลยครับว่าผมไม่ค่อยมีเวลาถามสิ่งที่ผู้หญิงถูกใจซักเท่าไหร่ ผมคิดว่ามันไม่เท่ จะให้ดีต้องสังเกต หรือไม่เขาก็จะบอกเองครับ ) ของขัวญชิ้นนั้น เป็นกรอบรูปของเธอเองครับ มีดอกกุหลาบที่ทำจากกระดาษย่น ศึกษาวิธีทำได้จากในเน็ตครับ พอถึงวันที่เราว่างตรงกัน ผมจึงนัดเธอที่หน้าหอเธอ แล้วผมก็ให้ของขวัญเธอไป พอกลับถึงหอเธอแชทมาว่า มีความแฮนด์เมดเว่อร์ ผมดีใจและก็ยินดีครับ แม้เธอจะชอบหรือไม่ก็ตามที เธอบอกไม่ค่อยได้รับของขวัญจากใครเลย รู้สึกแปลกๆ 555 ซึ่งผมเองก็เหมือนกัน
เมื่อต้นปีผมชวนเธอไปทำค่ายด้วยกันครับ เพราะเธอบอกว่าเธอสนใจค่ายของสาขาผม พอถึงวันค่าย ผมนี่ก็ต้องเศร้าอีกครับ เพราะเธอไปคลุกคลีกับน้องผู้ชาย ที่เป็นน้องสาขาผมเอง น้องคนนี้เป็นทั้งเดือนสาขา และน้องเขากับเธอก็ชอบไปไหนมาไหมด้วยกันบ่อยๆ จนผมเริ่มลังเลใจ และมากระจ่างชัดตอนอยู่ในค่ายนี่แหละครับ พวกเขา 2 คน เดินหยอกล้อกันผ่านหน้าผมไป ผมได้แต่ทำหน้าเอ๋อๆ อึ้งๆ ทำเอาค่าย 3 วัน ผมไม่ความสุขเลยครับ หงอยสุดในค่ายเลย ยอมรับครับว่า เธอมีคนจีบเยอะ ผมจึงต้องเผื่อใจไว้บ้าง พอกลับค่าย ผมกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร้องไห้ทุกครั้งที่ฟังเพลงเจ็บๆ จำได้ว่าตอนนั้น ตัดสินใจเที่ยวกลางคืน ดื่มต่อกัน 1 อาทิตย์ จนพี่บอกว่าพอได้แล้ว มันไม่ดี เดี๋ยวก็ลืมๆได้เอง จนประมาณ 2 เดือนก่อน ผมทักเธอไป เธอไม่ค่อยตอบเลยครับ ถามคำตอบคำ ผมนี่แชทเอียงขวาเลยครับ ตอนนั้นนี่หงอยกว่าเดิม จนไปเจอเธอเดินซื้อของอยู่กับ ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งผมเองก็ไม่ทราบว่าใคร จนมารู้ทีหลังว่าเป็นแฟนของเธอเอง ผมก็เศร้าครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากยินดีอยู่ห่างๆ แม้ตอนนี้ผมกับเธอจะไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย ทั้งในแชท และก็โลกความจริง นี่ก็ผ่านมา 2 เดือนละครับ ผมลองที่จะมองผู้หญิงคนอื่น แต่ก็ไม่ได้มีอะไรที่รู้สึกพิเศษหรือสนใจเลย ถึงเพื่อนกลุ่มจะรุมจ้องกันน้ำลายไหลก็เถอะ มันเป็นไปได้ไหมครับที่ เราจะรักใครไม่ได้อีก ตอนนี้ก็กลัวด้วยแหละครับถ้าตัดสินใจจะจีบใครซักคนก็กลัวจะเป็นแบบนี้อีก มันเหนื่อยและก็ท้อมากเลยด้วยครับ
เป็นไปได้ไหมครับ ที่เราจะรักใครไม่ได้อีก
ผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ผมเป็นคนที่ผูกพันกับเพื่อนผู้หญิงมาก แลผมที่เคยจีบผู้หญิงแบบจริงๆจังๆมาแล้ว 2 คนไม่ติดซักรายเลยครับ ผู้หญิงคนแรก ผมแอบชอบเธอมาตั้งแต่เรียนประถมศึกษาปีที่ 6 ยอมรับเลยครับว่าตอนนั้นแบบเด็กมากๆ มีเพื่อนในห้อง เป็นแม่สื่อให้ พอเราทั้งสองเรียนจบ (เธอเองก็รู้ครับว่าผมแอบชอบเธอ เพราะเธอฝากข้อความให้เพื่อนเธอมาบอกกับผมว่า "เธอก็อยากรักผมอยู่แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ เพราะแม่ของเธอยังไม่ให้มีแฟน") เธอได้ย้ายไปเรียนโรงเรียนประจำ ส่วนผมก็ได้เข้าเรียนที่โรงเรียนใกล้หมู่บ้านของตัวเอง ผมพยายามหาวิธีติดต่อเธอ พยายามฝ่าด่านครอบครัวของเธอ โดยเฉพาะพ่อของเธอ ที่เธอเคยบอกว่าพ่อดุมาก ผมเคยโทรไปหาตอนที่เธอกลับมาบ้าน แล้วพ่อของเธอรับ จนผมต้องปลอมเสียงหญิง ( ได้ผลด้วยนะ 5555 ) ตอนนั้นเป็นช่วง ม.1 ที่ผมกำลังพยายามติดต่อและหาทางจีบให้มากที่สุด จนเเรา 2 คน สามารถติดต่อกันได้สม่ำเสมอ เพราะเวลาที่เธอกลับไปเรียนเธอจะอาศัยมือถือของเพื่อนโทรกลับมาหาผม และผมก็บันทึกเบอร์เพื่อนของเธอไว้ ( ตอนนี้รู้สึกเกรงใจเพื่อนเธอมากครับ ) พอวาเลนไทน์ ผมจึงพยายามเก็บเงินเพื่อนซื้อของขวัญวาเลนไทน์ให้เธอ โดยผมฝากเพื่อนสนิทที่เป็นผู้หญิงไปซื้อให้ แล้วก็ฝากพ่อของเพื่อนผมอีกคนที่เรียนที่เรียนที่เเดียวกันกับเธอไปให้ ในรูปแบบห่อของขวัญ (ผมไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้เห็นของขวัญชั้นนั้นเลย TT) พอเธอได้รับของ เธอก็ดีใจมากๆ และผมยังส่งข้อความเสียงไปให้เธอด้วย โดยผมร้องเพลงท่อนฮุก เพลง คนในกระจกของ แกรน the star และหลังจากนั้น ประมาณช่วง ม.2 เราก็ยังคงติดต่อกันเรื่อยๆ ผมถามถึงของวัญที่เธออยากได้ในวันเกิดของเธอ เธอบอกอยากได้มือถือ NOKIA N70 (ซึ่งแน่นอนอายุผมแค่นี้คงหาเงินที่ไหนไม่ได้ TT) ผมจึงพลาดของขวัญชิ้นนี้ไป แต่ผมก็ยังคงโทรไป สุขสันต์วันเกิดเธอ พร้อมบอกเหตุผลด้วยว่าทำไมให้ไม่ได้ จน ม.3 เราจึงไม่ค่อยได้คุยกัน เพราะผมค่อนข้างเป็นเด้กกิจกกรม ซึ่งนี่ก็คงเป็นความผิดของผมเอง ช่วงประมาณปลายเทอม ผมได้ยินข่าวว่าเธอจะย้ายกลับเข้ามาเรียนโรงเรียนเดียวกันกับผมในชั้น ม.4 ผมจึงพยายามหาวิธีติดต่อเธอแต่สุดท้ายเธอจึงส่งข้อความมากบอกผมว่า เลิกยุ่งกับเธอได้แล้ว เธอมีคนรักอยู่แล้ว ที่ ...... (ตัวย่อ รร เธอ) ผมแทบจุกเลยครับ อารมณ์ตอนนั้นคือแบบผมโทรหาเพื่อนแล้วบอกเพื่อนผมไปเลยว่า ผมกับเธอจบลงแล้ว ผมร้องไห้ไปพักใหญ่ จนเกือบจะคิดสั้น แต่เพราะเห็นหน้าเพื่อนที่มาหาเลย ล้มเลิกความคิดแย่ๆแบบนั้ไป จนเข้า ม.4 ผมก็ยังคงลือเธอไม่ได้ ผมรักเธอมาก และลองพยายามชอบผู้หญิงคนอื่นดู แต่มันก็ไม่สำเร็จ เหมือนสุดท้ายผมก็จะลงเอยที่ว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า แล้วก็ไม่ได้จีบใครหรือมองสาวคนไหนอีกเลย
จนเข้ามหาวิทยาลัย ปี 1 หลายคนคงจะรู้จักการเชียร์ของคณะนะครับ ที่ถือได้ว่าเป็นการพิสูจน์รุ่นของหลายคณะเลยก็ว่าได้ ตอนเข้าเชียร์วันแรก ช่วงเสร็จกิจกรรมจะมีการเดินไปส่งเพื่อนผู้หญิงที่หน้าหอพัก เพื่อนกลุ่มผม ได้ชี้ผู้หญิงคนหนึ่งให้ผมดู แล้วบอกว่า จีบเลยๆ ขอเฟสๆ ผมจึงลองขอเฟสเธอดู แล้วก็ได้มาครับ และก็มีการทำความรู้จักกันเล็กน้อย เธอเฟรนด์ลี่มากๆเลย พอกลับถึงหอ ผมจึงลองทักเธอไปเล่นๆ จึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ครับ ผมมารู้อีกทีว่ากีฬาเฟรชชี่ เธอก็อยู่กีฬาเดียวกันกับผม ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร เราก็คุยกันปกติครับ แต่ผมมีความรู้สึกว่า ผมอยู่กับเธอแล้ส มันมีความสุข ในแบบที่ห่างายไปนานมาก จนผมตกหลุมรักเธอครับ ผมเข้าไปส่องเฟสเธอบ่อยๆ แล้วก็ไปเห็นวันเกิดของเธอ แค่แว็บเดียว แต่ผมสามารถจะได้อย่างดีเลยครับ พอเข้าไปส่องเฟสรอบถัดไป เธอก็ปิดวันเกิดเธอไว้ซะงั้น 555 แต่ผมก็ไม่ติดใจอะไรครับ เพราะผมจำได้ ผมพยายามคุยกับเธอให้มากขึ้น เวลาเสร็จจากกิจกกรมเชียร์ของคณะ ตอนขาเดินกลับ ผมก็พยายามถามเธอว่า ถือของช่วยไหม? หนักไหม? ไหวไหม? เพราะพี่สตาฟสั่งว่า ผู้ชายดูแลผู้หญิงด้วย จนถึงวันแข่งกีฬาเฟรชชี่วันสุดท้ายกีฬาที่ผมสังกัดอยู่ ทีมผมได้เหรียญเงิน ผมจึงรวบรวมความตั้งใจ ไปบอกเธอว่าผมคิดยังไงกับเธอ หลังจากที่รับเหรียญเสร็จแล้ว ผมจึงชวนเดินออกมาจากฝูงคน(ประมาณ 60+ คน ) แล้วบอกความรู้สึกของผมไปว่า "เค้าชอบ....นะ" เธอเขินครับ ยิ้มๆ ผมเลยถามกลับไปครับว่า แล้ว....คิดยังไง แล้วเธอก็ตอบผมกลับมาว่า "ก็พอรู้อยู่ว่าผมคิดยังไง ก็เป็นเพื่อนไปก่อน" แต่เธอเหมือนจะเขินอยู่ระดับนึง จังหวะนั้นเป็นจังหวะที่ผมรู้สึกดีใจ และก็มีความสุขมากๆ เลย ที่ได้บอกความในใจออกไป หลังจากนั้นเพื่อนก็เชียร์ด้วยครับ
เรื่องมาเศร้าเอาตอนนี้ สำหรับน้องใหม่ของแต่ละสาขารในคณะจะมีการประกวด ดาว-เดือนประจำสาขา ผมไม่คาดคิดเลยครับ ว่าเธอจะได้เป็นตัวแทนเข้าประกวด ดาวประจำสาขาของเธอเอง ทำให้ผมคิดหนักเอาเรื่องเหมือนกันครับ แต่ก็ได้กำลังใจจากเพื่อนๆของผมเอง ยอมรับครับว่าท้อมากเวลาเห็นเธอคลุกคลีกับผู้ชายคนอื่น ๆ หรือแม้กระทั่งเดือนสาขาเดียวกันกับเธอเอง ทุกๆคืนผมจะทักไปบอกฝันดีเธอเสมอ ถามไถ่สารทุกสุกดิบ จนเมื่อวันเกิดเธอผมจึงส่งข้อความไปสุขสันต์วันเกิดเธอ เหมือนเธอจะเซอร์ไพรซ์เอามากๆเลย เพราะเธอบอกผมว่า รู้ได้ยังไง นี่ปิดไว้แล้วนะ 555 ผมก็บอกไปว่าผมจำได้ตั้งแต่แรกๆ ตอนเป็นเพื่อนในเฟสกันใหม่ๆ ผมจึงบอกเธอไว้ว่า มีของจะให้ด้วย แต่เดียวรอตอนเปิดเทอมนะ เดี๋ยวจะเอาให้
ผมได้ทำของแฮนด์เมดขึ้นชิ้นนึง เพราะไปค้นเน็ตมาว่า ผู้หญิงเขาชอบอะไร ( ยอมรับเลยครับว่าผมไม่ค่อยมีเวลาถามสิ่งที่ผู้หญิงถูกใจซักเท่าไหร่ ผมคิดว่ามันไม่เท่ จะให้ดีต้องสังเกต หรือไม่เขาก็จะบอกเองครับ ) ของขัวญชิ้นนั้น เป็นกรอบรูปของเธอเองครับ มีดอกกุหลาบที่ทำจากกระดาษย่น ศึกษาวิธีทำได้จากในเน็ตครับ พอถึงวันที่เราว่างตรงกัน ผมจึงนัดเธอที่หน้าหอเธอ แล้วผมก็ให้ของขวัญเธอไป พอกลับถึงหอเธอแชทมาว่า มีความแฮนด์เมดเว่อร์ ผมดีใจและก็ยินดีครับ แม้เธอจะชอบหรือไม่ก็ตามที เธอบอกไม่ค่อยได้รับของขวัญจากใครเลย รู้สึกแปลกๆ 555 ซึ่งผมเองก็เหมือนกัน
เมื่อต้นปีผมชวนเธอไปทำค่ายด้วยกันครับ เพราะเธอบอกว่าเธอสนใจค่ายของสาขาผม พอถึงวันค่าย ผมนี่ก็ต้องเศร้าอีกครับ เพราะเธอไปคลุกคลีกับน้องผู้ชาย ที่เป็นน้องสาขาผมเอง น้องคนนี้เป็นทั้งเดือนสาขา และน้องเขากับเธอก็ชอบไปไหนมาไหมด้วยกันบ่อยๆ จนผมเริ่มลังเลใจ และมากระจ่างชัดตอนอยู่ในค่ายนี่แหละครับ พวกเขา 2 คน เดินหยอกล้อกันผ่านหน้าผมไป ผมได้แต่ทำหน้าเอ๋อๆ อึ้งๆ ทำเอาค่าย 3 วัน ผมไม่ความสุขเลยครับ หงอยสุดในค่ายเลย ยอมรับครับว่า เธอมีคนจีบเยอะ ผมจึงต้องเผื่อใจไว้บ้าง พอกลับค่าย ผมกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร้องไห้ทุกครั้งที่ฟังเพลงเจ็บๆ จำได้ว่าตอนนั้น ตัดสินใจเที่ยวกลางคืน ดื่มต่อกัน 1 อาทิตย์ จนพี่บอกว่าพอได้แล้ว มันไม่ดี เดี๋ยวก็ลืมๆได้เอง จนประมาณ 2 เดือนก่อน ผมทักเธอไป เธอไม่ค่อยตอบเลยครับ ถามคำตอบคำ ผมนี่แชทเอียงขวาเลยครับ ตอนนั้นนี่หงอยกว่าเดิม จนไปเจอเธอเดินซื้อของอยู่กับ ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งผมเองก็ไม่ทราบว่าใคร จนมารู้ทีหลังว่าเป็นแฟนของเธอเอง ผมก็เศร้าครับ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากยินดีอยู่ห่างๆ แม้ตอนนี้ผมกับเธอจะไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย ทั้งในแชท และก็โลกความจริง นี่ก็ผ่านมา 2 เดือนละครับ ผมลองที่จะมองผู้หญิงคนอื่น แต่ก็ไม่ได้มีอะไรที่รู้สึกพิเศษหรือสนใจเลย ถึงเพื่อนกลุ่มจะรุมจ้องกันน้ำลายไหลก็เถอะ มันเป็นไปได้ไหมครับที่ เราจะรักใครไม่ได้อีก ตอนนี้ก็กลัวด้วยแหละครับถ้าตัดสินใจจะจีบใครซักคนก็กลัวจะเป็นแบบนี้อีก มันเหนื่อยและก็ท้อมากเลยด้วยครับ