ขอแชร์ความประทับใจกับสารการบิน Thai Lion Air เที่ยวบินที่ SL604 ดอนเมืองสู่อุดรธานี เวลา 09.35 น. วันที่ 4 มิ.ย. 2560 ค่ะ
เรื่องของเรื่องคือ เรามีกระเป๋า 3 ใบ
ซึ่งใบสีเหลืองโหลดลงใต้ท้องเครื่องอยู่แล้ว กระเป๋าเป้ กับกระเป๋ากล้องจะเอาขึ้นเครื่อง แต่ทีนี้เราลืมเอาขวดโลชั่นออกจากกระเป๋าเป้ พอเข้าเครื่อง x-ray แล้ว ต้องวิ่งออกไปโหลดที่เคาท์เตอร์ใหม่ พี่ที่เครื่อง x-ray ก็น่ารัก เราก็ถามว่าทำไงดี เค้าก็บอก แล้วแต่ผู้โดยสารค่ะ ลองวิ่งไปดูค่ะ เราก็วิ่งสิ่ทีนี้
พอถึงเคาท์เตอร์ ทางเคาท์เตอร์บอกให้เราเอาขวดครีมใส่เป้ แล้วเอาของมีค่าออก เราก็เอาแต่เงินที่เป็นธนบัตรออก ส่วนกระเป๋าเงินเราไม่เอาออกมาด้วย พอกลับเข้าไปถึงจุด x-ray ก็หาโทรศัพท์ไม่เจอ เราเลยลองยืมของผู้โดยสารที่อยู่ตรงนั้นโทรเข้ามือถือเราดู 2 ครั้ง ปรากฎว่ายังติดอยู่ เราก็ค่อนข้างแน่ใจแล้วว่า คงลืมมือถือไว้ในเป้แน่นอน เราก็วางใจนิดนึง ที่มันไม่หาย
ก็เลยเดินไปที่ gate แต่ปัญหาคือ ระหว่างนี้จะมีใครโทรเข้าไหม? ถ้าเกิดโทรเข้าตอนที่เครื่องกำลัง take off แล้วคลื่นรบกวน เครื่องมีปัญหาจะทำยังไง? จะรับผิดชอบชีวิตคนอื่นๆยังไง? คิดไปสารพัด ก็เลยยืมมือถือของผู้โดยสารที่ gate โทรเข้ามือถืออีกรอบ ก็ไม่มีคนรับ จนถึงตอนนี้เราแน่ใจแล้วว่า มือถือเราอยู่ในกระเป๋าเป้ ที่ลงไปแอ้งแม้งอยู่ใต้ท้องเครื่องแน่นอน พอถึงตอนนี้เราลนไปหมด สั่น กังวลมากๆ
พอเราเดินขึ้นเครื่อง เราบอกพนักงานต้อนรับบนเครื่องคนแรกที่เราเจอตอนนั้น คือ คุณ Juthaporn P. แล้วโชคดีที่พี่เค้าเป็นหัวหน้าลูกเรือทั้งหมด พี่เค้ารับเรื่องแล้วติดต่อทางเจ้าหน้าที่ภาคพื้นข้างล่างให้ โดยไม่รีรอ พี่เค้าขอตั๋วของเราไปเช็คเลขแท็ก แล้วเดินกลับมาบอกเราว่า 'ใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่เอากระเป๋าขึ้นมาให้ ผู้โดยสารเอาโทรศัพท์ออกนะคะ' เราก็ยังนั่งกังวลอยู่ พี่เค้าก็เดินมาบอกอีกรอบพร้อมรอยยิ้ม 'ใจเย็นๆนะคะ' รวมถึงพี่อีกคนที่ทราบเรื่อง (พี่ผู้หญิงอีกคนในภาพ)
ก็มาปลอบให้เราใจเย็นๆ จนกระเป๋าเราขึ้นมา พี่เค้าก็มาเรียกเราไปเปิดกระเป๋า พี่ที่ถือกระเป๋าขึ้นมามี 3 คน เป็นผู้ชาย มีพี่ staff อีก 2 คน เรารับกระเป๋ามา หาโทรศัพท์ก็หาไม่เจอ จนแทบร้องไห้ พี่ Juthaporn P. ก็เดินมาถามว่าเจอไหม แน่ใจว่าเอาไว้ในนี้นะ เราก็บอกว่าเราคิดว่าแบบนั้นค่ะ เราขนของออกจนหมด เห็นโทรศัพท์นอนแอ้งแม้งอยู่ เราแทบร้องไห้ ปิดเครื่องทั้งๆ มือสั่นตัวสั่นไปหมด กลายเป็น ผู้โดยสารทั้งเครื่องเสี่ยงอันตราย และ เจ้าหน้าที่ทั้ง 7 คนต้องวุ่นวายเพราะความสะเพร่าของเรา แต่พี่ๆเค้าไม่อิดออดสักคน ไม่มีใครดุเราสักคน ทั้งปลอบ ทั้งดูแลเรา เรารู้สึกขอบคุณพี่ๆเค้าจากใจจริงๆ แล้วก็ขอโทษที่ทำให้วุ่นวายไปหมด
เรื่องนี้สอนเราว่า ต่อให้เราลืมมือถือ ลืมอุปกรณ์อะไรก็ตาม ไว้ในกระเป๋าโหลด หรือผิดพลาดอะไรก็ตาม ให้รีบแจ้งเจ้าหน้าที่ แจ้งเร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีเท่านั้น เราอาจจะโดนว่า ไม่โชคดีที่มีคนเต็มใจช่วยแบบนี้ทุกครั้ง แต่ก็ต้องแจ้ง เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นมา ตัวเราเองก็คงรับผิดชอบความผิดพวกนั้นไม่ไหว
สุดท้าย ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่ๆ
ขอขอบคุณพี่ๆพนักงานต้อนรับLionair และเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องทุกๆท่าน ไฟล์ท SL604 ดอนเมือง-อุดรธานี เวลา 09.35 น. วันนี้
เรื่องของเรื่องคือ เรามีกระเป๋า 3 ใบ
ซึ่งใบสีเหลืองโหลดลงใต้ท้องเครื่องอยู่แล้ว กระเป๋าเป้ กับกระเป๋ากล้องจะเอาขึ้นเครื่อง แต่ทีนี้เราลืมเอาขวดโลชั่นออกจากกระเป๋าเป้ พอเข้าเครื่อง x-ray แล้ว ต้องวิ่งออกไปโหลดที่เคาท์เตอร์ใหม่ พี่ที่เครื่อง x-ray ก็น่ารัก เราก็ถามว่าทำไงดี เค้าก็บอก แล้วแต่ผู้โดยสารค่ะ ลองวิ่งไปดูค่ะ เราก็วิ่งสิ่ทีนี้
พอถึงเคาท์เตอร์ ทางเคาท์เตอร์บอกให้เราเอาขวดครีมใส่เป้ แล้วเอาของมีค่าออก เราก็เอาแต่เงินที่เป็นธนบัตรออก ส่วนกระเป๋าเงินเราไม่เอาออกมาด้วย พอกลับเข้าไปถึงจุด x-ray ก็หาโทรศัพท์ไม่เจอ เราเลยลองยืมของผู้โดยสารที่อยู่ตรงนั้นโทรเข้ามือถือเราดู 2 ครั้ง ปรากฎว่ายังติดอยู่ เราก็ค่อนข้างแน่ใจแล้วว่า คงลืมมือถือไว้ในเป้แน่นอน เราก็วางใจนิดนึง ที่มันไม่หาย
ก็เลยเดินไปที่ gate แต่ปัญหาคือ ระหว่างนี้จะมีใครโทรเข้าไหม? ถ้าเกิดโทรเข้าตอนที่เครื่องกำลัง take off แล้วคลื่นรบกวน เครื่องมีปัญหาจะทำยังไง? จะรับผิดชอบชีวิตคนอื่นๆยังไง? คิดไปสารพัด ก็เลยยืมมือถือของผู้โดยสารที่ gate โทรเข้ามือถืออีกรอบ ก็ไม่มีคนรับ จนถึงตอนนี้เราแน่ใจแล้วว่า มือถือเราอยู่ในกระเป๋าเป้ ที่ลงไปแอ้งแม้งอยู่ใต้ท้องเครื่องแน่นอน พอถึงตอนนี้เราลนไปหมด สั่น กังวลมากๆ
พอเราเดินขึ้นเครื่อง เราบอกพนักงานต้อนรับบนเครื่องคนแรกที่เราเจอตอนนั้น คือ คุณ Juthaporn P. แล้วโชคดีที่พี่เค้าเป็นหัวหน้าลูกเรือทั้งหมด พี่เค้ารับเรื่องแล้วติดต่อทางเจ้าหน้าที่ภาคพื้นข้างล่างให้ โดยไม่รีรอ พี่เค้าขอตั๋วของเราไปเช็คเลขแท็ก แล้วเดินกลับมาบอกเราว่า 'ใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวเจ้าหน้าที่เอากระเป๋าขึ้นมาให้ ผู้โดยสารเอาโทรศัพท์ออกนะคะ' เราก็ยังนั่งกังวลอยู่ พี่เค้าก็เดินมาบอกอีกรอบพร้อมรอยยิ้ม 'ใจเย็นๆนะคะ' รวมถึงพี่อีกคนที่ทราบเรื่อง (พี่ผู้หญิงอีกคนในภาพ)
ก็มาปลอบให้เราใจเย็นๆ จนกระเป๋าเราขึ้นมา พี่เค้าก็มาเรียกเราไปเปิดกระเป๋า พี่ที่ถือกระเป๋าขึ้นมามี 3 คน เป็นผู้ชาย มีพี่ staff อีก 2 คน เรารับกระเป๋ามา หาโทรศัพท์ก็หาไม่เจอ จนแทบร้องไห้ พี่ Juthaporn P. ก็เดินมาถามว่าเจอไหม แน่ใจว่าเอาไว้ในนี้นะ เราก็บอกว่าเราคิดว่าแบบนั้นค่ะ เราขนของออกจนหมด เห็นโทรศัพท์นอนแอ้งแม้งอยู่ เราแทบร้องไห้ ปิดเครื่องทั้งๆ มือสั่นตัวสั่นไปหมด กลายเป็น ผู้โดยสารทั้งเครื่องเสี่ยงอันตราย และ เจ้าหน้าที่ทั้ง 7 คนต้องวุ่นวายเพราะความสะเพร่าของเรา แต่พี่ๆเค้าไม่อิดออดสักคน ไม่มีใครดุเราสักคน ทั้งปลอบ ทั้งดูแลเรา เรารู้สึกขอบคุณพี่ๆเค้าจากใจจริงๆ แล้วก็ขอโทษที่ทำให้วุ่นวายไปหมด
เรื่องนี้สอนเราว่า ต่อให้เราลืมมือถือ ลืมอุปกรณ์อะไรก็ตาม ไว้ในกระเป๋าโหลด หรือผิดพลาดอะไรก็ตาม ให้รีบแจ้งเจ้าหน้าที่ แจ้งเร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีเท่านั้น เราอาจจะโดนว่า ไม่โชคดีที่มีคนเต็มใจช่วยแบบนี้ทุกครั้ง แต่ก็ต้องแจ้ง เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นมา ตัวเราเองก็คงรับผิดชอบความผิดพวกนั้นไม่ไหว
สุดท้าย ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่ๆ