เราตั้งใจเซอร์ไพรส์วันเกิดแฟนด้วยการขอเขาแต่งงานแต่กับเจอเรื่องราวของเขาที่มันเซอร์ไพรส์เรามากกว่า

เรากับแฟนอายุห่างกันสิบกว่าปีคะ เขามีหน้าที่การงานอยู่ต่างประเทศซะส่วนใหญ่ ซึ่งช่วงแรกโอกาสเจอกันคือน้อยมากเดือนสองเดือนครั้งก็ว่าได้ จนเราเองไม่สบายใจเพราะกลัวว่าเขาจะมีใครเข้ามา แฟนเราเขาไม่ได้หล่อแต่เขาขยันและเป็นคนทำงานเก่งมากๆคะใครๆก็จับจ้องอยากจะได้โดยเฉพาะผญ. (อันนี้เซ้นมันบอก) เราเลยบอกเขาตรงๆอย่างที่รู้สึก พอคุยกันแบบนี้เขาเองก็อยากให้เราสบายใจเลยให้เราบินไปหาละช่วยเขาทำงานที่นู้นทุกเดือนเดือนละ 15 วันหรือแล้วแต่เราจะไปก็ได้ไม่ไปก็ได้ (เราไม่ได้ทำวีซ่าซึ่งประเทศนี้อยู่ได้แค่14-15วัน) ซึ่งเราก็โอเคเราบินไปบินมาอยู่ข้างๆเขาตลอดไม่ว่าจะเป็นเวลาที่สุขหรือทุกข์ใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาความรักความเข้าใจของเราทั้งคู่มันยิ่งมากขึ้นต่างคนต่างสำคัญสำหรับชีวิตกันและกันจนตัวเราเองมั่นใจว่าคนนี้แหละคือคนสุดท้ายของชีวิต เราเลยตั้งใจว่าวันเกิดเขาปีนี้ (26 พ.ค 2560) เราจะเป็นฝ่ายขอเขาแต่งงานเอง เช้าวันที่ 26 วันนั้นเราก็ยังคุยยังบอกรักยังอวยพรวันเกิดเขาปกติ ตอนนี้แหละที่เซ้นเราบอกว่ามีอะไรแน่ๆเพราะคำอวยพรของเรามันไม่ใช่คำอวยพรแต่เป็นคำขอเชิงหยอกเล่นว่า "อะไรก็ได้ให้ละยอมได้หมดทุกเรื่อง ยกเว้นถ้าขอมีเมียเพิ่มอีกคนคือเรื่องนี้เค้าไม่ยอมนะ" เราพูดแบบทีเล่นทีจริงแต่เขานิ่งไป เซ้นและสิ่งที่กลัวในใจยิ่งรุนแรงขึ้นมาทันทีเลยว่าเขาต้องมีเรื่องที่ปิดบังเราไว้อยู่แน่ๆ พอจี้ถามกับเรื่องที่ความรู้สึกมันบอกว่าต้องใช่ แล้วมันก็จริงซะด้วย วันเกิดเขาคือวันที่ใจเราแตกสลายหนักมากช็อกจนล้มทั้งยืนจริงๆ เขาสารภาพคะว่าเขาจำเป็นต้องแต่งงานกับคนทางนั้นเพราะจะต้องใช้บัตรประชาชนหรือสัญชาติของประเทศนั้นเพื่อเปิดบริษัทละเพื่อป้องกันปัญหาของต่างชาติที่เข้าไปทำมาหากินในวันข้างหน้า เขาพยายามอธิบายให้เราเข้าใจซึ่งจริงๆเราเองก็เข้าใจเหตุผลและรับรู้ว่าเพราะอะไรที่เขาต้องทำแต่ที่รับไม่ได้คือทำไมไม่พูดตรงๆเพราะไม่ว่าจะปิดบังหรือบอกไม่หมดมันก็ไม่ต่างอะไรกับการโกหกอยู่ดีและเราก็เกลียดการโกหกมาก หลังจากวันนั้นเขากับไทยมาหาเราคะ เราฟังคำอธิบายจนสุดท้ายให้โอกาสเขาอีกครั้ง จนตอนที่ไปส่งเขาที่สนามบินก็คือเมื่อวานนี้ จริงๆเรามีคำถามและมีเรื่องสำคัญที่ตั้งใจจะบอกเขาเหมือนกันแต่เพราะเห็นอะไรบางอย่างในโทรศัพท์เราเลยเลือกที่จะยังไม่พูด พอหลังจากส่งเขาเราก็กับมาคุ้ยเรื่องเขาที่ยังคาใจสำหรับเราอยู่คุ้ยไปคุ้ยมาเราก็ได้รู้คำตอบและความจริงที่เขายังไม่ได้บอกเราเพิ่มอีกอย่าง เขาแต่งงานกับคนที่นั้นแล้วเมื่อวันที่18 พย.59 ละลูกก็เพิ่งคลอดปีนี้เอง เสียใจมากคะมากจนอยากหายไปจากโลกนี้เลยด้วยซ้ำ เราไม่เคยรู้และเอะใจมาก่อนเพราะที่ผ่านมาเราคุยกันทุกวันเราอยู่กับเขาตลอดจนตัวแทบจะติดกันจะมีก็แค่ช่วงเวลานึงที่เราไม่ได้อยู่ซึ่งมันก็แค่ไม่กี่วันเพราะเราบินไปๆมาๆเดือนละหลายรอบคือไม่อยากเชื่อว่าระยะเวลาแค่นั้นเขาทำเขาปิดบังได้ขนาดนี้เลยหรอ ตอนนี้ชีวิตดูพังมากโลกและฝันที่คิดไว้มันเหมือนดับวูบไปหมด ความเชื่อใจและอะไรๆที่ผ่านมาด้วยกันมันดูปลอมและพังไปหมด ใจเราตอนนี้มันทั้งรักทั้งแค้น มันรู้สึกเหมือนเป็นควายเพราะความเชื่อใจและไว้ใจ เราไม่คิดเลยว่าคนที่เราเชื่อใจไว้ใจและซื่อสัตย์กับเขามาตลอดเขาจะทำร้ายเราได้อย่างเลือดเย็นแบบนี้ ทุกอย่างทุกทางมันมืดไปหมดสำหรับเรา ยิ่งตอนนี้ที่เรารู้สึกได้ว่าเรากำลังจะเป็นแม่คนด้วยมันยิ่งจุกจนพูดไม่ออก ตอนนี้เขายังไม่รู้ว่าเรารู้เรื่องหมดแล้วและเราก็ยังไม่ได้บอกเขาว่าเราท้องด้วย เราไม่รู้ว่าควรบอกเขามั้ย ถ้าบอกละจะยังไงต่อ เรากลัว เราสับสนไปหมด กลืนไม่เข้าคายไม่ออก มันมองไม่เห็นทางจะไปต่อ เราไม่รู้ว่าตอนนี้เราจะทำยังไงต่อไปจริงๆ