แบบนี้เขาเรียกชอบไหม?

คือต้องบอกก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงนะ..
เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนม.ต้นเรามีเพื่อนผู้หญิงคนนึงแทนเป็นชื่อ n ละกัน เรากับnสนิทกันมากตอนอยู่ที่รร.เวลาเรียนเราก็จะนั่งข้างกันตลอดตอนครูให้ทำงานคู่เราก็จะคู่กันตลอด
มีอะไรเราก็คุยกันปรึกษากันตลอดแต่ส่วนมากเรา2คนจะคุยกันผ่านแชทและโทรศัพท์มากกว่าตอนที่อยู่ด้วยกันเพราะเราเป็นคนขี้อายมากเวลาที่เราคุยกับnเราจะไม่ชอบมองหน้าnมันเป็นเขินๆอายยังไงไม่รู้เพราะงี้เราเลยชอบคุยกันผ่านแชทมากกว่าคุยตอนเห็นหน้าเรา2คนจะมีเรื่องคุยกันผ่านแชททุกวันบางวันก็โทรคุยกันจนดึกตี2ตี3ก็ยังไม่นอนไม่รู้จะคุยไรกันนักหนาเรา2คนสนิทกันมากจนโดนเพื่อนล้อว่าเป็นคู่จิ้นกันอ่ะ55ตอนที่โดนเพื่อนล้อตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรนะคิดว่าก็ตลกดียิ่งเวลาผ่านไปยิ่งสนิทกันมากขึ้นๆแล้วพอวันนึงnมันมาทำรายงานบ้านเราแล้วมันก็เข้าไปห้องเราแล้วเจอสมุดไดรอารี่ของเราซึ่งในนั้นเราก็จะวาดรูปแล้วก็เขียนข้อความไว้ข้างๆเราวาดรูปผู้หญิงสองคนแล้วเขียนข้างๆรูปว่า(ทำไมเวลากูอยู่ข้างๆกูต้องหว้นไหวด้วยทำไมเวลาไปสนิทกับใครกูต้องคอยหวงคอยห่วงด้วยแล้วก็เขียนใต้รูปว่าเลสหรอ)อะไรประมาณนี้ซึ่งข้อความและรูปเราก็หมายถึงnนั่นแหละพอnมันเจอเราไม่รู้นะว่าตอนนั้ยมันรู้สึกยังไงเพราะตอนนั้นเราไม่ได้อยู่ในบ้านเลยไม่รู้ว่ามันไปเจอพอทำรายงานเสดnมันก็กลับบ้านโดยที่มันก็ทำตัวปกติไม่ได้พูดอะไรแล้วเราก็ยังไม่รู้ว่ามันแอบอ่านไดอารี่ของเราจนเวลาประมาณ1ทุ่มมันก็ทักแชทมาถามเราว่ามีอะไรจะบอกกูไหมเราก็งงบอกเรื่องอะไรว่ะมันก็ไม่ยอมบอกจนคุยกันไปเรื่อยๆเราก็เริ่มระแวงแล้วว่าตอนที่เราไม่อยู่ในบ้านมันจะเข้าไปห้องเราไหมเราเลยถามมันว่าไปเจออะไรมารึเปล่าเล่าให้กุฟังเลยมันก็ไม่ยอมบอกแล้วมันก็พูดให้เราระแวงไปเรื่อยๆจนเราตื้อมันมากๆมันเลยโทรมาแล้วมันก็บอกว่ามันเห็นไดอารี่ที่เราเขียนหมดแล้วคือตอนนั้นแบบเห้ยได้ไงว่ะอยากจะร้องดังๆสตั้นมากคิดในใจแล้วกูคือตอนนั้นคิดไรไม่ออกแถไปเรื่อยเราก็บอกกับnว่าเห้ยมันไม่ใช่อย่างที่คิดนะแล้วคือไอ้nมันก็พอจะดูเราออกไงมันก็คงจะไม่เชื่อที่เราพูดหรอกมันเลยพูดว่าเห้ยเป็นเสหรือเปล่าชอบกูหรือเปล่าชอบก็บอกว่าชอบเราก็แถๆไปว่าเห้ยไม่ใช่เว้ยกูไม่ได้เป็นคือมันพูดไรมาตอนน้นคือไม่ยอมรับอย่างเดียวอ่ะแถไปเรื่อยก็คนมันกลัวมันสับสนไปหมดไม่กล้าว่าถ้าพูดว่าชอบมันจะเกิดอะไรขึ้นคำว่าเพื่อนจะเปลี่ยนไปมั้ยตกลงเราชอบผู้หญิงจริงๆหรอคือตอนนั้นสับสนกับตัวเองมากเราตอบแบบนั้นไปไม่รู้ว่าnมันจะเชื่อเรามั้ยนะเพราะก่อนหน้านี้ที่nมันจะเจอไดอารี่เราnมันก็คบกับรุ่นพี่ต่างรร.คนนึงที่เป็นผู้หญิงด้วยกันเรียกชื่อว่าพี่sละกันคือต้องบอกก่อนว่าnมันไม่ได้เป็นเลสนะก่อนหน้านี้มันก็มีแฟนเป็นผู้ชายแล้วก็คบกับผู้ชายมาตลอดแต่ตอนนั้นมันอกหักจากผู้ชายแล้วพี่sก็ทักมาจีบมันnมันก็มาปรึกษาเราตลอดเราไม่รู้จะบอกมันยังไงช่วงนั้นก็อยู่ในช่วงสับสนอยู่ว่าเราชอบnไหมมันก็จะอึดอัดหน่อยทุกครั้งที่nมันมาปรึกษาเรื่องพี่sว่าจะคบกับพี่เขาดีไหมเราก็ถามมันว่าชอบผู้หญิงหรอ(เหมือนโยนคำถามไปถามทางให้ตัวเอง😂)มันก็ตอบกับมาว่ากูไม่ใช่เลสนะแต่เวลาที่กูคุยกับพี่เขากูก็รู้สึกดีอ่ะเรมก็เลยบอกมมันไปว่าก็ลองคบกับพี่เขาดูสิมันก็ยิ้มนะแต่เราก็ไม่คิดว่ามันจะคบกับพี่sจริงๆหลังจากที่nมันคบกับพี่nเนี่ยแหละคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราเป็นบ้า😂คือหลังจากที่nมันคบกับพี่sเรากับnก็คุยกันน้อยลงคือมันไม่ได้ไม่ตอบแชทเรานะแต่เป็นเราต่างหากที่พึ่งรู้ใจตัวเองแล้วก็น้อยใจมันคือเราสึกเหมือนมันตอบแชทเราช้าลงเหมือนไม่ค่อยอยากจะตอบแชทเราเท่าไหร่เราน้อยใจมันเราก็เลยแกล้งเมินแชทมันบ้างอ่านไม่ตอบบ้างโดยที่มันไม่รู้เลยว่าเราน้อยใจมันอยู่พอเราทำแบบนี้บ่อยๆเรากับมันก็ค่อยๆห่างกันเรื่อยๆจนไม่ได้คุยกันเลยก็ว่าได้😧เราก็ไม่ง้อมันและnมันก็ไม่ง้อเราเพราะมันมีพี่sแล้วแล้วเขาสองคนก็รักกันมากแทบจะตัวติดกันเลยก็ว่าได้ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะมันจะเป็นฝ่ายทักแชทเราก่อนตลอดถ้าเราอ่านไม่ตอบมันก็จะงอลให้เราง้อตลอดแต่ก็อย่าว่าแหละเขามีคนของเขาแล้วดราจะมีสิทอะไรไปหึงไปหวงเขาไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อยหลังจากที่เรากับnไม่ได้คุยกันเราโคตรเหงาเลยก็คนเคยคุยกันทุกวันแล้วพอวันนึงมันหายไปอ่ะ😢ทั้งเหงาทั้งเพ้ออ่ะบางครั้งฟังเพลงแล้วคิดถึงมันถึงขั้นมีน้ำตาเลยเป็นแบบนี้อยู่เป็น้ดือนๆอ่ะจนเราเริ่มคิดว่าเราชอบnหรอเราชอบผู้หญิงหรอทำไมเราต้องคิดถึงมันมากขนาดนี้ทำไมเวลามันโพสถึงแฟนมันเราต้องหึงต้องหวงมันด้วยถึงขั้นอยากจะลบเพื่อนอยากจะบล็อกเฟสมันอ่ะคือไม่อยากเจอไม่อยากรับรู้เรื่องอะไรของมันกับแฟนมันอ่ะยิ่งเห็นแล้วยิ่งรู้สึกแย่จนเราทนไม่ไหวเราก็เลยตัดสินใจเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟังแล้วก็ถามเพื่อนต่างๆนาๆว่าไอ้ที่เราเป็นอยู่อ่ะมันเรียกว่าชอบหรือเปล่าว่ะซึ่งไม่รูว่าเราคิดผิดหรือคิดถูกที่เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟังเพราะมันรู้แล้วพวกมันก็เอามาล้ออ่ะแต่เพื่อนคนนึงมันก็บอกเราว่าก็อย่าคิดมากอาจจะแค่หวงเพื่อนสนิทก็ได้มันบอกว่ามันก็เคยเป็นคือเราเคยสนิทกับใครมากๆพอไม่ได้คุยกันก็จะคิดถึงเขาเป็นธรรมดาเราก็แบบโล่งขึ้นมานิดนึงแต่ก็ยังคงสับสนอยู่ก็เลยไปปรึกษาพี่เราพี่เราเป็นผู้หญิงอายุห่างกับเราอยู่6ปีความรู้ตอนที่เล่าให้พี่ฟังนี่แบบคิดหนักมากอ้ำๆอึ้งๆอยู่นานมากอ่ะคิดในใจจะพูดดีมั้ยว่ะพี่กูจะรับได้ไหมถ้ากูบอกว่ากูชอบผู้หญิงมันแบบคิดมากคิดเยอะไปหมดจนสุดท้ายก็ตัดสินใจเล่าให้พี่ฟังพอพี่ได้ฟังพี่เราก็ยิ้มแล้วก็มองหน้าเราแปลกๆแล้วพี่ก็แซวน้องสับสนอยู่😅แล้วนางก็พูดว่าอย่าคิดมากน่าแกก็แค่หวงเพื่อนสนิทพี่ก็เคยเป็นแล้วนางก็ล้อเราต่อหูยยคือเรื่องขอเรื่องคือพี่เราก็สนิทกับnไงรู้จักตอนม.1ตอนนั้นพี่เราอยู่ม.6nมันปบื้มพี่เรามากมันเหมือนยกให้พี่สาวเราเป็นไอดอลของมันเลยมันจะชอบฝากเราเอาของขวัญเาอะไรมาให้พี่เราบ่อยๆจนบางครั้งเรารู้สึกเหมือนเป็นทางผ่านหึงแม้กรทั่งพี่สาวตัวเอง555ที่เรายอมเล่าให้พี่ฟังก็เพราะอยากจะได้คำตอบอ่ะอยากรู้ว่าเราชอบผู้หญิงจริงไหมหรือเราแค่สับสนเพราะกับผู้หญิงคนอื่นเราไม่เคยรู้สึกอะไรแบยนี้รู้สึกเฉพาะกับnคนเดียวหรือเป็นเพราะเรากับnสนิทกันมากเกินไปเฉยๆหลังจากที่เราเล่าให้พี่เราฟังความก็เกิดขึ้น😂😂ก็อย่างที่บอกว่าพี่เราสนิทกับnพี่เราก็เลยเอาเรื่องที่เราบอกพี่ไปเล่าให้ไอ่nฟังหมดเลยจ้าโถ่เราไม่น่าเล่าให้พี่ฟังเลยพอnมันรู้เราทำตัวไม่ถูกเลยแต่nมันก็ทำตัวปกตินะเพราะมันกับแฟนมันก็ยังรักกันดีอ่ะตัวติดกันตลอดแล้วเหมือนมันจะบอกเราว่ามันสายไปแล้วทำไมตอนกูถาม(ตอนเจอไดอารี่)ไม่บอกกูว่าชอบกูอะไรทำนองนี้ล้ะเราก็ได้แต่พูดว่าก็ตอนนั้นกูสับสนอ่ะกูไม่แน่ใจว่ากูชอบผู้หญิงรึเปล่าหรือกูแค่หวงเพื่อนสนิทหลังจากที่nมันรู้เรื่องเราก็เหมือนจะไม่กล้ามองหน้ามันเขินอายตลอดแต่nมันก็ไม่ได้รู้สึกพิเศษอะไรกับเราหรอกก็มันมีคนของมันอยู่แล้วไอ่nถ้ามันได้รักใครมันจะรักเขามากๆอ่ะทุ่มสุดตัว(อิจฉาพี่เขา><)และเรื่องของเรากับnก็ยังคงค้างคาอยู่แบบนี้จนจบม.ต้นเราก็ย้ายรร.ไปสอบเรียนต่อม.ปลายรร.เดียวกันแต่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ห้องเราอยู่ติดกันเพราะเราเรียนสายวิทย์-คณิตเหมือนกันเปิดเทอมแรกๆเราก็ยังไม่ค่อยรู้จักใครเพราะเราขี้อายไม่กล้าคุยกับใครไม่เหมือนไอ่nมันเฟรนลี่เข้ากับคนอื่นได้ง่ายเพื่อนมันเลยเยอะแต่ช่วงแรกๆเรา2คนเวลาพักเที่ยงเราก็จะมากินข้าวด้วยกันเล่นด้วยกันอยู่คุยกันปกติแต่พอเวลาผ่านไปก็ไม่ค่อยได้เจอกันnมันก็ไปกับเพื่อนมันเราก็อยู่กับเพื่อนเราเพราะอยู่คนละห้องเลิกเรียนไม่ตรงกันเลยไม่ค่อยได้เจอกันแทบจะไม่ได้คุยกันเลยจนกระทั่งnมันเลิกกับแฟนมันเราเลยอยากจะลองทำในสิ่งที่มันค้างคาทำในสิ่งที่เราสับสนมาตลอดว่าเราชอบมันจริงๆหรือเราแค่หวงเพื่อนสนิทเราก็เลยลองขอโอกาสมันเหมือนบอกมันว่าจะจีบมันอ่ะมันก็ให้โอกาสเรานะแบบก็ไม่ได้ติดอะไรด้วยความที่เราชวนคุยไม่เก่งขี้อายเวลาเราทักไปก็เป็นแบบถามคำตอบคำอ่ะการสนทนาผ่านแชทก็ไม่ค่อยราบรื่นเหมือนเมื่อก่อนเพราะมันก็เหมือนได้คิดอะไรกับเราอ่ะมันคิดกับเราแค่เพื่อนแล้วมันก้ยังลืมแฟนเก่ามันไม่ได้มันก็เลยคุยกันไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อนที่ตอนนั้นที่มันแบทสนุกเพราะnมันจะเป็นฝ่ายชวนคุยตลอดไงต่างจากตอนนี้ที่เราต้องเป็นฝ่ายชวนมันคุยมันก็เลยอึดอัดน่าเบื่อเพราะมันก็นานๆตอบเราทีแล้วเราก็ไม่รู้จะชวนมันคุยยังไงจะจีบมันยังไงให้มันรักเราเป็นแบบนี้อยู่เป็นเดือนๆถามคำตอบคำเราก็เหนื่อยที่ต้องพยายามอยู่ฝ่ายเดียวมันรู้สึกเหมือนฝืนตัวเองอยู่ตลอดเวลาที่คุยกับมันบางครั้งก็ยอมรับว่าเราเบื่อแต่มันก็ทำให้เรารู้สึกดีที่ได้คุยกับมันทุกครั่งที่มันทักมาใจเราจะเต้นแรงมากมันเป็นอาการแปลกกๆอย่างบอกไม่ถูกแต่มันไม่เคยรู้หรอกว่าเรารู้สึกดีทุกครั้งที่มันทักมาเพราะตั้งแต่ที่มันเลิกกับพี่sมันเสียใจมากจนมันไม่อยากจริงจังกับใครมันคุยแชทกับคนอื่นเยอะมากอ่ะเราก็รู้นะว่าnมันไม่ได้คุยกับเราแค่คนเดียวแต่ก็พยายามไม่คิดจนบางครั้งก็เผลอเข้าข้างตัวเองว่ามันรู้สึกพิเศษกับเราเพาาะมันบอกเราว่ามันชอบเรารู้สึกดีกับเรา
(บอกผ่านแชท)เวลาทำอะไรมันก็จะชอบถ่ายรูปส่งมาให้เราดูเราก็เลยคืดไปเองจนเข้าข้างตัวเองมากไปจนกระทั่งวันนึงมันอัพรูปแชทที่มันคุยกับคนอื่นลงเรียกแทนกันว่า"ไอ่บ้า" ซึ่งคำนี้มันก็เคยเอามาพูดกับเราคือเราก็ไม่ได้โง่ขนาดที่จะไม่รู้ว่ามันคุยกับใครรู้ทุกอย่างแค่ไม่พูดแล้วไอ่คำที่มันเอามาพูดกับเรามันก็ใช้เรียกคนอื่นเหมือนกันก็เลยแบบเจ็บจี๊ดเลยก็เลยตัดสินใจว่าจะไม่ทักมันไปอีกหยุดดีกว่าไปต่อก็มีแต่เจ็บมันคิดกับเราแค่เพื่อนไม่มีทางคิดไปมากกว่านั้นตอนนั้นเลยกดอัลเฟรนมันไปคือตอนนั้นคิดแค่ว่าเราไม่อยากรับรู้เรื่องของมันกับคนอื่นมันเจ็บแต่เราก็ยัง้ป็นเพื่อนกันเหมือนเดืมเวลาเจอหน้ากันยังทักกันยังคุยกันได้เหมือนเดิมเป็นเพื่อนกัยเหมือนเดิมแค่ไราไม่อยากรับรู้เรื่องในโซเชียลของมันเฉยๆตอนนั้นเราคิดแบบนี้จริงๆนะไม่ได้คิดว่าการอัลเฟรนในเฟซบุ๊คจะเป็นการตัดเพื่อนกันแต่เราคงลืมไปว่าคนเรามันคิดไม่เหมือนกันหนิเราคงคิดน้อยเกินไปซึ่งแน่นอนว่าหลังจากที่เราอัลเฟรนมันnมันก็ไม่คุยกับเราเลยเดินผ่านกันเจอหน้ากันเราทักมันมันก็ไม่ตอบเหมือนมันพยายามหลบหน้าเราเป็นแบบน้อยู่เป็นอาทิตมันก็ไม่ยอมคุยกับเราคือเราก็แคร์มันมากไงเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ต้นจะมาตัดเพื่อนกันเพียงเพราะเรื่องแค่นี้หรอเราก็พยายามง้อมันสารพัดพยายามคามตื้อพยายามจะอธิบายให้มันเจ้าใจว่าที่เราอัลเฟรนมันในเฟซไม่ได้อยากจะตัดเพื่อนแค่เราไม่อยากรับรู้เรื่องของมันเราทำใจไม่ได้แค่นั้นแต่มันก็ไม่ฟังเราเลยเราพยายามที่จะทำให้เรากลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมอาจะไม่สนิทกันเหมือนเมื่อก่อนแต่ขอแค่เวลาเจอกันทักทายกันได้ไม่ใช่หลบหน้ากันแบบนี้เราคิดแบบนี้จริงๆเราไม่ได้ไปง้อมันเพื่อนท้จะให้มันกับมารู้สึกดีกับเราหรือให้มันชอบเราเลยเรายอมง้อมันสุดๆอย่างที่ไม่เคยง้อใครแบบนี้คือคิดภาพตามนะเหมือนนางเอกงอนพระเอกแล้วพระเอกตามง้ออ่ะเราบอกมันมาหาแล้วมันก็มาแต่พอมันมามันก็ขอให้เรายืนอยู่ห่างมันประมาณ5เมตรอ่ะแล้วให้เราตะโกนบอกมันว่าเราอยากจะบอกอะไรคือเอางี้เลยหรอพอเราเดินเข้าไปใกล้ๆมันมันก็เดินหนีอ่ะคิดดูมันเดินหนีเราเดินตามเป็นแบบนี้อยู่หลายนาทีจนเราเดินเข้าไปใกล้มันแล้วมันก็เดินหนีอีกแล้วเราก็เลิกตามคือมันเหนื่อยแล้วอ่ะคิดในใจเห้ยไม่ใช่พระเอกง้อนางเอกนะเว้ยคือถ้ากูไม่กลัวเสียเพื่อนกูจะไม่ยอมทำถึงขนาดนี้คนอยู่แถวนั้นก็เยอะเพราะมันเป็นหาดอ่ะอายก็อายจนดราคิดว่าไม่ง้อแล้วเว้ยแล้วแต่มันเลยจะตัดเพื่อนก้ตัดเราเหนื่อยปล่อยอยู่ใครอยู่มันเราพยายามแล้วก็ปล่อยไปแบบนี้จนเวลาผ่านไปเป็นเดือนๆมันถึงเดินมาทักเราแล้วต่อมามันก็แอดเพื่อนในเฟซมารอบแรกเราไม่รับเพราะเราโกธรมันที่มันไม่ยอมฟังอะไรเราแล้วเราแอดไปมันไม่ยอมรับแต่พอมันแอดมารอบที่2ก็เลยใจอ่อนยอยมรับหลังจากวันนั้นเราก็เหมือนจะพอมองหน้ากันได้จนมาถึงทุกวันนี้ขึ้นม.5ล้ะเราก็ได้คุยกันมากขึ้นเราก็ยังรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุยกับมันแต่อาจจะไม่ได้รู้สึกพิเศษเหมือนเมื่อก่อนแต่เราสองคนก็ได้คุยกันมากขึ้นแล้วเราก็อยากบอกกับมันว่า
เราก็ยังเป็นห่วงมันเสมอ😹🙉
👉แบบนี้เขาเรียกชอบไหม?