ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ คือเพื่อนเราเป็นคนที่เราไม่ชอบเลย แรกๆที่คุยคือคุยกันรู้เรื่องนะ แต่พอเปิดเทอมมาได้สัปดาห์สองสัปดาห์นางเริ่มเผยตัวตนขึ้นเรื่อยๆเลยอ่ะ
เดี่ยวเล่าสถานการณ์ให้ทีละอย่างค่ะตั้งแต่เปิดเทอมถึงตอนนี้
-เปิดเทอมแรกคือปีที่แล้วเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันดับเขาเราเบยจำนิสัยเขาได้แค่ลางๆ ลางมากๆ
-ครูเห็นเราวาดรูปสวยแต่ไม่ได้สวยมากคือแค่มองเห็นเป็นรูปได้
=ทีนี้แหละประเด็นแรกต้นเหตุยังไม่มาค่ะครูเลยให้เรามาทำโปสเตอร์กับเพื่อนคนอื่นแทน ปรากฏว่างานสวยดีค่ะแต่ตอนนั้นเราเห็นนางต้นเหตุเป็นคนที่คุยอะไรที่เหมือนๆกันซึ่งเราชอบการคุยแบบนั้นแต่ไม่ชอบนิสัยส่วนตัวเขาเลย
-ครูสั่งโปสเตอน์อีกแผ่นนึงนางมาช่วยโดนที่เราไม่ขอ คืองานนางไม่สวยอ่ะลายมือก็ไม่ได้เรื่องเราไม่ได้ดูถูกนะแต่งานมือคือมันต้องทำให้คนมองเขาดูรู้เรื่องอายุคือก็ไม่ใช่เด็กป.1-3แล้วก็จะทำมั่วสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ แล้วเขามาช่วยเราเหมือยมาช่วยให้งานแย่กว่าเดิมอ่ะ ครูไม่ชอบจนถึงกับพูดใส่เราว่า"ให้มาทำนี่เปลืองกระดาษมาก" ตอนเลิกเรียนเลยจะช่วยเพื่อนมาทำงานที่โรงอาหารให้คืบหน้าขึ้นแต่ทุกคนกลับหนีเราหมดเลย ทุกคนหยีเราไม่ว่าอะไรเพราะเหตุผลที่ไปเท่าที่เราฟังคือมันจำเป็นหมด
-เราทำงานจนเกือบมืดอยู่ที่โรงเรียนเราทำงานเป็นแบบร่างแล้วเอามาให้ครูดูคือครูเข้าก็เห็นใจเรานะแต่ครูไม่มองคนรอบข้างเรามาใครคือตัวปัญหา
-ครูพลาดตรงที่ไล่คนที่เขียนสวยออกไปแล้วเอาอีนางนี่มาช่วยเราเฉยเลย คือเราว่านางควรไปพรีเซ้นต์มากกว่ามาช่วยเรา เราทำงานคนเดียวก็พอไหว นี่มากวนเราให้งานล่าช้าชัดๆ
-โปสเตอร์ต่อไป คือครูให้ทำต่อเนื่องเลยค่ะแล้วต้องรับผิดชอบงาน แล้วอีนางนี่ก็ทำให้เราต้องทำโปสเตอร์ใหม่ไป3แผ่นคือเกลียดอ่ะ ทุกงานเราก็แทบไม่ไหวเเล้ว นี่ก็ฝืนทำแล้ว
-ล่าสุดเขาฉีกกระดาษจากสมุดไดอารี่ที่เราใส่ใจเขียนไม่แล้วถ้าจะทำให้เป็นเหมือนเดินคือยากเพราะสมุดเราเป็นสมุดวงลวด(บอกไม่ถูกนึกภาพออกมั้ย)
เราเสียใจอ่ะเราร้องไห้ครูถามว่าเป็นอะไรคือเราก็แค่บอกคร่าวๆเพราะร้องไห้หนักขนาดนั้นไม่มีอารมณ์มาชี้แจ้งอธิบายให้เห็นชัดกว่านี้แน่ ครูก็พอเข้าใจค่ะครูบอกให้นางขอโทษเรา ที่จริงเราเกลียดนางเราไม่อยากรับคำขอโทษนางด้วยซ้ำ เราอยากอยู่กับเพื่อนที่รู้ใจเราไม่ใช่ว่าทำได้แค่คุยให้งานล่าช้า เราไม่กล้าบอกใครเยอะแค่มาตั้งกระทู้เรายังพยายามไม่ให้เขารู้เลย
-ตอนเย็นของวันถัดมาเรานั่งคุยกับเพื่อนเรื่องงานแล้วเพื่อนเราก็โยงเรื่องมาถึงอีนางนั่นเราก็บอกไป
-เช้าวันถัดมา (ตอนเที่ยง)เพื่อนเราทะเลาะกับอีนางนั่นเล็กน้อย แล้วจู่อีนางนั่นก็มาด่าเราต่อเฉยเลยว่าเพราะเราไม่ยอมให้มันทำงานเพื่อนเราเลยด่าอีนางนั่นว่าทำอะไรไม่เป็นที่พูดทั้งหมดคือมันถูกเราไม่อยากเถียงซักเท่าไหร่ แล้วอยู่ดีๆคือนางก็กดดันเราให้ยอมนางอะไรอ่ะ. คือเราไม่อยากให้งานมันแย่เราก็ต้องเลือกคนที่ทำงานดีๆสิ นี่อะไรกดดันกันแบนนี้เลยหรอ. เราควรคุยยังไงให้เขาเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นที่ไม่ต้องมายุ่งกับเรา
ปล.ไม่ได้อยู่ม.ปลายอยากขอเหตุผลหลายๆอย่างเพื่อมาคุยหน่อยนะคะคือเราไม่ไหวเลยจริงๆ
ปล.นางเป็นไม่ยอมใครชอบโทษคนอื่นและชอบใช้กำลังค่ะ._.
อยากให้ทุกคนช่วยจริงๆค่ะคือเครียดกับอีนางนี่ยิ่งกว่าเครียดเรื่องเรียนอีก
เกลียดเพื่อน ไม่อยากให้เขามายุ่งทำไงดี?
เดี่ยวเล่าสถานการณ์ให้ทีละอย่างค่ะตั้งแต่เปิดเทอมถึงตอนนี้
-เปิดเทอมแรกคือปีที่แล้วเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันดับเขาเราเบยจำนิสัยเขาได้แค่ลางๆ ลางมากๆ
-ครูเห็นเราวาดรูปสวยแต่ไม่ได้สวยมากคือแค่มองเห็นเป็นรูปได้
=ทีนี้แหละประเด็นแรกต้นเหตุยังไม่มาค่ะครูเลยให้เรามาทำโปสเตอร์กับเพื่อนคนอื่นแทน ปรากฏว่างานสวยดีค่ะแต่ตอนนั้นเราเห็นนางต้นเหตุเป็นคนที่คุยอะไรที่เหมือนๆกันซึ่งเราชอบการคุยแบบนั้นแต่ไม่ชอบนิสัยส่วนตัวเขาเลย
-ครูสั่งโปสเตอน์อีกแผ่นนึงนางมาช่วยโดนที่เราไม่ขอ คืองานนางไม่สวยอ่ะลายมือก็ไม่ได้เรื่องเราไม่ได้ดูถูกนะแต่งานมือคือมันต้องทำให้คนมองเขาดูรู้เรื่องอายุคือก็ไม่ใช่เด็กป.1-3แล้วก็จะทำมั่วสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ แล้วเขามาช่วยเราเหมือยมาช่วยให้งานแย่กว่าเดิมอ่ะ ครูไม่ชอบจนถึงกับพูดใส่เราว่า"ให้มาทำนี่เปลืองกระดาษมาก" ตอนเลิกเรียนเลยจะช่วยเพื่อนมาทำงานที่โรงอาหารให้คืบหน้าขึ้นแต่ทุกคนกลับหนีเราหมดเลย ทุกคนหยีเราไม่ว่าอะไรเพราะเหตุผลที่ไปเท่าที่เราฟังคือมันจำเป็นหมด
-เราทำงานจนเกือบมืดอยู่ที่โรงเรียนเราทำงานเป็นแบบร่างแล้วเอามาให้ครูดูคือครูเข้าก็เห็นใจเรานะแต่ครูไม่มองคนรอบข้างเรามาใครคือตัวปัญหา
-ครูพลาดตรงที่ไล่คนที่เขียนสวยออกไปแล้วเอาอีนางนี่มาช่วยเราเฉยเลย คือเราว่านางควรไปพรีเซ้นต์มากกว่ามาช่วยเรา เราทำงานคนเดียวก็พอไหว นี่มากวนเราให้งานล่าช้าชัดๆ
-โปสเตอร์ต่อไป คือครูให้ทำต่อเนื่องเลยค่ะแล้วต้องรับผิดชอบงาน แล้วอีนางนี่ก็ทำให้เราต้องทำโปสเตอร์ใหม่ไป3แผ่นคือเกลียดอ่ะ ทุกงานเราก็แทบไม่ไหวเเล้ว นี่ก็ฝืนทำแล้ว
-ล่าสุดเขาฉีกกระดาษจากสมุดไดอารี่ที่เราใส่ใจเขียนไม่แล้วถ้าจะทำให้เป็นเหมือนเดินคือยากเพราะสมุดเราเป็นสมุดวงลวด(บอกไม่ถูกนึกภาพออกมั้ย)
เราเสียใจอ่ะเราร้องไห้ครูถามว่าเป็นอะไรคือเราก็แค่บอกคร่าวๆเพราะร้องไห้หนักขนาดนั้นไม่มีอารมณ์มาชี้แจ้งอธิบายให้เห็นชัดกว่านี้แน่ ครูก็พอเข้าใจค่ะครูบอกให้นางขอโทษเรา ที่จริงเราเกลียดนางเราไม่อยากรับคำขอโทษนางด้วยซ้ำ เราอยากอยู่กับเพื่อนที่รู้ใจเราไม่ใช่ว่าทำได้แค่คุยให้งานล่าช้า เราไม่กล้าบอกใครเยอะแค่มาตั้งกระทู้เรายังพยายามไม่ให้เขารู้เลย
-ตอนเย็นของวันถัดมาเรานั่งคุยกับเพื่อนเรื่องงานแล้วเพื่อนเราก็โยงเรื่องมาถึงอีนางนั่นเราก็บอกไป
-เช้าวันถัดมา (ตอนเที่ยง)เพื่อนเราทะเลาะกับอีนางนั่นเล็กน้อย แล้วจู่อีนางนั่นก็มาด่าเราต่อเฉยเลยว่าเพราะเราไม่ยอมให้มันทำงานเพื่อนเราเลยด่าอีนางนั่นว่าทำอะไรไม่เป็นที่พูดทั้งหมดคือมันถูกเราไม่อยากเถียงซักเท่าไหร่ แล้วอยู่ดีๆคือนางก็กดดันเราให้ยอมนางอะไรอ่ะ. คือเราไม่อยากให้งานมันแย่เราก็ต้องเลือกคนที่ทำงานดีๆสิ นี่อะไรกดดันกันแบนนี้เลยหรอ. เราควรคุยยังไงให้เขาเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นที่ไม่ต้องมายุ่งกับเรา
ปล.ไม่ได้อยู่ม.ปลายอยากขอเหตุผลหลายๆอย่างเพื่อมาคุยหน่อยนะคะคือเราไม่ไหวเลยจริงๆ
ปล.นางเป็นไม่ยอมใครชอบโทษคนอื่นและชอบใช้กำลังค่ะ._.
อยากให้ทุกคนช่วยจริงๆค่ะคือเครียดกับอีนางนี่ยิ่งกว่าเครียดเรื่องเรียนอีก