สวัสดีครับ ผมมีเรื่องมาแชร์ให้ฟังครับ เป็นเรื่องชีวิตของผมตั้งแต่ตอนเป็นเด็กๆจนถึงตอนนี้อายุ 24 และเกี่ยวข้องกับพ่อแม่ผมครับ
สมัยผมเด็กๆผมติดเกมมาก จนพ่อแม่ถึงขั้นตีจนเลือดตกยางออก แล้วเขาก็จะชอบบังคับให้ผมอ่านหนังสือ จนพอผม ม 1 ก็ยังบังคับเรื่อยๆครับ เกมห้ามเล่น แต่ผมก็โดดเรียนไปเล่นเกมประจำ ซึ่งผมก็โดนจำได้ประมาณ ม 5 ว่าโดดเรียน แต่ผมเรียน คณิต ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ได้ที่ 1 โรงเรียนครับ 100/100 แต่โรงเรียนที่ผมเรียนเป็นโรงเรียนไม่มีชื่อครับ ผมเลยไม่ดีใจอะไรมากมาย จน ม 6 ผมจะขึ้นมหาลัย พ่อแม่ผมก็ยังบังคับผมอยุ่ จะให้เรียน วิศวะกับสถาปัด แต่ผมอยากเรียน คอม อะไรก็ได้ ซึ่งเขาไม่ให้เรียน (ผมลืมบอกครับพ่อผมจบ วิศวะจุฬา ครับ)เหมือนพ่อแม่หวังผมสูงมาก จนผมเลือกเรียน สถาปัดไป ที่ มหาลัย แถวอีสาน เรียนไปก็สนุกอยุ่ครับ แต่พอหลังๆไม่สนุกแล้ว คือผมวาดรูปไม่เป็นเลย ไม่ถนัดเลย จนผมโดนรีไทน์ปี1 คุยกับพ่อแม่ ผมบอกไปว่าไม่ไหวย้ายคณะได้ไหม พ่อแม่ก็ไม่ให้ แล้วบอกผมว่าถ้าไม่เรียนคณะเดิมก็กลับบ้าน ผมเลยตัดสินใจเรียนต่อ สุดท้ายก็เหมือนเดิมครับ แต่ผมไม่ได้บอกพ่อแม่ อยุ่แบบงั้นๆไปครับ ซิ่วสมัครใหม่ 4 รอบครับ จนจะรอบที่ 5 ผมไม่ไหวแล้วเลยโทรไปบอกพ่อแม่ว่าไม่เรียนแล้ว เขาก็ด่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอกลับบ้านผมก็ช่วยพ่อทำร้านวัสดุ ซึ่งพ่อแม่บอกว่าจะให้เดือนล่ะ 6000 ฝากบัญชีไว้ แล้วถ้าผมจะไปไหนก็ขอแยกเอา ผมก็โอเคร แต่พอผ่านไป 3 4 เดือน ผมขอเงินไปดูหนังเฉยๆ เขาไม่ให้ แล้วบอกผมว่า เงินก็มีขอทำไม ผมเลยกดมาใช้ พอสิ้นเดือน พ่อผมเอาเงินฝากให้ พ่อผมรุ้ว่าเงินในบัญชีหาย ก็ด่าผม ผมก็อธิบายยไป เขาไม่ฟัง พ่อบอกผมว่าจะให้อาทิตย์ล่ะ 4000 ข้าวกินที่บ้าน เรื่องเงินเคลียเอง ซึ่งผมโอเคร ตอนแรกก็ดีเหมือนเดิมครับ หลังเขาบอกผมว่ากินน้อยๆหน่อย ไม่ค่อยมีเงินผมก็โอ แต่พ่อแม่ผมซื้อหวยงวดนึงเป็นหมื่น จนผ่านไปผมพูดเรื่องนี้ปึ๊ป คำตอบที่ผมได้คือ มีให้กินก็ดีแล้ว ซึ่งข้าวที่ผมกินเหมือนอาหารหมามากครับ
ก็จนตอนนี้ผมเฉยมากๆเลย งานก็ไม่อยากทำ ด่าผมทุกวัน ด่าเรื่องกินข้าว เรื่องล้างจาน ด่าทุกอย่าง ผมกินเยอะก็ด่า ตอนนี้มีคนโดนด่าเพ่มคือน้องสาวผมครับ ป1 ผมสงสารน้องมาก
เรื่องยังมีอีกเยอะครับ เดี๋ยวมาเล่าต่อออออ......
ชีวิต!!!!!
สมัยผมเด็กๆผมติดเกมมาก จนพ่อแม่ถึงขั้นตีจนเลือดตกยางออก แล้วเขาก็จะชอบบังคับให้ผมอ่านหนังสือ จนพอผม ม 1 ก็ยังบังคับเรื่อยๆครับ เกมห้ามเล่น แต่ผมก็โดดเรียนไปเล่นเกมประจำ ซึ่งผมก็โดนจำได้ประมาณ ม 5 ว่าโดดเรียน แต่ผมเรียน คณิต ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ ได้ที่ 1 โรงเรียนครับ 100/100 แต่โรงเรียนที่ผมเรียนเป็นโรงเรียนไม่มีชื่อครับ ผมเลยไม่ดีใจอะไรมากมาย จน ม 6 ผมจะขึ้นมหาลัย พ่อแม่ผมก็ยังบังคับผมอยุ่ จะให้เรียน วิศวะกับสถาปัด แต่ผมอยากเรียน คอม อะไรก็ได้ ซึ่งเขาไม่ให้เรียน (ผมลืมบอกครับพ่อผมจบ วิศวะจุฬา ครับ)เหมือนพ่อแม่หวังผมสูงมาก จนผมเลือกเรียน สถาปัดไป ที่ มหาลัย แถวอีสาน เรียนไปก็สนุกอยุ่ครับ แต่พอหลังๆไม่สนุกแล้ว คือผมวาดรูปไม่เป็นเลย ไม่ถนัดเลย จนผมโดนรีไทน์ปี1 คุยกับพ่อแม่ ผมบอกไปว่าไม่ไหวย้ายคณะได้ไหม พ่อแม่ก็ไม่ให้ แล้วบอกผมว่าถ้าไม่เรียนคณะเดิมก็กลับบ้าน ผมเลยตัดสินใจเรียนต่อ สุดท้ายก็เหมือนเดิมครับ แต่ผมไม่ได้บอกพ่อแม่ อยุ่แบบงั้นๆไปครับ ซิ่วสมัครใหม่ 4 รอบครับ จนจะรอบที่ 5 ผมไม่ไหวแล้วเลยโทรไปบอกพ่อแม่ว่าไม่เรียนแล้ว เขาก็ด่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอกลับบ้านผมก็ช่วยพ่อทำร้านวัสดุ ซึ่งพ่อแม่บอกว่าจะให้เดือนล่ะ 6000 ฝากบัญชีไว้ แล้วถ้าผมจะไปไหนก็ขอแยกเอา ผมก็โอเคร แต่พอผ่านไป 3 4 เดือน ผมขอเงินไปดูหนังเฉยๆ เขาไม่ให้ แล้วบอกผมว่า เงินก็มีขอทำไม ผมเลยกดมาใช้ พอสิ้นเดือน พ่อผมเอาเงินฝากให้ พ่อผมรุ้ว่าเงินในบัญชีหาย ก็ด่าผม ผมก็อธิบายยไป เขาไม่ฟัง พ่อบอกผมว่าจะให้อาทิตย์ล่ะ 4000 ข้าวกินที่บ้าน เรื่องเงินเคลียเอง ซึ่งผมโอเคร ตอนแรกก็ดีเหมือนเดิมครับ หลังเขาบอกผมว่ากินน้อยๆหน่อย ไม่ค่อยมีเงินผมก็โอ แต่พ่อแม่ผมซื้อหวยงวดนึงเป็นหมื่น จนผ่านไปผมพูดเรื่องนี้ปึ๊ป คำตอบที่ผมได้คือ มีให้กินก็ดีแล้ว ซึ่งข้าวที่ผมกินเหมือนอาหารหมามากครับ
ก็จนตอนนี้ผมเฉยมากๆเลย งานก็ไม่อยากทำ ด่าผมทุกวัน ด่าเรื่องกินข้าว เรื่องล้างจาน ด่าทุกอย่าง ผมกินเยอะก็ด่า ตอนนี้มีคนโดนด่าเพ่มคือน้องสาวผมครับ ป1 ผมสงสารน้องมาก
เรื่องยังมีอีกเยอะครับ เดี๋ยวมาเล่าต่อออออ......