<<< บทกวีเรื่อยเปื่อย เอื้อนเอ่ยตามความเมาเบียร์ >>>

ตีหนึ่งสามสิบห้า          สำหรับข้าฯ ราตรีเยาว์
ตอนนี้มันเงียบเหงา      ได้แต่เมาจิบเบียร์ไป
จิบมากอยากไปฉี่         ห้องน้ำนี่ก็ห่างไกล
เหลืออดทนไม่ไหว       ทำยังไงดีล่ะเรา
ออกไปภายนอกห้อง     เห็นกระป๋องใหญ่นั้นเล่า
เร่งรีบเข้าไปเอา           ปลดทุกข์เบาไปเสียที
กลับมานั่งหน้าคอม       แล้วก็ย้อมใจเรานี้
คิดถึงเหล่านารี            หลายคนที่พานพบมา
ทั้งเพื่อนและพี่น้อง       อีกคนปองเสน่หา
หลากหลายได้ผ่านมา    ก็ห่วงหาหมดทุกคน
ที่รักก็หักใจ                 ปล่อยเขาไปทุกแห่งหน
เหลือไว้แต่ตัวตน          เหงาเหลือล้นจะพรรณนา
ชักเบื่อยานีแล้ว             จะลองแนวโคลงหน่อยน่า
พี่สาวซูซี่จ๋า                 แม้หากว่าผิดเพี้ยนไป
ไม่ตรงฉันทลักษณ์        น้องก็จักทำไงได้
ฤทธิ์เบียร์คงพาไป         ขออย่าได้ตำหนิเลย..........นะครับ แฮ่ !!!





รักพี่ซูซี่นี้           แท้จริง
และเคารพขออิง  พี่นั้น
ยามผิดพี่บอกติง  ผมชอบ แต๊นา
เป็นสุขจักไม่รั้น    บอกแก้ตามคำ




น้องพี่คนหนึ่งนั้น           หมางเมิน
เราเคยต่างเพลิดเพลิน    ยิ่งแล้ว
พอบอกที่หยอกเอิน        มิถูก ต้องนา
น้องพี่ก็จิตแป้ว               หมดสิ้นสัมพันธ์...



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ร้องไห้แป๊บ...



น้องสาวจะเข้าใจบ้างไหมหนอ
พี่ที่รอคอยรักปักใจมั่น
แม้เป็นแค่น้องสาวเราสัมพันธ์
คุ้นเคยกันสุขสันต์ทุกวันคืน
มาบัดนี้ไม่มีให้อีกแล้ว
ที่เคยแซวสนุก จุกสะอื้น
ไปบ้านไหนได้เห็นกันทุกวันคืน
ก็ต้องฝืนมองข้ามไปไม่เห็นกัน
เป็นเพราะพี่ไม่ดีเองที่เคร่งครัด
คิดจะหัดน้องต้องเชื่อพี่นั่น
ไม่นึกเลยลงเอยเหินห่างกัน
ทุกคืนวันรู้ไหมใจพี่ตรม
อยากให้น้องกลับเป็นเช่นวันก่อน
อยากขอวอนอย่าให้พี่นี้ขื่นขม
เห็นน้องทุกที่ไปใจระทม
ได้แต่สมน้ำหน้าด่าตัวเอง



นี่แหละคือผม  ยามใดตรอมตรม  ขื่นขมล้นใจ
เป็นคนแบบนี้  หมดทุกทีไป  ฝืนก็ไม่ไหว  ได้แค่ชั่วคราว
คืนนี้ดื่มเบียร์  หัวใจละเหี่ย  อ่อนเพลียปวดร้าว
เกือบจะตีสาม ตามใจอีกคราว เมาไม่เมาเปล่า บรรเลงเพลงกวี
คิดได้คำใด  ก็เขียนเขียนไป  เปิดใจผมนี้
ให้ท่านทั้งหลาย ได้อ่านเสียที  ตัวตนผมนี่ มันเป็นอย่างไร
เขาว่าคนเมา  พูดอะไรเข้า ล้วนออกจากใจ
ท่านทั้งหลายเอย  เคยได้ยินไหม ? จริงแท้ยังไง ก็ลองคิดกัน
เบียร์ป๋องสุดท้าย  เปิดแล้วใจหาย  ถ้าหมดแล้วนั้น
ก็คงต้องนอน  วอนให้ทุกท่าน  ขอจงสุขสันต์  ทั่วกันนักกวี
ขอบคุณทุกท่าน ที่อ่านตราตรึง มาถึงตรงนี้
ผมเริ่มหาวนอน  อ้อนขอลาที  ตีสามสิบสี่  มองนาฬิกา
วันใหม่วันเสาร์  หวังว่าไม่เศร้า  ถึงเมาเบียร์ว่า
ก็อย่างที่บอก ไม่หลอกกันนา  คนเมาคนบ้า พูดจริงจากใจ
หมดแล้วขอรับ  เบียร์ให้เศร้าดับ กระป๋องสุดท้าย
เผลอหลับสุดฝืน ยามตื่นเกือบสาย ก็ยังมิวาย ไม่คลายง่วงนอน
ก็ขอลาที  ณ วันคืนนี้  ลุกทีลาก่อน
เตียงอยู่ไม่ไกล คงได้หลับนอน ตื่นแล้วค่อยย้อน มาดูอีกที
ขอบคุณทุกท่าน ที่อ่านครบครัน ซึ่งกระทู้นี้
ปีศาจสุรา ขอลาจรลี นะเพื่อนน้องพี่ นอนหลับแล้วเอย

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะครับ ผมคงตื่นไม่เที่ยงก็บ่าย 555555