เพื่อน สุดท้ายก็เป็นแค่เพื่อนจริงๆ

... คือเราไม่ได้หยิ่งนะ แต่ก็เราไม่เคยมีแฟน จนตอนนี้อายุ 18 จะเข้า 19 ละ (TT) ที่ผ่านมาก็มีคนคุยอยู่บ้าง เพื่อนๆที่โรงเรียนจะรู้ว่าพ่อเราดุมาก เพราะพ่อเราเป็นคนหัวโบราณ ถึงขั้นที่แบบไม่มีเพื่อนผู้ชายเลยอะ อยู่ที่โรงเรียนก็มีเล่นกันบ้าง แต่พอเลิกเรียน เราเหมือนคนไม่มีเพื่อนคบอะ >< มีกิจกรรมทัศนะศึกษาไกลบ้านหลายครั้ง เราไม่เคยได้ไปเลย เราเคยขอพ่อหลายครั้ง แต่คำตอบคือ "ไม่ให้ไป" ก็แอบมีน้อยใจนะ แต่เข้าใจแหละว่าเป็นห่วง (ห่วงเกิ๊นนน บางทีเราก็อยากออกไปแรดกับเพื่อนๆบ้างไง 555) ในกลุ่มเพื่อนสนิทของเรามี 7 คน บางคนประสบการณ์ก็เยอะ บางคนก็มีกับแฟนทุกวัน (อุ๊ฟฟฟฟ) พวกเรามีความสุขดีนะเวลามานั่งฟังเรื่อง +++++ แบบนี้ 5555 แต่ในกลุ่มเรามีทอม 2 คน คนนึงเจ้าเล่ห์มากกก กวนๆ ขี้อ่อย(ชื่อซอฟต์) กับอีกคน(ชื่อไปรท์)ครึมๆ นิ่งๆ เงียบๆ หัวเราะมีความสุขสุดคือยิ้มแค่มุมปาก และหัวเราะเบาๆแบบหึหึ (กูนี่ปวดกระหม่อมเลยยยย) จริงๆเราชอบไปรท์นะ ดูเขาสุขุมดี แต่ไปรท์ไม่เป็นคนที่ไม่ค่อยพูดอ่ะ เวลาทำการบ้านหรือทำรายงาน มันจะแบบอึดอัด ไม่มีอะไรคุย แล้วก็ไม่ค่อยสนิทกันด้วย ช่วง ม.6 ที่พวกเรายุ่งๆกับการหารที่เรียน เราได้พูดเล่นๆกับซอฟต์ว่า "ถ้าวันนึงเลิกกวนตีน เราลองมาคบกันนะ" เขาก็ยิ้มๆ แล้วตอบว่า "ถ้าเลิกกวนตอนนี้ คบตอนนี้เลยได้หรือเปล่า" เรานี่แบบแอบเขินอยู่บ้าง แต่ก็เพื่อนกันไง พอเขาพูดจบ เราก็หัวเราะ หลังจากที่แยกย้ายกันหาที่เรียน ประมาณเดือนมีนามั้ง ต่างคนก็ต่างไม่ค่อยได้คุยกัน วันที่กินเลี้ยงฉลองจบรุ่น ซอฟต์ก็เดินมาหาเราที่โต๊ะ แล้วบอกว่า "ลองคบกันป่ะ" เพื่อนทุกคนนี่แบบบบบ โห่กันทั้งร้านอ่ะ แล้วก็แซวว่า "ระวังพ่อมันนะ" อะไรมาณนี้ หลังจากนั้นเราก็คุยในเฟสเกือบทุกวัน จากที่สนิทอยู่แล้ว ก็กลายเป็นสนิทกว่าเดิม พอจบ ม.6 พ่อก็ผ่อนลงบ้าง ก็คุยกันแบบเปิดเผย ช่วงที่ปิดเทอม ซอฟต์ไปอยู่กรุงเทพ ส่วนเราอยู่น่าน (โตแค่ไหน พ่อก็ไมให้ไปไหนอยู่ดีง่ะ >< งื้ออออออ ) เราคุยแบบจริงจังตั้งแต่หลังกินเลี้ยง เจอกันตอนสงกรานต์ เรายอมรับนะว่าเรารู้สึกดี (ดีมากเลยแหละ) เพราะเราคอลหากันตลอดทุกครั้งที่เราว่างตรงกัน  จนไมกี่เดือนที่ผ่านมา เป็นช่วงที่มหาลัยบางที่รับน้อง บางที่เปิดเรียนปรับพื้นฐานก่อน ซอฟต์ก็เริ่มหายๆไป ซอฟต์ก็มีบอกบ้างแหละว่าไม่ว่าง ไปทำอย่างโน้นอย่างนี้ เพื่อนในกลุ่มก็ส่งข้อความในไลน์มา บอกว่าเห็นเฟสใหม่ของซอฟต์ ขึ้นสถานะกับรุ่นน้องที่โรงเรียน เราก็ค้นหาชื่อเฟสที่เพื่อนแคปมา แต่เราก็หาไม่เจอ เราเลยใช้เฟสพี่สาวลองหาดู แล้วแคปส่งไลน์ไปให้ซอฟต์ มีทะลาะกันบ้าง หลังจากนั้นเขาก็อ่านไม่ตอบ เราพยายามโทรหา โทรไลน์ ทักเฟส แล้วเขาก็ปิดบัญชีเฟสเก่า แล้วไปเล่นเฟสใหม่ จะว่าเสียใจก็เสียใจ แต่เราไม่ได้มีสถานะที่ชัดเจน (คือเราผิดใช่ป่ะ ?) เรายืมเฟสพลอยเข้าไปส่องดู เขาขึ้นสถานกันตั้งแต่เดือนเมษา หลังสงกรานต์แค่ 4 วันเอง แสดงเขาต้องมีการคุยก่อนหน้านี้อยู่แล้ว มีความเสื้อคู่ รูปคู่ รูปเกี่ยวก้อย โพสต์บอกรักกัน (เหอะๆ เดี๋ยวเจอๆ 555)  มันจี๊ดๆอ่ะ แต่ทำได้แค่ปล่อย (เช็คบิลรอบเดียว >< ) เห้ยแก! คือแบบ..! กูเจ็บอ่ะ! มันไม่ได้ถึงกับแค้นนะ แต่หูดับไปหมดแล้ว เพราะเป็นทั้งเพื่อน คนไว้ใจ คนที่กูทุ่มใจให้ แล้วมาทำแบบนี้เนี้ยะนะ ? มีคำถามเต็มไปหมด ทำไมไม่บอกแต่แรกวะ ว่าแค่คุยเล่นๆ (แล้วความรู้สึกกูจะกลับไปเป็นเพื่อนเหมือนเมื่อก่อนได้ป่ะ) ทำไมต้องมัครเฟสใหม่ ทำไมต้องบล๊อคเฟสกู ?? คือไรรรร ??? นี่หรือเปล่าที่เขาเรีบกว่าอกหัก เธอตีตัวห่างจากเราไปคบเขา ยังเจ็บไม่เท่าที่รู้ว่าน้องที่คบ คือน้องรหัสกู เจ็บกว่านั้นคือน้องเขารู้มาตลอดว่าคุยกับกู ตอนนี้คือทำอะไรไม่ถูกเลยว่ะ เพราะยังเห็นความเคยเป็นเพื่อนอยู่หรอก เราถึงยอมปล่อยเธอไป... แต่จะให้กลับไปทำตัวสนิทสนมเกหมือนเมื่อก่อน มันคงไม่สนิทใจ มันก็ต้องมีเคืองอยู่บ้างแหละป่ะ จะร้องไห้ให้เป็นพิธี ก่อนจะตัดออกจากใจ...