จากตัวเราเองเราคนนึงที่เป็นคนที่กึ่งๆกับเรื่องพวกนี้ ใจนึงก็คิดว่าหากเราได้จากโลกนี้ไปแล้ว ก็คงไม่เหลืออะไรนอกจากความทรงจำที่ยังมีอยู่ในตัวของคนอื่น แต่อีกใจนึงเวลาอ่านเรื่องราวหรือดูวิดีโอเกี่ยวกับเพื่อนลึกลับก็ปักใจเชื่อ ส่วนตัวก็เคยโดยมากับตัวเองแล้วเหมือนกันค่ะ ที่เราตั้งคำถามมานี่เรื่องมันมีอยู่ว่า
เรามีพี่ชายต่างพ่อคนนึง ตลอดเวลาเขาเลี้ยงเรามาตลอดตั้งแต่เล็ก คอยดูแลปกป้องเราถึงแม้เราจะไม่ใช่คนในเชื้อพ่อแม่เดียวกัน แต่เราก็รักเขาเหมือนพี่ชายแท้ๆ พี่เราก็รักเราเหมือนน้องสาวแท้ๆคนนึง แต่ลึกๆเราก็ดูออกตลอดค่ะว่าเขาน้อยใจเราตลอดเวลาที่เราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก แล้วก็พี่เรา แต่ไม่มีพ่อของตัวเองอยู่ในห้วงแห่งความสุขนี้ด้วย จนมาวันนึงเราได้เสียเขาไปจากอุบัติเหตุที่กรุงเทพและ สภาพศพข่อนข้างที่จะเละ สมองกระเด็นออกมาจากกระโหลกศรีษะ หัวใจทะลักจนออกมากองอยู่ข้างตัวของเขาเอง ตอนโดนรถพ้วงทับเลือดสาดไปทั่วถนน จนเพื่อนที่ขี่รถตามมาถึงกับช็อค แต่ก็พอมีสติเลยรีบบิดรถไปขวางทางรถพ้วงเอาไว้ คดีก็ดำเนินไปตามเรื่องของกฎหมายถึงแม้จะไม่ค่อยดีนัก คงเพราะบุญของพี่เราไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่ มันเลยไม่ได้ส่งผลให้เรื่องของพี่เราเป็นไปอย่างราบรื่น มันก็ใช้เวลายาวมากเลยนะคะ จนเรื่องก็จบลงเราก็ได้จัดทำบุญร้อยวันตามประเพณี ซึ่งทางบ้านของเราเป็นคนเหนือ โดยทางบ้านเราจะมีการทำการเข้าทรงผี คือการเรียกวิญญาณผู้ตายให้มาเข้ายังตัวกลางก็คือคุณป้าคนนึงในตัวจังหวัด ซึ่งตอนแรกเราเองก็ยังไม่เชื่อหลอกค่ะ จนพอได้เข้ามาซึ่งตอนแรกเรามาเช้ามาก เช้ามากจริงๆค่ะ ออกจากบ้านตั้งแต่ตี4 บางคนก็มาจากจังหวัดแพร่เลย เราได้คิวแรก ซึ่งสามีของป้าเขาก็ได้ให้เราเอาดอกไม้ธูปเทียนใส่ในขันแล้วก็เขียนชื่อวิญญาณที่อยากพบลงในกระดาษ เราสังเกตุเห็นช่วงแรกคนทรงเราจะทำการจุดธูปเพื่อเปิดทางก่อนค่ะ กว่าวิญญาณจะเข้าร่างกินเวลาไปกว่า 30 นาที ในคณะที่เรียกวิญาณอาการของคนทรงผีจะมีอาการ ง่วง หาว ตลอดเวลาแล้วก็จบลงที่ล้มตัวลงนอนหลับ กรนเสียงดังมาก เราก็รอคนทรงนอนไปได้สัก 10 นาทีก็มีอาการน้ำตาไหลพร้อมขานชื่อแรกขึ้นมาคือคำว่า แม่ ... แล้วก็ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด แม่เราที่นั่งอยู่ข้างๆก็ลุกขึ้นไปนั่งข้างๆ ร่างทรงที่นอนอยู่ก็ร้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมเรียกหาแม่ตลอดเวลา แม่เราก็เข้าไปจับแขนพูดอยู่ตลอดว่า แม่อยู่ตรงนี้แล้ว สักพักเขาก็ลุกขึ้นมานั่ง แต่ว่าเรายอมรับเลยจริงๆว่ามันเหมือนมาก เขานั่งด้วยท่าทางที่ คอเอียงพับเอนไปทางซ้าย แขนขวาง้อยกขึ้นมา ร้องเจ็บปวดเพราะว่าขาติดกับอะไร ขาผมติดอะไรไม่รู้? ซึ่งที่เขาแสดงออกมาและพูดออกมา มันคือพี่ชายเราชัดๆเลย เพราะจากสภาพศพแล้ว คอพี่เราหัก แขนขาหักบิดผิดรูป ร่างทรงทำได้เหมือนทุกอย่างทั้งๆที่ไม่ได้สอบถามหรือพูดคุยอะไรกับแม่เราเลยสักคำ ทั้งการพูดการใช้คำเรียกแทนทุกอย่าง เหมือนพี่ชายเราทั้งหมด พี่ชายเราเป็นคนข่อนข้างเกเรค่ะ ลักษณะชอบกวนตีนคนอื่นไม่เว้แม้แต่แม่หรือคนที่ไม่รู้จัก ในการเข้าทรงเขาจะจำกัดเวลา ถ้าไม่อย่างงั้นร่างทรงจะไม่ไหว ซึ่งพี่เราไม่ยอมออก แถมยังพูดเรื่องหลังความตายว่าได้ไปอยู่กับปู่ของเรากับยายของเรา ที่เราอึ้งไปเลยคือ มีการพูดถึงการเจอกับคนที่ตายไปแล้วซึ่งทั้งหมดเป็นญาติของเรา ซึ่งพี่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่เขาไปเจอกัน? ยังบอกต่างๆนาๆ ทั้งโดนปู่ที่เป็นพ่อของพ่อเราด่าเพราะว่าเมาแล้วขับ เจอยายคนนี้ที่เป็นญาติห่างๆของแม่ ที่พี่เราไม่เคยเจอเลย แต่กลับบอกชื่อได้หมด บอกลักษณะของคนนั้นๆได้ทุกอย่าง....พอเวลาผ่านไปมันก็เกินเวลาที่เขากำหนดให้ แม่ก็พยายามพูดให้พี่เราออกจาร่างทรง แต่ก่อนจะออกเขาก็ยื่นมือมาจับเราแล้วบอกว่า เรามาเป็นพี่น้องกันใหม่นะ จากคำนี้เรารู้ได้เลยว่าที่ผ่านมา พี่เราน้อยใจเสียใจมาตลอด ไม่ค่อยจะยอมรับในตัวเรา แต่ก็ทำดีกับเรามาตลอดเลย มีตังอยู่ร้อยเดียว ต้องเอาไปทำงานก็ทิ้งไว้ให้เราใช้ ตัวเองเอาไปแค่ 20 บาท ไหนจะค่าข้าวอีก? ... พอเขาพูดเสร็จทุกอย่างบอกล่าทุกอย่าง พูดว่าผมรักมานะ ผมขอโทษนะป้าขอโทษทุกคนด้วยที่ผมทำตัวไม่ดี ร่างทรงก็หาวแล้วก็ล้มตัวลงนอนกับพื้น ตื่นมาก็พูดว่ารู้จักเจ็บแทนเพราะร่างกายมันเละมาก มีช่วงนึงที่ลุกขึ้นมาจะพูดว่า ไม่ได้ยินมองไม่เห็นเรพาะเลือดมันอุดหูเข้าตาเต็มไปหมด ร่างทรงบอกว่ามันทรมานมากเลยนะ จากนั้นเราก็เดินออกมาจากบ้านเตรียมตัวกลับบ้าน เราก็คิดมาตลอดทางเลย กลัยมานั่งนอนคิด ว่ามันแปลกดีที่หาคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้ ทั้งๆที่ก็เคยเจอเรื่องพวกนี้มากับตัวเอง แต่ก็ไม่เคยปักใจเชื่อ อีกอย่างเราเป็นโรคทางจิตที่คนส่วนใหญ่มักจะเป็นก็คือ โรคกลัวความตาย ก็เลยทำให้คิดเข้าไปใหญ่ ส่วนตัวเรากึ่งๆค่ะ เชื่อส่วนนึงในเรื่องของโลกวิญญาณ แล้วก็ตามหลักของวิทยาศาสตร์ ว่าตายไปแล้วเราจะไม่เหลืออะไรอีกเลยแม้แต่ความทรงจำทั้งหมดในตัวเราเอง
ปล. อาจจะเขียนวกวนไปบ้างใช้คำผิดบ้าง เราขอโทษด้วยนะคะ
คนที่ไม่เชื่อเรื่องผีคิดยังไงกับคนทรงผีคะ? เราจะขอเล่าเรื่องแล้วให้ทุกคนตอบเราหน่อย....
เรามีพี่ชายต่างพ่อคนนึง ตลอดเวลาเขาเลี้ยงเรามาตลอดตั้งแต่เล็ก คอยดูแลปกป้องเราถึงแม้เราจะไม่ใช่คนในเชื้อพ่อแม่เดียวกัน แต่เราก็รักเขาเหมือนพี่ชายแท้ๆ พี่เราก็รักเราเหมือนน้องสาวแท้ๆคนนึง แต่ลึกๆเราก็ดูออกตลอดค่ะว่าเขาน้อยใจเราตลอดเวลาที่เราอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก แล้วก็พี่เรา แต่ไม่มีพ่อของตัวเองอยู่ในห้วงแห่งความสุขนี้ด้วย จนมาวันนึงเราได้เสียเขาไปจากอุบัติเหตุที่กรุงเทพและ สภาพศพข่อนข้างที่จะเละ สมองกระเด็นออกมาจากกระโหลกศรีษะ หัวใจทะลักจนออกมากองอยู่ข้างตัวของเขาเอง ตอนโดนรถพ้วงทับเลือดสาดไปทั่วถนน จนเพื่อนที่ขี่รถตามมาถึงกับช็อค แต่ก็พอมีสติเลยรีบบิดรถไปขวางทางรถพ้วงเอาไว้ คดีก็ดำเนินไปตามเรื่องของกฎหมายถึงแม้จะไม่ค่อยดีนัก คงเพราะบุญของพี่เราไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่ มันเลยไม่ได้ส่งผลให้เรื่องของพี่เราเป็นไปอย่างราบรื่น มันก็ใช้เวลายาวมากเลยนะคะ จนเรื่องก็จบลงเราก็ได้จัดทำบุญร้อยวันตามประเพณี ซึ่งทางบ้านของเราเป็นคนเหนือ โดยทางบ้านเราจะมีการทำการเข้าทรงผี คือการเรียกวิญญาณผู้ตายให้มาเข้ายังตัวกลางก็คือคุณป้าคนนึงในตัวจังหวัด ซึ่งตอนแรกเราเองก็ยังไม่เชื่อหลอกค่ะ จนพอได้เข้ามาซึ่งตอนแรกเรามาเช้ามาก เช้ามากจริงๆค่ะ ออกจากบ้านตั้งแต่ตี4 บางคนก็มาจากจังหวัดแพร่เลย เราได้คิวแรก ซึ่งสามีของป้าเขาก็ได้ให้เราเอาดอกไม้ธูปเทียนใส่ในขันแล้วก็เขียนชื่อวิญญาณที่อยากพบลงในกระดาษ เราสังเกตุเห็นช่วงแรกคนทรงเราจะทำการจุดธูปเพื่อเปิดทางก่อนค่ะ กว่าวิญญาณจะเข้าร่างกินเวลาไปกว่า 30 นาที ในคณะที่เรียกวิญาณอาการของคนทรงผีจะมีอาการ ง่วง หาว ตลอดเวลาแล้วก็จบลงที่ล้มตัวลงนอนหลับ กรนเสียงดังมาก เราก็รอคนทรงนอนไปได้สัก 10 นาทีก็มีอาการน้ำตาไหลพร้อมขานชื่อแรกขึ้นมาคือคำว่า แม่ ... แล้วก็ร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด แม่เราที่นั่งอยู่ข้างๆก็ลุกขึ้นไปนั่งข้างๆ ร่างทรงที่นอนอยู่ก็ร้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมเรียกหาแม่ตลอดเวลา แม่เราก็เข้าไปจับแขนพูดอยู่ตลอดว่า แม่อยู่ตรงนี้แล้ว สักพักเขาก็ลุกขึ้นมานั่ง แต่ว่าเรายอมรับเลยจริงๆว่ามันเหมือนมาก เขานั่งด้วยท่าทางที่ คอเอียงพับเอนไปทางซ้าย แขนขวาง้อยกขึ้นมา ร้องเจ็บปวดเพราะว่าขาติดกับอะไร ขาผมติดอะไรไม่รู้? ซึ่งที่เขาแสดงออกมาและพูดออกมา มันคือพี่ชายเราชัดๆเลย เพราะจากสภาพศพแล้ว คอพี่เราหัก แขนขาหักบิดผิดรูป ร่างทรงทำได้เหมือนทุกอย่างทั้งๆที่ไม่ได้สอบถามหรือพูดคุยอะไรกับแม่เราเลยสักคำ ทั้งการพูดการใช้คำเรียกแทนทุกอย่าง เหมือนพี่ชายเราทั้งหมด พี่ชายเราเป็นคนข่อนข้างเกเรค่ะ ลักษณะชอบกวนตีนคนอื่นไม่เว้แม้แต่แม่หรือคนที่ไม่รู้จัก ในการเข้าทรงเขาจะจำกัดเวลา ถ้าไม่อย่างงั้นร่างทรงจะไม่ไหว ซึ่งพี่เราไม่ยอมออก แถมยังพูดเรื่องหลังความตายว่าได้ไปอยู่กับปู่ของเรากับยายของเรา ที่เราอึ้งไปเลยคือ มีการพูดถึงการเจอกับคนที่ตายไปแล้วซึ่งทั้งหมดเป็นญาติของเรา ซึ่งพี่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน แต่เขาไปเจอกัน? ยังบอกต่างๆนาๆ ทั้งโดนปู่ที่เป็นพ่อของพ่อเราด่าเพราะว่าเมาแล้วขับ เจอยายคนนี้ที่เป็นญาติห่างๆของแม่ ที่พี่เราไม่เคยเจอเลย แต่กลับบอกชื่อได้หมด บอกลักษณะของคนนั้นๆได้ทุกอย่าง....พอเวลาผ่านไปมันก็เกินเวลาที่เขากำหนดให้ แม่ก็พยายามพูดให้พี่เราออกจาร่างทรง แต่ก่อนจะออกเขาก็ยื่นมือมาจับเราแล้วบอกว่า เรามาเป็นพี่น้องกันใหม่นะ จากคำนี้เรารู้ได้เลยว่าที่ผ่านมา พี่เราน้อยใจเสียใจมาตลอด ไม่ค่อยจะยอมรับในตัวเรา แต่ก็ทำดีกับเรามาตลอดเลย มีตังอยู่ร้อยเดียว ต้องเอาไปทำงานก็ทิ้งไว้ให้เราใช้ ตัวเองเอาไปแค่ 20 บาท ไหนจะค่าข้าวอีก? ... พอเขาพูดเสร็จทุกอย่างบอกล่าทุกอย่าง พูดว่าผมรักมานะ ผมขอโทษนะป้าขอโทษทุกคนด้วยที่ผมทำตัวไม่ดี ร่างทรงก็หาวแล้วก็ล้มตัวลงนอนกับพื้น ตื่นมาก็พูดว่ารู้จักเจ็บแทนเพราะร่างกายมันเละมาก มีช่วงนึงที่ลุกขึ้นมาจะพูดว่า ไม่ได้ยินมองไม่เห็นเรพาะเลือดมันอุดหูเข้าตาเต็มไปหมด ร่างทรงบอกว่ามันทรมานมากเลยนะ จากนั้นเราก็เดินออกมาจากบ้านเตรียมตัวกลับบ้าน เราก็คิดมาตลอดทางเลย กลัยมานั่งนอนคิด ว่ามันแปลกดีที่หาคำตอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้ ทั้งๆที่ก็เคยเจอเรื่องพวกนี้มากับตัวเอง แต่ก็ไม่เคยปักใจเชื่อ อีกอย่างเราเป็นโรคทางจิตที่คนส่วนใหญ่มักจะเป็นก็คือ โรคกลัวความตาย ก็เลยทำให้คิดเข้าไปใหญ่ ส่วนตัวเรากึ่งๆค่ะ เชื่อส่วนนึงในเรื่องของโลกวิญญาณ แล้วก็ตามหลักของวิทยาศาสตร์ ว่าตายไปแล้วเราจะไม่เหลืออะไรอีกเลยแม้แต่ความทรงจำทั้งหมดในตัวเราเอง
ปล. อาจจะเขียนวกวนไปบ้างใช้คำผิดบ้าง เราขอโทษด้วยนะคะ