เรื่อง ผญ ครับ

ขอย้อนความก่อนครับ ตอนม.3 ผมเจอ ผญ คนนึง เธอสวยมาก แบบที่ผมไม่เคยเจอ นิสัยดี ในแบบที่ผมแทบจะไม่เคยเห็น ยกตัวอย่างง่ายๆ เธอยอมลำบากเพื่อคนอื่น และ ยอมให้ตัวเอง ลำบากแทน เสียสละในสิ่งที่เสียสละได้ ทุกๆครั้ง เมื่อผมมีปัญหา เธอก็จะเข้ามาช่วย(ผมเรียนไม่เก่งครับ^^)ช่วยแบบไม่มีเงื่อนไข ผมแอบชอบเธอครับ ซึ่งโดนปกติแล้ว ผญ ทั่วๆไป ผมก็จีบเป็นเรื่องเป็นราว แบบไม่กลัวไม่คิดมาก แต่คนนี้กลับไม่ใช่ ผมกลัว ไม่กล้า แค่เข้าใกล้ มือก็สั่นแล้วยิ่งเวลาเราอยู่ใกล้ๆกัน ผมแทบจะหยุดหายใจ มันเกร็งมากๆๆๆๆ ผมไปไม่ถูกเลย จนผมปล่อยให้เวลาผ่านไปๆ ตอนนี้เธอกับผมกำลังจะจบ ม.6แล้ว ผมก็ยังไม่ได้บอกความรู้สึกออกไป เพื่อนๆเขาก็ถามๆกัน ผมก็ตอบแบบยิ้มจืดๆไปว่า "ผมกับเธอเราแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่มีแม้ข้อเดียวที่เราจะเข้ากันได้" เพื่อนๆเขาก็ได้แต่ ให้กำลังใจ จนวันที่ผมไม่อยากถึงก็มาถึง วันจบการศึกษา ผมเสียใจที่ไม่ได้บอกความรู้สึก จนก่อนจะแยกย้ายกัน เพื่อนผมก็วิ่งมาบอกผมว่า"เธอมีแฟนแล้วตั้งแต่ ม.5"ผมอึ้งมาก เหมือนฟิวขาด ผมก็ได้แต่คิดว่าดีแล้วล่ะที่ไม่ได้บอก เพราะถึงบอกไป ก็ไม่ได้ช่วยให้เราได้รักกัน เพราะเธอไม่ได้มองเราตั้งแต่แรก จนปัจจุบัน ผมก็ไม่มีแฟน ยังรอเธออยู่ครับ อยากทราบครับ
"ผมยังพอมีโอกาสอีกมั้ยครับ หรือควรตัดใจ ผมรักเธอมาก แต่ก็มีความสุขเวลาเห็นเขายิ้ม ดีใจ ร่าเริง เวลาเขา "อยู่กับแฟน" ถึงผมจะไม่ได้ครอบครอง แต่ผมก็มีความสุข ผมไม่อยากเริ่มใหม่กับใครเลย ผมลืมเธอไม่ได้ ใครพอจะมีวิธีมั้ยครับ^^