สวัสดีคะวันนี้ที่ตั่งกระทู้คืออยากจะมาเล่าประสบการณ์แอบชอบเพื่อนคนหนึ่ง
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วตอนนั้นเราอยู่ม4 โรงเรียนก็จะเอาเกรดเป็นตัววัดว่าอยู่ห้องไหนตอนนั้นเราได้ 3.20
วันแรกของโรงเรียนเปิดเทอมเราได้เจอกับคนหนึ่งๆที่อยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง เธอน่ารัก มั่ง สําหรับเรา
เรารู้สึกว่าเราชอบเค้าตั่งแต่นั้นมาไม่ว่าจะเรียนเราก็มองเค้า เราเขิ้นทุกครั่งที่อยู่ใกล้เค้า แต่เราพยายามทําทุกอย่างให้มันปกติ
แล้ววันหนึ่งเราก็ได้แชทกันคุยกันเรื่องปกติตามประสาเพื่อน เราเป็นฝ่ายชวนคุยเวลาเค้าหาย เเละเวลาเราหายเค้าก็ชวนคุย
เวลาเค้าทะเลาะกับแฟนเราก็ช่วยเค้าปลอบแบบเพื่อน แต่ความเป็นจริงแล้วเราโครตอยากแช่งให้พวกเค้าเลิกกัน แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก เรามาหลังนี้หน่าแบบยังอยู่ในสถานะเพื่อน ที่ไม่สนิทคนหนึ่ง บางครั่งที่เค้าโพสว่า เลิกแล้ว เราก็แอบดีใจแต่พอวันถัดมา เค้าก็คบกันต่อ เหมือนเรารู้สึกว่าเราเจ็บพอรู้อีกทีก็เริ่มชอบเค้า แต่อยู่ๆเพื่อนสนิทของเราก็ไปชอบเค้า ณ ตอนนั้นบอกคําเดียว ว่าโครต เจ็บ แต่เราก็ไม่อยากให้เพื่อนเราเจ็บเลยบอกให้เค้าถ่อยแล้วเราก็ถ่อยด้วยหลังจากนนั้นความก็เริ่มหายไปลางๆจนเฉยกับมันและชินกับมะนไปแล้ว
พอเราเริ่มอยากตัดใจความสนิทก็ยิ่งมากขึ้น จําเวลาที่อยู่ใก้ล้กัน แต่พอนานๆเราเริ่มชินเริ่มตื่นเต้นน้อยลง จนคิดว่าเราไม่ได้ชอบเค้าอีกต่อไป
แต่พอขึ้น ม5 เค้ามาอยู่ข้างหน้าเรา ความรู้สึกตอนนี้เหมือนทุกอย่างมันกลับมาหมด เราแอบยิ้มดีใจนิดที่เราได้อยู่ใกล้กันมากขึ้น ได้คุยกันมากขึ้นได้จับมือกันได้อยู่ข้างๆเค้ามันก็ดีแต่วันหนึ่ง เราคิดว่าถ้าหากเรายิ่งสนิทกับเค้าถ้าหากเราบอกชอบไปทุกอย่างอาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้ เราเลยขอเป็นฝ่ายถ่อยเพื่อนที่จะตั่งหลักใหม่ แต่สิ่งที่เค้าทํากับทําให้เรารู้สึกว่าเขามีใจให้เรามากกว่าเพื่อน
แอบชอบเพื่อน
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วตอนนั้นเราอยู่ม4 โรงเรียนก็จะเอาเกรดเป็นตัววัดว่าอยู่ห้องไหนตอนนั้นเราได้ 3.20
วันแรกของโรงเรียนเปิดเทอมเราได้เจอกับคนหนึ่งๆที่อยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง เธอน่ารัก มั่ง สําหรับเรา
เรารู้สึกว่าเราชอบเค้าตั่งแต่นั้นมาไม่ว่าจะเรียนเราก็มองเค้า เราเขิ้นทุกครั่งที่อยู่ใกล้เค้า แต่เราพยายามทําทุกอย่างให้มันปกติ
แล้ววันหนึ่งเราก็ได้แชทกันคุยกันเรื่องปกติตามประสาเพื่อน เราเป็นฝ่ายชวนคุยเวลาเค้าหาย เเละเวลาเราหายเค้าก็ชวนคุย
เวลาเค้าทะเลาะกับแฟนเราก็ช่วยเค้าปลอบแบบเพื่อน แต่ความเป็นจริงแล้วเราโครตอยากแช่งให้พวกเค้าเลิกกัน แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก เรามาหลังนี้หน่าแบบยังอยู่ในสถานะเพื่อน ที่ไม่สนิทคนหนึ่ง บางครั่งที่เค้าโพสว่า เลิกแล้ว เราก็แอบดีใจแต่พอวันถัดมา เค้าก็คบกันต่อ เหมือนเรารู้สึกว่าเราเจ็บพอรู้อีกทีก็เริ่มชอบเค้า แต่อยู่ๆเพื่อนสนิทของเราก็ไปชอบเค้า ณ ตอนนั้นบอกคําเดียว ว่าโครต เจ็บ แต่เราก็ไม่อยากให้เพื่อนเราเจ็บเลยบอกให้เค้าถ่อยแล้วเราก็ถ่อยด้วยหลังจากนนั้นความก็เริ่มหายไปลางๆจนเฉยกับมันและชินกับมะนไปแล้ว
พอเราเริ่มอยากตัดใจความสนิทก็ยิ่งมากขึ้น จําเวลาที่อยู่ใก้ล้กัน แต่พอนานๆเราเริ่มชินเริ่มตื่นเต้นน้อยลง จนคิดว่าเราไม่ได้ชอบเค้าอีกต่อไป
แต่พอขึ้น ม5 เค้ามาอยู่ข้างหน้าเรา ความรู้สึกตอนนี้เหมือนทุกอย่างมันกลับมาหมด เราแอบยิ้มดีใจนิดที่เราได้อยู่ใกล้กันมากขึ้น ได้คุยกันมากขึ้นได้จับมือกันได้อยู่ข้างๆเค้ามันก็ดีแต่วันหนึ่ง เราคิดว่าถ้าหากเรายิ่งสนิทกับเค้าถ้าหากเราบอกชอบไปทุกอย่างอาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้ เราเลยขอเป็นฝ่ายถ่อยเพื่อนที่จะตั่งหลักใหม่ แต่สิ่งที่เค้าทํากับทําให้เรารู้สึกว่าเขามีใจให้เรามากกว่าเพื่อน