เมื่อต้องจากบ้านไปทำงานเมืองกรุง

ผมตกงานเรื่องจากบริษัทปลดพนักงานออก ตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ ผมเสาะแสวงหางานในหาดใหญ่ สงขลา และพื้นที่ภาคใต้
มันเหมือนโดนแกล้ง สมัครไปเกือบร้อยตำแหน่ง (ทั้งเน็ตทั้งยื่นเอง) กลับไม่มีเสียงตอบรับใดๆจนมาถึงจุดๆหนึ่งที่ต้องตัดสินใจ
หางานในเมืองกรุง และแล้วต้นพฤษภาผมก็ได้งานเริ่มงาน 1มิถุนายน  และแล้ววันเวลาก็ใก้ลเข้ามา

แต่แล้วใจของผมก็หวั่นไหวไม่อยากจากบ้านไปห่วงคนข้างหลัง พ่อแม่ตายาย ใจเริ่มไม่สู้ เริ่มถ้อ ไม่อยากจากบ้านไป
ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองจะเป็นโรคโฮมซิก หรือป่าว กลัวที่จะห่างบ้าน

พี่ๆเพื่อนๆมีใครจะแนะแนวทางให้ผมได้หรือป่าวผมใจไม่สู้ดีเลยตอนนี้

ผมได้ตั้งเป้าเอาไว้ว่าจะไปหาประสบการณ์สักสี่ห้าปีแล้วจะกลับไปตั้งหลักที่บ้าน

พี่ๆมีวิธีปลอบใจตัวเองยังไงกันบ้าง