สวัสดีเพื่อนๆชาวพันธ์ทิพย์นี่คือกระทู้แรกของเราผิดพลาดประการก็ขออภัยด้วยนะคะ
เราอายุ37ปี มีลูก 3 คน แต่งงานมาแล้ว 4 ครั้ง
แต่งงานครั้งแรกตอนอายุ 17 ย่าง 18 ปี แฟนคนแรกตอนนั้นพี่เขาแก่กว่าเรา4ปี เขาอายุ 22 พี่เขาหน้าตาปานกลางค่ะ ฐานะดี ตอนนั้นกำลังเรียนจะจบชั้นปวช.3 ส่วนพี่เขาเรียนจบชั้น ปวส.2 แล้ว กำลังเริ่มทำงาน สาเหตุที่แต่งงานคือเราแอบมีความสัมพันธ์กับแฟนคนแรกและเป็นครั้งแรกในการเสียสาว แม่เราจึงจับให้แต่งงานกัน แต่งงานด้วยความไม่เต็มใจเท่าไร แต่เราก้ขัดไม่ได้เพราะเรายังเด็ก แต่งงานไปได้3ปี ก็ไปไม่รอดค่ะก็เลิกรากันด้วยเหตุผลที่ว่า 1.พี่เขาเหมือนลูกแหง่เชื่อฟังแม่มากเกินไปเพราะเป็นลูกชายคนเดียวและแม่เขาก็หวงลูกมาก 2.เราจับได้ว่าพี่เขาแอบไปลองเสพยาเสพติดกับกลุ่มเพื่อน หลังจากเลิกลากันได้ไม่ถึง3เดือนเราก้มีแฟนใหม่ค่ะ แฟนคนที่2 เป็นลูกครึ่งไทย-ปากีสถานค่ะ หน้าตาดี ฐานะปานกลางค่ะ แต่งงานครั้งที่2 ตอนอายุ 21 ปี (ตอนนั้นเรียนจบชั้นปวส.แล้ว)คบกันได้ไม่ถึง6เดือนก็ตัดสินใจแต่งเลยค่ะ แต่งแบบไม่มีพิธีไรมากค่ะ แค่ผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายรับรู้ ตอนนั้นเขาดูแลเรา เอาใจเราดีมากๆ ไม่เหมือนกับแฟนคนแรก ตอนนั้นมีแค่เหตุผลแค่นี้ก็ยอมแต่งงานแล้ว ด้วยความที่เป็นเด็ก แต่งงานกันได้ไม่ถึง1ปีก็เลิกกัน เพราะเราจับได้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะพ่อแม่ทางฝ่ายผู้หญิงกีดกัน แต่เขาก็ยังแอบคบแอบไปหากันอยู่ไม่ได้เลิกกันเด็ดขาด พอเรารู้ก็ตัดสินใจเลิกเลยค่ะ เพราะเราคิดว่าเราหน้าตาดี สวยเลือกได้ ไม่จำเป็นต้องไปเป็นที่2ของใคร (ที่บอกว่าตัวเองสวยเลือกได้เพราะเราเคยเป็นนางนพมาศและนางสงกรานต์ประจำจังหวัดและเดินสายประกวดมาหลายเวที) หลังจากเลิกกับแฟนคนที่2 ตอนนั้นก็ยังไม่คิดที่จะมีใครจริงจังค่ะ มีคนเข้ามีจีบเรื่อยๆ ทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ อาเสี่ยหัวงู ก็มีเข้ามา แต่เราก็ไม่จริงจังกับใคร หลอกกินเขาไปวันๆ เบื่อก็เลิกคบ จนมาเจอกับแฟนคนที่3 เขาหน้าตาดี ฐานะทางบ้านดี เป็นคนตจว. เจอตอนแรกก็เฉยๆค่ะเขามาคุยด้วยก็คุยแต่ยังไม่ถึงกับชอบ แต่พอคุยไปเรื่อยๆก็เริ่มชอบไปเรื่อยๆจนกลายเป็นความรัก เพราะเขาไม่เหมือนคนอื่นๆที่เราเคยเจอมา คบกันไปสักประมาน6-7 เดือนเราก็พาเขามาเจอแม่และน้องๆ(เรามีแต่แม่เพราะพ่อเสียตั้งแต่เรายังเด็กๆ) แม่และน้องเรารักและชอบเขามาก และเขาก็พาเราไปเจอพ่อแม่เขา ไปบ้านเขาทีแรกก็รู้สึกแปลกใจนิดๆที่พ่อแม่และญาติพี่น้องเขามีท่าทีแปลกๆ จึงถามแฟนตรง และเราก็ได้รู้ความจริงในคืนนั้นจากปากของเขาว่าเขามีคู่หมั้นอยู่แล้วที่พ่อแม่เขาหมั้นกันไว้ตั้งแต่เด็กๆเพราะผู้ใหญ่ชอบพอกันจึงยกลูกสาวให้แต่เขาทั้ง2คนไม่ได้รักกันและทางฝ่ายผู้หญิงก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่พ่อแม่ก็จะยืนยันที่จะคลุมถุงชน แต่เขาก็ยืนยันกับแม่เขาไปว่าเขาจะไม่แต่งกับใครนอกจากเราเพราะเขารักเรามาก ถ้าไม่ให้แต่งกับเราเขาจะไม่กลับมาบ้านอีก หลังจากนั้นเขาก็กลับมาอยุ่กับเราที่บ้านของเรา อยุ่ด้วยกันประมาน1ปี เราก็ตั้งท้องลูกคนแรกค่ะ ตอนนั้นเรากับเขาดีใจกันมากเพราะอยากมีลูกมากๆค่ะ เขาจึงกลับบ้านไปบอกพ่อแม่เขาจัดขบวนขันหมากมาสู่ขอเราและได้แต่งงานกันตอนอายุ23ปี เขาทำให้เรารู้สึกว่าคนนี้แหล่ะคือคนที่เราตามหาและเราจะรักและหยุดทุกสิ่งทุกอย่างไว้ที่เขา ตอนท้องแรกๆเขาก็ดูแลเราดีมากๆ พอเราท้องได้7เดือนกว่าๆใกล้คลอดเขาก็เริ่มผิดปกติคือรักเราดูแลเราดีเหมือนเดิมแต่เริ่มกลับบ้านดึก หนักๆเข้าก็กลับเช้า พอเราถามก็อ้างว่ามีโอที หรือไปดูบอลบ้านเพื่อน กินเหล้าเมาขับ
กลับไม่ไหว เจอด่านตำรวจจอดรถนอนข้างทางบ้าง แต่เราไม่เคยเชื่อนะคะแต่ไม่พูดเพราะไม่อยากทะเลาะกัน กลัวมีผลกระทบกับลูก จนวันที่เราคลอดลูก ทุกอย่างก็กระจ่างค่ะ คือผู้หญิงที่เขาแอบคบมาเยี่ยมเราถึงรพ.มาแสดงตัวว่าเป็นเมียน้อยแฟนเราตอนนั้นเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรงค่ะ ได้แต่อึ้งว่าเขากล้ามาบอกเราในวันที่เราคลอดลูกจิตใจผู้หญิงคนนี้ทำด้วยอะไร เราเลยถามแฟนว่าจะเอาอย่างไร คืดตอนนั้นในใจคิดอย่างเดียวค่ะว่าเลิกก็เลิกเราพร้อมเป็น Single Mom แฟนเราบอกว่าเขาขอเลิกนานแล้วแต่ผู้หญิงไม่ยอมเลิกและบอกว่าถ้าจะเลิกก็ต้องเอาเงินที่เอาไปใช้หนี้ค่าการพนันฟุตบอลมาคืนให้หมด ถ้าไม่คืนถ้านางต้องการเมื่อไหร่ก็ต้องมาหานาง นางไม่แคร์ว่าจะมีลูกมีเมียแล้ว ตอนที่รู้ก็อึ้งค่ะ แต่ไม่ร้องไห้นะคะเพราะเราคิดว่าผู้ชายตัวน้อยๆที่นอนอยู่ตรงหน้าเราคือผู้ชายที่เรารักมากที่สุดอยากอยู่ด้วยมากที่สุด ตอนนั้นคิดว่าคุณจะอยู่กับฉันคุณก็ต้องไปเคลียร์ตัวเองกับผู้หญิงคนนั้นให้เรียบร้อย แต่ถ้าจะอยู่กับผู้หญิงคนนั้นก้ไม่มีเราไม่มีลูก สรุปคือเขาเลือกเรา เขาให้เหตุผลว่าเขาเลือกเราเป็นแม่ของลูกที่เขาพลาดไปเพราะเมาและผีการพนันเข้าสิง เขาเคลียร์ตอนตัวเองด้วยการไปขอกู้เงินจากพี่ชายแท้ๆของเขาไปคืนผู้หญิงคนนั้นป็นจำนวนแสนกว่าบาท ไปคืนผู้หญิงคนนั้นก็ยอมจบค่ะ เราก็ให้อภัยเขาค่ะเพราะเรารักเขามากและอีกอย่างเขาคือพ่อของลุกไม่อยากให้ลุกมีปัญหา หลังจากนั้นไม่นานเราก็ตั้งท้องลูกคนที่2ค่ะ เขาก็ทำเหมือนเดิมแป๊ะเลยค่ะ เคสเดียวกันกรณีเดียวกันแต่ครั้งนี้กับผู้หญิงคนใหม่ค่ะ แล้วก็จบแบบเดิมคือเอาเงินจากพี่ชายไปคืนผู้หญิงคนนั้น เราก็ถามเขานะคะว่า เราไม่ดีตรงไหน เราทำผิดอะไร เราบกพร่องในหน้าที่ภรรยาและแม่ของลูกตรงไหนเขาถึงต้องทำเราเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาบอกว่าเราดีทุกอย่างไม่บกพร่องตรงไหนเลย เขาผิดเองที่ไม่รู้จักพอ ผิดเองที่ไม่หักห้ามใจตัวเองเวลาเมา เขาบอกว่าเขารักเรากับลูกมากเขาสัญญาว่าจะไม่ทำอีก เราก็ให้อภัยเหมือนเดิมค่ะเพราะคิดว่าเขาก็ยังมีความดีอยู่เขาไม่เคยรุนแรงกับเรา ยังดูแลเราและลูกเหมือนเดิม ให้เงินเราทุกบาททุกสตางค์เราและลูกอยากกินอะไรอยากไปไหนเขาก็พาไปตามใจเราทุกอย่าง แต่ความรู้สึกเราที่มีให้เขาเริ่มไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้เราแข็งแกร่งกว่าเดิมเพราะคิดว่าเราสามารถเลี้ยงดุลูกสองคนโดยที่ไม่มีเขาได้เขาจะอยู่หรือไปมีค่าเท่ากัน เราเริ่มไม่สนใจเขา ไม่ใส่ใจดูแลเหมือนที่เคยทำ จนทำให้เขาไปมีกิ้กอีกเป็นครั้งที่3 ครั้งนี้เราตัดสินใจเลิกเด็ดขาดเลยค่ะไม่ฟังคำอธิบายใดๆทั้งสิ้นมันมากเกินพอแล้วสำหรับความเสียใจเราตัดสินใจพาลูกออกมาจากบ้านที่เราและเขาร่วมกันสร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรง ทิ้งทุกอย่างเอาติดตัวมาแค่เสื้อผ้าและรถของเรา1คันพาลูกสองคนกลับมาอยู่ที่บ้านแม่เราตอนนั้นเขาก็ตามง้อค่ะแต่เราไม่ยอมดีด้วยและขอหย่ามาตลอด เขาก็ไม่ยอมหย่าให้ จนเราขู่ว่าจะฟ้องเขาเลยยอมและขอข้อตกลงกับเราว่าขอแบ่งลูกคนละคนเขาขอลุกคนเล็กไว้เพราะแม่เขาเลี้ยงมาเขาสงสารแม่เพราะแม่รักหลานคนนี้มาก เราก็ยอมค่ะ เพราะเห็นแก่ย่าและตกลงกันว่า ให้อยุ่กับย่า4วันอยู่กับเราสามวันเขาก็ยอม เลิกกับแฟนคนที่3 ตอนนั้นอายุ31ปีค่ะ ก็รู้สึกว่าเสียดายเวลา7-8ปีที่ผ่านมามากๆ7-8ปีที่ลำบากอดทนมาด้วยกันจนมีทุกสิ่งทุกอย่าง แต่เราคิดว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะทนความเจ็บช้ำกับการกระทำของสามีได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราจึงเลือกที่จะเดินออกมา และรู้สึกเข็ดขยาดกับความรักไปเลยค่ะ เลิกกับแฟนคนที่3 ได้สองปี ก็ได้มาเจอกับแฟนคนที่4ค่ะ คือคนปัจจุบัน ตอนนี้แต่งงานอยู่กินกันมา 4 ปีแล้ว มีลูกด้วยกัน1คน เขาเป็นคนไม่เจ้าชู้ค่ะ แต่ไม่ค่อยโรแมนติค ไม่หวาน พูดจาขวานผ่าซาก และขี้หึงขี้หวงเรามากๆ แต่เขาไม่เคยทิ้งเราไปไหน ไม่เคยทิ้งให้เรานอนคนเดียว ไม่เคยให้เราทำงานบ้าน เขาทำเองหมดทุกอย่าง แต่เราก็ทะเลาะกันบ่อยด้วยความเห็นไม่ค่อยตรงกันเนื่องจากเขาอ่อนกว่าเรา 6 ปี และเขาก็ง้อไม่เก่ง ง้อไม่เป็น จนบางครั้งเราก็รู้สึกว่าชีวิตคู่ระหว่าเรากับเขาจะไปรอดมั้ย? แต่เราก็ไม่สามารถล่วงรู้อนาคตได้ว่าเขาจะคือคู่ที่แท้จริงของเราหรือป่าว...
สุดท้ายนี้เราอยากบอกว่า เราคิดว่าการที่เราแต่งงานหลายหน มีแฟนหลายคนไม่ได้หมายความว่าเราเป็นคนไม่ดี คนเราทุกคนก็ย่อมอยากมีความต้องการไขว้ขว้าสิ่งที่ดีให้กับชีวิตตนเองแต่ในเมื่อคู่ที่เราเลือกเขาไม่ดีไม่ได้เป้นอย่างที่เราคิด เราก็ไม่ควรต้องทนอยู่และจมปรักกับคนที่ทำให้เราต้องเสียใจบ่อยๆ มันอาจจะเป็นการประสบความล้มเหลวในการใช้ชีวิตคู่หรือมันคือเวรกรรมที่ทำร่วมกันมา...
แต่งงานหลายหน มีแฟนหลายคน เป็นเพราะประสบความล้มเหลวในการใช้ชีวิตคู่หรือมันคือเวรกรรมที่ทำร่วมกันมา...
เราอายุ37ปี มีลูก 3 คน แต่งงานมาแล้ว 4 ครั้ง
แต่งงานครั้งแรกตอนอายุ 17 ย่าง 18 ปี แฟนคนแรกตอนนั้นพี่เขาแก่กว่าเรา4ปี เขาอายุ 22 พี่เขาหน้าตาปานกลางค่ะ ฐานะดี ตอนนั้นกำลังเรียนจะจบชั้นปวช.3 ส่วนพี่เขาเรียนจบชั้น ปวส.2 แล้ว กำลังเริ่มทำงาน สาเหตุที่แต่งงานคือเราแอบมีความสัมพันธ์กับแฟนคนแรกและเป็นครั้งแรกในการเสียสาว แม่เราจึงจับให้แต่งงานกัน แต่งงานด้วยความไม่เต็มใจเท่าไร แต่เราก้ขัดไม่ได้เพราะเรายังเด็ก แต่งงานไปได้3ปี ก็ไปไม่รอดค่ะก็เลิกรากันด้วยเหตุผลที่ว่า 1.พี่เขาเหมือนลูกแหง่เชื่อฟังแม่มากเกินไปเพราะเป็นลูกชายคนเดียวและแม่เขาก็หวงลูกมาก 2.เราจับได้ว่าพี่เขาแอบไปลองเสพยาเสพติดกับกลุ่มเพื่อน หลังจากเลิกลากันได้ไม่ถึง3เดือนเราก้มีแฟนใหม่ค่ะ แฟนคนที่2 เป็นลูกครึ่งไทย-ปากีสถานค่ะ หน้าตาดี ฐานะปานกลางค่ะ แต่งงานครั้งที่2 ตอนอายุ 21 ปี (ตอนนั้นเรียนจบชั้นปวส.แล้ว)คบกันได้ไม่ถึง6เดือนก็ตัดสินใจแต่งเลยค่ะ แต่งแบบไม่มีพิธีไรมากค่ะ แค่ผู้ใหญ่ทั้ง2ฝ่ายรับรู้ ตอนนั้นเขาดูแลเรา เอาใจเราดีมากๆ ไม่เหมือนกับแฟนคนแรก ตอนนั้นมีแค่เหตุผลแค่นี้ก็ยอมแต่งงานแล้ว ด้วยความที่เป็นเด็ก แต่งงานกันได้ไม่ถึง1ปีก็เลิกกัน เพราะเราจับได้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้วแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะพ่อแม่ทางฝ่ายผู้หญิงกีดกัน แต่เขาก็ยังแอบคบแอบไปหากันอยู่ไม่ได้เลิกกันเด็ดขาด พอเรารู้ก็ตัดสินใจเลิกเลยค่ะ เพราะเราคิดว่าเราหน้าตาดี สวยเลือกได้ ไม่จำเป็นต้องไปเป็นที่2ของใคร (ที่บอกว่าตัวเองสวยเลือกได้เพราะเราเคยเป็นนางนพมาศและนางสงกรานต์ประจำจังหวัดและเดินสายประกวดมาหลายเวที) หลังจากเลิกกับแฟนคนที่2 ตอนนั้นก็ยังไม่คิดที่จะมีใครจริงจังค่ะ มีคนเข้ามีจีบเรื่อยๆ ทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ อาเสี่ยหัวงู ก็มีเข้ามา แต่เราก็ไม่จริงจังกับใคร หลอกกินเขาไปวันๆ เบื่อก็เลิกคบ จนมาเจอกับแฟนคนที่3 เขาหน้าตาดี ฐานะทางบ้านดี เป็นคนตจว. เจอตอนแรกก็เฉยๆค่ะเขามาคุยด้วยก็คุยแต่ยังไม่ถึงกับชอบ แต่พอคุยไปเรื่อยๆก็เริ่มชอบไปเรื่อยๆจนกลายเป็นความรัก เพราะเขาไม่เหมือนคนอื่นๆที่เราเคยเจอมา คบกันไปสักประมาน6-7 เดือนเราก็พาเขามาเจอแม่และน้องๆ(เรามีแต่แม่เพราะพ่อเสียตั้งแต่เรายังเด็กๆ) แม่และน้องเรารักและชอบเขามาก และเขาก็พาเราไปเจอพ่อแม่เขา ไปบ้านเขาทีแรกก็รู้สึกแปลกใจนิดๆที่พ่อแม่และญาติพี่น้องเขามีท่าทีแปลกๆ จึงถามแฟนตรง และเราก็ได้รู้ความจริงในคืนนั้นจากปากของเขาว่าเขามีคู่หมั้นอยู่แล้วที่พ่อแม่เขาหมั้นกันไว้ตั้งแต่เด็กๆเพราะผู้ใหญ่ชอบพอกันจึงยกลูกสาวให้แต่เขาทั้ง2คนไม่ได้รักกันและทางฝ่ายผู้หญิงก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่พ่อแม่ก็จะยืนยันที่จะคลุมถุงชน แต่เขาก็ยืนยันกับแม่เขาไปว่าเขาจะไม่แต่งกับใครนอกจากเราเพราะเขารักเรามาก ถ้าไม่ให้แต่งกับเราเขาจะไม่กลับมาบ้านอีก หลังจากนั้นเขาก็กลับมาอยุ่กับเราที่บ้านของเรา อยุ่ด้วยกันประมาน1ปี เราก็ตั้งท้องลูกคนแรกค่ะ ตอนนั้นเรากับเขาดีใจกันมากเพราะอยากมีลูกมากๆค่ะ เขาจึงกลับบ้านไปบอกพ่อแม่เขาจัดขบวนขันหมากมาสู่ขอเราและได้แต่งงานกันตอนอายุ23ปี เขาทำให้เรารู้สึกว่าคนนี้แหล่ะคือคนที่เราตามหาและเราจะรักและหยุดทุกสิ่งทุกอย่างไว้ที่เขา ตอนท้องแรกๆเขาก็ดูแลเราดีมากๆ พอเราท้องได้7เดือนกว่าๆใกล้คลอดเขาก็เริ่มผิดปกติคือรักเราดูแลเราดีเหมือนเดิมแต่เริ่มกลับบ้านดึก หนักๆเข้าก็กลับเช้า พอเราถามก็อ้างว่ามีโอที หรือไปดูบอลบ้านเพื่อน กินเหล้าเมาขับ
กลับไม่ไหว เจอด่านตำรวจจอดรถนอนข้างทางบ้าง แต่เราไม่เคยเชื่อนะคะแต่ไม่พูดเพราะไม่อยากทะเลาะกัน กลัวมีผลกระทบกับลูก จนวันที่เราคลอดลูก ทุกอย่างก็กระจ่างค่ะ คือผู้หญิงที่เขาแอบคบมาเยี่ยมเราถึงรพ.มาแสดงตัวว่าเป็นเมียน้อยแฟนเราตอนนั้นเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรงค่ะ ได้แต่อึ้งว่าเขากล้ามาบอกเราในวันที่เราคลอดลูกจิตใจผู้หญิงคนนี้ทำด้วยอะไร เราเลยถามแฟนว่าจะเอาอย่างไร คืดตอนนั้นในใจคิดอย่างเดียวค่ะว่าเลิกก็เลิกเราพร้อมเป็น Single Mom แฟนเราบอกว่าเขาขอเลิกนานแล้วแต่ผู้หญิงไม่ยอมเลิกและบอกว่าถ้าจะเลิกก็ต้องเอาเงินที่เอาไปใช้หนี้ค่าการพนันฟุตบอลมาคืนให้หมด ถ้าไม่คืนถ้านางต้องการเมื่อไหร่ก็ต้องมาหานาง นางไม่แคร์ว่าจะมีลูกมีเมียแล้ว ตอนที่รู้ก็อึ้งค่ะ แต่ไม่ร้องไห้นะคะเพราะเราคิดว่าผู้ชายตัวน้อยๆที่นอนอยู่ตรงหน้าเราคือผู้ชายที่เรารักมากที่สุดอยากอยู่ด้วยมากที่สุด ตอนนั้นคิดว่าคุณจะอยู่กับฉันคุณก็ต้องไปเคลียร์ตัวเองกับผู้หญิงคนนั้นให้เรียบร้อย แต่ถ้าจะอยู่กับผู้หญิงคนนั้นก้ไม่มีเราไม่มีลูก สรุปคือเขาเลือกเรา เขาให้เหตุผลว่าเขาเลือกเราเป็นแม่ของลูกที่เขาพลาดไปเพราะเมาและผีการพนันเข้าสิง เขาเคลียร์ตอนตัวเองด้วยการไปขอกู้เงินจากพี่ชายแท้ๆของเขาไปคืนผู้หญิงคนนั้นป็นจำนวนแสนกว่าบาท ไปคืนผู้หญิงคนนั้นก็ยอมจบค่ะ เราก็ให้อภัยเขาค่ะเพราะเรารักเขามากและอีกอย่างเขาคือพ่อของลุกไม่อยากให้ลุกมีปัญหา หลังจากนั้นไม่นานเราก็ตั้งท้องลูกคนที่2ค่ะ เขาก็ทำเหมือนเดิมแป๊ะเลยค่ะ เคสเดียวกันกรณีเดียวกันแต่ครั้งนี้กับผู้หญิงคนใหม่ค่ะ แล้วก็จบแบบเดิมคือเอาเงินจากพี่ชายไปคืนผู้หญิงคนนั้น เราก็ถามเขานะคะว่า เราไม่ดีตรงไหน เราทำผิดอะไร เราบกพร่องในหน้าที่ภรรยาและแม่ของลูกตรงไหนเขาถึงต้องทำเราเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาบอกว่าเราดีทุกอย่างไม่บกพร่องตรงไหนเลย เขาผิดเองที่ไม่รู้จักพอ ผิดเองที่ไม่หักห้ามใจตัวเองเวลาเมา เขาบอกว่าเขารักเรากับลูกมากเขาสัญญาว่าจะไม่ทำอีก เราก็ให้อภัยเหมือนเดิมค่ะเพราะคิดว่าเขาก็ยังมีความดีอยู่เขาไม่เคยรุนแรงกับเรา ยังดูแลเราและลูกเหมือนเดิม ให้เงินเราทุกบาททุกสตางค์เราและลูกอยากกินอะไรอยากไปไหนเขาก็พาไปตามใจเราทุกอย่าง แต่ความรู้สึกเราที่มีให้เขาเริ่มไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้เราแข็งแกร่งกว่าเดิมเพราะคิดว่าเราสามารถเลี้ยงดุลูกสองคนโดยที่ไม่มีเขาได้เขาจะอยู่หรือไปมีค่าเท่ากัน เราเริ่มไม่สนใจเขา ไม่ใส่ใจดูแลเหมือนที่เคยทำ จนทำให้เขาไปมีกิ้กอีกเป็นครั้งที่3 ครั้งนี้เราตัดสินใจเลิกเด็ดขาดเลยค่ะไม่ฟังคำอธิบายใดๆทั้งสิ้นมันมากเกินพอแล้วสำหรับความเสียใจเราตัดสินใจพาลูกออกมาจากบ้านที่เราและเขาร่วมกันสร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรง ทิ้งทุกอย่างเอาติดตัวมาแค่เสื้อผ้าและรถของเรา1คันพาลูกสองคนกลับมาอยู่ที่บ้านแม่เราตอนนั้นเขาก็ตามง้อค่ะแต่เราไม่ยอมดีด้วยและขอหย่ามาตลอด เขาก็ไม่ยอมหย่าให้ จนเราขู่ว่าจะฟ้องเขาเลยยอมและขอข้อตกลงกับเราว่าขอแบ่งลูกคนละคนเขาขอลุกคนเล็กไว้เพราะแม่เขาเลี้ยงมาเขาสงสารแม่เพราะแม่รักหลานคนนี้มาก เราก็ยอมค่ะ เพราะเห็นแก่ย่าและตกลงกันว่า ให้อยุ่กับย่า4วันอยู่กับเราสามวันเขาก็ยอม เลิกกับแฟนคนที่3 ตอนนั้นอายุ31ปีค่ะ ก็รู้สึกว่าเสียดายเวลา7-8ปีที่ผ่านมามากๆ7-8ปีที่ลำบากอดทนมาด้วยกันจนมีทุกสิ่งทุกอย่าง แต่เราคิดว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะทนความเจ็บช้ำกับการกระทำของสามีได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เราจึงเลือกที่จะเดินออกมา และรู้สึกเข็ดขยาดกับความรักไปเลยค่ะ เลิกกับแฟนคนที่3 ได้สองปี ก็ได้มาเจอกับแฟนคนที่4ค่ะ คือคนปัจจุบัน ตอนนี้แต่งงานอยู่กินกันมา 4 ปีแล้ว มีลูกด้วยกัน1คน เขาเป็นคนไม่เจ้าชู้ค่ะ แต่ไม่ค่อยโรแมนติค ไม่หวาน พูดจาขวานผ่าซาก และขี้หึงขี้หวงเรามากๆ แต่เขาไม่เคยทิ้งเราไปไหน ไม่เคยทิ้งให้เรานอนคนเดียว ไม่เคยให้เราทำงานบ้าน เขาทำเองหมดทุกอย่าง แต่เราก็ทะเลาะกันบ่อยด้วยความเห็นไม่ค่อยตรงกันเนื่องจากเขาอ่อนกว่าเรา 6 ปี และเขาก็ง้อไม่เก่ง ง้อไม่เป็น จนบางครั้งเราก็รู้สึกว่าชีวิตคู่ระหว่าเรากับเขาจะไปรอดมั้ย? แต่เราก็ไม่สามารถล่วงรู้อนาคตได้ว่าเขาจะคือคู่ที่แท้จริงของเราหรือป่าว...
สุดท้ายนี้เราอยากบอกว่า เราคิดว่าการที่เราแต่งงานหลายหน มีแฟนหลายคนไม่ได้หมายความว่าเราเป็นคนไม่ดี คนเราทุกคนก็ย่อมอยากมีความต้องการไขว้ขว้าสิ่งที่ดีให้กับชีวิตตนเองแต่ในเมื่อคู่ที่เราเลือกเขาไม่ดีไม่ได้เป้นอย่างที่เราคิด เราก็ไม่ควรต้องทนอยู่และจมปรักกับคนที่ทำให้เราต้องเสียใจบ่อยๆ มันอาจจะเป็นการประสบความล้มเหลวในการใช้ชีวิตคู่หรือมันคือเวรกรรมที่ทำร่วมกันมา...