คือลูกพี่ลูกน้องของเรา(ลูกชายป้า) เรียนอยู่มหาลัยเดียวกับเราค่ะขอแทนว่าบีนะคะ แต่ปกติบ้านของบีอยู่ต่างจังหวัดค่ะ พอถึงวันปิดหอก็เอาของมาฝากไว้ที่บ้านเรา เราก็ไม่ได้อะไรกับเรื่องนี้ค่ะ เราเข้าใจเป็นธรรมดาเด็กหอ แต่ที่ไปกว่านั้นคือเค้ามาเรียนพิเศษทุกอาทิตย์ แล้วบ้านเราเป็นบ้าน2ห้องนอน ซึ่งมีห้องพ่อแม่กับห้องเรา พอบีมาเรียนบีก็ต้องมานอนห้องเรา ซึ่งเราค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงมาก เราไม่ชอบให้ใครมายุ่งในห้องเลยค่ะ(ขนาดปกติแม่ยังไม่เข้ามาเลย) ซึ่งอาทิตย์แรกที่มานอนก็บอกว่ามาทำเรื่องที่มหาลัย แต่นี่คือปิดเทอมมา3อาทิตย์มาทุกอาทิตย์เพื่อเรียนพิเศษ ซึ่งจริงๆบีเรียนดนตรี สามารถเรียนบ่ายๆแล้วนั่งรถกลับบ้านได้ แต่บีไม่เอาค่ะ บีก็ยังเรียนรอบ 5โมงเย็นเหมือนเดิมไม่ยอมย้าย (จังหวัดที่บีอยู่นั่งรถ1ชั่วโมงครึ่งก็ถึงค่ะ)
และที่ทำให้เราทนไม่ไหวจริงๆ คือบีกลิ่นตัวแรงมากกกก แล้วแบบไม่ชอบอาบน้ำ พยายามพูดหลายครั้งแล้วก็ไม่ยอมอาบ แบบมาบ้านเรา เรายังไม่เคยเห็นบีอาบน้ำเลย ทั้งๆที่มานอน1คืน ==" แล้วพอบีกลับกลิ่นตัวบีมันติดห้องเราเป็นอาทิตย์ ซึ่งเราก็ไม่ชอบมากๆ เราฉีดสเปรยปรับอากาศก็ไม่หาย จริงๆเราไม่ใช่คนสะอาดนะ แต่นี่มันสุดจะทนจริงๆ แม่ก็ไม่กล้าบอกอะไร เพราะบีเป็นโรคซึมเศร้า แถมไบโพล่าอีก เลยกลัวว่าถ้าว่าแรงๆจะทำให้เครียด
ทุกคนอาจจะมองว่าเราใจแคบก็ได้ แค่ญาติจะอะไรนักหนา แต่แบบมันมีอีกหลายๆเรื่องเช่นเปิดแอร์ทั้งวันทั้งคืน ทั้งๆที่ขนาดเรายังเปิดแค่ตอนนอน แบบแม่เราต้องไปรับไปส่งทั้งๆที่เราผู้เป็นลูกแท้ๆเดินกลับบ้าน3-4กิโลทุกวัน แถมเวลากินข้าวก็ไม่มีความเกรงใจอะไรเลยสั่งตามใจชอบไม่สนใจราคา ไม่ได้งกนะ แต่ราคามันมากกว่าบ้านเรากินปกติเท่านึงเลยทั้งๆที่เพิ่มมาแค่คนเดียว==" บ้านเราทุกวันนี้ก็ใช้จ่ายเดือนชนเดือนมากๆ (ปกติบ้านเรามีพันธะสัญญาทุกคืนวันเสาร์ต้องไปกินข้างนอกบ้าน)
แล้วคืองานอะไรเค้าก็ไม่ช่วย ขนาดกินข้าวเสร็จจานเรายังเป็นคนล้างเลย พ่อหรือแม่เรายกของเยอะๆ ก็ไม่ช่วย ทำให้เราสุดจะทนมากจริง มีวิธีว่าให้บีรู้ตัวแต่ไม่มีผลกระทบกับโรคซึมเศร้าของเค้าไหมคะ
ปล.จริงๆมีเรื่องมากกว่านั้นเยอะ ในมหาลัยเพิ่งเราแทบตลอด(เรียนคณะเดียวกัน==") มันทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไร้ความเกรงใจมากเกินไปแล้ว
ว่าคนเป็นซึมเศร้ายังไงดีให้เค้ารู้สึกตัวแต่ไม่รู้สึกแย่มาก
และที่ทำให้เราทนไม่ไหวจริงๆ คือบีกลิ่นตัวแรงมากกกก แล้วแบบไม่ชอบอาบน้ำ พยายามพูดหลายครั้งแล้วก็ไม่ยอมอาบ แบบมาบ้านเรา เรายังไม่เคยเห็นบีอาบน้ำเลย ทั้งๆที่มานอน1คืน ==" แล้วพอบีกลับกลิ่นตัวบีมันติดห้องเราเป็นอาทิตย์ ซึ่งเราก็ไม่ชอบมากๆ เราฉีดสเปรยปรับอากาศก็ไม่หาย จริงๆเราไม่ใช่คนสะอาดนะ แต่นี่มันสุดจะทนจริงๆ แม่ก็ไม่กล้าบอกอะไร เพราะบีเป็นโรคซึมเศร้า แถมไบโพล่าอีก เลยกลัวว่าถ้าว่าแรงๆจะทำให้เครียด
ทุกคนอาจจะมองว่าเราใจแคบก็ได้ แค่ญาติจะอะไรนักหนา แต่แบบมันมีอีกหลายๆเรื่องเช่นเปิดแอร์ทั้งวันทั้งคืน ทั้งๆที่ขนาดเรายังเปิดแค่ตอนนอน แบบแม่เราต้องไปรับไปส่งทั้งๆที่เราผู้เป็นลูกแท้ๆเดินกลับบ้าน3-4กิโลทุกวัน แถมเวลากินข้าวก็ไม่มีความเกรงใจอะไรเลยสั่งตามใจชอบไม่สนใจราคา ไม่ได้งกนะ แต่ราคามันมากกว่าบ้านเรากินปกติเท่านึงเลยทั้งๆที่เพิ่มมาแค่คนเดียว==" บ้านเราทุกวันนี้ก็ใช้จ่ายเดือนชนเดือนมากๆ (ปกติบ้านเรามีพันธะสัญญาทุกคืนวันเสาร์ต้องไปกินข้างนอกบ้าน)
แล้วคืองานอะไรเค้าก็ไม่ช่วย ขนาดกินข้าวเสร็จจานเรายังเป็นคนล้างเลย พ่อหรือแม่เรายกของเยอะๆ ก็ไม่ช่วย ทำให้เราสุดจะทนมากจริง มีวิธีว่าให้บีรู้ตัวแต่ไม่มีผลกระทบกับโรคซึมเศร้าของเค้าไหมคะ
ปล.จริงๆมีเรื่องมากกว่านั้นเยอะ ในมหาลัยเพิ่งเราแทบตลอด(เรียนคณะเดียวกัน==") มันทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไร้ความเกรงใจมากเกินไปแล้ว