สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเป็นปัญหาคาใจใครหลายๆคน
แต่สำหรับหลายคนก็เป็นเรื่องดีๆ ซึ่งบอกตามตรงว่าอิจฉาจริงๆค่ะ
เราเคยตั้งกระทู้อกหักห่อนหน้านี้เรื่องเลวร้ายผ่านไปเรามีแฟนใหม่ค่ะ
จากที่จะไม่เปิดใจรับใครกลายเป็นว่าเขามาเติมเต็มส่วนที่ขาดและเสมอต้นเสมอปลายมาจนตอนนี้
ซึ่งผู้ชายคนนี้เข้ามาเป็นข้อดีของการเริมต้นชีวิตคู่
จากการที่เรามีแฟนใหม่แล้วตัวเขาเองออกจากงานประจำมาช่วยกิจการค้าขายของเราซึ่งดำเนินไปได้ด้วยดีค่ะ และก่อนหน้านี้เรากับที่บ้านเขาเข้ากันได้ดีมากถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันเหมือนลูกหลาน
อยู่มาวันนึงแม่ของผู้ชายเริ่มจะต่อต้านเรา เช่น บอกกับแฟนว่าพ่อแม่ไม่โอเคที่ลูกติดแฟนเกินไปพ่อแม่รู้สึกลูกแย่งความรักเริ่มพูดถึงแฟนเก่าของแฟนเราว่าดียังงั้นยังงี้และถึงขั้นเรียกชื่อเราผิดเป็นชื่อคนนั้น(ทั้งที่ก่อนหน้านี้เล่าให้เราฟังว่าคนนั้นแย่มาก) และพยายามหาข้อเสียของเราเช่น. การค้าขายไม่มีวันมั่นคงนะ บลาฯ หลักๆคืออาชีพ. ข้อเสียเราก็มีซี่งตอนนั้นไม่รู้ว่าเขารับได้หรือเปล่าเพราะเขาไม่ได้พูดถึง คือเราเป็นคนพูดจาไม่ค่อยอ่อนหวาน เราเป็นผู้หญิงห่ามๆ และไม่กุลสตรี (ซึ่งก็ใช้คำพูดห้วนๆนี่แหละสนทนากันอย่างมีความสุขเป็นชั่วโมงกับแม่เขาตอนที่ยังดีกันอยู่ )
และเร็วๆนี้ ประเพณีแถวบ้านคือเมื่อเราเลือกที่จะออกมาช่วยกันทำงาน อยู่ด้วยกันแล้วการดีที่จะไม่ผิดผีคือการหมั้นไว้หรือแต่งงาน
เราเลือกหมั้นเพราะยังไม่พร้อมแต่งค่ะ
ซึ่งงานหมั้นของเราบอกก่อน ง่าทางบ้านเราเสนอกับทางเขาว่าให้ออกค่าเงินของหมั้นกันคนละครึ่งเพื่อให้ลูกไปเป็นทุนเขาก็โอเคกล่าวถึงสินสอดล่วงหน้าไว้เขาก็โอเคไม่แย้งอะไร ซึ่งตามธรรมเนียมถ้าอีกฝ่ายไม่มีก็สามารถขอลดได้ค่ะเพราะทางเราไม่ได้จะเอาเงินหรืออย่างไรอยุ่แล้วเงินทุกบาทแม่เราให้เป็นทุนต่อยอดเราสองคนค่ะหลังจากคุยเสร็จแม่ฝ่ายชายโทรมาร้องไห้กับลูกเขาว่าทำไมเขาถึงเรียกมาอย่างนั้นแม่ไม่โอเค เราเลยขอคุยและบอกว่า
(ด้วยความสัตย์จริง)
เรา : แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ เรื่องเงินเราจะหากันเองและตอนนี้เก็บได้จำนวนหนึ่งแล้ว....(พูดได้แค่นั้น)
แม่ : ตอนนี้ปวดหัว ละก็ไม่ว่างนะ ค่อยว่ากัน (วางสายใส่เรา)
ก่อนหน้านั้นสมะยที่คบกันแรกๆเลย แฟนเรามีหน้าที่ส่งเสียที่บ้านทุกเดือนเผื่อใช้หนี้ช่วยแม่ซึ่งพ่อกับแม่มีอาชีพขรก. เงินเดือน 45,000 ขึ้นทั้งสองคนแต่ไม่มีปัญหาเพราะความกตัญญูไม่เลือกดูที่รายได้ของพ่อแม่ซึ่งบางเดือนเงินเดือนเขาไม่พอ(ช่วงที่แม่เขายังรักเรา) แม่เขาก็ให้เขาลองยืมที่เราก่อนได้มั้ยเพราะด่วนมากเราก็ให้โดนไม่อิดออดก้วยเงินแม่ค้าของเรานี่ละคะ บางเดือนน้องสาวเขาต้องใช้เงินและไม่มีจริงๆทั้งพ่อแม่และแฟนเราพ่อแม่แฟนจะไปเที่ยวตปท.แต่ไม่มีตังค์. โอเค เราช่วยให้ตอนนั้นยอมรับว่าเราช่วยอย่างเต็มใจขนาดพึ่งคบกันเราเต็มที่มากๆ จนทุกนี้ เดือนที่แล้วแม่โทรมาขอบืมแฟนเรา เราเลยให้ลองบอกว่าไม่มีซึ่งตามคาดแม่แฟนร้องไห้แฟนเราเป็นคนใจอ่อนมาก ก็มาพูดกับเรา แน่นอนเราให้ค่ะ
มาถึงล่าสุดเร็วๆนี้ ใกล้ถึงวันหมั้นแล้ว วันหมั้นที่ฝั่งเขาเลื่อนมาสี่รอบและเราเป็นคนแก้ตัวกับที่บ้านว่าติดธุระบ้างละมีปัญหาอื่นๆบ้างละ พี่ให้ที่บ้านเราสบายใจและรักษาภาพพจน์ฝั่งเขา จนล่าสุดตกลงกันหมดแล้วเราเตรียมงานบอกญาติพี่น้อง ผู้ใหญ่ไว้หมดแล้ว ปรากฎว่าตามเดอมค่ะเขาเลื่อนงานเราอีกและเราไม่รู้จะเอาข้ออ้างไหนแล้วไปแก้ตัวแทนมันพังไปหมด
เราเลยขอใช้ไม้แข็งบังคับแฟนบอกเธอต้องบอกแม่เธอจริงจังแล้วนะว่าฉันบอกผู้ใหญ่หมดแล้วมันจะเสีย และฉันหมดข้อแก้ตัวแล้ว หรือถ้าไม่มีจริงๆ
ไปคุยกันกับที่บ้านเราได้เลยคุณออกก่อนได้มั้ย รับองว่าพ่อแม่เราไม่ว่าอะไรเลย...
แม่สามีค่ะใช้ไม้แข็งเหมือนกันจากที่เคยรักแฟนเราก่อนหอม ชมตลอดว่าแฟนเราน่ารักนิสัยดี ไม่เคยดุด่าเพราะรักมาก
ขึ้นกูประมาน. ..... กูก็กำลังหาอยู่ ไปบอกอีนั่นว่าได้หมั้นแน่นอน บลาๆ ....
เห้ย เราแค่ให้ถามว่าได้แน่วันไหน หรือถ้าไม่มีจริงๆ ไปคุยกันมั้ย?
วันที่คุณมาขอยืมเราพูดดีกับเราว่ารักเราเหมือนลูก (ตอนนั้นเหมือนเหมือนเพื่อนลูกชายด้วยซ้ำ)
วันที่เจอกันในวันตกลงพิธีคุณไม่แย้งไม่เถียงและบิกเมื่อไหร่ก็ได้
วันที่คุณบอกว่ายังไม่ได้นะเลื่อนไปก่อนเราเองเป็นคนคิดเหตุผลข้อแก้ตัวให้คุณ
แล้วเราแย่ตรงไหนที่คุณมากล่าวถึงฉันว่าอินั่น อินี่เราเต็มที่ขนาดนี้แล้วเราเหนื่อยมากๆ
มีใครเคยเจอเหตุการแบบนี้ ประมาณนี้ หรือเยอะกว่านี้(คงหนักมาก)บ้างคะ?
แล้วแก้ไขยังไง เราวิกฤตมากแล้วต่อให้งานหมั้นมีขึ้นเราก็ไม่อยากมองหน้าเขาแล้ว
เราคงจะยิ้มให้เขาแบบจริงใจลำบากแล้ว เราต้องทำยังไงกี
(สาบานว่าท่าพูดทั้งหมดเรื่องจริงและหยิบยกมาพูดแค่ส่วนน้อย)
ต้องทำดีแค่ไหนถึงจะชนะใจแม่ว่าที่สามีคะ?
แต่สำหรับหลายคนก็เป็นเรื่องดีๆ ซึ่งบอกตามตรงว่าอิจฉาจริงๆค่ะ
เราเคยตั้งกระทู้อกหักห่อนหน้านี้เรื่องเลวร้ายผ่านไปเรามีแฟนใหม่ค่ะ
จากที่จะไม่เปิดใจรับใครกลายเป็นว่าเขามาเติมเต็มส่วนที่ขาดและเสมอต้นเสมอปลายมาจนตอนนี้
ซึ่งผู้ชายคนนี้เข้ามาเป็นข้อดีของการเริมต้นชีวิตคู่
จากการที่เรามีแฟนใหม่แล้วตัวเขาเองออกจากงานประจำมาช่วยกิจการค้าขายของเราซึ่งดำเนินไปได้ด้วยดีค่ะ และก่อนหน้านี้เรากับที่บ้านเขาเข้ากันได้ดีมากถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันเหมือนลูกหลาน
อยู่มาวันนึงแม่ของผู้ชายเริ่มจะต่อต้านเรา เช่น บอกกับแฟนว่าพ่อแม่ไม่โอเคที่ลูกติดแฟนเกินไปพ่อแม่รู้สึกลูกแย่งความรักเริ่มพูดถึงแฟนเก่าของแฟนเราว่าดียังงั้นยังงี้และถึงขั้นเรียกชื่อเราผิดเป็นชื่อคนนั้น(ทั้งที่ก่อนหน้านี้เล่าให้เราฟังว่าคนนั้นแย่มาก) และพยายามหาข้อเสียของเราเช่น. การค้าขายไม่มีวันมั่นคงนะ บลาฯ หลักๆคืออาชีพ. ข้อเสียเราก็มีซี่งตอนนั้นไม่รู้ว่าเขารับได้หรือเปล่าเพราะเขาไม่ได้พูดถึง คือเราเป็นคนพูดจาไม่ค่อยอ่อนหวาน เราเป็นผู้หญิงห่ามๆ และไม่กุลสตรี (ซึ่งก็ใช้คำพูดห้วนๆนี่แหละสนทนากันอย่างมีความสุขเป็นชั่วโมงกับแม่เขาตอนที่ยังดีกันอยู่ )
และเร็วๆนี้ ประเพณีแถวบ้านคือเมื่อเราเลือกที่จะออกมาช่วยกันทำงาน อยู่ด้วยกันแล้วการดีที่จะไม่ผิดผีคือการหมั้นไว้หรือแต่งงาน
เราเลือกหมั้นเพราะยังไม่พร้อมแต่งค่ะ
ซึ่งงานหมั้นของเราบอกก่อน ง่าทางบ้านเราเสนอกับทางเขาว่าให้ออกค่าเงินของหมั้นกันคนละครึ่งเพื่อให้ลูกไปเป็นทุนเขาก็โอเคกล่าวถึงสินสอดล่วงหน้าไว้เขาก็โอเคไม่แย้งอะไร ซึ่งตามธรรมเนียมถ้าอีกฝ่ายไม่มีก็สามารถขอลดได้ค่ะเพราะทางเราไม่ได้จะเอาเงินหรืออย่างไรอยุ่แล้วเงินทุกบาทแม่เราให้เป็นทุนต่อยอดเราสองคนค่ะหลังจากคุยเสร็จแม่ฝ่ายชายโทรมาร้องไห้กับลูกเขาว่าทำไมเขาถึงเรียกมาอย่างนั้นแม่ไม่โอเค เราเลยขอคุยและบอกว่า
(ด้วยความสัตย์จริง)
เรา : แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ เรื่องเงินเราจะหากันเองและตอนนี้เก็บได้จำนวนหนึ่งแล้ว....(พูดได้แค่นั้น)
แม่ : ตอนนี้ปวดหัว ละก็ไม่ว่างนะ ค่อยว่ากัน (วางสายใส่เรา)
ก่อนหน้านั้นสมะยที่คบกันแรกๆเลย แฟนเรามีหน้าที่ส่งเสียที่บ้านทุกเดือนเผื่อใช้หนี้ช่วยแม่ซึ่งพ่อกับแม่มีอาชีพขรก. เงินเดือน 45,000 ขึ้นทั้งสองคนแต่ไม่มีปัญหาเพราะความกตัญญูไม่เลือกดูที่รายได้ของพ่อแม่ซึ่งบางเดือนเงินเดือนเขาไม่พอ(ช่วงที่แม่เขายังรักเรา) แม่เขาก็ให้เขาลองยืมที่เราก่อนได้มั้ยเพราะด่วนมากเราก็ให้โดนไม่อิดออดก้วยเงินแม่ค้าของเรานี่ละคะ บางเดือนน้องสาวเขาต้องใช้เงินและไม่มีจริงๆทั้งพ่อแม่และแฟนเราพ่อแม่แฟนจะไปเที่ยวตปท.แต่ไม่มีตังค์. โอเค เราช่วยให้ตอนนั้นยอมรับว่าเราช่วยอย่างเต็มใจขนาดพึ่งคบกันเราเต็มที่มากๆ จนทุกนี้ เดือนที่แล้วแม่โทรมาขอบืมแฟนเรา เราเลยให้ลองบอกว่าไม่มีซึ่งตามคาดแม่แฟนร้องไห้แฟนเราเป็นคนใจอ่อนมาก ก็มาพูดกับเรา แน่นอนเราให้ค่ะ
มาถึงล่าสุดเร็วๆนี้ ใกล้ถึงวันหมั้นแล้ว วันหมั้นที่ฝั่งเขาเลื่อนมาสี่รอบและเราเป็นคนแก้ตัวกับที่บ้านว่าติดธุระบ้างละมีปัญหาอื่นๆบ้างละ พี่ให้ที่บ้านเราสบายใจและรักษาภาพพจน์ฝั่งเขา จนล่าสุดตกลงกันหมดแล้วเราเตรียมงานบอกญาติพี่น้อง ผู้ใหญ่ไว้หมดแล้ว ปรากฎว่าตามเดอมค่ะเขาเลื่อนงานเราอีกและเราไม่รู้จะเอาข้ออ้างไหนแล้วไปแก้ตัวแทนมันพังไปหมด
เราเลยขอใช้ไม้แข็งบังคับแฟนบอกเธอต้องบอกแม่เธอจริงจังแล้วนะว่าฉันบอกผู้ใหญ่หมดแล้วมันจะเสีย และฉันหมดข้อแก้ตัวแล้ว หรือถ้าไม่มีจริงๆ
ไปคุยกันกับที่บ้านเราได้เลยคุณออกก่อนได้มั้ย รับองว่าพ่อแม่เราไม่ว่าอะไรเลย...
แม่สามีค่ะใช้ไม้แข็งเหมือนกันจากที่เคยรักแฟนเราก่อนหอม ชมตลอดว่าแฟนเราน่ารักนิสัยดี ไม่เคยดุด่าเพราะรักมาก
ขึ้นกูประมาน. ..... กูก็กำลังหาอยู่ ไปบอกอีนั่นว่าได้หมั้นแน่นอน บลาๆ ....
เห้ย เราแค่ให้ถามว่าได้แน่วันไหน หรือถ้าไม่มีจริงๆ ไปคุยกันมั้ย?
วันที่คุณมาขอยืมเราพูดดีกับเราว่ารักเราเหมือนลูก (ตอนนั้นเหมือนเหมือนเพื่อนลูกชายด้วยซ้ำ)
วันที่เจอกันในวันตกลงพิธีคุณไม่แย้งไม่เถียงและบิกเมื่อไหร่ก็ได้
วันที่คุณบอกว่ายังไม่ได้นะเลื่อนไปก่อนเราเองเป็นคนคิดเหตุผลข้อแก้ตัวให้คุณ
แล้วเราแย่ตรงไหนที่คุณมากล่าวถึงฉันว่าอินั่น อินี่เราเต็มที่ขนาดนี้แล้วเราเหนื่อยมากๆ
มีใครเคยเจอเหตุการแบบนี้ ประมาณนี้ หรือเยอะกว่านี้(คงหนักมาก)บ้างคะ?
แล้วแก้ไขยังไง เราวิกฤตมากแล้วต่อให้งานหมั้นมีขึ้นเราก็ไม่อยากมองหน้าเขาแล้ว
เราคงจะยิ้มให้เขาแบบจริงใจลำบากแล้ว เราต้องทำยังไงกี
(สาบานว่าท่าพูดทั้งหมดเรื่องจริงและหยิบยกมาพูดแค่ส่วนน้อย)