เราคบกับแฟนมาได้ปีเฉียดสองปี ถือว่ายังไม่มาก เราเรียนหมาลัยด้วยกันทั้งคู่ คณะเดียวกัน สาขาเดียวกัน แทนชื่อด้วยอักษรย่อละกัน เขาชื่อ ม เรารู้จักเค้าผ่านผู้ชายอีกคนที่เราชอบ ชื่อ น เค้าก็เรียนสาขาเดียวกัน เราชอบ น มานานพอควรโดยที่ไม่รู้ว่า ม ก็แอบชอบเรามานานเหมือนกัน
ม เป็นคนเงียบๆ เป็นโรคไม่กล้าเข้าหาผู้หญิง ตอน น บอกว่า ม เป็นโรคนี้เราก็ฟังไปงั้นๆแหละ เพราะไม่คิดว่าคนแบบนั้นจะมีอยู่จริง แต่พอเริ่มสนิทเราก็เข้าใจว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะ ม เคยมีปมเกี่ยวกับผู้หญิงซึ่งจะไม่ขอเล่า ตลอดมา ม ก็ดีกับเรามาตลอด ช่วยเหลือเราทุกเรื่องจนเราเองก็แอบหวั่นไหว
ม แอบชอบเรามา 5 เดือนเกือบ 6 เดือน จนในที่สุด ม ก็บอกชอบเราและขอคบ บอกแบบอ้อมและก็ขอคบแบบหน้าใสซื่อมาก 55555 ซึ่งเราก็ตกลง เพราะเราเองก็รู้สึกดีกับ ม มาได้ซักพักเหมือนกัน
วันแรกที่ได้คบกัน ก็ไม่มีอะไรมาก เค้าก็ดูดี๊ด๊ากว่าปกติ ยิ้มจนแก้มปริทั้งวัน และเราก็ได้รู้ว่า เราคือแฟนคนแรกในชีวิตเค้า และเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เค้ากล้าเข้าใกล้ เพื่อนสนิทเค้าหลายๆคนก็บอกว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ ตั้งแต่มีปมตอนประถมเค้าไม่เข้าใกล้ผู้หญิงเลยถ้าไม่จำเป็นจนเค้ามาเจอเรา เราได้ฟังแบบนั้นเราก็รู้สึกดีใจที่เค้ามองเราแตกต่าง
ภายหลังที่ได้คบกัน เราถึงได้รู้ว่าแฟนเราเป็นคนที่มีทัศนคติเกี่ยวกับผู้หญิงน่ากลัวมาก แค่เห็นผู้หญิงแต่งตัวนุ่งสั้นห่มสั้น ทำตัวกระดี๊กระด๊าเขาหาแฟนเรา แฟนเรานี่จะมองเหมือนรังเกียจแบบไม่ให้เกียรติผู้หญิงคนนั้นเลย (แฟนเราหน้าตาใช้ได้อยู่พอควร เลยอาจมีผูหญิงมาสนใจบ้าง) แล้วนางก็จะมานินทาให้ฟังทีหลังประมาณว่าถ้าตบผู้หญิงได้นี่ตบแล้วกระทืบไปล่ะ และที่น่ากลัวไปกว่านั้นคือ ไอ้โรคติดเกมส์ขั้นมหากาฬนี่แหละ แฟนเราชอบเล่นเกมส์มากถึงขั้นว่างตอนไหนก็จะไปเล่นตอนนั้น ปกติเค้าจะไปเล่นอยู่ร้านเกมส์เพราะแม่ไม่อนุญาติให้เอาคอมที่บ้านมาไว้หอ ซึ่งมันก็จะเป็นปัญหาตรงนี้แหละ
หลังจากคบกันได้ราว 3-4 เดือน เราก็ทะเลาะกับแฟนเราเรื่องเกมส์บ่อยขึ้น เพราะเขามักจะไปเล่นเกมส์จนไม่สนเราเลย มีวันหนึ่งที่เราไม่สบายจนลุกไปไหนไม่ได้ เขาก็บอกว่าพักผ่อนน่ะ แล้วก็หยิบกุญแจรถเราขับไปร้านเกมส์ ผ่านมาซักพักเราหิวข้าวมากเราเลยติดต่อเค้าไปว่าซื้อข้าวมาให้กินได้ไหม หิวมากเลย เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวไปๆ ผ่านไปประมาณสองชั่วโมงเราไม่เห็นเค้ามาเราเลยโทรท้วง เค้าก็บอกว่า เออ รู้แล้ว จะทวงไรหนักหนา จบเกมส์นี้ก่อน ผ่านไปอีกชั่วโมงเราก็ไม่เห็น เราก็เลยลากสังขารขึ้นไปหาเพื่อนที่อยู่ห้องชั้นบนเพื่อขอกุญแจไปซื้อข้าวกิน พอไปถึงหน้าห้องปรากฏว่าเราเป็นลมหน้าห้องเพื่อน เพื่อนได้ยินเสียงตุ้บ เลยเปิดประตูมาดูก็เห็นเรานอนอยู่เลยแบกเราขึ้นเตียงจากนั้นก็โทรบอกแฟนเรา แฟนเราจึงยอมมา ตอนเค้ามาเราก็ฟื้นแล้วเขาก็บอกขอโทษอย่างนั้นอย่างนี้แล้วเหมือนน้ำตาจะเล็ด เราเลยโกรธไม่ลง โดยคิดไว้ว่า เค้าเพิ่งมีแฟนครั้งแรกอาจไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
แต่ว่านานเข้าเราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ แต่ก็มีเรื่องเงินมาเอี่ยวด้วย เพราะแฟนเราใช้เงินฟุ่มเฟือยมาก เงินที่ได้มาแต่เดือนแฟนเราจะได้มากกว่าเราเสมอแต่เงินเค้าก็หมดก่อนกลางเดือนทุกครั้ง เราเลยต้องให้เค้ายืมบ่อยๆ เป็นอย่างนี้ไปหลายเดือน เราเริ่มรู้สึกว่าเราเดือดร้อนเพราะปกติเราจะมีเงินพอใช้ตลอดทุกเดือน แต่พอคบกับเค้าเราก็เริ่มบริหารเงินไม่ถึงสิ้นเดือน เราเลยคุยกับเค้าว่าอยากให้ใช้เงินให้น้อยลง ไปร้านเกมส์ให้น้อยลง เค้าก็รับปากว่าจะทำ แต่สุดท้ายก็เป็นแบบนี้เรื่อยมา เราก็คุยกับเค้าตลอดและแน่นอนเค้ารับปากอีกตามเคย แต่เค้าก็ไม่เคยทำได้และผัดไปเดือนต่อไปเรื่อยๆ
นับวันเค้าก็ยิ่งเล่นเกมมากขึ้นเราเลยคิดว่าลองไปดูซักวันซิว่าทำไมถึงชอบเล่นเกมจัง เค้าพาเราเล่นเกมต่างๆนาๆ ประมาณ 5 ชั่วโมงได้จนเราปวดหัว เราบอกไม่ไหวล่ะ จะอ้วก เราเป็นคนแพ้อากาศเย็นจัดและแอร์ร้านเกมส์ก็หนาวมาก เราขอให้แฟนพากลับแต่แฟนกลับไล่ให้เรามานั่งรอหน้าร้านเกมส์แล้วบอกว่า จบเกมส์นี้ก่อน กว่าจะจบนี่เรานั่งตบยุงไปได้หลายตัวล่ะ
กลายเป็นว่าต่อๆฃมาแฟนเราลากเราไปร้านเกมส์ทุกวันเลย เงินก็ใช้เยอะขึ้น มีบางวันที่เราไม่สบายปวดหัวเค้าก็เอาหมวกไหมพรมสวมให้แล้วก็ลากไปร้านเกมส์ เราทรมานมากทนไม่ไหว เราขอเลิกเขา และดูเหมือนว่าเค้าจะช็อคพอดู เค้าปิดเกมส์แล้วพาเรากลับเพื่อมาคุยกัน แฟนเราขอโทษโดยที่ไม่ถามเลยว่าเราขอเลิกเพราะอะไร เขาทั้งกอดทั้งร้องไห้ในแบบที่เราไม่เคยเห็น เขากอดเราแน่นมากแล้วพูดว่าขอโอกาสอีกครั้ง ตอนนั้นเราเงียบและเค้าก็ร้องไห้หนักไปอีก เราเลยตอบเค้าไปว่าอย่าทำแบบนี้อีกนะ เค้าก็พยักหน้าตกลง หลังจากนั้นก็ดูเหมือนจะดีขึ้น เวลาจะไปร้านเกมส์์เค้าจะถามเราตลอดว่าเราให้ไปมั้ย ถ้าเราไม่ให้ไปเค้าก็ไม่ไปจริงๆ จนถึงทุกวันนี้ ถ้าเค้าจะไปร้านเกมส์เราต้องอนุญาตและเราก็ต้องยอมที่จะไปด้วย เพื่อไปท้วงว่าหมดเวลาแล้วนะ ได้เวลากลับแล้ว (ลืมบอกไปว่าเราก็ชอบเล่นเกมส์พอควรอยู่เลยไปด้วยกันได้) ต่อมาก็ปัญหาเดิมๆ เล่นเกมส์์ ไม่สนแฟน หัวร้อนใส่แฟน ขึ้นเสียงแบบไม่เกรงใจเราเลย เพื่อนมันด่าเราฉอดๆนี่มันไม่สนอ่ะ ทั้งที่เราไม่ผิด แล้วมันก็โมโหใส่เราเรื่องที่เราทะเลาะกับเพื่อนมัน เราก็พยายามเล่าว่ามันเป็นอย่างนี้นะ แฟนเราก็บอกเออ ก็อย่าไปเถียงมันดิว่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไมแฟนเราเข้าข้างเพื่อนทั้งที่รู้ว่าเราไม่ผิด เพื่อนมันเลยได้ใจด่าเราแบบไม่เกรงใจเลย เพราะเห็นว่าแฟนเราไม่ว่าอะไร เราน้อยใจมากเราไม่เคยรู้สึกว่าได้รับการปกป้องจากเค้าเลย บางครั้งเรายังสงสัยว่าเราเป็นแฟนเค้าจริงรึเปล่า ยิ่งตอนเรากลับบ้าน เค้าไม่เคยทักเฟซหาเราก่อน ไม่เคยโทรหาเราก่อน พอเราโทรไปเค้าก็บอกว่าเล่นเกมส์อยู่ แปปนะ วางสายแล้วก็หายไปเลย เค้าไม่โทรกลับไม่ทักหาจนเราโทรไปอีกรอบหลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง เค้าก็จะบอกว่าแม่ใช้ไปนั่นไปนี่เพิ่งมาว่าจะทักไปพอดี จนถึงทุกวันนี้ แม่ก็ยังใช้ไปนู่นไปนี่ทุกครั้งที่เค้าเงียบไป และก็จะตบท้ายด้วยคำว่า ว่าจะทักไปอยู่พอดี มีวันนึงเราแกล้งลองใจด้วยการไม่ทักหาเขา ไม่โทรหา ปิดการแชท จนผ่านไปหนึ่งวัน เค้าก็ดูเหมือนว่าไม่ได้พยายามที่จะติดต่อหาเราเลย ตอนนั้นเราเสียใจมาก เราเปิดการแชทเผื่อเค้าเหนแล้วจะทักมา แต่กลายเป็นว่าเค้าออนแต่ไม่ทักเรามาเลย เราเลยทักไปหา เค้าก็ตอบมาสั้นๆเหมือนตอบแบบขอไปที ซึ่งเรารู้ว่าเขาเล่นเกมส์อยู่เลยตอบมาแบบนั้น เราเจ็บใจมากเลยโทรไปถามเค้าว่า "ระหว่างกูกับเกมส์ อะไรสำคัญมากกว่ากัน" เค้าก็ถามว่า "ทำไมถามแบบนี้ เป็นอะไร" เราสะอื้นนิดหน่อยเค้าเลยตอบว่า "ก็ต้องดิ เกมส์กูก็ชอบ แต่กูก็รักไง" เราเลยถามต่อไปว่า "แล้วเคยทำให้กูรู้สึกว่ากูสำคัญกว่าเกมส์มั้ย วันเกิดกูก็จำไม่ได้แต่อีเวนท์ในเกมส์จำได้แม้กระทั่งวินาทีที่มีนเริ่ม ของขวัญราคาถูกๆซักชิ้นกูก็ไม่เคยได้ แต่พวกอุปกรณ์เกมส์หรือเกมส์ที่ต้องซื้อเอา ก็ทุ่มซื้อมา กี่พันก็ซื้อมาได้ แล้วแบบนี้กูสำคัญกว่าเกมส์ยังไง" เค้าก็ตอบว่า "โอ้ย แล้วจะเอาตัวเองไปเทียบกับเกมส์ทำไม" เราได้ยินแบบนั้นเลยพูดกลับไปว่า "กูไม่ได้อยากเอาตัวเองไปเทียบกับเกมส์แต่ทำให้กูรู้สึกว่ากูด้อยค่ากว่ามัน" จากนั้นเราก็ตัดสายไปแล้วก็ไม่ติดต่อเค้าเลย
จนวันที่เรากลับมหาลัยเขามารอรับเราที่สถานี เราพยายามเบี่ยงแต่เค้าก็พยายามให้เราขึ้นรถไปกับเค้า
ระหว่างขับรถกลับหอเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันเลย จนถึงหอเราก็แยกไปห้องเราทันที เค้าเอาของไปเก็บห้องเค้าซักพักแล้วมาเคาะห้องเราและบอกว่าขอคุยด้วย
เขาบอกเราว่าเราสำคัญกับเขาเสมอ เขาขอโทษเราและเอาตุ๊กตาตัวเล็กๆมาให้เราตัวหนึ่ง แล้วพูดว่า "อย่าทิ้งกูไปนะ"
และเราก็คบกับเค้ามาจนถึงทุกวันนี้ แต่เค้าก็ยังทำตัวเหมือนเดิม และเราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆประจำ เราเลยไม่รู้ว่าเราจะคบกันได้นานแค่ไหน และเราก็ไม่รู้ว่าเราควรจะทนหรือเลิกดี แต่สุดท้ายเราก็คิดว่าเรารักเค้าอยู่ดีนั่นแหละ
ิแฟนติดเกมส์จนเหมือนไม่เห็นหัวเราเลย
ม เป็นคนเงียบๆ เป็นโรคไม่กล้าเข้าหาผู้หญิง ตอน น บอกว่า ม เป็นโรคนี้เราก็ฟังไปงั้นๆแหละ เพราะไม่คิดว่าคนแบบนั้นจะมีอยู่จริง แต่พอเริ่มสนิทเราก็เข้าใจว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะ ม เคยมีปมเกี่ยวกับผู้หญิงซึ่งจะไม่ขอเล่า ตลอดมา ม ก็ดีกับเรามาตลอด ช่วยเหลือเราทุกเรื่องจนเราเองก็แอบหวั่นไหว
ม แอบชอบเรามา 5 เดือนเกือบ 6 เดือน จนในที่สุด ม ก็บอกชอบเราและขอคบ บอกแบบอ้อมและก็ขอคบแบบหน้าใสซื่อมาก 55555 ซึ่งเราก็ตกลง เพราะเราเองก็รู้สึกดีกับ ม มาได้ซักพักเหมือนกัน
วันแรกที่ได้คบกัน ก็ไม่มีอะไรมาก เค้าก็ดูดี๊ด๊ากว่าปกติ ยิ้มจนแก้มปริทั้งวัน และเราก็ได้รู้ว่า เราคือแฟนคนแรกในชีวิตเค้า และเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เค้ากล้าเข้าใกล้ เพื่อนสนิทเค้าหลายๆคนก็บอกว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ ตั้งแต่มีปมตอนประถมเค้าไม่เข้าใกล้ผู้หญิงเลยถ้าไม่จำเป็นจนเค้ามาเจอเรา เราได้ฟังแบบนั้นเราก็รู้สึกดีใจที่เค้ามองเราแตกต่าง
ภายหลังที่ได้คบกัน เราถึงได้รู้ว่าแฟนเราเป็นคนที่มีทัศนคติเกี่ยวกับผู้หญิงน่ากลัวมาก แค่เห็นผู้หญิงแต่งตัวนุ่งสั้นห่มสั้น ทำตัวกระดี๊กระด๊าเขาหาแฟนเรา แฟนเรานี่จะมองเหมือนรังเกียจแบบไม่ให้เกียรติผู้หญิงคนนั้นเลย (แฟนเราหน้าตาใช้ได้อยู่พอควร เลยอาจมีผูหญิงมาสนใจบ้าง) แล้วนางก็จะมานินทาให้ฟังทีหลังประมาณว่าถ้าตบผู้หญิงได้นี่ตบแล้วกระทืบไปล่ะ และที่น่ากลัวไปกว่านั้นคือ ไอ้โรคติดเกมส์ขั้นมหากาฬนี่แหละ แฟนเราชอบเล่นเกมส์มากถึงขั้นว่างตอนไหนก็จะไปเล่นตอนนั้น ปกติเค้าจะไปเล่นอยู่ร้านเกมส์เพราะแม่ไม่อนุญาติให้เอาคอมที่บ้านมาไว้หอ ซึ่งมันก็จะเป็นปัญหาตรงนี้แหละ
หลังจากคบกันได้ราว 3-4 เดือน เราก็ทะเลาะกับแฟนเราเรื่องเกมส์บ่อยขึ้น เพราะเขามักจะไปเล่นเกมส์จนไม่สนเราเลย มีวันหนึ่งที่เราไม่สบายจนลุกไปไหนไม่ได้ เขาก็บอกว่าพักผ่อนน่ะ แล้วก็หยิบกุญแจรถเราขับไปร้านเกมส์ ผ่านมาซักพักเราหิวข้าวมากเราเลยติดต่อเค้าไปว่าซื้อข้าวมาให้กินได้ไหม หิวมากเลย เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวไปๆ ผ่านไปประมาณสองชั่วโมงเราไม่เห็นเค้ามาเราเลยโทรท้วง เค้าก็บอกว่า เออ รู้แล้ว จะทวงไรหนักหนา จบเกมส์นี้ก่อน ผ่านไปอีกชั่วโมงเราก็ไม่เห็น เราก็เลยลากสังขารขึ้นไปหาเพื่อนที่อยู่ห้องชั้นบนเพื่อขอกุญแจไปซื้อข้าวกิน พอไปถึงหน้าห้องปรากฏว่าเราเป็นลมหน้าห้องเพื่อน เพื่อนได้ยินเสียงตุ้บ เลยเปิดประตูมาดูก็เห็นเรานอนอยู่เลยแบกเราขึ้นเตียงจากนั้นก็โทรบอกแฟนเรา แฟนเราจึงยอมมา ตอนเค้ามาเราก็ฟื้นแล้วเขาก็บอกขอโทษอย่างนั้นอย่างนี้แล้วเหมือนน้ำตาจะเล็ด เราเลยโกรธไม่ลง โดยคิดไว้ว่า เค้าเพิ่งมีแฟนครั้งแรกอาจไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
แต่ว่านานเข้าเราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ แต่ก็มีเรื่องเงินมาเอี่ยวด้วย เพราะแฟนเราใช้เงินฟุ่มเฟือยมาก เงินที่ได้มาแต่เดือนแฟนเราจะได้มากกว่าเราเสมอแต่เงินเค้าก็หมดก่อนกลางเดือนทุกครั้ง เราเลยต้องให้เค้ายืมบ่อยๆ เป็นอย่างนี้ไปหลายเดือน เราเริ่มรู้สึกว่าเราเดือดร้อนเพราะปกติเราจะมีเงินพอใช้ตลอดทุกเดือน แต่พอคบกับเค้าเราก็เริ่มบริหารเงินไม่ถึงสิ้นเดือน เราเลยคุยกับเค้าว่าอยากให้ใช้เงินให้น้อยลง ไปร้านเกมส์ให้น้อยลง เค้าก็รับปากว่าจะทำ แต่สุดท้ายก็เป็นแบบนี้เรื่อยมา เราก็คุยกับเค้าตลอดและแน่นอนเค้ารับปากอีกตามเคย แต่เค้าก็ไม่เคยทำได้และผัดไปเดือนต่อไปเรื่อยๆ
นับวันเค้าก็ยิ่งเล่นเกมมากขึ้นเราเลยคิดว่าลองไปดูซักวันซิว่าทำไมถึงชอบเล่นเกมจัง เค้าพาเราเล่นเกมต่างๆนาๆ ประมาณ 5 ชั่วโมงได้จนเราปวดหัว เราบอกไม่ไหวล่ะ จะอ้วก เราเป็นคนแพ้อากาศเย็นจัดและแอร์ร้านเกมส์ก็หนาวมาก เราขอให้แฟนพากลับแต่แฟนกลับไล่ให้เรามานั่งรอหน้าร้านเกมส์แล้วบอกว่า จบเกมส์นี้ก่อน กว่าจะจบนี่เรานั่งตบยุงไปได้หลายตัวล่ะ
กลายเป็นว่าต่อๆฃมาแฟนเราลากเราไปร้านเกมส์ทุกวันเลย เงินก็ใช้เยอะขึ้น มีบางวันที่เราไม่สบายปวดหัวเค้าก็เอาหมวกไหมพรมสวมให้แล้วก็ลากไปร้านเกมส์ เราทรมานมากทนไม่ไหว เราขอเลิกเขา และดูเหมือนว่าเค้าจะช็อคพอดู เค้าปิดเกมส์แล้วพาเรากลับเพื่อมาคุยกัน แฟนเราขอโทษโดยที่ไม่ถามเลยว่าเราขอเลิกเพราะอะไร เขาทั้งกอดทั้งร้องไห้ในแบบที่เราไม่เคยเห็น เขากอดเราแน่นมากแล้วพูดว่าขอโอกาสอีกครั้ง ตอนนั้นเราเงียบและเค้าก็ร้องไห้หนักไปอีก เราเลยตอบเค้าไปว่าอย่าทำแบบนี้อีกนะ เค้าก็พยักหน้าตกลง หลังจากนั้นก็ดูเหมือนจะดีขึ้น เวลาจะไปร้านเกมส์์เค้าจะถามเราตลอดว่าเราให้ไปมั้ย ถ้าเราไม่ให้ไปเค้าก็ไม่ไปจริงๆ จนถึงทุกวันนี้ ถ้าเค้าจะไปร้านเกมส์เราต้องอนุญาตและเราก็ต้องยอมที่จะไปด้วย เพื่อไปท้วงว่าหมดเวลาแล้วนะ ได้เวลากลับแล้ว (ลืมบอกไปว่าเราก็ชอบเล่นเกมส์พอควรอยู่เลยไปด้วยกันได้) ต่อมาก็ปัญหาเดิมๆ เล่นเกมส์์ ไม่สนแฟน หัวร้อนใส่แฟน ขึ้นเสียงแบบไม่เกรงใจเราเลย เพื่อนมันด่าเราฉอดๆนี่มันไม่สนอ่ะ ทั้งที่เราไม่ผิด แล้วมันก็โมโหใส่เราเรื่องที่เราทะเลาะกับเพื่อนมัน เราก็พยายามเล่าว่ามันเป็นอย่างนี้นะ แฟนเราก็บอกเออ ก็อย่าไปเถียงมันดิว่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไมแฟนเราเข้าข้างเพื่อนทั้งที่รู้ว่าเราไม่ผิด เพื่อนมันเลยได้ใจด่าเราแบบไม่เกรงใจเลย เพราะเห็นว่าแฟนเราไม่ว่าอะไร เราน้อยใจมากเราไม่เคยรู้สึกว่าได้รับการปกป้องจากเค้าเลย บางครั้งเรายังสงสัยว่าเราเป็นแฟนเค้าจริงรึเปล่า ยิ่งตอนเรากลับบ้าน เค้าไม่เคยทักเฟซหาเราก่อน ไม่เคยโทรหาเราก่อน พอเราโทรไปเค้าก็บอกว่าเล่นเกมส์อยู่ แปปนะ วางสายแล้วก็หายไปเลย เค้าไม่โทรกลับไม่ทักหาจนเราโทรไปอีกรอบหลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง เค้าก็จะบอกว่าแม่ใช้ไปนั่นไปนี่เพิ่งมาว่าจะทักไปพอดี จนถึงทุกวันนี้ แม่ก็ยังใช้ไปนู่นไปนี่ทุกครั้งที่เค้าเงียบไป และก็จะตบท้ายด้วยคำว่า ว่าจะทักไปอยู่พอดี มีวันนึงเราแกล้งลองใจด้วยการไม่ทักหาเขา ไม่โทรหา ปิดการแชท จนผ่านไปหนึ่งวัน เค้าก็ดูเหมือนว่าไม่ได้พยายามที่จะติดต่อหาเราเลย ตอนนั้นเราเสียใจมาก เราเปิดการแชทเผื่อเค้าเหนแล้วจะทักมา แต่กลายเป็นว่าเค้าออนแต่ไม่ทักเรามาเลย เราเลยทักไปหา เค้าก็ตอบมาสั้นๆเหมือนตอบแบบขอไปที ซึ่งเรารู้ว่าเขาเล่นเกมส์อยู่เลยตอบมาแบบนั้น เราเจ็บใจมากเลยโทรไปถามเค้าว่า "ระหว่างกูกับเกมส์ อะไรสำคัญมากกว่ากัน" เค้าก็ถามว่า "ทำไมถามแบบนี้ เป็นอะไร" เราสะอื้นนิดหน่อยเค้าเลยตอบว่า "ก็ต้องดิ เกมส์กูก็ชอบ แต่กูก็รักไง" เราเลยถามต่อไปว่า "แล้วเคยทำให้กูรู้สึกว่ากูสำคัญกว่าเกมส์มั้ย วันเกิดกูก็จำไม่ได้แต่อีเวนท์ในเกมส์จำได้แม้กระทั่งวินาทีที่มีนเริ่ม ของขวัญราคาถูกๆซักชิ้นกูก็ไม่เคยได้ แต่พวกอุปกรณ์เกมส์หรือเกมส์ที่ต้องซื้อเอา ก็ทุ่มซื้อมา กี่พันก็ซื้อมาได้ แล้วแบบนี้กูสำคัญกว่าเกมส์ยังไง" เค้าก็ตอบว่า "โอ้ย แล้วจะเอาตัวเองไปเทียบกับเกมส์ทำไม" เราได้ยินแบบนั้นเลยพูดกลับไปว่า "กูไม่ได้อยากเอาตัวเองไปเทียบกับเกมส์แต่ทำให้กูรู้สึกว่ากูด้อยค่ากว่ามัน" จากนั้นเราก็ตัดสายไปแล้วก็ไม่ติดต่อเค้าเลย
จนวันที่เรากลับมหาลัยเขามารอรับเราที่สถานี เราพยายามเบี่ยงแต่เค้าก็พยายามให้เราขึ้นรถไปกับเค้า
ระหว่างขับรถกลับหอเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันเลย จนถึงหอเราก็แยกไปห้องเราทันที เค้าเอาของไปเก็บห้องเค้าซักพักแล้วมาเคาะห้องเราและบอกว่าขอคุยด้วย
เขาบอกเราว่าเราสำคัญกับเขาเสมอ เขาขอโทษเราและเอาตุ๊กตาตัวเล็กๆมาให้เราตัวหนึ่ง แล้วพูดว่า "อย่าทิ้งกูไปนะ"
และเราก็คบกับเค้ามาจนถึงทุกวันนี้ แต่เค้าก็ยังทำตัวเหมือนเดิม และเราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆประจำ เราเลยไม่รู้ว่าเราจะคบกันได้นานแค่ไหน และเราก็ไม่รู้ว่าเราควรจะทนหรือเลิกดี แต่สุดท้ายเราก็คิดว่าเรารักเค้าอยู่ดีนั่นแหละ