เมื่อไหร่การพูดเหยียดเรื่องผิวแบบนี้จะหายไปสักทีคะ

คือรู้ค่ะว่าไม่ได้มีแต่ที่ไทย แต่ยังไงก็ไม่ชอบอยู่ดีค่ะ แล้วไม่ได้มีแต่เราที่ไม่ชอบแน่ๆ ก่อนอื่นเลย เราเป็นลูกครึ่งค่ะไทยแอฟริกา แล้วเราไปทางแอฟริกาหมดเลย ตอนเด็กเราโดนล้อเรื่องสีผิวบ่อยมากและ
แรงมากๆ โดนจนเริ่มเป็นปมแล้วทำให้เรากลัวผู้ชายค่ะ โดยเฉพาะพวกผู้ชายวัยรุ่น แล้วอยู่มาวันนึงเราต้องย้ายบ้านกระทันหันเราเลยต้องย้ายมารร.สหแห่งนึงในบางบัวทองค่ะ ตอนคืนก่อนไปรร.เรานี่ร้องไห้ทั้งคืนเลยค่ะ เราระแวงมากเพราะกลัวว่าจะเป็นเหมือนที่เคยเจอ แต่พอเรียนๆไปก็สบายใจขึ้นหน่อยว่า เออ "มันยุคสมัยนี้แล้วนิเนอะ คงไม่มีพวกนั้นแล้วล่ะ" แต่พอเรียนไปได้สัปดาห์นึง เราไปเข้าห้องน้ำแล้วมีห้องอื่นเดินผ่าน แล้วสิ่งที่เราระแวงและกลัวว่ามันจะเกิดที่สุดก็ได้เกิดขึ้นค่ะ คือพวกทำท่าทีเหมือนตกใจแต่จริงคือไม่ แล้วเราโดนเรียกว่านิโกร โดนหัวเราะเยาะ โดนพวกนั้นทำท่ากลัวตกใจแล้วหัวเราะ คือจะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้ และแน่นอนพวกที่ทำแบบนี้คือพวกผู้ชายค่ะ คือถ้าตอนเด็กโดนแบบนี้โต้กลับแน่นอนค่ะ แต่นี่ไม่ได้เราทำอะไรไม่ได้ เพราะเราอยากรักษาประวัติตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ถ้าเราไปบอกครู ยังไงมันก็ไม่เลิกค่ะ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ท้อมาก ไม่อยากไปรร. และอยากจะบอกพวกที่ทำแบบนี้นะคะ คุณอาจจะคิดว่า"อะไร แค่ล้อเล่นเอง จริงจังไปได้" คำว่าล้อเล่นของคุณน่ะ ทำชีวิตคนอื่นจมดิ่งได้เลยนะ เพราะฉะนั้นหยุดเถอพค่ะ....
ปล.เราเป็นพวกเก็บตัวไม่ชอบแสดงออกตั้งแต่ที่เริ่มเป็นปมเรื่องนี้เลยค่ะ....