ผมโดยสารการบินไทยเที่ยวบินที่ TG 635 จากไทเปกลับกรุงเทพ เมื่อคืนของวันที่ 25 พค 60
ก่อนที่จะลงนักบินได้ประกาศว่าสภาพอากาศไม่ดี มีฝนตกหนัก ต้องบินวนประมาณ 20 นาที
เมื่อเครื่องลงได้แต่ฝนยังตกหนักมาก ผู้โดยสารทุกคนก็เดินออกจากเครื่องมาแต่ ประตูของอาคารผู้โดยสารที่จอดปิด
ผู้โดยสารทุกคนถูกชี้ให้เดินลงทางบันไดไปด้านล่างเพื่อไปรอรถบัสพาไปอาคารผู้โดยสาร
ปัญหาเกิดขึ้นตรงนี้ เพราะเมื่อลงมาถึงด้านล่าง ผู้โดยสารจำนวนนึงได้ขึ้นรถไปแล้วและรถเต็ม
คนที่ลงตามมาก็ต้องกลับมารอที่บันได ฝนตกแรงมาก มีพนักงานหญิงสองคน ที่มากับร่มเล็กๆสองคันดูแลทั้งหมด
ตอนแรกเข้าใจว่าน่าจะรอไม่นาน แต่สุดท้ายนานมาก ฝนก็สาด ผู้โดยสารเริ่มถามพนักงานว่าทำไมลงตรงนี้
ไม่เดินเข้าตึก พนักงานบอกว่าประตูที่เครื่องจอดเป็นอาคารภายในประเทศ ใช้ไม่ได้ ต้องไปรถบัส
ผุ้โดยสารเริ่มบ่นว่าเปียกแล้ว พนักงานบอกว่างั้นถอยขึ้นไปดีไหม
แต่ถอยไม่ได้เพราะทุกขั้นบันไดคนเต็มหมด และคนด้านบนก็ไม่ได้ยินสิ่งที่คนด้านล่างคุย พอจะถอยก็ไม่มีใครถอย
คนเริ่มบ่นกับพนักงาน ซึ่งก็สงสารพนักงานที่ต้องมารับการบ่น แม้พวกเธอจะมีเสื้อกันฝนและร่มป้องกันตัว
จนรถบัสมาทุกคนต้องลุยน้ำลุยฝนไปขึ้นรถที่จอดด้านข้าง เพราะไม่สามารถมาจอดด้านหน้าบันไดได้ เนื่องจากมีรถตู้การบินไทยจอดอยู่
จากสภาพอากาศที่เลวร้ายมาก อันนี้เข้าใจได้ ไม่โทษการบินไทย
แต่ที่สงสัยคือ การบินไทย จอดประตูนี้สำหรับเที่ยวบินจากไต้หวันเป็นประตูประจำ
น่าจะมีการเตรียมการดีกว่านี้ เพราะรู้ว่ารถบัสจุคนได้กี่คน ก็ควรปล่อยตามจำนวนที่ขึ้นรถได้
ไม่ใช่ปล่อยทั้งลำแล้วทุกคนลงมายืนเปียก พอคันที่สองมารับจนเต็ม คนจำนวนต่อมาก็ต้องมาออยืนรอคันที่สาม
เพราะคนข้างบนจะไม่รู้ว่าถ้าลงมายืนข้างล่างแล้วฝนสาดได้ก็จะดันๆลงมา
ควรปล่อยตามจำนวนที่ขึ้นได้จะดีกว่า
อีกอย่างคือร่ม น่าจะเตรียมาอย่างน้อยเท่าจำนวนคนที่ต้องขึ้นรถบัสก็ยังดี
เพราะการที่รถจอดเทียบด้านหน้าบันได้ไม่ได้ ต้องลุยฝน ลุยน้ำเดินขึ้นรถ
ถ้ามีร่มซึ่งอาจจะกันพายุไม่ได้ แต่คนน่าจะประทับใจในความพยายามดูแลผุ้โดยสารของการบินไทย
เรื่องที่เกิดเมื่อคืนมันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับการบินไทย
แต่ถ้าการบินไทยดูแลเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ ก็จะได้ใจผุ้โดยสารไปอีกเยอะแน่นอน
เสียงจากผู้โดยสารที่การบินไทย และการท่า ให้ยืนตากฝนเมื่อคืน
ก่อนที่จะลงนักบินได้ประกาศว่าสภาพอากาศไม่ดี มีฝนตกหนัก ต้องบินวนประมาณ 20 นาที
เมื่อเครื่องลงได้แต่ฝนยังตกหนักมาก ผู้โดยสารทุกคนก็เดินออกจากเครื่องมาแต่ ประตูของอาคารผู้โดยสารที่จอดปิด
ผู้โดยสารทุกคนถูกชี้ให้เดินลงทางบันไดไปด้านล่างเพื่อไปรอรถบัสพาไปอาคารผู้โดยสาร
ปัญหาเกิดขึ้นตรงนี้ เพราะเมื่อลงมาถึงด้านล่าง ผู้โดยสารจำนวนนึงได้ขึ้นรถไปแล้วและรถเต็ม
คนที่ลงตามมาก็ต้องกลับมารอที่บันได ฝนตกแรงมาก มีพนักงานหญิงสองคน ที่มากับร่มเล็กๆสองคันดูแลทั้งหมด
ตอนแรกเข้าใจว่าน่าจะรอไม่นาน แต่สุดท้ายนานมาก ฝนก็สาด ผู้โดยสารเริ่มถามพนักงานว่าทำไมลงตรงนี้
ไม่เดินเข้าตึก พนักงานบอกว่าประตูที่เครื่องจอดเป็นอาคารภายในประเทศ ใช้ไม่ได้ ต้องไปรถบัส
ผุ้โดยสารเริ่มบ่นว่าเปียกแล้ว พนักงานบอกว่างั้นถอยขึ้นไปดีไหม
แต่ถอยไม่ได้เพราะทุกขั้นบันไดคนเต็มหมด และคนด้านบนก็ไม่ได้ยินสิ่งที่คนด้านล่างคุย พอจะถอยก็ไม่มีใครถอย
คนเริ่มบ่นกับพนักงาน ซึ่งก็สงสารพนักงานที่ต้องมารับการบ่น แม้พวกเธอจะมีเสื้อกันฝนและร่มป้องกันตัว
จนรถบัสมาทุกคนต้องลุยน้ำลุยฝนไปขึ้นรถที่จอดด้านข้าง เพราะไม่สามารถมาจอดด้านหน้าบันไดได้ เนื่องจากมีรถตู้การบินไทยจอดอยู่
จากสภาพอากาศที่เลวร้ายมาก อันนี้เข้าใจได้ ไม่โทษการบินไทย
แต่ที่สงสัยคือ การบินไทย จอดประตูนี้สำหรับเที่ยวบินจากไต้หวันเป็นประตูประจำ
น่าจะมีการเตรียมการดีกว่านี้ เพราะรู้ว่ารถบัสจุคนได้กี่คน ก็ควรปล่อยตามจำนวนที่ขึ้นรถได้
ไม่ใช่ปล่อยทั้งลำแล้วทุกคนลงมายืนเปียก พอคันที่สองมารับจนเต็ม คนจำนวนต่อมาก็ต้องมาออยืนรอคันที่สาม
เพราะคนข้างบนจะไม่รู้ว่าถ้าลงมายืนข้างล่างแล้วฝนสาดได้ก็จะดันๆลงมา
ควรปล่อยตามจำนวนที่ขึ้นได้จะดีกว่า
อีกอย่างคือร่ม น่าจะเตรียมาอย่างน้อยเท่าจำนวนคนที่ต้องขึ้นรถบัสก็ยังดี
เพราะการที่รถจอดเทียบด้านหน้าบันได้ไม่ได้ ต้องลุยฝน ลุยน้ำเดินขึ้นรถ
ถ้ามีร่มซึ่งอาจจะกันพายุไม่ได้ แต่คนน่าจะประทับใจในความพยายามดูแลผุ้โดยสารของการบินไทย
เรื่องที่เกิดเมื่อคืนมันอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับการบินไทย
แต่ถ้าการบินไทยดูแลเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ ก็จะได้ใจผุ้โดยสารไปอีกเยอะแน่นอน